The hating game

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Nie miałam wcześniej okazji czytać pierwszego wydania tej książki pod tytułem - "Wredne igraszki", postanowiłam to zmienić właśnie za sprawą nowego wydania w świetnej graficznej okładce. Do sięgania po "The Hating Game" zachęcił mnie w głównej mierze interesujący opis. Jest to romans biurowy z motywem przewodnim enemies to lovers. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki, prosty i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się niesamowicie szybko i z dużym zainteresowaniem oraz zaangażowaniem. Ja historię Lucy i Joshuy pochłonęłam w jedno popołudnie i nie odłożyłam póki nie przeczytałam ostatniego zdania. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana i bardzo dobrze poprowadzona. Bohaterowie natomiast zostali naprawdę świetnie wykreowani, to postaci niezwykle autentyczne, takie które tak jak my popełniają błędy, postępują pod wpływem chwili, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w wielu kwestiach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia została przedstawiona z perspektywy Lucy co pozwoliło mi lepiej ją poznać, dowiedzieć się co czuje, myśli, z czym się mierzy, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć jej postępowanie oraz decyzję. Początkowo żałowałam, że autorka nie pokusiła się o zaprezentowanie także punktu widzenia Joshuy, jednak z czasem zrozumiałam dlaczego tak zrobiła. Oboje od pierwszych chwil zaskarbili sobie moja sympatię i byłam ogromnie ciekawa jak dokładnie potoczy się ich relacja, a to co dostałam na kartach tej powieści przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Potyczki słowne bohaterów wielokrotnie sprawiały, że na mojej twarzy pojawiał się uśmiech, a chemia oraz pożądanie było wyczuwalne z każdą kolejną stroną. Autorka w genialny sposób poprowadziła ich relację pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących bohaterom. Do samego końca byłam ogromnie ciekawa jak to wszystko się rozegra i przyznaję, że jestem usatysfakcjonowana takim obrotem sprawy. Autorka świetnie to wymyśliła! Cudownie spędziłam czas z tą książką i chętnie w przyszłości ponownie sięgnę po twórczość autorki! Polecam!

Jak już pewnie wiecie uwielbiam reready. ?Wredne igraszki? miałam przyjemność czytać już jakim czas temu. Podobała mi się na tyle, ze bez wahania postanowilam zrecenzować ?The hating game?.

Ta książka to świetna komedia. Bardzo dobrze bawiłam się śledząc kolejne przekomarzania ?wrogów? siedzących naprzeciw siebie. Ich odgrażania działem kadr były bezcenne! Nieustannie śledzili swoje ruchy, miałam wrażenie, ze kierowali się zasadą ?trzymaj przyjaciół blisko a wrogów jeszcze bliżej?. Lucy była nią bieżąco z tym, jaki kolor jej oponent jutrzejszego dnia włoży. Śmiem rzec, ze zakochałam się w tych bohaterach. Ich kreacja na bazie kontrastu wyszła idealnie: ona miła, on gburowaty. Ona mająca całe półtora metra, on dobiegający dwóch, on postrach firmy, ona dawała sobie wchodzić na głowę.

Malutkim malutkim minusikiem jest narracja tylko ze strony Lucy. Niestety nie dane jest nam poznać myśli Joshui, ale może to i dobrze? Najlepsze smaczki tradycyjnie zostają na koniec! I jeszcze czasem główna bohaterka ma zbyt duże wywody o tym co myśli. Ale według mnie to akurat było słodkie, jest niesamowicie sympatyczną osoba.

Wątek przeszłości obydwu kompletnie mnie rozczulił. Musze wspomnieć, że ta książka to nie tylko świetna komedia, ale także obraz odrzuconego przez ojca dziecka, niepewności siebie czy tez samotności.

?The hating game? to książka, która nie nudzi się nawet podczas czytania któryś raz. Teraz chyba czas nadrobić film!

Lucy pracuje jako asystentka w wydawnictwie. Od małego kochała książki, a praca przy ich tworzeniu jest dla niej niemal spełnieniem marzeń. Oczywiście, chciałaby wspiąć się wyżej w biurowej hierarchii, lecz stara się cieszyć z tego, co ma. Jej całe życie kręci się wokół spraw zawodowych i nie ma czas nawet na odwiedzenie rodzinnych stron, a co dopiero poszukiwania drugiej połówki. W pracy wszyscy ją uwielbiają, bo jest miłą, uczynna i nigdy nie robi nikomu problemów, nawet jeśli wiąże się to z jej dodatkową pracą. Tylko jedna osoba wydaje się jej nie znosić? A to najbliższy współpracownik.
Joshua również jest asystentem prezesa, jednak stanowi zupełne przeciwieństwo Lucy. Podwładni się go boją, szef się z nim liczy, a on sam nie nawiązuje w biurze żadnych przyjaźni. Bywa opryskliwy, niemiły, niezwykle proceduralny i zdawałoby się, że nie ma uczuć. Jest niczym robot w pięknej, zewnętrznej powłoce. Dodatkowo tak naprawdę nie wiadomo o nim zupełnie nic, jeśli chodzi o jego sprawy pozabiurowe. Ale biorąc pod uwagę jego charakter nikt ani myśli się do niego zbliżać.
?The Hating Game? to napisana z humorem, ale i rozmysłem fabuła. Choć romanse biurowe to częsta tematyka książek dla kobiet, tu nie było miejsca na nudę. Słowne potyczki bohaterów wywołują uśmiech na twarzy, a ich charaktery są tak odmienne, że tworzą wręcz parę idealną na zasadzie przeciwieństw. Ich wzajemna nienawiść staje się wraz z upływem czasu coraz bardziej nasycona napięciem i podtekstami, a rozwój ich relacji jest naprawdę ujmujący. Powolne odkrywanie kolejnych, ukrywanych cech Josha sprawia nie lada przyjemność, ale i pozwala coraz to lepiej rozumieć jego postać. To jeden z tych wielowymiarowych bohaterów, który z rozdziału na rozdział zyskuje w oczach czytelnika i roztapia serca. Lucy natomiast jest niezwykła, tak pełna empatii i dobroci dla ludzi, że nie sposób nie polubić jej z miejsca. Jednak dynamika, jaką wspólnie tworzy z Joshem, jest po prostu niepodrabialna. Dodatkowo elementy świata wydawniczego, dopełniają całokształtu opowieści, tworząc spójne tło historii. Dla mnie także dużym atutem książki jest niewielka liczba zbliżeń postaci, co jednak wcale nie rzutuje na uwierzenie w ich pogłębiające się uczucie. A wisienką na torcie są smerfy, truskawki i kolory koszul. To świetna, genialnie przetłumaczona powieść, która także zręcznie ukazuje jak łatwo można pomylić się w ocenie drugiego człowieka. Ze swojej strony polecam!