Taksówkarz

Mariusz nie mógł się pogodzić ze śmiercią swojej żony. Obwiniał się o to, że mógł bardziej się postarać i udzielić jej potrzebnego wsparcia, kiedy jeszcze nie było na to za późno. Został sam z dwoma córkami, którymi musiał się zająć. To właśnie wtedy postanowił porzucić pracę w policji i zacząć pracować jako taksówkarz. Każdego dnia musiał zarobić na skromne życie oraz utrzymanie córek na studiach. Poznawał różnych ludzi z ich problemami, którzy chcieli wygadać się przed kimś obcym. A Mariusz był człowiekiem potrafiącym wysłuchać a także doradzić jeżeli zaszła taka potrzeba. Chociaż sam do końca nie był w stanie poradzić sobie ze swoimi demonami.

,,Taksówkarz" jest to książka przepełniona emocjami. Znajdziecie tutaj ból po stracie bliskiej osoby, cierpienie wyrzuty sumienia ale także poszukiwanie szczęścia, miłości oraz starania w przepracowaniu własnych problemów. Każdy popełniła błędy, jednak ważne jest aby starć się je naprawić tak jak było w przypadku Mariusza. Książkę czytało mi się szybko i był to zdecydowanie miło spędzony czas. Także jeżeli nie czytaliście jeszcze tej książki to zachęcam Was serdecznie aby po nią sięgnąć.

Nie przypominam sobie, abym czytała książkę, której głównym bohaterem byłby taksówkarz. Dlatego tym bardziej był to jeden z elementów, który przyciągnął mnie do tej lektury.

Polubiłam tytułowego taksówkarza. Mariusz to mężczyzna, który potrafi słuchać jak nikt inny, a jego rady są trafne. Jego klienci to szeroki przekrój osobowości. Ich historie są zarówno smutne, jak i wesołe. Niektórzy skorzystają z usług taksówkarza kolejny raz, gdyż łatwo go polubić, a nawet i poprosić o pomoc. Sama też niejednokrotnie chciałam to zrobić. Ale Mariusz też niesie na barkach trudne przeżycia i poczucie winy, gdyż uważa, że zawiódł najbliższych. Czy znajdzie się ktoś, kto zmieni jego życie, pozwoli iść mu do przodu, a może i ponownie pokochać? 

Anna Kasiuk pokazuje, że nie można nikogo oceniać, gdyż go nie znamy lub mamy pewności, jak byśmy się zachowali na jego miejscu. A na szczęście zasługuje każdy. Drugą sprawą jest to, że zapominamy, iż wokół nas są osoby, które zmagają się z większymi lub mniejszymi problemami. Czasem naprawdę wystarczy niewiele, wsparcie, dobre słowo, by pomóc. Nie przymykajmy oczu na ludzkie problemy, obojętnie jakie by one były. Życzliwość, empatia i szacunek do drugiego człowieka zwykle nic nie kosztują.

Czy potraficie brać życie takim, jakie jest oraz cieszyć się drobiazgami, które nam przynosi? Jeśli nie, może warto coś w tym kierunku zrobić? Bo to właśnie te drobne rzeczy budują naszą codzienność. 

Historia okazała się wciągająca, a przede wszystkim odnosimy wrażenie, iż mogłaby mieć miejsce w rzeczywistości. Sama akcja ze względu na specyfikę profesji naszego bohatera jakoś specjalnie nie pędzi, ale w żadnym razie nie można powiedzieć, że jest nudno.

"Taksówkarz" to poruszająca powieść o terapeutycznej mocy rozmowy oraz o tym, ile może zmienić w nas samych, jak i życiu. To również książka o ponownym zaufaniu i nadziei na lepsze jutro. Warstwa psychologiczna, skomplikowane relacje rodzinne, nieprzepracowane traumy z przeszłości i duże emocje - tego możecie się spodziewać. Osobiście chciałabym poznać takiego Mariusza.

Miałam styczność z piórem pisarki, więc chętnie przeczytałam kolejne jej dzieło. Byłam zaintrygowana opisem i nie zawiodłam się, bo lektura okazała się bardzo ciekawa, dzięki czemu spędziłam miło czas.

Mariusz po stracie żony całkowicie zmienia swoje życie. Dręczy go poczucie winy i wmawia sobie, że zawiódł najbliższych. Zwalnia się z policji i zaczyna pracować jako taksówkarz. Nowy zawód pozwala mu na bliższy kontakt z pasażerami i wczuć się w ich problemy. Mężczyzna jest dobrym słuchaczem i doradcą. To pozwala mu otrząsnąć się z traumy, ale i przynosi ulgę tym, którzy wylewają swe żale. W życiu bohatera pojawia się światełko w tunelu i szansa na zmianę na lepsze.

Czy Mariusz skorzysta z okazji i wyjdzie na prostą? Czy taksiarz zaufa komuś jeszcze? Czy zapomni o śmierci żony i wydarzeniach z nią związanych? Czy będzie jeszcze w pełni szczęśliwy?

Wiecie co, mimo iż akcja nie galopuje i jest raczej stonowana, to nie nudziłam się nawet przez moment. Poznawane historie kolejnych pasażerów były niezwykle interesujące i często zawiłe. Niektórym osobom współczułam i miałam ochotę ich pocieszyć, poklepać po plecach dodając otuchy. Często sami zapominamy o tym lub nie zauważamy, że obok nas żyją ludzie z traumami i problemami, z którymi nie potrafią sami sobie poradzić.

Autorka w tej historii porusza naszymi sercami, zmusza do przemyśleń i próbuje dać wskazówki. Powinniśmy reagować na ludzkie nieszczęście, bo czasem naprawdę niewiele potrzeba, by komuś pomóc. Czasem wystarczy wsparcie i dobre słowo, by ktoś w siebie uwierzył i przestał użalać się nad sobą. Ludzkie tragedie mogą doprowadzić do depresji i samobójstw, dlatego bądźmy czujni i nie przechodźmy obojętnie obok problemów innych.

Na uznanie zasługuje kreacja wszystkich postaci, a w szczególności głównego bohatera. Charakterny były policjant jest pełen empatii i otwiera swe serce dla każdego. Jego rady są sensowne i napawają słuchaczy optymizmem. Sam z tych ?sesji? korzysta i wychodzi z dołka, w którym długo utknął. Całość czyta się szybko dzięki prostemu i przystępnemu stylowi pisarki.

Naprawdę warto sięgnąć po tą pozycję. Uważam, że jest to wartościowa książka.