Tamten utracony świat

Siostry pod wschodzącym słońcem to powieść, która potrafi zostać na dłużej z nami. To historia o odwadze, o podejmowaniu trudnych decyzji. Jest to powieść, której akcja osadzona jest w czasie II Wojny Światowej, ale tym razem przenosimy się do Singapuru. Poznajemy Norah, która umieszcza swoją córkę na statku płynącym do Australii. Sama z kolei próbuje się uratować wsiadając na statek towarowy. Niestety, ale zostaje on zbombardowany, a ci którzy przeżyli zostali pojmani i trafiają do obozów jenieckich. I jak się łatwo domyśleć ludzie, którzy trafili w takie miejsca nie mieli łatwo.
Tak jak pisałam na wstępnie, książka zostaje w pamięci jeszcze długo po jej przeczytaniu. A wszystko to za sprawą wstrząsających opisów traktowania więźniów. A najgorsze jest to, ze nie jest to fikcja. To wydarzyło się naprawdę. I przez świadomość tego, książka dostarcza większych, silniejszych emocji. Nie jest to również łatwa lektura. Porusza ona temat okrucieństwa w czasie wojny. I nigdy bym nie sądziła, że człowiek człowiekowi może zgotować taki los.
Oprócz bestialstwa więźniowie walczyli również z głodem i chorobami. Ale pomimo, ze zostali obdarci z godności starali się sobie wzajemnie pomagać. Dzięki temu zachowali resztki człowieczeństwa.
Jeśli nie boicie się ogromu emocji to bardzo polecam ?Siostry pod wschodzącym słońcem?.

?Zasłużyć na szczęście? to książka, która nie tylko ma świąteczny klimat, ale również jest bardzo emocjonująca. Akcja dzieje się od Wigilii do Wigilii. Ale nie świąteczna atmosfera tutaj jest najważniejsza, a uczucia i emocje głównych bohaterek. Miłość, cierpienie, wyrzuty sumienia, nadzieja?
Głównymi bohaterami tej powieści jest Marcelina i Roma. Kobiety teoretycznie nic nie łączy. Są w różnych wieku, mają różną sytuację życiową i różne doświadczenia. Ale obie popełniły błędy w przeszłości, które mają wpływ na teraźniejszość. Obie nie miały łatwo w życie. Obie były w ciąży. Ale co się stało z ich dziećmi? Czy wspólna wigilia połączy ich? Czy odnajdą szczęście? Przekonacie się sami.
Bardzo polubiłam obie panie i było mi ich trochę żal. Szkoda mi było tego, jakie decyzje musiały podjąć a później z nimi zmierzyć się. Autorka wspaniale wykreowała bohaterów. Roma i Marcelina to postacie bardzo prawdziwe, z zaletami i wadami, jak każda z nas. Narracja tutaj jest pierwszo osobowa, a akcja dzieje się na dwóch płaszczyznach czasów co uwielbiam. Książka zdecydowanie należy do tych co do końca nie będziemy wiedzieli jak się zakończy historia oby pań. Czy znajdą szczęście czy nie.
?Zasłużyć na szczęście? to książka o poszukiwaniu siebie. O marzeniach i pragnieniach. O odwadze, dzięki której jesteśmy w stanie wyciągnąć wnioski na przyszłość.
Jeśli szukacie pełnej emocji książki z świątecznym klimatem to polecam ?Zasłużyć na szczęście?.

