Tam, gdzie będzie lepiej

To jedna z tych książek przy których często można się wzruszać. Porusza ona tak dużo ważnych tematów dotyczących wielu ludzi, że można się z nią utożsamiać. Czasami też sprawi, że zapragniecie mieć coś, czego lub na co wcześniej nie mogliście się zdecydować. Była tak piękna, aż nie wiem co mogę o niej napisać. Wydaje mi się, że tym razem najlepiej będzie, jeśli napiszę jakich problemów dotyczyła, a w jaki sposób została ukazana, to najlepiej nich każdy przekona się sam.
Od razu zaznaczam, że nie czytałam części pierwszej i choć mi to nie przeszkadzało, to jednak dało się wyczuć, że było coś wcześniej o czym postacie nie chciały mi wspominać. Tak naprawdę nie ma tutaj dokładnych ich opisów, bo widzimy, że oni między sobą bardzo dobrze się znają. Oczywiście jest nieraz wspomnienie ich ubioru, koloru włosów, sylwetki wcześniejszej, oraz obecnej. To było takie porównanie jak życie i doświadczenia potrafią nas zmieniać i nie ma niczego złego w tym, że ktoś stał się nieco pulchniejszy. Oczywiście nie dotyczy to toksycznego związku głównych postaci z którego aż kipiała niesprawiedliwość. Znając ogólny obraz tego, co przeszli widzimy jaką walkę postacie prowadzą z samym sobą, jakie były wcześniej i jakie są teraz, gdyż zdają sobie sprawę z tego, że czas ich nie oszczędza. Komuś udaje się zostać babcią i ogromnie się z tego cieszy, a ktoś inny nie potrafił utrzymać ciąży i zamiast walczyć, poddał się robiąc coś okropnego w przypływie nie tylko szoku, ale i wiedzy o swoich przodkach. Teraz ktoś dorósł i pragnie zaadoptować kogoś, kogo będzie mógł kochać całym sercem, lecz jej partner jest temu przeciwny. I tutaj dodam, że to gbur, kłamca, manipulant i ogólnie, to chyba nie posiadał dobrych cech. Każdą rzecz przestawiał na swoją stronę, unikał ważnych tematów, nawet poddawał pod wątpliwość poczytalność swojej połówki, która ogromnie cierpiała. Kibicowałam jej, aby przejrzała na oczy, bo ona była warta wszystkiego, co najlepsze. W całej tej opowieści przewijał się temat pokoleń. Tego, co ciążyło na postaciach, jak wielką bądź znikomą posiadali w sobie miłość, oraz jak pragnęli dawać ją innym. Jedni opowiadali się za stroną pieniądza, gdzie powinien załatwić wszystko, ale serca u nich widać nie było. Wszystko na pokaz. Okropnie mnie to denerwowało, bo nie jest łatwo być ptakiem w złotej klatce, podczas gdy te wolne stworzenia ich nie miały, ale radość w ich wnętrzu była ogromna. Bardzo polecam do przeczytania każdemu, kogo w jakikolwiek sposób temat dotyczy, lub chciały zobaczyć w jaki sposób można pozyskać szczęście. Przepiękne pióro pani Joanny zachwyci was na tyle, by chcieć poznać inne jej książki, gdzie przesłań znajdziecie ogrom. Nie musicie nawet czytać z uwagą, bo skupienie same do was przyjdzie. Przepiękna i pełna wzruszeń, bardzo ją polecam:-)

Tam, gdzie będzie lepiej to kontynuacja książki Pomimo wszystko. Główna bohaterka tej książki na własnej skórze przekonuje się każdego dnia, że pieniądze szczęścia nie dają. Posiada ogromny dom i nieograniczone możliwości finansowe. Jednak to tylko pozory. W tym idealnym domu nie ma nikogo do kogo można by się odezwać. Nie ma tutaj również miłości i szacunku. Za to jest smutek, żal i pogarda.
Książka potrafi dostarczyć wielu emocji, a los Marzeny nie jest czytelnikowi obojętny. To co przeżywała bohaterka każdego dnia skłania do refleksji nad wartościami jakimi się kierujemy w życiu. Męża Marzeny za to nie polubiłam. To jak traktował żonę i jak wypowiadał się o niej przy bracie sprawiało, że miałam ochotę facetowi przyłożyć.
Los Marzeny pokazuje, że pieniądze to nie wszystko. Że nie zawsze poznamy kogoś do końca, z kim planujemy spędzić resztę życia. Czasami życie z taką osobą przepełnione jest samotnością, pomimo, że w około nas jest wiele osób.
Autorka posiada niezwykle lekkie pióro i pomimo, że książka porusza trudne tematy, które mogą dotyczyć nie jednej z nas, to czyta się bardzo szybko. Niestety, ale pojawiały się tutaj nużące dialogi i opisy, których było za wiele. Uważam, że pierwsza część była o wiele ciekawsza. Jednak polecam ten tytuł, zwłaszcza tym którzy lubią serie książkowe oraz czytali część pierwsza i podobała im się ja mnie. Nie jest to zła książka. Posiada po prostu momenty, które spowalniają akcję, a przez to mogą trochę nudzić. I może nie jest najlepszą książką jaką czytałam, ale myślę, że warto wyrobić sobie o niej własnej zdanie.

Czy warto tkwić w relacji w której nie znajdujemy szczęścia? Czy w imię dostatku i dóbr materialnych warto zatracać siebie?
Na te pytania będzie musiała odpowiedzieć bohaterka powieści Joanny Kruszewskiej ,Marzena.
Kobieta przez lata związku nie podjęła pracy zarobkowej za to robiła wszystko by zadowolić męża, Mateusza.
Ten zaś zachowywał się niczym hrabia traktując małżonkę bez najmniejszego szacunku , lecz na zewnątrz prezentując światu swoje najbardziej czarujące oblicze.
Mężczyzna prowadzi rozliczne interesy , lecz na co dzień jest , delikatnie mówiąc trudny do zniesienia.
Czy kobieta wreszcie ocknie się z marazmu i zrozumie ,że tego , ci naprawdę istotne, czyli uczuć nie są w stanie zapewnić złote karty kredytowe i pieniądze?
To była dla mnie niezwykle emocjonująca choć trudna lektura.
Momentami miałam ochotę po prostu potrząsnąć narratorką tej historii i powiedzieć jej : "Otwórz oczy , dziewczyno! On Tobą manipuluje!".
Toksyczne relacje , brak miłości i uwiklanie w pełen emocjonalnych pułapek układ.
To właśnie te trudne tematy autorka porusza w drugiej części swego cyklu "Pomimo wszystko ".
Jej pióro jest niesamowicie refleksyjne, a sposób oddawania rzeczywistości skłania do refleksji.
"Tam gdzie będzie lepiej zostaje w pamięci na długo i właśnie to jest najlepsze.