Ta, która przeżyła

Brat Kary po dwudziestu latach zostaje zwolniony z więzienia przed niedopatrzenie w sprawie śledztwa. Kobietę znowu zaczynają nawiedzać demony przeszłości, choć czy tak naprawdę kiedykolwiek przestały? Cofnijmy się jednak o dwadzieścia lat do rodzinnego domku. Zamordowani w łóżku rodzice, zwłoki dzieci w salonie i on - poraniony Jonas, którego oskarżono o morderstwo własnej rodziny. Kara nie jest przekonana do winy brata, jednak wszystkie dowody wskazują na niego. Do czasu, gdy dwadzieścia lat później odkryto niedopatrzenie w związku z dowodami. Wydawałoby się, że wszystko powinno pójść jak z płatka, jednak kolejne morderstwa tylko utwierdzają naszą dziewczynę w przekonaniu, że jest na liście zabójcy. Komu jednak zależy na jej śmierci? I gdzie do cholery podziewa się zaginiona siostra - Marlie?

Pierwszą rzeczą o której muszę wspomnieć jest ilość wątków, postaci i niesamowita siateczka splotów wydarzeń, która stworzyła mieszankę wybuchową i jednocześnie zupełnie niejasną dla osoby patrzącej na to z boku tj. czytelnika. Bawienie się w poszukiwacza złoczyńcy zawsze dostarcza mi rozrywki podczas czytania kryminałów. Z drugiej strony - nawet gdy pisarz tak zakręci akcją, że rozwiązanie jest zupełnie inne od tego, które prognozował czytelnik, odczuwam pozytywne zaskoczenie jakimi poszlakami zarzucał nas autor, żebyśmy mogli połączyć kropki.
Tutaj kompletnie odpadłam. Wszystkiego było za dużo. Nieważne jak wiele scenariuszy obstawiałam, zawsze było coś, co kompletnie nie pasowało, przez co podarowałam sobie szukanie przestępcy jakoś w połowie.

Postacie były stworzone bardzo realnie i ciekawie pasowały do układanki tej jednej zbrodni. Kara jako nasza główna protagonistka miejscami była bardzo uwięziona w swojej przeszłości, mimo że minęło dwadzieścia lat, a ona sama chodziła do psychologa. Jak widać rezultaty były niewielkie, próby samopomocy również, przez co bohaterka czasami bywała irytująca.
Nie była ona jedyną, której perspektywę mogliśmy zobaczyć. Mieliśmy Jonasa, policjantów, ciotkę Faizę i wiele innych pobocznych postaci, a każda z nich skakała wokół tej jednej sprawy morderstwa, jakby na siłę zostali do niej wepchnięci. Pojawili się fani domniemanego mordercy, ponowne transmitowanie sprawy w telewizji, ludzie węszący sensację i zastanawiam się czy amerykańskie społeczeństwo mogłoby się tak śmiertelnie nudzić, żeby odgrzewać sprawę sprzed dwudziestu lat? Trochę to naciągane.

To było pierwsze spotkanie z piórem Lisy Jackson i mam mieszane uczucia. Z jednej strony wiem, że gdybym miała wybrać coś do poczytania, to autorka nie znalazłaby się zbyt wysoko wśród innych nazwisk do wyboru. Z drugiej strony, gdybym miała przeczytania innych pozycji, to bym się za nie zabrała. Neutralnie.

