The Hardest Fall

"The hardest fall" to trzecia książka autorki, którą czytałam i myślę, że nie ostatnia, choć nie zachwyciła mnie AŻ tak jak poprzednie.

Jest to romans rozgrywający się na amerykańskim kampusie, z wątkiem sportowym w tle i dość ciekawymi zawirowaniami rodzinnymi.
Przyciaganie się przeciwieństw, urocze, choć bardzo niezręczne, przypadkowe spotkania i w końcu- one house trope!
Te elementy skusiły mnie do przeczytania historii Zoe i Dylana i przyznaję, że bawiłam się dobrze, ale moim ulubieńcem nadal zostanie "To hate Adam Connor".

Nie zaskoczyło mnie tu zbyt wiele, ale też tego nie oczekiwałam - chciałam fajnej, slowburnowej historii z futbolem w tle i taką dostałam, ale też nie obraziłabym się, jakby była mniej oczywista.
Niby było tu trochę dram rodzinnych, trochę skomplikowanych relacji i rzucanych haseł mających prawdopodobnie zmylić czytelnika, ale jednocześnie bardzo łatwo było domyślić się, o co w tych relacjach chodzi. Wątek rodziców bohaterki średnio mi się spodobał, jej kilkuletnia obecność w mieście wydała mi się nieco absurdalna, ale z drugiej strony - nie przeżyłam czegoś podobnego i może dlatego trudno mi to sobie wyobrazić.

Samą Zoe polubiłam, spodobała mi się jej niezdarność, gapowatość i pewnego rodzaju niewinność, miało to swój urok. Dylan został wykreowany na trochę takiego idealnego chłopca, świetnego przyjaciela i przystojnego gracza - miło, ale czasem zbyt miło.
Razem jednak fajnie się dopasowali, mieli kilka uroczych i wzruszających momentów, a także te nieco bardziej spicy, obowiązkowych w książkach Elli.
Co prawda tłumaczenie bywało koślawe i trochę zepsuło klimat, ale nie było najgorzej.

Jedyny tak naprawdę problem mam z taką ogólną spójnością tekstu - odczułam tutaj jej brak, co wcześniej mnie nie spotkało w przypadku powieści autorki. Kiedy został wprowadzony wątek JP, aż musiałam się cofnąć, aby sprawdzić czy nie pominęłam jakiegoś rozdziału... Wydawał się nieco "od czapy" i nie został też jakoś specjalnie rozwinięty ani sensownie wpleciony. Może to tylko takie wrażenie, może za bardzo się na nim skupiłam, nie wiem.

Poza tymi drobnymi elementami, historia była naprawdę w porządku, wciągająca, z odpowiednią ilością chemii między bohaterami, kilkoma momentami smutnymi, a kilkoma wzruszającymi.
Choć mnie to nie porwało jak inne książki autorki, to całość mi się po prostu podobała.
7/10

The Hardest Fall to kolejna perełka od Elli Maise. Tym razem autorka rzuca nas w sam środek studenckiego świata: pomiędzy licznymi imprezami, krótkimi związkami, przelotnymi znajomościami wpłata losy dwójki ludzi, którzy zaprzyjaźnią się i?. Przekonajcie się sami :D

Oh, jak ta książka mnie urzekła. Każde jej zdanie było cudowne! Wiecie, czasem trafia się na historie, które gdyby się mogło, to czytałoby się na raz, tak też miałam przy THF. Nie od dziś wiadomo,że Ela ma naprawdę świetnie pióro, ale tutaj na wyjątkowe słowa uznania zasługują bohaterowie. Nie są zepsuci, brak im wyidealizowania, borykają się z problemami, nie mają majętnych rodziców, tylko sami pracują, co tez uważam za plus.

Kreacja Dylana to ZŁOTO! Wierzcie mi, można się w nim zakochać! Nie ma w nim ani grama pychy, egoizmu; chętnie niesie pomoc, jest szczery, miły, oczywiście przystoimy. Sam dąży do wyznaczonego sobie celu: chce zostać zawodowym futbolistą i wierzcie mi, jemu jak komu innemu to się należy. Kibicowałam mu przez całą książkę.

Zoe to kolejny słodziak. Niesamowicie cenię fakt, że Ela postawiła na brak kontrastu w głównych postaciach: to takie dwa słoneczka połączone w jedno. Nie sposób nie wspomnieć o jej relacji rodzinnej: Dylan ma rodzeństwo i kochających rodziców, a ona ma tatę, który przy każdej scenie mnie rozczulał, bo jest cudowną osobą, co na każdym kroku pokazywał. Niestety, nie powiem tego o jej matce, która nie żyje, jednak w moim odczuciu nie była do końca pozytywną postacią.

A na koniec, tytuł największego buca i chama otrzymuje Mark. Od pierwszych chwil nie przypadł mi do gustu, a im dalej w książkę tym bardziej miałam ochotę uderzyć go czymś ciężkim.

Książka ta ma jednak nieliczne wady: w moim odczuciu brakło mi scen z rodzinami Zoe i Dylana. Owszem były, ale śladowe. Dodatkowo brakło mi rozwinięcia wątku wyjazdu głównej bohaterki, o którym tak marzyła.

Mimo tego, że poprzednie książki Elli jakoś bardziej przypadły mi do gustu, ta i tak jest doskonałą i godną polecenia pozycją.

Pewnie zapamięta mnie jako niezdarę która zawsze gdy na niego wpada za dużo mówi.
Jest tak nieśmiała, że aż intrygująca.
Popularny sportowiec i nieśmiała fotografka. Motyw od przyjaźni do miłości I drugiej szansy tym razem w wykonaniu przeuroczego futbolisty.

Zoe Clarke wparowała do łazienki w której Dylan Reed załatwiał potrzebę fizjologiczną i oznajmiła, że musi go pocałować..
Niestety nie było jej dane wygrać tego wyzwania..

Rok później sytuacja Dylana wygląda zgoła inaczej , ponieważ od kilku miesięcy spotyka się z Victorią , związek rozwija się całkiem obiecująco, do momentu, gdy chłopak przyłapuje swoją partnerkę na zdradzie z dwójką swoich kolegów..
Pomocną dłoń wyciąga do niego trener , proponując by skrzydłowy zatrzymał się w jego mieszkaniu.
Nie uprzedził jednak o obecności Zoe..
Co łączy tę parę? Czy wszystko ułoży się po myśli Dylana i uda mu się odkryć tajemnice współlokatorki?
Czy wygra zakład o kolejny pocałunek?

Uwielbiam sportowe romanse, a wątek rozkwitającego uczucia w wykonaniu Elli osiągnął mistrzowski poziom , podobała mi się relacja głównych aktorów tej opowieści, choć szczerze mówiąc nie zawsze potrafiłam zrozumieć postawę dziewczyny.
Zwroty akcji, wciągająca fabuła i przede wszystkim prawdziwa miłość oraz towarzyszące czytaniu skrajne emocje sprawiły, że pokochałam The hardest Fall całą sobą , a Pan Reed oczywiście został dopisany do listy moich literackich małżonków.
Gorąco polecam.