The love hypothesis

"Chciałbym, żebyś zobaczyła siebie tak, jak ja cię widzę" - A. Hazelwood

O tej książce jeszcze nie tak dawno było głośno. Kupiłam ją jakoś na początku roku, ale czas leciał i jakoś bardzo długo czekała na swoje pięć minut. Złapałam w końcu za tą historię.

Sam pomysł - oklepany na każdym możliwym poziomie. Jednak autorka wyszła z tym powtarzalnym motywem jednak całkiem dobrze. Dodała cechy przeciwne jeśli chodzi o bohaterów, małe problemy między nimi, a także chwilę w których można było się uśmiechnąć. Książka momentami ciężka do przeczytania - nie rozumiałam jako humanista nic z tych naukowych słów. Jednak w całości była dość ciekawa - chciało się czytać by dowiedzieć się co tam wydarzy się dalej. I co będzie z tym nie małym gburem Adamem.

Z chęcią sięgnęłam po tej książce po kolejny tytuł Autorki. Nie był to do końca romans, nie do końca obyczajówka. Takie książki to ja lubię.

"Chciałbym, żebyś zobaczyła siebie tak, jak ja cię widzę" - A. Hazelwood

O tej książce jeszcze nie tak dawno było głośno. Kupiłam ją jakoś na początku roku, ale czas leciał i jakoś bardzo długo czekała na swoje pięć minut. Złapałam w końcu za tą historię.

Sam pomysł - oklepany na każdym możliwym poziomie. Jednak autorka wyszła z tym powtarzalnym motywem jednak całkiem dobrze. Dodała cechy przeciwne jeśli chodzi o bohaterów, małe problemy między nimi, a także chwilę w których można było się uśmiechnąć. Książka momentami ciężka do przeczytania - nie rozumiałam jako humanista nic z tych naukowych słów. Jednak w całości była dość ciekawa - chciało się czytać by dowiedzieć się co tam wydarzy się dalej. I co będzie z tym nie małym gburem Adamem.

Z chęcią sięgnęłam po tej książce po kolejny tytuł Autorki. Nie był to do końca romans, nie do końca obyczajówka. Takie książki to ja lubię.

Lubicie motyw fake dating w romansach???

THE LOVE HYPOTHESIS miało być takim moim comfort read - uroczą, romantyczną historią z moim ukochanym fake dating i z różnicą wieku (na szczęście nie aż tak dużą, bo age gap nie należy do moich ulubionych motywów ????). Szukałam takiej książki, która będzie w stanie poprawić mi humor niezależnie od tego, jak bardzo byłby popsuty. I właśnie taką książką zostało THE LOVE HYPOTHESIS ??

Naprawdę świetnie czytało mi się historię Olive i Adama. Ich relacja była naprawdę urocza, mogłam wczuć się w sytuację bohaterów, razem z Olive czułam szczęście, smutek, chwilami nawet zażenowanie (kto czytał, ten pewnie wie w jakich momentach, chociaż wybacz Olive, ale trochę mnie to jednak bawiło ????). Czytałam tę książkę w formie odskoczni od nauki do egzaminów na sesji studenckiej i idealnie odciągała moją uwagę od wszystkiego, czego powinnam się uczyć, a co niesamowicie mnie denerwowało. Takiej książki właśnie wtedy potrzebowałam - romantycznej, uroczej, ale i z prawdziwymi problemami życiowymi??

A skoro już mowa o problemach - miałam jeden jedyny problem z tą książką, chociaż i on nie potrafił mi zepsuć jej w jakimś większym stopniu. Chodzi mi o jedną ze scen, podczas których Olive i Adam nieco bardziej się do siebie zbliżyli, a kiedy Adam z nieco nieśmiałego, ale jednak dorosłego, dojrzałego faceta zmienił się na dosłownie jedno zdanie w nastolatka, wręcz dzieciaka???? Niby jedno zdanie, ale tak bardzo mi do nich nie pasowało, że chciałabym, by zostało przetłumaczone nieco inaczej, bo jestem prawie pewna, że tutaj była to akurat wina tłumaczenia????

Cóż mogę więcej powiedzieć... Skoro w całej recenzji źle wypowiedziałam się na temat jednego zdania (!) z całej książki (a raczej jego tłumaczenia) to musi oznaczać, że pokochałam tę książkę. Była zabawna, romantyczna, idealna do czytania w gorszych chwilach, przy gorszym humorze. Dlatego jeśli szukacie książki idealnej na comfort read, to chyba właśnie ją znaleźliście????

