Teraz i na zawsze (twarda)

Długo zastanawiałam się, jak ubrać w słowa mistrzowskie połączenie delikatnej treści z siłą emocji, jakie wywołuje we mnie ta książka. Jak opisać Wam historię utkaną z poczucia pustki, żalu i drogi ku nowej przyszłości. Z jej głębią, wrażliwością, przestrzenią na ból i ciszę, ale także na nadzieję?

"Ignaś mieszka ze swoim tatą. W domu są tylko oni dwaj i nikt więcej. Jeszcze niedawno byli we troje. Teraz zostali tylko oni dwaj".

W tej książce słowo ?śmierć? nie pada ani razu, ale brak mamy widzimy niemal na każdej stronie. W odbiciu okien w tafli rzeki, w cieniu za zasłonką prysznica, na licznych zdjęciach w ramkach i w niedokończonej robótce, która symbolicznie otula nie tylko tatę i Ignasia, ale cały ich dom.

Ignaś swój ból przelał we wściekłość, jego tata przypalał omlety, które kiedyś zawsze wychodziły idealnie. Nie strofował synka, gdy ten niszczył rzeczy, tylko podarował mu piłę i i drewno. Mały lisek każde smutne lub wściekłe słowo zamienia więc w drewienko. A potem razem z tatą przybija je do pnia drzewa, niczym schody w górę. Następnego dnia tata znowu prowadzi go pod drzewo i pokazuje synowi, co wybudował w nocy. To domek na drzewie - oaza dla nowych słów. Tych miękkich, ciepłych i pogodnych. Takich jak "przytulanie", "zapach jabłek", "mama" i "zawsze". Bo we troje będą zawsze w swoich sercach i wspomnieniach. Teraz i na zawsze.

Ta wzruszająca opowieść to nie tylko słowa. To także przednia wyklejka z wielką szarą chmurą, która na końcu książki znika. To niezwykły klucz w kształcie serca z domkiem w środku, który na tylnej okładce umieszczono pod pytaniem "Czy istnieje coś, co jest dane na zawsze?". To akcent położony na niektóre wyrazy w tekście, poprzez zapisanie ich kursywą, jak "wcześniej", czy "teraz". To także pastelowe kolory, które chociaż przygaszone nie są mroczne.

Ta książka to mistrzowskie połączenie miłości, żałoby i nadziei. Pokazuje, że można zaopiekować temat straty rodzica w delikatny, piękny sposób.

Gorąco polecam. Nie tylko dzieciom. Od 5 roku życia.