Dziedzictwo Hawthorneów

Chyba nikt kto czytał "The Inheritance games" nie będzie zdziwiony, że po skończeniu pierwszego tomu OD RAZU wzięłam się za drugi. Co takiego ma w sobie ta seria, że nawet przez minutę nie mogę przestać o niej myśleć? ???? Może dużo tajemnic, plottwistów, niezmierzoną posiadłość, sekrety rodzinne i czterech (hot) braci, którzy traktują główną bohaterkę jak rodzinę? Ten tom był jeszcze lepszy niż pierwszy! Bardzo podoba mi się ciągłość akcji z pierwszego na drugi tom. Seria jest B A R D Z O przemyślana, mamy tu kontunuację zagadek z TIG1 i widać, że autorka spędziła wieeeele dni nad wymyślaniem fabuły (spoiler: wyszło genialnie). Nie czuję, żeby cokolwiek było tu robione na siłę czy też żeby wypełnić luki fabularne, bo takowych nie ma. Dodatkowo pierwszy rzut oka widać, że to od samego początku miała być trylogia (i dobrze bo jak ja przeżyję rozstanie z Hawthorneami) i nie są to kolejne tomy robione bo "pierwszy się dobrze sprzedał" i żeby zarobić. Uwielbiam to w Jennifer Lynn Barnes, że zwroty akcji które tworzy tak ciężko jest przewidzieć. Myślimy, że cała akcja zmierza do rozwiązania i to co było w naszych domysłach przez całą książkę za chwilę znika. FENOMENALNE! Zaskoczy na pewno nawet tych "wprawionych" czytelników. No i kurde!!!! Mój gen romansiary został zaspokojny! Przynajmniej odrobinę. Ta część moim zdaniem już 15+ Podsumowując: Genialna kreacja bohaterów, akcja przemyślana do ostatniego szczegółu, dużo zwrotów akcji i zaangażowne postaci. A teraz wracam czytać 3 tom bo przez tą ekscytację ledwo wygospodarowałam czas żeby napisać recenzję. PS Still team Jameson.

?Dziedzictwo Hawthorne?ów? to już drugi tom młodzieżowej trylogii, która zachwyci też bardziej zaawansowanych wiekiem czytelników, jeśli lubią w książkach tajemnice, zagadki, nad których rozwiązaniem można pogłówkować razem z bohaterami, szybką akcję i liczne plot twisty. W moim odczuciu ta część jest lepsza od poprzedniej. Avery trochę lepiej odnajduje się w nowych dla siebie warunkach, stała się bardziej pewna siebie i jej stosunki z wnukami seniora się poprawiły. Zagadki stały się bardziej wyrafinowane, a stopień ich skomplikowania wszedł na wyższy poziom. Dzięki czemu można się naprawdę świetnie bawić, próbując przed bohaterami rozwiązać część z nich. Co wcale do najłatwiejszych zadań nie należy. Bo zagadki są skomplikowane, inteligentne, przemyślane i przede wszystkim różnorodne.

Cieszy fakt, że bohaterowie, chociaż bardzo młodzi, są tak dojrzali i inteligentni. Czasem może się wydawać, że są nawet zbyt dojrzali jak na swój wiek, jednak trzeba wziąć poprawkę na to, w jakim domu i przez kogo zostali wychowani. Znów najwięcej jest w powieści Jamesona, który towarzyszy Avery prawie cały czas. Chłopak jest tak samo porywczy, wyluzowany i zwariowany jak wcześniej, jednak wydaje się, że z biegiem czasu trochę dojrzał. To z nim nastolatka ma najlepszy kontakt. Odpowiedzialny, nieco zarozumiały Grayson nieco spokorniał po wydarzeniach, które stały się jego i jego matki udziałem. Stara się pomagać Avery, chociaż tak do końca nie wiadomo, jakie są jego intencje. Więcej jest w tym tomie najmłodszego z braci. Xander powoli odkrywa swoje tajemnice i bardziej angażuje się w poszukiwania prowadzone przez braci i Avery. Nadal jednak pozostaje jedną wielką zagadką. A sama Avery? Jest taka jak wcześniej. Bogactwo nadal nie uderza jej do głowy. Jest tak samo skromna, poukładana i odpowiedzialna. Może nawet bardziej, bo wie, że cały świat na nią patrzy i nie może sobie pozwolić na żadne potknięcie. Mimo to zdarzają jej się wpadki. Głównie z powodu buzujących w niej młodzieńczych hormonów.

