Tam, gdzie milczą róże

Dziś mam dla was bardzo ciekawą pozycję, która powoli się rozkręcała, ale gdy już nabrała właściwego tempa, nie sposób było jej odłożyć, choćby na chwilę. To pozycja, która początek miała nudnawy i dość rozwlekły. Dopiero po kilkudziesięciu stronach nabiera kolorytu. Warto jednak wytrwać, gdyż książka ta niesie ze sobą dość silny przekaz.

Pozycję tę wybrałam ze względu na okładkę, która urzekła mnie od samego początku. Kojarzy mi się ona z bajką "Piękna i Bestia", obok której nigdy nie potrafiłam przejść obojętnie. Nie do końca zdawałam sobie sprawę, co znajdę w środku, ale postanowiłam zaryzykować.
Znajdziemy w niej kilka stron od autorki, z których wybiorę wam pokrótce ważne sentencje, które znajdziemy w książce. Przede wszystkim każda z nas zgodzi się ze stwierdzeniem, że kobiety są silne. Praktycznie niezniszczalne, jak twierdzi autorka, tylko często nie zdają sobie z tego sprawy. Wmawiamy sobie, że wszyscy obok nas radzą sobie lepiej. Daleko nie trzeba szukać, obecnie w internecie panuje moda na perfekcjonizm chyba w każdym aspekcie. Sukcesy zawodowe, schludny wygląd i ułożone dzieci, które od rana do wieczora mają zapełnione dni zajęciami dodatkowymi, to przykład spełniającej się jednostki w społeczeństwie.

Bardzo często kobiety duszą się w swoich życiach, starając się wpasować w ciasne ramy społeczeństwa. A co by było, gdyby:

Wyciągając do kogoś pomocną dłoń, uratowalibyśmy również siebie, tak jak zrobiła to Anastazja.
Gdyby przestać się bać odrzucenia i samotności, w końcu damy głos naszemu wewnętrznemu JA- tak jak Jagoda.
Zniszczyć obecne życie i zaszyć się w pustce jak Nina, by odnaleźć nową drogę, której nie dostrzeglibyśmy, nie gubiąc się najpierw.

A może wystarczy tylko pozwolić sobie odpocząć? Porozmawiać szczerze, nawet jeśli miałoby to być ostatni raz. Tkwiąc w wiecznym poczuciu winy, możemy stracić szansę nie tylko na miłość, ale i na prawdziwe życie. NAUCZ SIĘ WALCZYĆ O SIEBIE, NIKT INNY NIE ZROBI TEGO TAK DOBRZE.

Tę książkę powinna przeczytać każda kobieta, gdyż to pozycja o nich i dla nich zarazem. Bez różnicy wiekowej. Polecam wszystkim tym które w codzienności szarego dnia, zatraciły własne poczucie wartości i zgubiły sens życia. Ta książka powinna otworzyć wam oczy na otaczający świat dookoła.

1. P O L E C A N E K O B I E T O M : KRÓLOWA PSZCZÓŁ

2. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Bez słów" Mia Sheridan

3. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Na krawędzi nigdy" J.A. Redmerski

4. P O L E C A N E K O B I E T O M : "Piekło Gabriela" Sylvain Reynard
5. P O L E C A N E K O B I E T O M : CALDER Narodziny odwagi Mia Sheridan

6. P O L E C A N E K O B I E T O M : GDYBY OCEAN MILCZAŁ

7. P O L E C A N E K O B I E T O M : LOT NISKO NAD ZIEMIĄ

Zawsze gdy kupuję książkę, zastanawiam się nad tym, czy nie popełniam błędu. Ot takie trudne wybory, bo nigdy nie ma pewności, czy książka nam się spodoba. W tym przypadku nie zastanawiałam się długo, a inwestycja zwróciła się wielokrotnie w sposób pozamaterialny. To wszystko za sprawą historii, która poruszyła moje serce.

Anastazja i Jagoda mają niby wszystko, co jest im potrzebne. Wszystko, czego mogą im zazdrościć inni. Tak naprawdę nie mają nic. Zatraciły siebie w codziennych obowiązkach i zostały zepchnięte przez swoich mężów na margines społeczny. Nadal utrzymujące się powiedzenie, że przecież mąż cię nie bije, ani nie pije, zamyka problem. A ten problem tkwi i szerzy się jak zaraza w umyśle. Coraz bardziej samotne, coraz bardziej niezrozumiane, coraz mniej chętne do życia. Książka poruszyła mnie nie raz i nie dwa. Każda kobieta pragnie wyjść z rutyny, ciągłego sprzątania, gotowania, prania i chaosu, które powodują pociechy. Jak cieszyć się z macierzyństwa, gdy nasze serce ma dość i krzyczy, że to koniec, że nie ma już po co żyć. Gdy wstajemy każdego dnia z myślą, że dziś będzie pięknie, a po 5 minut wraca otaczająca nas rzeczywistość. Gdy nie ma skąd czerpać energii, ani nie ma w pobliżu kogoś bliskiego. Kogoś kto by nas wysłuchał bez pouczania lub wpędzania w poczucie winy. Czujemy się winne za to, jakimi jesteśmy matkami, żonami, kochankami. Potem przychodzi depresja, a potem wystarczy iskra by zniknąć z tego świata.

Choć moje życie wygląda trochę inaczej, to doskonale rozumiałam bohaterki. Znam wiele kobiet, które w pełni mogą się z nimi utożsamić. Kobiet, które każdego dnia potrafią płakać w poduszkę. Kobiet, które nie mają nikogo bliskiego. Przyjaźń między Jagodą i Anastazją była piękna. Tak właśnie widzę zdrową relację, która pozwala stanąć na nogi i odkryć na nowo radość z życia. Paula Er w swojej książę pokazuje nam prawdziwą rzeczywistość, siłę kobiet ukrytą pod warstwą strachu i przyjaźń, która przenosi góry. Cudowna historia, w której nie jestem w stanie znaleźć minusów. Jednocześnie bardzo pouczająca. Może dzięki niej, któraś z kobiet podejmie słuszną decyzje i pozwoli sobie być szczęśliwym człowiekiem.