Terytorium

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki, słyszałam o jej wcześniejszych powieściach, jednak nie miałam okazji czytać, postanowiłam to zmienić właśnie przy okazji książki "Terytorium". Do sięgnięcia po tej tytuł zachęcił mnie niesamowicie intrygujący opis i ciekawa, klimatyczna okładka. Stylistyka i język jakim posługuje się pisarka jest bardzo lekki i przyjemny, co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko, ja pochłonęłam ją w jeden wieczór. Fabuła została w bardzo interesujący sposób nakreślona, przemyślana i równie dobrze poprowadzona, a bohaterowie świetnie wykreowani, jestem pewna, że śmiało moglibyśmy spotkać takie osoby w rzeczywistości! Z dużym zainteresowaniem i zaangażowaniem śledziłam tą historię i byłam bardzo ciekawa jak autorka poprowadzi sprawę tragedii, do której doszło w trakcie ćwiczeń. Ciekawym zabiegiem jest fakt, że od początku wiemy kto jest winny śmierci cywila, ale nie znamy tożsamości zamordowanego. W celu rozwikłania tej sprawy przyłączają się mundurowi z policji. Wtedy zaczyna się konflikt interesów pomiędzy Wojskiem Obrony Terytorialnej a policjantami, który został w świetny, intrygujący i zaskakujący sposób zaprezentowany, w niektórych momentach emocje naprawdę sięgają zenitu, następuje wiele niespodziewanych zwrotów akcji, a opisy niektórych wydarzeń niesamowicie pobudzają wyobraźnię i tylko potęgują chęć dalszego czytania! Autorka w umiejętny sposób buduje napięcie, świetnie rysuje portrety psychologiczne postaci, nie bojąc się poruszać trudnych, ważnych i ponadczasowych tematów. Znajdziemy tutaj manipulacje, kłamstwa, intrygi, chęć chronienia własnego interesu kosztem innych ludzi, a nawet ich życia. Tutaj nic nie jest takim jakim wydawało się na początku! Z pewnością ta powieść skłania do głębszych przemyśleń nad pewnymi kwestiami! Świetnie spędziłam czas z tą książką i chętnie w przyszłości sięgnę po kolejne powieści autorki! Polecam!

1,5 roku temu miałam okazje przeczytać pierwszą książkę autorki, Kto czyni zło.
Bardzo dobra pozycja, świetnie napisana. Rasowy kryminał, mocny, dosadny, zmuszający do myślenia. Sięgając po Terytorium byłam przekonana, że będzie podobnie. Niestety, ale bardzo się rozczarowałam.
Jest to opowieść o służbach mundurowych, pracujących w nich ludziach i o tym, jak zachować się w konkretnej sytuacji, jak pozostać człowiekiem, czy w ogóle da się nim być wdziewając mundur i o kilku innych kwestiach.
I mam problem, treść książki w ogóle do mnie nie przemawia. Miałam wrażenie jakby autorka pisała ją na zamówienie. Niby nie opowiada się po stronie żadnej z jednostek, nikogo nie faworyzuje, nikogo nie stygmatyzuje, ale całość jakby pisana w konkretnym celu. I to mi najbardziej przeszkadza. Terytorialsi kontra policja. O tych pierwszych mam jak najgorsze zdanie, o tych drugich od 7 lat tylko odrobinę lepsze. Czyli powinnam być zadowolona, że terytorialsi są ukazani jako banda półgłówków. Jednak nie toleruję braku obiektywizmu. O sensie istnienia tej formacji można dyskutować. Jednak nikt mi nie wmówi, że w jednej formacji są sami idioci, a w drugiej tęgie umysły. Świat nie jest zerojedynkowy.
Ważne jest, że Pietrzyk ukazuje patologię polskich służb. Często, zbyt często w realnym świecie słychać, iż w jednostce X wydarzyło się to, albo w Y tamto, a w ogóle to policjanci wywieźli młode dziewczyny do lasu etc. Istotnym jest żeby tego nie przemilczeć, pisać o tym, ale liczy się wykonanie sposób w jaki całość została ukazana. A ty wykonanie padło całkowicie pokonane przez brak obiektywizmu. Szkoda. Zbytnie stygmatyzowanie jednej formacji i moim zdaniem całkowity brak i sensu dołączenia do tego zabójstwa.
Właśnie, wpleciona w to została sprawa morderstwa. Niby ciekawa, dobrze poprowadzona.
Z Kto czyni zło wiem, że Pietrzyk potrafi pisać dobre kryminały. Jednak wszystko jest zjadliwe tylko do pewnego momentu. Nagle, nie wiadomo dlaczego wszystko zaczyna się gmatwać, urywać, zdaje się być bez sensu. Miałam odczucie jakby część fabuły wyjęto i schowano. Brak sensu, brak kleju w kilku miejscach, kilkukrotnie całość zdaje się rozsypywać. Połączenie kwestii walki między jedną i drugą formacją, sprawy zabójstwa i innych pobocznych kwestii i do tego pozostanie człowiekiem....razem w tej wersji stworzyło trudną do strawienia mieszankę. Miałam wrażenie jakby pisały to dwie - trzy całkowicie różne osoby. Nie kupuję tego i już.
Dobrze, że autorka porusza taki temat, dobrze że pisze o czymś o czym dotychczas nie pisano w polskich książkach. Wielki plus za to. Taka tematyka wyróżnia się spośród zalewu kryminałów, pseudo thrillerów, o których tuż po lekturze od razu zapominamy. O Terytorium długo nie da się zapomnieć. Niewątpliwie warto sięgnąć po najnowszą książkę Agnieszki Pietrzyk, warto dać jej szansę, ale nie nastawiajcie się na wiele.Szkoda, ze tak wyszło. Mogła to być naprawdę dobra książka.

