Tam gdzie spadają Anioły

Motyw anioła wielokrotnie przewija się przez współczesną kulturę. Zostaje on sprowadzony zarówno do tandetnych figurek, którymi zasypane są lokalne stragany, ale i do dzieł sztuki, w których postać anioła zostaje eksponowana z dbałością o wszystkie szczegóły. Anioły pojawiają się w piosenkach, w literaturze, ale także na obrazach. Jednym z nich jest znany każdemu wizerunek anioła stróża, który przeprowadza dwoje dzieci przez kładkę. Czy właśnie taki jest anioł? Jeśli jest oczywiście? Odpowiedzi na te pytania poszukuje razem z czytelnikiem Dorota Terakowska. W swojej powieści konstruuje zwięzłą fabułę, która zmusza do zastanowienia. Pokazuje, jak łatwo oceniać jest innych, podczas gdy tak naprawdę wszystko okazuje się być inne. Książka nawiązuje do znanej z dzieciństwa konwencji baśni. Baśni, w której mamy zło i dobro, w której uosobienia przeplatają się z rzeczywistością?. Jest oczywiście zakończenie, które na pozór wydaje się szczęśliwe. Głównymi bohaterami powieści są ośmioletnia Ewa, jej rodzice, babcia oraz Anioł Stróż i Czarny. Początkowo lektura wydaje się być jakąś fantazją, która nie skrywa w sobie głębszego sensu. Scena, w której dziewczynka widzi jak Białe Anioły mkną po niebie, a tuż za nimi lecą Czarne, jawi się w oczach czytelnika jako wytwór wybujałej fantazji. Potem seria nieszczęść, jakie spotykają malutką dziewczynkę, która w końcu kiedyś z tego wyrośnie. Obok toczą się losy rodziców, którzy zapatrzeni w świat szkiełka i oka nie dostrzegają potrzeb dziecka. Tylko babcia spogląda na wszystko z podejrzeniami? Jej słowa ?wygląda to jakby Ewa straciła Anioła Stróża? wywołują diametralny zwrot akcji. A gdzieś obok w lesie w tajemniczy sposób pojawia się bezdomny ? dziwak, który nie słyszy i nie mówi? Tylko Ewa z nim rozmawia. Magia, która wyłania się z każdego wersu powieści powoduje, że chcemy więcej i więcej. Tajemnicze zwroty, jak ?kamienie życia? czy ?anielskie uczynki? wzbudzają naturalną ciekawość. Wszystko okrojone solidną dawką wiedzy za sprawą ojca Ewy. I ta dziecięca wiara w Anioła Stróża, w jego moc i anielskie pióro, które dawno temu stało się początkiem wszystkich nieszczęść, a które teraz jest jedyną nadzieją. Odrzucenie pancerza racjonalizmu jest jedyną drogą do pokonania choroby ? czy rodzice będą potrafili podążyć za siłami nieznanymi rozumowi? A co z Aniołem, czy jego życie to faktycznie bujanie w obłokach i strzeżenie dzieci przed spadnięciem z kładki? Czy są w nim miejsce na jakieś problemy i tragedie? Powieść Terakowskiej to misterna konstrukcja, która zmusza do zastanowienia się nad sensem ludzkiego życia, nad jego kresem i dramatami, które nieodłącznie je wypełniają. Jest to powieść mądra, która w magiczny sposób skłania do patrzenia na świat i ludzi innym wzrokiem. Lektura, która na długo zapada w pamięć, pomimo że ?Człowiekowi człowiek wciąż jeszcze bliższy aniżeli anioł? /Gotthold Ephraim Lessing/.

