Tajemne imię (twarda)

Uzależniające jest obcowanie z całą serią Kronik Jaaru, tym bardziej, gdy akcja pędzi jak szalona, a autor za każdym razem funduje nam sporą dawkę nowych zdarzeń i pikantnych szczegółów ze świata fantasty. Zarówno "Tajemne imię" jak i poprzednie części wciągają i nie pozwalają się oderwać, dlatego wychodzę z założenia, że każdą książkę tego autora trzeba mocno dawkować, aby uniknąć kaca czytelniczego w postaci pustki, że to już koniec. Co odróżnia "Tajemne imię" od pozostałych części? Bardziej brutalniejsza, mroczna i z pewnością mniej kolorowa - tak w skrócie oddałabym klimat panujący w czwartym tomie. Między bohaterami coraz częściej dochodzi do kłótni i nieporozumień, znika niewinność, odradza się zło, a widmo Przeklętego wisi nad całą krainą Jaaru. Jak pokonać grożące niebezpieczeństwo, gdy do głosu dochodzą wzajemne pretensje i żale? Czy krainy zjednoczą się i podejmą wspólną walkę ze złem, które coraz bardziej przybiera na sile? Trzeba przyznać, że w tej części zabrakło tych ciepłych barw i przyjemnego klimatu, który osłodzony został jedynie przez ceremonie zaślubin Fione. Brawa da autora za oryginalność, pomysłowość i niezwykły klimat - jeśli miałabym wymienić fragment, który zachwycił mnie najbardziej byłaby nim właśnie wspomniana ceremonia. Jeśli jeszcze nie sięgnęliście po "Tajemne imię", a czytaliście poprzednie części, to szczerze zachęcam do zapoznania się z kolejną obowiązkową pozycją dla wielbicieli literatury Adama Fabera,.

Tajemne imię to czwarta część przygód ( a w sumie można powiedzieć przygody) młodej czarownicy Kate Hallander.
Kate jest strażniczka kamienia Danu, najbardziej nasyconego magią przedmiotu. Po rozłamie grupy wspierającej jej działania strażników żywiołów, pozostała w Tir-na-Rog, gdzie pobiera nauki z magii. Konflikt między dwoma krainami ferów zaognia się, a czarownica zostaje wciągnięta w sam jego środek. Jednocześnie na cały świat magii najazd szykuje ciemna moc, którą według legendy mogą pokonać jedynie strażnicy.
Czy uda się pogodzić zwaśnione krainy? I czy strażnicy znowu się zjednoczą? A może jest już za późno.
Przygody Kate są dobrą historią zwłaszcza dla młodszych czytelników. Nie brakuje w nich akcji i podstępów oraz walki dobra z złem. Kolejne części to bezpośrednie kontynuacje przygód Strażników z Kate na czele.
Tajemne imię to jedna z książek, która zamiast kończy rozpoczęty wątek, przygotowuje grunt pod kolejne części i ostateczny finał. Akcja jednak jest na tyle ciekawa, że nie da się przejść obok książki i nie przeczytać chociażby rozdziału lub dwóch (albo całej na raz ;) ) Poza przygodami Kate i strażników, rozwinięty jest wątek z Mell, która jest połączona z starym władcą.
Jak już wcześniej wspomniałam polecam tę książkę, zwłaszcza młodszym odbiorcą, którym ten świat powinien się bardzo spodobać. Może nie jest to Harry Potter, ale to przecież Kate :)

Po wydarzeniach z trzeciego tomu, Strażnicy Kamieni zostają rodzieleni. Kate postanawia pozostać w Cienistej Krainie wraz z Lilian i Darriem, natomiast pozostali przebywają w Londynie i Elphame. Nie mogą dojść do porozumienia, ponieważ część z nich opowiada się za Tir-Na-Nog, a reszta jest przeciwna temu królestwu i uważa ich zamiary za wrogie. Jak się okazuje, już wkrótce trzeba będzie doprowadzić do połączenia sił obu krain, ponieważ zagraża im znacznie większe niebezpieczeństwo. Jednak ciężko dojść do porozumienia, jeśli w gre wchodzą wzajemne żale, pretensje, a przede wszystkim brak kontaktu między bohaterami.
Królowa Tir-Na-Nog wtajemnicza Kate w wiele istotnych spraw związanych z królestwem, jak również dba o rozwój jej magii. W międzyczasie odbywa się ślub Fione i jej syna, który zostaje pięknie opisany w książce. Jednak radosne chwile nie trwają długo, gdyż widmo odradzającego się Przeklętego wisi nad Jaarem, zbierającego coraz więcej popleczników. Ważną rolę odegrała tu postać, o której bym tego nigdy nie powiedziała - Mel, przyjaciółka Kate. Zadziwiające jest to, że nie mając ze sobą kontaktu od dłuższego czasu, przypadkowo obie stały się częścią tej samej historii.
Tajemne imię jest na pewno emocjonującą lekturą, przynosi wiele nowych wydarzeń, jak również postaci. Poznajemy lepiej losy mieszkańców Jaaru, historię ludów, mity z nią związane. Jednak ilość tajemnic i mroczny klimat, nadaje mu specyficzny charakter. Nie brak momentów strasznych, smutnych, a nieraz niewyjaśnionych. Na szczęście z czasem część spraw zostaje (lub dopiero będzie) rozwiązana. Mam nadzieję, że kolejny, piąty tom, odkryje jeszcze więcej tajemnic Jaaru.