To moje drugie spotkanie z twórczością autorki, poprzednio czytałam książkę "Paranoja", która bardzo mi się podobała, dlatego postanowiłam ponownie sięgnąć po powieść autorki. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze, co sprawiało, że książkę pochłonęłam w jeden wieczór, a tak naprawdę to zarwałam dla niej nawet kawałek nocki, ponieważ skończyłam około 2. To historia z gatunku tych, które zaczynasz czytać i znajdujesz się w innym świecie, nie mogąc się oderwać póki nie rozwikłasz zagadki i nie przeczytasz ostatnich słów. Fabuła została w bardzo interesujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie jakich wykreowała autorka są bardzo autentyczni, targają nimi przeróżne emocje, nie są krystaliczni i dlatego tak łatwo się z nimi w niektórych kwestiach utożsamić. Akcja powieści została przedstawiona tak naprawdę w dwóch płaszczyznach czasowych, mamy teraźniejszość oraz retrospekcje dotyczące przeszłości i tego feralnego dnia dla rodziny Kary. Zostały one w bardzo plastyczny sposób opisane i wywołały we mnie lawinę skrajnych emocji. Poznając i zagłębiając się coraz bardziej w historię Kary naprawdę mocno jej współczułam i momentami chciałam po prostu "wejść" do tej książki i ją pocieszyć i przytulić, zapewnić, że od teraz już wszystko będzie dobrze. Autorka umiejętnie buduje napięcie, a tajemnice, które stopniowo zaczynają wychodzić na światło dzienne naprawdę mocno szokują i kiedy w mojej głowie wszystkie elementy układanki zaczynały wskakiwać na swoje miejsce autorka poraz kolejny dawała mi pstryczka w nos i sprawiała, że ciężko było przewidzieć to co dalej się wydarzy. Zakończenie jakie serwuje autorka w moim odczuciu jest satysfakcjonujące. Naprawdę miło spędziłam czas z tą książką i czekam na kolejne powieści autorki! Polecam!

Siedmioletnia Kara, w świąteczny wieczór, odkrywa zmasakrowane ciała swoich najbliższych. Brutalne morderstwo patchworkowej rodziny McIntyre, wstrząsa miejscową ludnością. Dwadzieścia lat od tragedii, koszmar Kary powraca. Więzienie opuszcza jej brat, oskarżony o morderstwo. Dziewczyna dostaje również tajemnicze wiadomość, które wskazują, że jej zaginiona siostra żyje.
Komu może zaufać Kara, gdy giną kolejne osoby?
Czyżby morderca wrócił dokończyć to, co zaczął dwadzieścia lat temu?
.
"Ta, która przeżyła " to książka, która w moim odczuciu, zaspokoi wielbicieli thrillerów psychologicznych. Doskonały początek, dynamiczny, który nie tylko wywołał ciarki i emocje, ale też zaciekawił (należy przymknąć oko na pewne sceny, które mogą wydawać się odrobinę naciągane). Po takim wstępie chcesz więcej. Fabuła jest wartka, szczególnie zakończenie i początek. Mocne i ciekawe wątki uzupełniały się, tworzyły całość tej mrocznej historii. Autorka odważnie opisuje zbrodnie i szokuje finałem. Nie da się czytać tej książki bez emocjonalnego zaangażowania a na każdym kroku czuć duszną atmosferę i napięcie. Jedyna rzecz, do której mogłabym się odrobinę przyczepić, to opisy. Zdarzały się, kolokwialnie rzecz ujmując, takie zapchajdziury, niewnoszące nic wartościowego do fabuły. (np. opis nastolatek idących ulicą). Pomijając to, nie zawiodłam się. ?Ta, która przeżyła? to intrygujący thriller psychologiczny.
Polecam.

Masakra nad Zimnym Jeziorem
Witajcie!
Czy spotkaliście się już z książkami od Lisy Jackson?
Jeżeli tak to dajcie znać co o nich sądzicie!
My dzisiaj przychodzimy do was z najnowszą jej premierą, czyli "Ta, która przeżyła" od Wydawnictwa Skarpa Warszawska.
Kara to dziewczyna, która w dzieciństwie przeżyła okropną tragedię. Jej cała rodzina została zamordowana. Przeżyła jedynie ona i jej brat, który został oskarżony o tą masakrę. Teraz, gdy jest już dorosła nagle wszystko powraca. Brat zostaje wypuszczony z więzienia, a ona dostaje dziwne wiadomości. Ktoś czai się na jej życie.
"Potem ruszyła biegiem.
Przez zaspy śniegu.
Zimne powietrze chłostało jej twarz.
Śnieg ją oślepiał.
Strach napędzał do przyspieszenia kroku.
Tak jak kiedyś."

Kochani o tej książce można powiedzieć jedno. Jest mroczna i makabryczna. Sam opis śmierci członków rodziny Kary przyprawia o gęsią skórkę.
To książka, która przeniesie was do labiryntu pełnego sekretów i kłamstw. To opowieść, która ukaże wam jak łatwo można zmylić naszą perspektywę patrzenia. To historia o zdradzie, kłótni i wybojach rodzinnych, które przez kilkadziesiąt lat nie wyszły na światło dzienne.