Jaka ostatnio przeczytana książka wzbudziła w was mnóstwo emocji? W moim przypadku jedną z takich książek jest najnowszy thriller autorstwa Agnieszki Pietrzyk. Czytałam kilka książek autorki, ale jeszcze żadna nie zrobiła na mnie takiego wrażenia, jak ?Terytorium?.

W lesie przy granicy polsko ? rosyjskiej dochodzi do tragedii. Kapral Derkacz z Wojskowej Obrony Terytorialnej przekonany, że ma przed sobą uzbrojonego mężczyznę oddaje śmiertelny strzał w stronę cywila.
Na miejscu pojawia się policja, jednak terytorialsi nie zamierzają z nimi współpracować. W dodatku kobieta, która przebywała w aucie z zastrzelonym mężczyzną, staje się cenna zarówno dla wojskowych, jak i policjantów. Nie wiedzą jednak, że ona ma swój cel do zrealizowania i z pewnością nie jest nim pomoc żadnej ze stron.

Agnieszka Pietrzyk potrafi stworzyć historię, która wciąga czytelnika od pierwszych stron I trzyma w napięciu do samego końca. ?Terytorium? przeczytałam w zasadzie w jeden wieczór. Już po kilku przeczytanych stronach czułam, że to historia, której nie odłożę,, nim nie poznam zakończenia. Ile nerwów kosztowała mnie ta historia, to tylko ja wiem. Nie mogłam wyjść z podziwu dla autorki dla pomysłu poprowadzenia fabuły. ?Terytorium? to thriller, w którym autorka w mistrzowskim stylu buduje napięcie, co chwilę, zaskakując nas kolejnymi zwrotami akcji, z, w których aż kipi od emocji. Ogromne brawa za wykreowane postaci pod względem psychologicznym ? dla mnie to niemal mistrzostwo.
?Terytorium? to thriller, w którym dostaniecie to, czego fani mrocznych i dusznych historii oczekują od tego gatunku. To historia, w której tempo nie zwalnia nawet na moment. Muszę też wspomnieć o zakończeniu ? autorka dosłownie wbiła mnie w fotel. Mimo iż cała historia potrafi wzbudzić w czytelniku mnóstwo negatywnych emocji, to zakończenie, jakie zaserwowała pani Agnieszka, dosłownie mnie zszokowało.