Kate została opuszczona przez większość swoich przyjaciół. Pomimo tego, że mają do zrealizowania tą samą misję, której są Strażnikami, dochodzi do ich rozdzielenia. Po kłótni, która miała miejsce w trzecim tomie powieści Kate postanawia zamieszkać w Tir-na-Nog. Fery zaczynają przyzwyczajać się do jej obecności w pałacu, a dziewczyna w pewnym sensie zaprzyjaźnia się z ich królową. Jednak nie wszystko układa się tak pomyślnie, ponieważ fery z Tir-na-Nog przygotowują się do wielkiej wojny z Elphame. Po której ze stron opowie się Kate? W międzyczasie w świecie ludzi pojawia się nowa, tajemincza postać- Kaspar. Mag nosi dziwny, niemodny płaszcz, nie wie o istnieniu internetu i ma do wykonania pewne zadanie. Środkiem do celu ma okazać się praca w sklepie Selene. Jednocześnie przyjaciółka Kate, Mel, również ma problem do rozwiązania. Jest nim dziwna więź z Wielkim Panem, przez którą jest w niebezpieczeństwie.
Po ?Siedmiu Bramach? bardzo obawiałam się tego, jak potoczą się dalsze losy bohaterów. Trzecia cześć powieści nie przypadła mi do gustu, ale na szczęście w czwartej powraca klimat, który tak bardzo podobał mi się w pierwszych dwóch tomach. Bardzo dużo się dzieje i to w kilku różnych miejscach, dlatego nie sposób się znudzić. Książka była wciągająca i szybko się ją czytało. Duży plus za wprowadzenie nowej postaci, dzięki czemu akcja jest jeszcze ciekawsza. Bardzo podobał mi się też opis ślubu Fione. Ceremonia była piękna, klimatyczna i oryginalna, za co duży plus dla autora. Natomiast cały czas mam problem z postacią Mel. Jest irytująca i bardzo dziecinna, a co więcej zupełnie nielojalna wobec przyjaciółki tylko dlatego, że czuje się urażona, że ta nie powiedziała jej o magii. Dziwna jest też sytuacja, w której dwie najlepsze przyjaciółki nie mają ze sobą kontaktu od tak długiego czasu, pomimo tego, że Kate nawet nie wie o złości Mel. Ogólnie książka bardzo mi się podobała i cieszę się, że nie zrezygnowałam z jej czytania po trzecim tomie. Ocena 4/5.

Po zakończeniu trzeciego tomu, wiecie co się stało z bohaterami. Jaar szykuje się na wojnę, największą w historii. Po dwóch przeciwnych stronach stoją Strażnicy. W między czasie w Londynie pojawia się tajemniczy Kaspar. Czy mag odnajdzie się w świecie czarownic? Nadchodzą wielkie zmiany, wróg jest coraz silniejszy, a główni bohaterowie rozdzieleni. Jest jeszcze jedna postać, która będzie mieć bardzo ważną misję w całej historii.



Odnośnie tego tomu słyszałam dwie sprzeczne recenzje. Jedni mówili, że ten tom jest najlepszy ze wszystkich dotychczas, a drudzy wręcz odwrotnie, że to najgorsza część. Dlatego bałam się sięgnąć za Tajemne imię. Jednak im bliżej premiery piątego tomu, tym bardziej tęskniłam za tym światem. Zebrałam się i przeczytałam książkę. Na moje szczęście trafiłam do pierwszej grupy, ponieważ również uważam, że ten tom póki co jest najlepszy!