Słowa nie ujmą, jak bardzo się zawiodłam. Może to przez ilość dobrych recenzji, może przez własną nadzieję, ale książka, którą przeczytałam to zupełnie inny świat niż to, o czym słyszałam. Poza paroma, odległymi od siebie fragmentami, w których byłam w stanie zauważyć, jak komuś może podobać się ta historia, moim głównym przemyśleniem było stałe: dlaczego. Nie znam dobrze obecnego standardu romansu YA, ale mam ogromną nadzieję, że nie jest to historia jak ta. Główna bohaterka potrafi być niezwykle irytująca, a częste wtrącenia o tym, jaka jest dobra, szczupła i delikatna, ale wciąż kocha jedzenie i jest niezdarą przypomina mi opowiadania, które czytałam na Wattpadzie w wieku trzynastu lat. Napisałabym coś o pozostałych bohaterów, ale miesiąc po przeczytaniu książki ciężko sobie o nich cokolwiek przypomnieć.

Po ?The Love Hypothesis? sięgnęłam z Waszego polecenia. Nie udało mi się przejść obojętnie (choć długo się wzbraniałam!) obok głosów wychwalających tę książkę bez końca. Powiem Wam jedno? To trzeba przeczytać! Historie osadzone w klimatach akademickich są ostatnio jednymi z moich ulubionych. Może dlatego, że sama znalazłam swoją miłość na uczelni? Fabuła zdecydowanie ma w sobie to coś. Wciągnęłam się w opowieść od pierwszych stron, a potem po prostu nie mogłam przestać. Każde rozstanie z książką było bolesne, a pochwycenie jej na nowo w dłonie dawało mi niesamowite poczucie komfortu. Jeśli chodzi o bohaterów to ujmę to tak - wzdychałam do Adama Carlsena na każdej stronie. Ta postać została wykreowana tak dobrze, że przysłoniła mi właściwie wszystkie mankamenty tej powieści. O ile oczywiście jakieś były, bo szczerze mówiąc, nie potrafię napisać o niczym, co mi tu nie grało. Dużo ciekawie rozegranych scen, zwroty akcji, gorące zbliżenia? Niczego mi nie brakowało, to była doskonała rozrywka! Jeśli ktoś z Was jeszcze nie sięgnął po ?The Love Hyphotesis?, powinien to jak najszybciej zmienić!

Ostatnio mam szczęście do czytania książek o bardzo gadulskich bohaterach:-) Z jednej strony to jest słodkie, bo pokaźny słowotok występuje w sytuacjach bardzo stresujących. Główna bohaterka choć jest dobrą osobą, to jednak zamiast wybierać proste ścieżki, to pcha się tam, gdzie może być tylko gorzej. Z drugiej strony jej gadulstwo czasami irytowało, bo trzeba było wiele linijek przeczytać, by wydukała o co jej chodzi. Tym bardziej, że zamiast wprost powiedzieć co jest na rzeczy, ona unikała szczerych rozmów z obawy, że jej plan nie wypali. Bardzo chciała, by jej przyjaciółka była szczęśliwa, choć to z jej chłopakiem. Widziała jednak, że im bliżej było do siebie, więc zakombinowała wybryk z którego musiała się później gęsto tłumaczyć. Pocałowała pierwszą lepszą osobę, która pojawiła się na horyzoncie nie przypuszczając, że był nią najbardziej uwierający mężczyzna. Osobnik płci męskiej z ego większym niż jego ponad programowy wzrost. Postać, która do wszystkiego się przyczepia, która wszystkich uwiera bardziej niż kamień w bucie. Ktoś taki, kogo widok już rujnuje nam dzień. Ktoś taki, kogo ona za wszelką cenę chciała unikać, a który... nie tylko znał jej imię. Jak sądzicie, czy związek na niby może się udać?
Mimo przeróżnych opisów doktoranckiego życia książka była przewidywalna. Miała jednak w sobie jakąś wyjątkowość, która pomimo oklepanych schematów nawet mi się podobała. Z pewnością potrafiła wciągnąć na tyle, że nie chciało mi się od niej odrywać. Pojawiały się tutaj dość nietuzinkowe postacie, które jawiły się na moment, lub dłużej. Wspaniała dla nastolatków, którzy niewiele jeszcze wiedzą o miłości, a którzy chcieliby bardziej ją poznać. Jedna z lepszych nastoletnich powieści, gdzie przed rozpoczęciem rozdziału czytaliśmy złote myśli bohaterki. Historia jakich wiele, lecz bohaterzy jakich niewielu. Czytając ją wstydziłam się niektórych zachowań postaci, gdyż dało się ją odbierać osobiście. Myślę, że śmiało mogę ją polecić:-)

