Tawerna w małym porcie

Na wstępie powiem Wam, że ta książka jest czymś wyjątkowym. Przeczytałam bardzo dużo książek, ale ani razu nie trafiłam na tak intrygującą i oryginalną pozycję.

,,Tawerna w małym porcie" Joli Czemiel to magiczna pozycja, która przenosi nas do świata, gdzie jedna historia wplata się w drugą. Mamy wrażenie, że akcja toczy się w dwóch różnych strefach czasowych, a tak naprawdę jest to jedna historia. Na początku poznajemy kobietę, pisarkę Joann Gotti, która przyjeżdża nad Bałtyk, aby znaleźć natchnienie i napisać, powieść. Znajduje tawernę, poznaje Manuele i Alejandro i pomysł na książce zmienia się diametralnie. Jej bohaterami stają się właśnie ludzie z tawerny. W całą historię wplata się tajemnicza postać mężczyzny, która w pewnych momentach przyprawiała mnie o dreszcze. Na końcu znalazłam odpowiedź, dlaczego ten mężczyzna mnie przerażał.
Aby móc odpowiedzieć sobie na wszelkie pytania, które nasuwają nam się podczas czytania, trzeba spojrzeć na tę pozycję z innej perspektywy. Z perspektywy marzenia sennego. Jednym słowem jest to pozycja oniryczna, która wprowadza nas w różne stany. Kiedy już myślimy, że znaleźliśmy sedno, okazuje się, że jednak myliliśmy się i szukamy dalej. Coś niesamowitego.

Urzekło mnie cudowne wplatanie w powieść fragmentów z ,,Mistrza i Małgorzaty" oraz fragmentów literatury hiszpańskiego poety Federico Garcia Lorca. Początek to również cytat Olgi Tokarczuk. Okładka książki jest odzwierciedleniem tragedii, która jest zawarta w książce. Ukazana jest również strata, ból, cierpienie, chęć zakończenia swojego życia, które traci sens. Drzwi się zamykają i tkwimy w tym bólu, próbując żyć nieżyjąc. Ta pozycja to także mowa o prawdziwen przyjaźni, miłości i odnajdywaniu sensu w życiu oraz walki o samego siebie.Tak bym to określiła.

Podsumowując, książka jest wspaniała, oceniłabym to jako arcydzieło. Idealnie ukazuje, że granica między rzeczywistością a snem jest bardzo cienka. Nie można umieścić jej w standardach, gdyż nawet po przeczytaniu, nie potrafimy ogarnąć jej słowem. Chciałoby się napisać dużo i konkretnie, ale nie da się.
To trzeba po prostu przeczytać!!!

Dawno nie czytałam tak oryginalnej książki!
Trudno o niej pisać, bo wszystko, co chciałoby się o niej powiedzieć, wydaje się zbyt błahe i proste, by uwydatnić wszystkie emocje, które czuje czytelnik w trakcie tej niesamowitej przygody. Jest to jedna z tych książek, które niesamowicie trudno jest zamknąć w sztywnych ramach i jednoznacznie ocenić. Nawet w kilka dni po skończeniu lektury czuje się totalny mętlik w głowie i nadal nie wie się jak ubrać w słowa te emocje i refleksje, które się czuje.
"Tawerna w małym porcie" to przepełniona emocjami opowieść o stracie, radzeniu sobie z żałobą i poszukaniu nadziei. Jest to historia o zagubieniu, szczerej przyjaźni i prawdziwej miłości, która pokona wszystkie trudności.
To opowieść o tym co najważniejsze i najcenniejsze w naszym życiu, a zarazem wskazówka jak bardzo ważne jest słuchanie siebie i spełnianie swoich najskrytszych marzeń. Bo to musimy pamiętać... życie mamy tylko jedno i jest ono niezwykle kruche.
Autorka zaserwowała czytelnikowi cały wachlarz emocji i jestem pod ogromnym wrażeniem tej powieści. Dawno nie byłam tak poruszona...

Atmosfera powieści otula czytelnika ciepłem i tajemnicą, nie pozwala się odłożyć na bok, "to coś" (czyżby magia?) co trudno określić i nazwać wypływa z każdej karty. Wciąga, i nie sposób się od niej oderwać.
Bohaterowie są niezwykle realistyczni, pod względem psychologicznym dopracowani w najdrobniejszych szczegółach. Wyzwalają całą gamę uczuć, od sympatii poprzez złość i niedowierzanie, po współczucie a momentami nawet litość.
Akcja może nie dzieje się szybko, ale jej zwroty zaskakują w najmniej spodziewanych momentach- niejednokrotnie moje serce pękało na tysiące kawałków.
Barwne i plastyczne opisy pobudzają wyobraźnię, a przy okazji pozwalają poznać i odwiedzić realne miejsca, i "przejść się" po nich wraz z bohaterami, a przy okazji... spotkać tych, których już nie ma wśród nas...

"Tawerna w małym porcie" to jedna z tych powieści, która niesie nadzieję, ale pokazuje również, jak ważne jest pogodzenie z przeszłością i wybaczenie... samemu sobie.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak. To powieść, która zmusi Was do refleksji, pokaże, co jest w życiu najważniejsze. Wskaże drogę...
Jak dla mnie to jedna z lepszych powieści, które przeczytałam w tym roku!

POLECAM...