Tarot i astrologia w praktyce

­ka­mi zdo­bę­dzie wszyst­ko, co so­bie za­mie­rzy­ła. Ko­zio­ro­żec za­wsze dąży do ja­kie­goś celu, czy so­bie zda­je z tego spra­wę, czy nie. Jest su­mien­ny i obo­wiąz­ko­wy, co czy­ni z nie­go ide­al­ne­go pra­cow­ni­ka. Zwy­kle scho­wa­ny za fa­sa­dą ka­mien­nej twa­rzy, może wy­da­wać się nie­przy­stęp­nym twar­dzie­lem, ale ego Ko­zio­roż­ca jest nie­zwy­kle de­li­kat­ne i ła­two je zra­nić. Zra­nio­ny, bu­du­je wo­kół sie­bie jesz­cze wyż­szy mur, za­my­ka się w so­bie, obie­cu­jąc, że już nig­dy się przed ni­kim nie otwo­rzy. Ma zwy­kle wy­so­kie wy­ma­ga­nia wo­bec sie­bie (ach, ten per­fek­cjo­nizm) i wo­bec in­nych. Trud­no go­dzi się na zmia­ny i zwy­kle la­ta­mi pra­cu­je w tej sa­mej fir­mie. Ogól­nie trzy­ma się raz wy­ty­czo­ne­go kie­run­ku. Całe ży­cie trak­tu­je jako obo­wią­zek, pra­cu­je w pra­cy, pra­cu­je w domu, pra­cu­je na­wet wte­dy, kie­dy po­wi­nien od­po­czy­wać. Cóż... dla nie­go naj­wy­raź­niej pra­ca jest for­mą od­po­czyn­ku. Bywa spię­ty i ma kło­po­ty ze zre­lak­so­wa­niem się. Trud­no oskar­żyć go o opty­mizm, choć po­czu­cia hu­mo­ru (ale nie na wła­sny te­mat!) mu nie bra­ku­je. Zwy­kle bie­rze na swo­je bar­ki wię­cej niż może unieść, na­rze­ka­jąc, że ży­cie jest jed­nym wiel­kim pa­smem udręk okra­szo­nym bez­na­dzie­ją. To naj­bar­dziej wy­trzy­ma­ły i wy­trwa­ły znak zo­dia­ku. WOD­NIK Wod­nik jest po pro­stu in­te­li­gent­ny. W do­dat­ku in­te­li­gent­ny w pe­wien szcze­gól­ny spo­sób, po­zwa­la­ją­cy mu nie cha­dzać utar­ty­mi, my­ślo­wy­mi ścież­ka­mi i za­uwa­żać to, co umknę­ło uwa­dze in­nych lu­dzi. Trud­no jego uspo­so­bie­nie scha­rak­te­ry­zo­wać jed­nym sło­wem, po­nie­waż znaj­du­je się w nim pier­wia­stek bun­tu, na­ka­zu­ją­cy sprze­ci­wiać się wszyst­kie­mu, co nie jest efek­tem wła­sne­go wy­bo­ru. Na przy­kład: je­że­li ży­cie zmu­si Wod­ni­ka do utrzy­my­wa­nia się ze skła­da­nia dłu­go­pi­sów, Wod­nik nie bę­dzie skła­dał ich zgod­nie z in­struk­cją, tyl­ko swo­im (za­pew­ne lep­szym) spo­so­bem. Za to jed­nej ce­chy może mu po­zaz­dro­ścić cały Zo­diak - umie­jęt­no­ści wy­łą­cza­nia się, czy­li mak­sy­mal­ne­go sku­pie­nia tam, gdzie inni tra­cą gło­wę - w ha­ła­sie lub za­mie­sza­niu. Wod­nik lubi to­wa­rzy­stwo, ale nie­rzad­ko wy­bie­ra ży­cie w sa­mot­no­ści. Jest za­wsze sobą, ni­ko­go nie uda­je i tej sa­mej ce­chy wy­ma­ga od swo­ich przy­ja­ciół. Jego przy­ja­cie­le to czę­sto lu­dzie ory­gi­nal­ni, z po­wo­du wy­zna­nia, po­cho­dze­nia lub po­glą­dów nie­ak­cep­to­wa­ni przez swo­je śro­do­wi­sko. Wod­nik gar­dzi kon­we­nan­sa­mi, in­te­re­su­je go tyl­ko czło­wiek i to, co sobą re­pre­zen­tu­je. Bę­dzie wal­czył z ho­mo­fo­bią w każ­dym jej prze­ja­wie. To naj­bar­dziej wy­zwo­lo­ny i wol­ny znak spo­śród ca­łe­go Zo­dia­ku. RYBY Po­świę­ce­nie - tak mo­gło­by brzmieć jej dru­gie imię. Nie ma też więk­szej ro­man­tycz­ki i ide­alist­ki niż Ryb­ka. Żyje w swo­im wy­ima­gi­no­wa­nym świe­cie, buja w ob­ło­kach i ucie­ka przed sza­rym, zwy­czaj­nym ży­ciem. Nie jest zbyt sil­na ani fi­zycz­nie, ani psy­chicz­nie, ale ma umie­jęt­ność, któ­ra ową sła­bość re­kom­pen­su­je - ła­twość przy­sto­so­wa­nia się do no­wych wa­run­ków i lu­dzi spra­wia, że utrzy­ma się na fali dłu­żej niż sil­niej­si od niej. Ryba ła­two się pe­szy i tra­ci pew­ność sie­bie. Trze­ba jej czę­sto po­wta­rzać: ,,Dasz so­bie ze wszyst­kim radę". Ła­two też ule­ga wpły­wom (aż do za­gu­bie­nia wła­sne­go ,,ja") i cza­sa­mi wy­da­je się, że przed nami sie­dzi np. Waga, a to Ryba świet­nie uda­ją­ca Wagę. ,,Ryba" i ,,lo­gi­ka" to sło­wa sprzecz­ne. Ryba nie umie po­słu­gi­wać się lo­gi­ką, lo­gi­ka ją prze­ra­ża. Za to wszę­dzie tam, gdzie trze­ba po­słu­gi­wać się in­tu­icją i opie­rać się na prze­czu­ciach, Ryba czu­je się ryba w wo­dzie. In­tu­icja jej nie myli i ma do­sko­na­łe­go nosa. Nikt tak do­sko­na­le i głę­bo­ko nie zro­zu­mie dru­gie­go czło­wie­ka i na­tu­ry. Głę­bia emo­cji i uczuć czę­sto może pro­wa­dzić Ryby np. do zgłę­bia­nia ta­jem­nic Ta­ro­ta. Po­win­na uwa­żać na wszyst­ko to, co może po­wo­do­wać uza­leż­nie­nie i nie cho­dzi tyl­ko np. o nar­ko­ty­ki, ale też o za­ku­py, sło­dy­cze czy ogól­nie je­dze­nie. No i mniej drę­czyć sie­bie, jest prze­cież wie­le war­ta, tyl­ko lubi o tym za­po­mi­nać.