Według mnie ten tom pokazał, jak autor bardzo się rozwija z każdą kolejną częścią. Bohaterowie zmieniają swoje podejście do wszystkiego, myślą bardziej dojrzale, ale także potrafią walczyć o swoje poglądy. Dla mniej największą zmianę zobaczyłam u Kate i Fione. Dziewczyna jako Strażniczka musiała zmierzyć się z wieloma trudnościami. Została obarczona wielką odpowiedzialnością i czasami by wypełnić zadanie musiała podejmować trudne decyzje. To mocno na nią wpłynęło i zmieniło. Trwała przy swojej decyzji i nie ugięła się pod namową osób. Postawiła wszystko na jedną kartę. Zaś Fione, która na początku była postacią wesołą, szaloną i pełną dobroci, zmieniła się diametralnie. Miłość obudziła w niej kompletnie nowe emocje, o które bym się po niej nie spodziewała.To co zrobiła pod koniec książki, mocną mną wstrząsnęło. Z pewnością to posunięcie sprawia, że autor wiele w moich oczach zyskał. Chociaż szkoda, że relacja pary której tak kibicowałam, niestety potoczyła się nie po mojej myśli :(

Ogólnie książka bardzo miło mnie zaskoczyła. Dzieje się w niej o wiele więcej niż w poprzednich tomach. Trudno przewidzieć co za chwile może się wydarzyć. Akcja mocno się rozkręca i szczerze, jestem bardzo ciekawa jaki będzie finał tej historii. Naprawdę trudno mi określić jak potoczy się cała fabuła i kto odegra tutaj najważniejszą rolę!

Podsumowując ta książka jest naprawdę dobra. Zawrotna akcja, wyraziści bohaterowie i niesamowity obrót fabuły. Moim zdaniem warto kontynuować tą serię, nawet jeśli poprzednie części średnio Wam się podobały. Już nie mogę się doczekać kiedy w moje łapki wpadnie finałowy tom! ?

?Tajemne imię? autorstwa Adama Fabera to książka, której premiery niecierpliwie wyczekiwałam po lekturze świetnych ?Siedmiu bram?. Byłam pewna, iż czwarty tom okaże się co najmniej równie dobry jak poprzedni, jeśli nawet nie lepszy. Tymczasem odrobinę się rozczarowałam, bo choć można zaobserwować znaczną poprawę warsztatu literackiego autora. A z każdą kolejną książką historia ta staje się coraz bardziej dojrzalsza i przeciwieństwie do ?Księgi Luster?, która była lekturą przeznaczoną typowo dla młodszego czytelnika, ?Tajemne imię? pozwala odnaleźć również przyjemność z czytania osobom starszym. Jednak w moim odczuciu ?Tajemne imię? wypadło trochę słabiej od trzeciego tomu. Wszystko przez to, że akcja na początku strasznie się ciągnęła i w zasadzie przez dobre ponad dwieście stron nie działo się nic specjalnego. Pojawiło się tutaj co prawda wiele nowych wątków oraz zdarzeń, aczkolwiek jak dla mnie zostały one zbytnio spłycone i za szybko rozwiązana. Druga połowa na szczęście ratuje sytuację, a zakończenie niesamowicie zaskakuje i powala na kolana. Tutaj w końcu czytelnik zostaje wrzucony w wir wydarzeń, fabuła zyskuje na znaczeniu, a akcja wreszcie nabiera znacznie szybszego tempa. Szkoda tylko, że tak późno, ponieważ dość słaby początek pozostawił po jednak pewien niesmak.

Jedna rzecz chyba nigdy się nie zmieni i na pewno mnie nie zawiedzie w przypadku ?Kronik Jaaru?. Mianowicie mówiąc chodzi o szatę graficzną, która podobnie jak w przypadku poprzednich tomów jest wprost zachwycająca. Zapewne nie pierwszy raz to powiem, ale Czwarta Strona bezsprzecznie ma jedne z piękniejszych okładek na polskim rynku wydawniczym.

?Tajemne imię? to całkiem niezła kontynuacja przygód Kate Hallander, która nie raz zaskoczy czytelnika, w szczególności na sam koniec książki. Niestety historia ta nie jest pozbawiona wad, przez co wydaje mi się, że nie każdy znajdzie w niej to czego szuka. Sama jednak po takim zakończeniu nie mogę się doczekać co następnym razem wymyśli Adam Faber, dlatego już teraz wyczekuje kolejnego tomu, a Was zachęcam do sięgnięcia po ?Kroniki Jaaru? byście przekonali się na własnej skórze jak magiczny może być świat.

Aleksandra