Autorka cztero tomowej sagi ?Czarna walizka? tym razem zabiera nas do czasów sprzed I wojny Światowej. Historia trzech upartych, odważnych i charyzmatycznych kobiet oparta jest na prawdziwych wydarzeniach. ?Psia Gwiazda? otwiera nową sagę o Kobietach z rodziny Wierzbickich i muszę przyznać, że saga ta zapowiada się bardzo obiecująco. Jest to książka, która dostarczyła mi wielu emocji. Nie jeden raz pojawił się na mojej twarzy uśmiech wywołany jak dla mnie dziwnymi dzisiaj zabobonami. Były chwilę napięcia, wzruszenia i strachu o dalszy los głównych bohaterek i ich przyjaciół.
Antoni to mężczyzna, który pochował trzy żony. Z ostatnią miał tylko dzieci. Ulę i dwóch bliźniaków. Ożenił się po raz czwarty i wydaje się, że tym razem jego wybranka tak szybko go nie opuści. Tylko w sumie to nie on ją wybrała, a ona jego. Chcąc uciec z domu od despotycznego ojca sama oświadczyła się mężczyźnie. Miałą też jeden warunek. Drzwi do swojej sypialni odtworzy wtedy gdy Antoni nauczy ją czytać i pisać.
Antonii nie był wzorowym mężem. Każda wiedziała, że do kobieciarz. Jego kochanką była Dyzia, której pochodzenie imienia rozbawiło mnie. Trzpiotka, która zmieniła się na skutek nadchodzących wydarzeń. Kobieta była ciotką Uli i żoną Michała. Podczas wojny zaprzyjaźniła się z Malwiną.
Trzecią silną kobiecą postacią jest Ula. Jest ona najmłodsza, ale na pewno wyrasta ponad swój wiek i czas. Zawsze czuła się otrącana przez ojca, dlatego wyjechała do Lwowa, gdzie poznała Irenę. Ich znajomość była dość ciekawa. Urodziła się pod Psią Gwiazdą i dlatego wszyscy się jej bali. Była uparta, odważna i twardo stąpająca po ziemi.
Oprócz tych trzech kobiecych postaci na uwagę zasługują również inne jak np: Mariaszka ? staruszka, znachorka i akuszerka. Mawiano, że jak trwoga to do Mariaszki. To ona najwięcej uśmiechu na mojej twarzy wywoływała i bardzo ją pulubiłam.
Oprócz świetnie wykreowanych bohaterów, autorka zadbała również o oddanie klimatu polskiej, podkrakowskiej wsi. Wspaniale oddała nie tylko nastroje panujące tuż przed wybuchem wojny, ale również ukazała uroki życia na łonie natury oraz tajemnicza atmosferę związaną z wątkami mistycznymi, zielarstwem i wiarą w poprzednie wcielenie.
?Psia Gwiazda? jest na pewno lekturą obowiązkową dla tych, którzy uwielbiają sagi rodzinne. Znajdziecie tutaj wszystko co jest charakterystyczne dla tego gatunku. Bardzo polecam!

Jak jest Wasza ulubiona postać z lektur, które czytałyście jako dziewczynki? Moją zawsze była i jest rudowłosa dziewczynka z ?Ani z Zielonego Wzgórza?. Książa doczekała się nowego przekładu i teraz jest ?Anne z Zielonego Szczytu?. Recenzję tej i kolejnych trzech tomów znajdziecie u mnie na profilu. Dzisiaj chciałam się z Wami podzielić moją opinią o piątej części przygód Anne i jej przyjaciół.
Anne w końcu poślubia swojego przyjaciela a później narzeczonego Gilberta Blyth?a. Nasza bohaterka nie byłaby sobą jakby nie znalazła kolejnego już w swoim życiu urokliwego miejsca. Tym razem przeprowadzają się nad zatokę Four Winds. Gilbert przejmuje tam praktykę lekarską po swoim wuju. W tej części poznamy bliżej historię rodziny Blyth?a, którą w swoim dzienniku spisał latarnik, Jim.
Jak w każdej części i tutaj nie braknie emocji. Na Waszych twarzach pojawi się uśmiech, ale również będą sceny, które chwycą za serce. Anne od dziecka miała dar pakowania się w kłopoty oraz umiejętność do szybkiego nawiązywania przyjaźni. Co prawda w tym tomie Anne jest już dojrzałą kobietą i raczej nie ma śmielszych przygód jak w dzieciństwie, ale nadal łatwo nawiązuje nowe znajomości. Jej nową przyjaciółką staje się młoda sąsiadka, która nie tylko opiekuje się ciężko chorym mężem, ale również ma parę innych zmartwień. Zazdrości ona Anne jej idealnego życia. Ale i u młodej mężatki nie zawsze układa się wszystko tak jak ona sobie to wymarzyła. Co takie wydarzy się w życiu Anne i Gilberta? Przekonajcie się sami.
Książkę czyta się bardzo szybko i chociaż uwielbiam moje stare tomy (każdy innego wydania) to nie potrafię przejść obojętnie obok nowego przekładu Anny Bańskowskiej. Jak zawsze świetnie wykreowane postacie. Zarówno głównych bohaterów, którzy nie są już dziećmi i widać ich dojrzałość, jak również drugoplanowych. Chociaż akcji książki nie toczy się w ukochanym miejscu Anne, to autorka nadal potrafiła oddać specyficzny klimat zarezerwowany dla tej serii.