Powieść Doroty Terakowskiej czaruje już od pierwszych stron! Niebanalna fabuła sprawia, że książkę czyta się z zapartym tchem. Autorka wypracowała swój własny, niepowtarzalny styl, niepodobny do innych powieściopisarzy. Główną bohaterką jest mała, a potem nastoletnia Ewa. To opowieść o jej niezwykłych przygodach, chorobie, zmaganiu się z bólem i szukaniu sensu cierpienia. Szerokie pole semantyczne fabuły powieści, jak i mnogość podejmowanych problemów zadecydowały o uniwersalnym przesłaniu powieści. Powieść jest także nowym spojrzeniem, baczną obserwacją współczesnego świata, w którym oddalamy się od tego co najważniejsze i zaczynamy czcić Boga Cywilizacji, Boga Władzy, Boga Kosmosu? Dochodzi tu do konfrontacji świata zimnego racjonalizmu z intuicjonizmem opartym na wierze, jest to jednocześnie konfrontacja międzypokoleniowa, bo odmienne poglady i style życia reprezentują dziecko i rodzice. Historia Ewy pozwala powrócić do lat dzieciństwa, w których żadne ograniczenia nie grają roli, a wyobraźnia buduje wspaniałe światy pełne miłości, Aniołów, niespodziewanych przygód? ?Tam, gdzie spadają Anioły? to wyjątkowa pozycja na bibliotecznych półkach. Polecam gorąco.

Baśniowa opowieść Doroty Terakowskiej"Tam gdzie spadają anioły" została wyróżniona tytułem Najlepszej Książki Roku 1999 przez polską sekcję IBBY. Czytałam ją dwa razy..., chociaż nie wszystkie utwory tej autorki mnie poruszyły. Może dlatego, że kiedyś sama zbierałam figurki aniołów i nadal natrafiam na nie w mieszkaniu - podpierają książki, śpią przy doniczka ze storczykami i zajmują miejsce w szufladach.
Sądzę jednak, że wiele osób sięga po książki Doroty Terakowskiej, gdyż autorka potrafi obudzić w nas wewnętrzne dziecko i w prosty sposób przypomnieć te najważniejsze prawdy.Każda , z pozoru najbłahsza rzecz - rozmowa z bezdomnym, kontemplacja piękna lotu łabędzi, łzy w zakładzie dla upośledzonych - może stanowić KAMIEŃ ŻYCIA - zadecydować o zmianie losu, naszych wyborach, przeznaczeniu. Fabuła utworu, podobnie jak w przypowieściach czy powiastkach filozoficznych ( tu przypomina mi się "Mały książę")jest prosta, choć wydarzenia rozgrywają się na granicy snu i jawy, fantastyki i realności .Główna bohaterka, pięcioletnia Ewa, traci swojego Anioła Stróża Ave, który przegrał podniebną bitwę z bratem bliźniakiem, Aniołem Ciemności Vea i okaleczony został strącony na ziemię. Od tej pory dziewczynka jest narażona na wiele niebezpieczeństw - wpada do kłusowniczego dołu, ulega ciężkiemu poparzeniu, dotkliwie przebija sobie dłoń drutem i choruje na białaczkę. Rodzice dziecka; zafascynowany osiągnięciami nauki i wirtualnym światem Internetu - Jan oraz chłodna racjonalistka - Anna, stojąc w obliczu śmierci córki, muszą otworzyć się na sferę sacrum i uwierzyć w istnienie Aniołów. Rodzina jednoczy się w poszukiwaniu Skrzydlatego Opiekuna Ewy, a jej poszukiwania stają się niezwykłą modlitwą o cud życia.
Historia, opowiedziana przez Dorotę Terakowską, zawiera wiele symbolicznych znaczeń i aluzji literackich - zbliża nas do tajemnicy cierpienia, śmierci, Boga, Dobra i Zła. Rozmowy Ave - samotnego i okaleczonego Anioła Światłości z Vea - Aniołem Ciemności przypominają piękny dialog Wolanda z Mateuszem z książki M. Bułhakowa "Mistrz i Małgorzata" o współistnieniu Dobra i Zła i sensie cierpienia. Myślę, że warto sięgnąć po książkę Doroty Terakowskiej,chociażby po to , by dostrzec sacrum w zwykłej, szarej codzienności.