Jeżeli szukacie mocnego thrillera, takiego, od którego nie będziecie mogli się oderwać, choćby na moment, to polecam Wam sięgnąć po ?Terytorium?. Jestem przekonana, że fani gatunku będą usatysfakcjonowani!

Agnieszka Pietrzyk? Biorę w ciemno. Tym razem autorka serwuje nam coś innego, świeżego, nieoczekiwanego i jak zwykle robi to po mistrzowsku.

Żołnierz Wojskowej Obrony Terytorialnej przypadkowo zabija cywila. Na miejscu zjawia się policja, jednak terytorialsi nie zamierzają z nikim współpracować, za wszelką cenę chroniąc swojego człowieka. Konflikt narasta, uprzedzenia i nienawiść biorą górę. Najcenniejszym nabytkiem staje się świadek zdarzeń, który nie zamierza stanąć po żadnej ze stron, ma bowiem swój własny interes do zrealizowania. Czy żołnierz strzelił, by ratować własne życie, a może po prostu chciał kogoś zabić i to zrobił?

Pani Agnieszka zdaje się posiadać umiejętność pisania na każdy temat i to w taki sposób, że już się ślinię na myśl o jej kolejnych powieściach. Bardzo przyjemny styl, odpowiednie tempo, niespodziewane zwroty akcji, pozwalają nam poznać odpowiedzi na wszystkie pytania w wyznaczonym na to czasie.

W niezwykle przemyślany sposób, po mistrzowsku stopniując napięcie, buduje nastrój nieuchwytnego zagrożenia. Są tu wszystkie elementy, które dobry thriller kryminalny mieć powinien, ale najlepsza jest tutaj intryga.

Po mistrzowsku odmalowuje też psychologię postaci. Jest mrocznie i momentami "niewygodnie", a targające bohaterami emocje, są dla nas doskonale wyczuwalne. Czy wojsko polskie to banda dzieciaków poprzebieranych za żołnierzy? Czy mundur i broń w dłoni robią z nas innego człowieka?

Ta mroczna, duszna, stopniująca napięcie i poczucie zagrożenia lektura wciągnęła mnie niczym bagno.

Dziś o książce dość nietypowej, która wniosła w moją czytelniczą przygodę nieco odświeżenia, powiew czegoś nowego, czegoś, czego jeszcze nie czytałam. To było mocne. Dobre. Szokujące. Momentami niewiarygodne, ale czy nie takie jest właśnie życie?

Wojska Obrony Terytorialnej stają naprzeciw policji. Formacje, które za najważniejszą zasadę powinny obrać honor i służbę ludziom, jawią się tutaj jak żądne zasług, blichtru i bogactwa sępy. Nie cofną się przed niczym. Ta rozgrywka nie ma prawa skończyć się bez ofiar. Ofiary są. A to wszystko przez zaślepionych maniakalnym poczuciem władzy i wyższości, mundurowych.

? Terytorium ? to historia o walce o splendor, gdzie dochodzi do głosu fanatyzm żołnierskiej ideologii. To walka bez skrupułów, bez jakiejkolwiek krzty honoru. W ludziach, którzy powinni bronić ojczyzny i stać na straży jej prawa, nie ma żadnych patriotycznych uczuć. Nie ma granic, jakich nie zdołają przekroczyć, by osiągnąć swój cel. Są mściwi, bezwzględni i gotowi do naciśnięcia na spust. Czasami mnie to przerażało.

Mimo, że książka klasyfikowana jest jako thriller, bliżej jej według mojego mniemania do sensacji. Ale za to jakiej. Pełnej zwrotów akcji, chwilami dość niewiarygodnej, ale dosadnej. Każda strona tej książki emanuje pełnym napięcia klimatem. Ciemny las przy granicy z Rosją sprzyja atmosferze tajemniczości i niepokoju.

Tu nie ma dobra. To nie jest obraz oddanego ojczyźnie mundurowego. To obraz zła i nienawiści. Chęci dominacji i poczucia, że broń w ręku to jak władza nad wszystkim. I to one kierują ludźmi, którzy zamiast wzbudzać zaufanie, wzbudzają strach. Ja to kupuję.