Zapewne nie jedna z nas robiła kiedyś bransoletki, które popularnie nazywane były bransoletkami przyjaźni. Książka ?Bransoletki DIY? to nie tylko wiele pomysłów na wykonanie bransoletek, ale również sentymentalny powrót do lat młodości.
W książce znajdziemy zarówno proste jak i nieco trudniejsze projekty tej biżuterii. Nauczymy się wykonywać bransoletki z muliny oraz z różnych koralików.
We wstępie autorka pisze o potrzebnych materiałach, a następnie przeprowadza nas przez poszczególne rodzaje bransoletek.
Z książki dowiemy się:
?czym różni się węzeł spiralny od makramowego,
?jak zakończyć nasze bransoletki,
?jakie są techniki wyplatania,
?różne wzory koralików, w tym koralików do prasowania,
A na końcu książki autorka podsuwa pomysły, w jaki sposób można wykonać efektowne opakowanie na nasze rękodzieło.
Książka napisana jest w bardzo jasny i przystępny sposób. Krok po kroku opisane są tutaj różne techniki wykonania bransoletek. Uzupełnię jej są liczne, kolorowe ilustracje przedstawiające zarówno sposób wyplatania jak i przeróżne bransoletki. Sprawia to, że na nowo chce się spędzić czas z muliną i wykonać te piękne rzeczy. Książka na pewno spełni nasze oczekiwania, jak również naszych córek. Bardzo polecam!

Czy też macie wrażenie, że czas biegnie za szybko? Że ucieka gdzieś między palcami?
Czy czujecie czasami, że nadchodzące obowiązki Was przytłaczają? Komu nie zdarza się mieć zaraz po przebudzeniu demotywujących myśli wynikających z nadmiaru czynności do wykonania w krótkim czasie?
?Ogarnąć czas? to poradnik z praktycznymi rozwiązaniami, które pomogą zreorganizować czas, zrealizować cele oraz znaleźć motywację. Zaproponowane narzędzia pomogą spostrzegać czas jako coś co można ?rozciągnąć? i jednocześnie przestać spostrzegać go jako coś co się kurczy. Brzmi zachęcająco, prawda?
Czasami czas ucieka, bo zajmujemy się mało ważnymi rzeczami i jesteśmy tego świadomi. A czasami ucieka nie wiadomo kiedy. Nakładami na siebie zbyt wiele obowiązków i zadań, a przy tym nie robimy przerw pomiędzy nimi. W rezultacie czujemy się zestresowani i zmęczeni. Ważne jest by stosować bufor czasowy. W tym wszyscy pomoże nam książka ?Ogarnąć czas?.
?Dzięki poradnikowi poznamy różne poziomy intensywności zadań,
?Dowiemy się co to jest bufor czasowy i dziury czasowe,
?Dowiemy się jak wykonać tygodniową karteczkę samoprzylepną oraz pojemniki czasowe.
?Dlaczego poranne i wieczorne rytuały są potrzebne by nie czuć stresu?
Książka napisana jest prostym językiem dzięki czemu bardzo szybko i przyjemnie czyta się ją. Dzięki licznym tabelą, arkusza do ćwiczeń oraz szczypty neurologii, poradnik jest zrozumiały dla każdego i myślę, że warto po niego sięgnąć gdy czujemy, że czas ucieka nam między palcami, a liczba zadań nie zmniejsza się, a wręcz przeciwnie.

Zdarza się Wam przeczytać książkę nie od pierwszego tomu? Mnie czasami tak. I tak było też tym razem. ?Sira? jest kontynuacją ?Krawcowej z Madrytu?, której niestety nie miałam okazji przeczytać i wiem, że będę musiała wrócić do pierwszej części. Nie dlatego, że nie potrafiłam wciągnąć się w akcję ?Siry?, ale dlatego, że uwielbiam powieści tego typu, z historią w tle.

W drugiej części wraz z bohaterką pozwiedzamy trochę świat. Sira wraz z mężem postanawia wrócić z Wielkiej Brytanii do Palestyny. Nie jest tutaj jednak bezpiecznie ani dla niej ani dla jej męża, który zginął jeszcze zanim urodziło się ich dziecko. Oboje pracowali wciąż dla brytyjskiego Wywiadu. W Palestynie również narastał konflikt pomiędzy Żydami a Arabami. Po śmierci Marcusa, kobieta postanawia wraz z synem udać się do Wielkiej Brytanii. Tam poznaje lepiej środowisko w jakim pracował jej mąż. Następnie zabierze nas w podróż do Hiszpanii, a później do Maroka.

