Taipei

Muszę zacząć od pochwalenia wydawnictwa books4ya, jaką świetną robią robotę w wydawaniu książek. Przeczytałam ich parę książek i żadna mnie jak dotychczas nie zawiodła. Dziś skończyłam ?Loveboat Taipei? i z czystym sercem mogę powiedzieć, że była to kolejna dobra historia. Przede wszystkim pełna wartościowych treści, pokazująca z jakimi trudnościami mierzą się azjatyckie dzieci w Ameryce, z jaką presją ze strony rodziców muszą walczyć i grzebać własne marzenia.

Ever kocha tańczyć, ale jej rodzice tego nie akceptują, taniec może nigdzie nie doprowadzić i bezpieczniej jest iść na medycynę. Emocje towarzyszące dziewczynie są świetnie opisane, chciałaby iść za głosem serca, ale wyrzuty sumienia za to jak poświęcili się dla niej jej rodzice nie pozwalają chwycić się marzeń. Czytając tę historię śledziłam również surowe zakazy, zabierające Ever nastoletnie życie. Mama i tata postanawiają wysłać ją na letni kurs do Tajpej, liczą na to, że cały swój czas spędzi na nauce. Jednak okazuje się, że Loveboat to idealny czas na złamanie zasad panujących w rodzinie.

Powiem szczerze, czasami się nudziłam. Książka ma prawie 500 stron i pierwsza
połowa wydawała mi się lekko nudna. Za to druga część lektury, wciągnęła mnie na maxa i przeczytałam ją bardzo szybko. Pojawia się więcej plot twistów, zaskakujących zwrotów akcji, których się nie spodziewałam. Wątki Ever, Sophie, Jenny i Ricka, Xaviera, są ciekawie poprowadzone, tak samo jak kreacja bohaterów, każdy był sobą, miał swój charakter, swoją siłę, swoje ukryte marzenia - polubiłam się z wieloma postaciami.

Jednym z motywów tej książki jest trójkąt miłosny, a ja wielką fanką tego nie jestem. Nie mogłam wybrać kto bardziej łapie mnie za serce, czy Rick, czy Xavier. Do teraz w sumie nie umiem wybrać ???? Niemniej stworzenie relacji przez autorkę podobało mi się bardziej, chyba z Rickiem. Są to takie bratnie dusze, które w końcu się odnalazły, tak naprawdę przypadkiem. Uwielbiam te pare fragmentów z ich dwójką.

Styl pisania autorki jest lekki, przez strony się płynie, a mandaryńskie wstawki miło urozmaicały czytanie. Jeśli chcielibyście książkę z letnim klimatem, ale jednocześnie poruszającą trudny temat i walkę o marzenia to jest to pozycja dla was.

To nie jest zwykła opowieść o dziewczynie, która poznaje chłopaka; to historia dziewczyny z marzeniami, których spełnić nie może. Rodzice Ever, mimo długiego pobytu w Ameryce, mocno trzymają się tradycji. Kobieta nie może ubierać się wyzywająco, nie ma mowy o chłopakach czy imprezach. Każdy, kto interesuje się kulturą azjatycką lub ogląda azjatyckie dramaty, doskonale wie, jak to wygląda. Mimo swojego wyglądu, główna bohaterka czuje się Amerykanką. Chciałaby żyć jak jej najlepsza przyjaciółka. Od małego rodzice oczekiwali, że zostanie lekarzem, ale to nie jest to, co sprawia, że Ever jest szczęśliwa. Jej marzeniem jest zostać tancerką, jednak składa papiery na studia medyczne. Postanawia, że te ostatnie wakacje spędzi wyłącznie na tańcu. Jej plany jednak nie idą zgodnie z oczekiwaniami. Rodzice wysyłają ją na Tajwan, do Loveboat Taipei. Ta opowieść zachwyciła mnie tak bardzo, że przeczytałam ją w jeden dzień. Czułam się, jakbym oglądała azjatycką dramę. Autorka doskonale oddała klimat, emocje i zmagania bohaterów, które poruszyły moje serce. Zwroty akcji, których nikt się nie spodziewał, sprawiły, że nie mogłam odłożyć książki. W każdym rozdziale działo się coś, co zmuszało mnie do dalszego czytania. Opis Tajwanu i jego kultury jest w książce niezwykle barwny i realistyczny. Autorka doskonale ukazuje kontrast między tradycjami a nowoczesnością, co dodaje głębi fabule. Relacja Ever z rodzicami jest bardzo autentyczna i pełna napięcia. Czytelnik może wyraźnie poczuć ciężar oczekiwań, które na niej spoczywają. Książka porusza również ważne tematy, takie jak tożsamość kulturowa, dążenie do własnych marzeń oraz konflikt między obowiązkiem a pasją. To sprawia, że jest to nie tylko emocjonująca opowieść, ale także głęboko refleksyjna lektura. Bohaterowie zostali dobrze opisani, choć jeden z nich nie przypadł mi do gustu. Xavier to postać, którą poznajemy prawie na samym początku. Na pierwszy rzut oka jawi się jako typowy "bad boy", jednak wydaje się, że autorka nie miała na niego konkretnego pomysłu. Był "zły" tylko w jednej sytuacji, a poza tym pozostawał neutralny. Nie tego się spodziewałam. Abigail Hing Wen bardzo się postarała, aby książkę czytało się dobrze, mimo że niektóre słowa były napisane w innym języku. Zręcznie wplotła te zwroty, często tłumacząc je w kolejnych zdaniach lub natychmiast, jeśli główna bohaterka rozumiała, co się do niej mówi. Książkę czytało mi się świetnie i z przyjemnością sięgnę po kolejne dzieła tej autorki.