Telefon od Mikołaja

Zbliżamy się powolutku do świąt Bożego Narodzenia. Zaczynamy przygotowania, myślimy o prezentach dla najbliższych i o tym gdzie właściwie spędzimy ten czas. Podobnie sytuacja wygląda w przypadku bohaterów książki Magdaleny Witkiewicz "Telefon od Mikołaja". Każdy z nich ma nieco inną wizję świąt, nie na wszystko mają wpływ, ale mimo to starają się cieszyć z tych najdrobniejszych rzeczy...

Akcja snutej przez autorkę historii krąży wokół domu spokojnej starości Happy End. Tam właśnie święta zamierza spędzić Wincentyna. Staruszka szybko dostrzega zalety pobytu w ośrodku i w żadnym wypadku nie może tam narzekać na nudę. Do Happy Endu zabiera kilka swoich rzeczy, a wśród nich stary telefon stacjonarny. Od wielu lat czeka bowiem na telefon od Mikołaja, narzeczonego z młodości, który obiecał jej zadzwonić. Każdy dźwięk dzwoniącego aparatu rozbudza w niej nadzieję. Zamiast Mikołaja do kobiety dodzwania się jednak niemal osiemnastoletnia Pola. Dziewczyna jest przekonana, że dodzwoniła się na numer telefonu zaufania i zwierza staruszce ze swoich problemów, które Wincentyna traktuje bardzo poważnie i ze wszystkich sił wraz z innymi pensjonariuszami stara się pomóc. Dziewczyna wychowywana jest wraz z młodszą siostrą przez ojca. Mężczyzna wszystkie obowiązki przejął na siebie, gdyż jego była już żona zupełnie nie interesuje się dziećmi, a skupia wyłącznie na swojej karierze. W jego sercu zaczyna jednak pojawiać się nadzieja na ułożenie sobie życia z kimś innym.

Poza tym poznajemy jeszcze Dorotę, która jako idealistka i tradycjonalistka w jednym zamierza jak każdego roku przygotować najpiękniejsze święta. Do Bożego Narodzenia zostało zaledwie kilka dni i przez ten czas jesteśmy z bohaterami, śledzimy ich perypetie, rozterki, podejmowane naprędce decyzje i przygotowania do świąt. W każdym domu mają one wyglądać inaczej. Jakie będą i co przyniosą bohaterom? Jak to się stanie, że wszystkich połączy dom seniora i jego cudowni pensjonariusze?

Powieść od pierwszych stron wprowadza nas w klimat świąteczny. Bohaterowie planują święta, chociaż każdy ma inną ich wizję. Dla jednych Wigilia to dzień jak każdy inny, dla innych czas spędzony z rodziną przy wspólnym stole. Wybory bohaterów są więc różne i podyktowane różnymi pobudkami. Tak naprawdę jednak każdy marzy o tym aby nie być w tym czasie samotnym, aby być z kimś kochanym i zwyczajnie cieszyć się życiem. Bohaterowie borykają się bowiem z różnymi rozterkami, które niestety nawet w okresie przedświątecznym nie znikają jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki. Boże Narodzenie to jednak wyjątkowe święta, które łączą ludzi, otwierają ich serca i dają nadzieję na lepsze jutro.

Autorka na przykładzie bohaterów pokazuje nam to w wyjątkowo piękny sposób. Opowiada prostą historię, a jej bohaterami są zwyczajni ludzi ze zwyczajnymi życiowymi doświadczeniami i pragnieniami. Nikogo nie idealizuje, pokazując świat takim jakim jest naprawdę. Chwyta tym samym za serce. Czytelnik czuje więź z bohaterami, odnajduje w nich cząstkę siebie.

Powieści o tematyce bożonarodzeniowej mają w sobie coś niezwykłego, jakąś magię, ciepło, nadzieję. Zdecydowanie polecam Wam ten tytuł. Fabuła jest ciekawa, wielowątkowa, historia przyziemna, zabawna, czyta się ją lekko no i ta atmosfera świąt jaka jej towarzyszy jest po prostu fantastyczna. Polecam ;)

Wiedziałam, że ta książka musi trafić w moje ręce od momentu, gdy dowiedziałam się o jej premierze. Pierwsza część roztopiła moje serce, szczególnie scenami rozgrywającymi się w Happy Endzie. Miło było znów odwiedzić dom seniorów i poznać nowych bohaterów.

Tym razem poznajemy historię Wincentyny, żwawej staruszki uzależnionej od coli zero, która od wielu lat czeka na telefon od dawnego narzeczonego. Na święta postanawia przenieść się do domu spokojnej starości, w którym jednak tak spokojnie nie jest, a to za sprawą jego mieszkańców. Seniorzy wciąż zaskakują pomysłami i bawią do łez, choć może już tak nie szokują jak w poprzedniej części. Ja niezmiennie jestem wielką fanką Jagody!

Kiedy telefon Wincentyny w końcu się odzywa, po drugiej stronie nie słychać męskiego głosu lecz dziecięcy. W ten sposób seniorzy poznają Polę ? zagubioną po rozwodzie rodziców nastolatkę, która zdaje się tracić chęć do życia. Natychmiast postanawiają jej pomóc.

Dorota z kolei ma już dość obowiązków domowych i poczucia, że nikt nie docenia jej starań. Kiedy odkrywa, że rodzina nie ma dla niej prezentu na święta wychodzi, zostawiając wszystko za sobą. Czy przypadkowo spotkana dawna miłość pomoże jej odnaleźć magię świąt?

Bohaterów różni wiek i rozterki, z którymi zmagają się na co dzień. Każde z nich podąża w swoją stronę, jednak na koniec ich drogi zostaną skrzyżowane w finałowej scenie. Żeby nie było, że będzie tylko śmiesznie, tak jak i pierwsza część, tak i ta wzrusza i skłania do refleksji na tematy ważne nie tylko w okresie świąt, ale i na co dzień.