Książka posiada ponad 500 stron i ze względu na dość dużą ilość faktów historycznych, nie czyta się tej książki szybko. Ale nie znaczy to, że jest ona nudna. Wręcz przeciwnie. Autorka posiada ogromną wiedzę z zakresu historii i bardzo chętnie zagłębiłam się w nią. Akcja książki dzieje się w pierwszych latach po zakończeniu II Wojny Światowej, kiedy to świat próbuje odbudować się.

Bardzo polubiłam główną bohaterkę, która pomimo przeciwności losów starała się być szczęśliwa. Niestety demony przeszłości i śmierć męża nie pozwoliły jej zaznać spokoju.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, do sięgnięcia po "Tamten utracony świat" zachęcił mnie interesujący opis i okładka, która ogromnie przyciąga wzrok. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko, ja pochłonęłam tą historię w jedno popołudnie. Fabuła została w ciekawy sposób nakreślona, dobrze poprowadzona. W tej powieści przeszłość przeplata się z teraźniejszością, zaczynając od czasów II Wojny Światowej do współczesności. Historia została podzielona na trzy części opowiadające o losach trzech kobiet: Zosi, Inki i Michaliny, co pozwoliło mi lepiej je poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się borykają, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. To postaci niesamowicie autentyczne i myślę, że śmiało moglibyśmy się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy. Byłam bardzo ciekawa jaki wpływ na życie Inki i Michaliny będzie miała postać Zosi i to co tutaj dostałam naprawdę mocno mnie zaintrygowało. Autorka w bardzo realistyczny, budzący wyobraźnię sposób obrazuje Czytelnikowi to co działo się przed wojną i podczas wojny, dostarczając przy tym wielu skrajnych odczuć. Razem z bohaterami podróżujemy do Lwowa, Gliwic, Wrocławia, Gdańska czy Paryża. "Tamten utracony świat" to wielowątkowa historia przy której czytaniu z pewnością trzeba się skupić, żeby wszystko dobrze zrozumieć i odnaleźć się w mnogości bohaterów, jednak miło spędziłam z nią czas i chętnie w przyszłości sięgnę po kolejne powieści autorki.

.,,Tamten utracony świat" To książka opowiadająca nam o losach trzech wspaniałych i silnych kobiet- Zośki, Inki oraz Michaliny. Jednak to od Zośki zaczyna się historia, która będzie miała wpływ na losy pozostałych. Wojna odebrała jej nie tylko spokój ale też ukochanego mężczyznę. Kobieta długo nie mogła pogodzić się ze stratą. Jednak życie stawia na jej drodze Stefana. Zaręczają się. Wspólnie podejmują decyzję o wyjeździe ze Lwowa do Gliwic. Zosia obawia się wyjazdu nie że względu na siebie a na rodziców, którzy zostają i nie chcą się przeprowadzić razem z córką.
Na miejscu ciężko jest się jej zaaklimatyzować przez tęsknotę za rodzicami oraz na ukochanym Lwowem.

Inka I Michalina to krewne Zośki. Kobiety bardzo długo nie mają pojęcia o swoim istnieniu. Jednak ciotka mimo iż nie fizycznie cały czas jest obecna w życiu obu kobiet.

Autorka zabiera nas do świata naznaczonego piętnem wojny. Opowiada o uczuciach, obawach i strachu o każdy kolejny dzień. Dzięki autorce mamy możliwość podróżowania po wspaniałych miastach: Gliwicach, Lwowie, Gdańsku, Sopocie, Wrocławiu, Edynburgu o nawet Paryżu. Książka podzielona jest na 3 części i każda z nich opowiada po kolei o losach Zosi, Inki oraz Michaliny. Wymaga od nas całkowitego skupienia i poświęcenia jej 100% naszej uwagi, ze względu na wiele wątków poruszanych przez autorkę.