Jeśli czekaliście na wątek romantyczny w powieści, mogę Was uspokoić. Jest i to nawet ciekawie poprowadzony. Jak już można było się zorientować w pierwszym tomie, o względy Avery rywalizuje aż dwóch młodzieńców. Jeden trochę usuwa się w cień, jednak nie oznacza to, że zrezygnował. Nie za bardzo przepadam za trójkątami miłosnymi w powieściach, a to dlatego, że bohaterka zazwyczaj wybiera nie tego mężczyznę, którego chciałabym, aby wybrała. Jednak tutaj nic nie jest oczywiste, również relacje między trójką bohaterów takie nie są. Tak naprawdę ciężko przewidzieć, co się stanie i jak rozwiną się poszczególne relacje, dlatego rozwój wydarzeń, również jeśli chodzi o wątek romantyczny obserwuje się z rosnącym zainteresowaniem. Tym bardziej, że między bohaterami jest wyraźne napięcie, które udziela się czytelnikowi. Akcja powieści jest szybka, a dynamiczności nadają je jeszcze bardziej wyjątkowo krótkie rozdziały. Dzięki temu przez książkę dosłownie się płynie.

Drugi tom cyklu dostarcza czytelnikowi dużo więcej elementów układanki niż pierwszy i może wydawać się, że znamy już rozwiązanie zagadki. Ponieważ jednak przed nami jeszcze jeden tom, śmiem sądzić, że to, co otrzymaliśmy do tej pory, to jedynie preludium do tego, co autorka ma zamiar zrzucić na nas w trzecim tomie. Czekam z niecierpliwością, a Was zachęcam do poznania tego oryginalnego, mocno wciągającego, pełnego tajemnic cyklu.

?Dziedzictwo Hawthorne?ów? to już drugi tom młodzieżowej trylogii, która zachwyci też bardziej zaawansowanych wiekiem czytelników, jeśli lubią w książkach tajemnice, zagadki, nad których rozwiązaniem można pogłówkować razem z bohaterami, szybką akcję i liczne plot twisty. W moim odczuciu ta część jest lepsza od poprzedniej. Avery trochę lepiej odnajduje się w nowych dla siebie warunkach, stała się bardziej pewna siebie i jej stosunki z wnukami seniora się poprawiły. Zagadki stały się bardziej wyrafinowane, a stopień ich skomplikowania wszedł na wyższy poziom. Dzięki czemu można się naprawdę świetnie bawić, próbując przed bohaterami rozwiązać część z nich. Co wcale do najłatwiejszych zadań nie należy. Bo zagadki są skomplikowane, inteligentne, przemyślane i przede wszystkim różnorodne.

Cieszy fakt, że bohaterowie, chociaż bardzo młodzi, są tak dojrzali i inteligentni. Czasem może się wydawać, że są nawet zbyt dojrzali jak na swój wiek, jednak trzeba wziąć poprawkę na to, w jakim domu i przez kogo zostali wychowani. Znów najwięcej jest w powieści Jamesona, który towarzyszy Avery prawie cały czas. Chłopak jest tak samo porywczy, wyluzowany i zwariowany jak wcześniej, jednak wydaje się, że z biegiem czasu trochę dojrzał. To z nim nastolatka ma najlepszy kontakt. Odpowiedzialny, nieco zarozumiały Grayson nieco spokorniał po wydarzeniach, które stały się jego i jego matki udziałem. Stara się pomagać Avery, chociaż tak do końca nie wiadomo, jakie są jego intencje. Więcej jest w tym tomie najmłodszego z braci. Xander powoli odkrywa swoje tajemnice i bardziej angażuje się w poszukiwania prowadzone przez braci i Avery. Nadal jednak pozostaje jedną wielką zagadką. A sama Avery? Jest taka jak wcześniej. Bogactwo nadal nie uderza jej do głowy. Jest tak samo skromna, poukładana i odpowiedzialna. Może nawet bardziej, bo wie, że cały świat na nią patrzy i nie może sobie pozwolić na żadne potknięcie. Mimo to zdarzają jej się wpadki. Głównie z powodu buzujących w niej młodzieńczych hormonów.

