Tajemna historia (twarda)

Świetna

Tematem ?Tajemnej historii? jest zbrodnia. Brzmi jak kryminał, prawda? Dzieli je jednak ogromna przepaść. Od początku bowiem wiemy, kto jest sprawcą. Ponownie: brzmi znajomo? Któż nie czytał ?Zbrodni i kary? Dostojewskiego? Cóż, chociaż początek te powieści mają wspólny, to jednak wraz z upływem kartek tej książki, linie fabuły zaczynają się nieznacznie ?rozłazić?.
Fabuła skupia się bowiem na samej zbrodni, zagłębia się w jej przyczyny, sprzyjające warunki, sam przebieg oraz próby jej zatuszowania. To ona stanowi główną oś. Lecz cóż jednak jest karą, skoro śmiem porównać tę powieść do dzieła Dostojewskiego? Kto ją wymierza? Otóż mózg, człowiek sam sobie wymierza karę- niepokój wewnętrzny, brak stabilizacji, oderwanie od rzeczywistości i popadanie w paranoję.
Słuszniej byłoby zatem powiedzieć, że tematem jest przesuwanie granic moralnych i skutki tego działania. Wszystko opiera się na fascynacji głównych bohaterów filologią klasyczną, która często staje się dla nich źródłem inspiracji ale i zbliżającej się tragedii.
Ta powieść to czysty mistycyzm i magnetyzm. Trudno porzucić wzniosłą lekturę na rzecz przyziemnych czynności. Można śmiało rzec, że jednym z bohaterów jest sam Dionizos. Od niego wszystko się zaczęło i to właśnie jemu można przypisać etykietę szarej eminencji tej historii. Donna Tartt zachwyca językiem, konstruowaniem akcji, powolnym acz interesującym zbliżaniem się do jej rozwiązania. Poznawanie jej kunsztu jest dla czytelnika równie boskie, jak popijanie ambrozji przy dźwięku liry Apollina. Czasami postępowanie bohaterów nadaje temu napojowi nutkę goryczy, lecz to sprawia, że ?Tajemna historia? jest taka, jaka powinna być literatura- porusza do głębi.

Tematem ?Tajemnej historii? jest zbrodnia. Brzmi jak kryminał, prawda? Dzieli je jednak ogromna przepaść. Od początku bowiem wiemy, kto jest sprawcą. Ponownie: brzmi znajomo? Któż nie czytał ?Zbrodni i kary? Dostojewskiego? Cóż, chociaż początek te powieści mają wspólny, to jednak wraz z upływem kartek tej książki, linie fabuły zaczynają się nieznacznie ?rozłazić?.
Fabuła skupia się bowiem na samej zbrodni, zagłębia się w jej przyczyny, sprzyjające warunki, sam przebieg oraz próby jej zatuszowania. To ona stanowi główną oś. Lecz cóż jednak jest karą, skoro śmiem porównać tę powieść do dzieła Dostojewskiego? Kto ją wymierza? Otóż mózg, człowiek sam sobie wymierza karę- niepokój wewnętrzny, brak stabilizacji, oderwanie od rzeczywistości i popadanie w paranoję.
Słuszniej byłoby zatem powiedzieć, że tematem jest przesuwanie granic moralnych i skutki tego działania. Wszystko opiera się na fascynacji głównych bohaterów filologią klasyczną, która często staje się dla nich źródłem inspiracji ale i zbliżającej się tragedii.
Ta powieść to czysty mistycyzm i magnetyzm. Trudno porzucić wzniosłą lekturę na rzecz przyziemnych czynności. Można śmiało rzec, że jednym z bohaterów jest sam Dionizos. Od niego wszystko się zaczęło i to właśnie jemu można przypisać etykietę szarej eminencji tej historii. Donna Tartt zachwyca językiem, konstruowaniem akcji, powolnym acz interesującym zbliżaniem się do jej rozwiązania. Poznawanie jej kunsztu jest dla czytelnika równie boskie, jak popijanie ambrozji przy dźwięku liry Apollina. Czasami postępowanie bohaterów nadaje temu napojowi nutkę goryczy, lecz to sprawia, że ?Tajemna historia? jest taka, jaka powinna być literatura- porusza do głębi.

Fantastyczna historia, brawurowo opowiedziana, z mistrzowsko niemal namalowanymi bohaterami. Wciągająca, mroczna, niepokojąca. Czy każdy z nas ma w sobie mordercę? Czy wszyscy jesteśmy zdolni do zabójstwa? Czy każdym można manipulować i skłonić go do zachowania zgodnego z własną wolą? Jak zbrodnia wpłynie na młodego, zwykłego chłopaka, który trafia do grupy ekscentrycznych, odizolowanych od reszty studentów miłośników filologii klasycznej? Życie Richarda Papena dotychczas nie rozpieszczało. Zamiast studiów, miała być marna praca. Ale Richard pokonuje wszelkie przeszkody, by wyrwać się z domu, i zostaje przyjęty na studia. Tu poznaje specyficzną piątkę przyjaciół, którzy wkrótce stają się i jego przyjaciółmi. Rzeczywiście? Czy o przyjaźń tu chodzi? Czy Richard od początku zostaje wciągnięty w jakąś chorą grę? "Tajemna historia" to gwarancja zarwanej nocy :-)