RECENZJA PRZEDPREMIEROWA ? książka ukaże się 24 stycznia nakładem Wydawnictwa Replika ?Tamten utracony świat? to debiutancka powieść Alina Staneczek. Całość pochłania się jednym tchem, gdyż to barwna i wciągająca opowieść. Najpierw chce się ją jak najszybciej przeczytać, żeby poznać zakończenie, a potem żałuje się, iż to już finał. Akcja rozgrywa się w latach 1945-2014, ale retrospekcje przenoszą nas też w przedwojenne i wojenne czasy. Główna bohaterka, Zośka, to młoda kobieta, która we wrześniu 1945 roku przyjeżdża z narzeczonym ze Lwowa do Gliwic. Bardzo trudno jest jej zaaklimatyzować się w nowym, nieznanym miejscu, tym bardziej że w rodzinnym mieście zostawiła rodziców. Wciąż żywe są w niej także wspomnienia, związane z ukochanym, który zginął podczas wojny. W dodatku Zosia nie jest pewna swoich uczuć do przyszłego męża, Stefana. Przypadek sprawia, że bohaterka spotyka poznaną przed wojną kobietę. Ich losy już kiedyś się skrzyżowały, a potem po latach powtórne spotkanie zmienia ich życie i wpływa na przyszłość pewnych postaci z młodszego pokolenia. Przy okazji stopniowo poznajemy tajemnice skrywane przez Zosię, jej bliskich i znajomych. Obserwujemy też, jak zmieniają się relacje między bohaterami. Bardzo ciekawe są pogmatwane i naznaczone przeszłością losy postaci. Każda ma tu swoją większą lub mniejszą historię. I każda z nich jest godna uwagi. Smaczków całości dodaje wielowątkowość powieści. Klimatyczne są wspomnienia przedwojennego Lwowa i roli, jaką to miejsce odegrało w życiu pochodzących stamtąd Polaków, którzy po wojnie trafili m.in. do Gliwic. Lwów i Gliwice to nie jedyne miasta, w których rozgrywa się akcja. Wraz z bohaterami wędrujemy też do Wrocławia, Gdańska, Sopotu, Paryża, Edynburga oraz Malagi. Przy okazji poznajemy autentyczne postacie, nie zdradzę jednak jakie, by nie spojlerować. Dodatkowym urozmaiceniem jest zróżnicowana narracja. Oprócz narratora wszechwiedzącego wydarzenia poznajemy z perspektywy Zofii, co pozwala lepiej poznać jej niektóre decyzje. ?Tamten utracony świat? to bardzo udany debiut. Aż trudno uwierzyć, że to pierwsza książka autorki, która nie tylko zajmująco i wzruszająco snuje opowieść, ale dodatkowo posługuje się poprawną i literacką polszczyzną. Polecam z czystym sumieniem! BEATA IGIELSKA

Victoria Spring, która woli gdy nazywa się ją Tori, jest samotniczką. Posiada jedną dobrą przyjaciółkę Rebeccę Allen. Pewnego dnia na swojej szafce znajduje karteczkę samoprzylepną, na której jest jedynie strzałka prowadząca do kolejnej karteczki i kolejnej, aż w kocu Tori otrzymuje ostatnią z adresem strony internetowej Solitaire.co.uk. Co jest na tej stronie? Podczas poszukiwań poznaje Michaela Haldena. Jest on jedyną osobą, która potrafi sprawić, że Tori uśmiechnie się. A jest przy tym uparty. Dziewczyna w pewnym momencie zdaje sobie sprawę, że budzą się w niej uczucia, o których nigdy nie miała pojęcia. Jak dalej potoczą się losy Victorii i Michaela? Przekonacie się sami.
Książka porusza wiele trudnych tematów, które dotykają nastolatki na całym świecie. Są to myśli samobójcze, samookaleczenia czy zaburzenia odżywiania. Główna bohaterka zmaga się z depresją. Nie posiada przyjaciół i zmaga się ze szkolną rzeczywistością, która jak wiadomo nie jest łatwa. Pomimo, że powieść nie jest łatwą lekturą, to bardzo polubiłam główną bohaterkę. Za jej cięty język i charakterek. Bardzo dobrze wykreowaną postacią jest również Michael.
W ?Solitaire? nie znajdziemy szybkiej i pełnej w zaskakujące zwroty akcji. Autorka skupia się bardziej na przedstawieniu problemów z jakimi zmierzają się dzieci w szkole. Książka chociaż przeznaczona dla nastolatków, to muszę przyznać, że nieco starszego czytelnika również potrafi zainteresować. Na plus jest również język jakim posługuje się autka. Z jednej strony jest on lekki, a z drugiej strony świetnie wpasowuje się w to jak porozumiewają się nastolatkowie.
?Solitaire? jest moim pierwszym spotkaniem z twórczością Alice Oseman i myślę, że nie poprzestanę tylko na tej książce.
Komu polecam tę książkę? Przede wszystkim nastolatkom, którzy lubią utożsamiać się z bohaterami. Polecam również każdemu, kto nie boi się czytać o trudnych tematach.