Jeśli czekaliście na wątek romantyczny w powieści, mogę Was uspokoić. Jest i to nawet ciekawie poprowadzony. Jak już można było się zorientować w pierwszym tomie, o względy Avery rywalizuje aż dwóch młodzieńców. Jeden trochę usuwa się w cień, jednak nie oznacza to, że zrezygnował. Nie za bardzo przepadam za trójkątami miłosnymi w powieściach, a to dlatego, że bohaterka zazwyczaj wybiera nie tego mężczyznę, którego chciałabym, aby wybrała. Jednak tutaj nic nie jest oczywiste, również relacje między trójką bohaterów takie nie są. Tak naprawdę ciężko przewidzieć, co się stanie i jak rozwiną się poszczególne relacje, dlatego rozwój wydarzeń, również jeśli chodzi o wątek romantyczny obserwuje się z rosnącym zainteresowaniem. Tym bardziej, że między bohaterami jest wyraźne napięcie, które udziela się czytelnikowi. Akcja powieści jest szybka, a dynamiczności nadają je jeszcze bardziej wyjątkowo krótkie rozdziały. Dzięki temu przez książkę dosłownie się płynie.

Drugi tom cyklu dostarcza czytelnikowi dużo więcej elementów układanki niż pierwszy i może wydawać się, że znamy już rozwiązanie zagadki. Ponieważ jednak przed nami jeszcze jeden tom, śmiem sądzić, że to, co otrzymaliśmy do tej pory, to jedynie preludium do tego, co autorka ma zamiar zrzucić na nas w trzecim tomie. Czekam z niecierpliwością, a Was zachęcam do poznania tego oryginalnego, mocno wciągającego, pełnego tajemnic cyklu.

?Dostałam w prezencie cały świat. Najwyższy czas zatem zerwać z życiem w strachu. Czas wziąć życie w swoje ręce. Nadszedł czas, żeby przestać się bać ryzyka?, czyli zagadki, bogactwo i cena sławy.

Dziedzictwo Hawthorneów to drugi tom serii The Inheritance Games. Kilka miesięcy temu miałam okazję przeczytać pierwszą część, która zaintrygowała mnie ciekawymi zagadkami, dlatego nie wahałam się przed sięgnięciem po kolejny tom, oczekując od niego podobnego tajemniczego klimatu. Czy druga część jest równie dobra co jej poprzedniczka?

Zabójcza gra. Błyskotliwa zagadka. Zawrotna stawka.
Na Avery Grambs na każdym kroku czyha niebezpieczeństwo, a Grayson i Jameson, magnetyczni i tajemniczy wnukowie Tobiasa Hawthorne?a, nadal nie zostawiają jej w spokoju. Pytanie, dlaczego to ona, niespokrewniona z Hawthorne?ami, odziedziczyła bajeczną fortunę, ciągle nie znajduje odpowiedzi, choć pewne poszlaki wskazują, że związek Avery z rodziną jest głębszy, niż kiedykolwiek sobie wyobrażała.
Kontynuacja The Inheritance Games z pewnością zachwyci zarówno fanów Jennifer Lynn Barnes, jak i nowych czytelników.

Drugi tom jest kontynuacją, dlatego myślę, że warto zapoznać się najpierw z The Inheritance Games, by połapać się w fabule Dziedzictwa Hawthorneów. Ponownie jest to lektura pełna intryg i zagadek do rozwiązania. Autorka zaprasza nas do gry, w której stawką jest bogactwo i życie. Jednak najpierw czekają na nas łamigłówki. Nie są one wcale tak łatwe, jak mogłoby się wydawać. Ta książka zmusza czytelnika do myślenia i analizowania wszystkiego, co podaje autorka. Całość jest dopracowana w każdym nawet najmniejszym szczególe. Należy ją uważnie czytać, by nie przegapić tropów pozostawionych przez Jennifer Lynn Barnes. Sława, pieniądze oraz władza ? są to siły napędowe tej książki.

Dzięki krótkim rozdziałom książkę czyta się błyskawicznie. Powieść ta jest pełna zwrotów akcji, dzięki czemu czytelnik nie ma czasu, by się nudzić. Fabuła przypomina wyścig z czasem, na każdym kroku autorka rzuca wskazówkami i śladami, które mają nam pomóc w rozwiązaniu zagadki. Największym minusem tej opowieści jest trójkąt miłosny. Mam wrażenie, że autorka nie do końca miała pomysł na to, jak go poprowadzić. Grayson, którego polubiłam w pierwszym tomie, w tej części został potraktowany przez autorkę po macoszemu.

Przed nami jeszcze wielki finał, czyli ostatni tom. Mam nadzieję, że nie będziemy musieli długo na niego czekać. Jeśli lubicie książki z dużą ilością zagadek, to ta trylogia będzie dla was idealna. Spodoba się także fanom książek młodzieżowych.