Musimy przyznać, że autorka użyła podobnego schematu jak w swojej poprzedniej książce, czyli tragedia sprzed lat, śledztwo i zawiłe zagadki rodzinne. Jednak nam to kompletnie nie przeszkadzało. Bawiłyśmy się czytając ją przednio. Jeżeli o tragedii rodzinnej i kryminale można tak mówić ???? Pomimo tego, że autorka użyła podobnego schematu, to ta powieść odbiega znacznie od tamtej historii. Przedstawia swoją skomplikowaną i zakręconą historyjkę.

Fabuła sama w sobie nie jest zagmatwana, nie ma w niej jakiegos efektu wow. Jest prostolinijna. Chociaż musimy przyznać, że końcówka nas zaskoczyła. Nie spodziewałyśmy się takiego obrotu sprawy. Aczkolwiek historia sama w sobie jest naprawdę ciekawa. Sądzimy, że fani dobrych thrillerów powinni ją znać.
Akcja trochę się ślimaczy i musimy przyznać, że tym razem przeszkadzały nam długie opisy. Może inaczej opisy, które nie miały związku z historią. Opisywanie każdej czynności. Trochę nam to przeszkadzało. Jednakowoż były też opisy, jak na przykład opis makabry, które nam się bardzo podobały.

W książce znajdziemy też bardzo ciekawie przedstawiony opis paranoi, traumy, jaki przeżyła Kara, po tragedii. Jest to dla nas zawsze bardzo interesujący aspekt.

Jeżeli, więc chcecie przeczytać coś mrocznego i zarazem nie aż tak strasznego, to serio polecamy wam tę książkę Lisy Jackson

Za mną setki przeczytanych thrillerów, a ciągle pojawiają się takie, które potrafią wprawić mnie w ten nastrój, którego w nich szukam. Duszny, podszyty niepokojem, trzymający w napięciu i podsycający ciekawość aż do końca. Już po kilku stronach najnowszej powieści Lisy Jackson wiedziałam, że to jest to! Że w ?Tej, która przeżyła? znajdę to wszystko, a nawet więcej!

Potworna rodzinna zbrodnia, zmanipulowana przez stronę oskarżenia dziewczynka i starszy brat, który w wyniku jej zeznań pozostaje od dwudziestu lat w więzieniu. Brzmi intrygująco? A to dopiero początek, bo sprawa wraca na pierwsze strony gazet wraz z uwolnieniem Jonasa z więzienia z powodu błędów proceduralnych.

W Karze ożywa na nowo trauma z przeszłości, z którą nigdy sobie nie poradziła żyjąc z piętnem tej, która przeżyła, powracającymi za dnia i w nocy obrazami zamordowanych bliskich i poczuciem odpowiedzialności za śmierć ratującego ją policjanta. Jednak nie tylko demonów przeszłości powinna się obawiać, a przede wszystkim kogoś, kto chce dokończyć krwawe dzieło sprzed lat. Czy niewinność brata, w którą zawsze wierzyła Kara to mrzonka? Czy naprawdę jest winny masakry, a teraz wyszedł by znowu zabijać?

Im dalej w las, tym więcej niewiadomych, niedopowiedzeń, motywów i podejrzanych. Jedynym sprzymierzeńcem Kary w poszukiwaniu prawdy okazuje się dziennikarz, który w tragedii sprzed lat poniósł własną stratę. Tylko czy po tylu latach uda się ją odkryć?

Autorka znakomicie oddała atmosferę zagubienia siedmiolatki, jej szoku w obliczu niewyobrażalnej tragedii. Ukazała bezwzględność dorosłych żerujących na jej nieszczęściu. Ogromną nieufność i poczucie winy niepozwalające swobodnie oddychać mimo upływu wielu lat. I medialną nagonkę, która osacza swoją ofiarę w poszukiwaniu sensacji. Dynamiczna akcja prze do przodu ukazując ogrom manipulacji i najniższe ludzkie instynkty. Który z nich okaże się motywem w tym przypadku? Zemsta? Chciwość? Obsesja? Przekonajcie się sami.