????Olive Smith niedawno zerwała że swoim chłopakiem Jeremym, a skoro jest wolny, to jej przyjaciółka Anh chce się z nim umówić, ale chce wiedzieć że już ich nic nie łączy. Dlatego Olive, która chce żeby byli razem, postanawia pocałować pierwszego mężczyznę którego spotka. Los sprawił, że tym mężczyzną jest niejaki Adam Carlesen - postrach całego Uniwersytetu. Pocałunek niby nic nie znaczył... a jednak wchodzą w układ. Będą udawać, że są razem, a każda ze stron będzie z tego czerpać korzyści. Ich udawany związek sprawia, że zaczynają coś do siebie czuć, ale oczywiście nie chcą sobie tego powiedzieć. Czy w końcu powiedzą sobie prawdę o własnych uczuciach?

????Ta książka jest po prostu idealna. Jest w niej tyle dobrych momentów, że aż skończyły mi się znaczniki. Adam Carlesen jest po prostu cudowny, mimo tego że jest bardzo marudny i trudno dowiedzieć się o czym właściwie myśli, to w środku jest jak pluszowy miś i zrobi wszystko dla kobiety, którą kocha. Książka jest pełna humoru, intryg, romantyczności, uczuć, ale też i plot twistów, które zdziwią każdego. Może nie jest w niej za dużo scen, ale to napięcie jest genialne i nie brakuje w tej książce niczego. Na prawdę. Nie zawiedziecie się i macie tu moje słowo. Polecam każdemu!!!

Hipoteza: miłość można spotkać wszędzie, a ta nie patrzy na stopnie naukowe, charaktery i sytuację. Po prostu zjawia się niepostrzeżenie i wnika do krwioobiegu, uzależnia i sprawia, że trudno wyobrazić sobie bez niej funkcjonowanie.
Hipoteza: pracując na uczelni zyskuje się nie tylko renomę i mnóstwo możliwości do poszerzania swojej wiedzy, a także dzielenia się nią. To także drugi dom dla pracowników, gdzie mogą poczuć się komfortowo oraz nawiązać znajomości na lata.
Olive jest doktorantką na Uniwersytecie Stanforda. Jest ogromnie zaangażowana w prowadzone badania, także z prywatnych pobudek, które skłoniły ją do obrania takiej ścieżki kariery. Pochodzi z Kanady, jednak nie planuje tam wracać, z resztą tak naprawdę nie ma ku temu powodów. Nie posiada rodziny i nic nie łączy ją już z krajem urodzenia, oprócz wspomnień. W Kalifornii ma jedynie dwoje bliskich przyjaciół- Anh i Malcolma, poza tym nie nawiązała żadnych znajomości. Po części dlatego, że praca zajmuje większość jej czasu, po części z uwagi na swój charakter. Olive jest nadzwyczaj ambitną i mądrą kobietą, choć kompletnie siebie nie docenia. Nie potrafi także zaangażować się w jakąkolwiek relację, co sprawia, że w ogóle kwestionuje swoją zdolność do pokochania. Wszyscy bliscy w końcu ją opuścili, wygodniej jest więc oddać serce nauce i przysłużyć się społeczeństwu.
Adam jest znanym na całej uczelni wykładowcą. I to nie tylko z uwagi na ponadprzeciętny iloraz inteligencji. To bardzo specyficzny człowiek, który większość swoich studentów doprowadził do płaczu, załamania, a nawet rezygnacji. Słynie z niepohamowanego języka, szorstkiego sposobu bycia i nieprzystępności. Nie jest typem mężczyzny, z którym chce się spędzać czas, choć jego aparycja jest nad wyraz kusząca. Nic jednak nie jest w stanie nadrobić trudnego charakteru i brutalnej szczerości, które go cechują. Tom i Holden to jedyni przyjaciele, którzy są w stanie wytrwać u jego boku. Nikt także nie widział go w towarzystwie kobiety, wydawać by się mogło, że swoimi uczuciami (jeśli takowe posiada) obdarzył naukę. Czy to czarne serce będzie potrafiło mocniej zabić dla tej jedynej, która przebije się przez otaczający go mur?
"The Love Hypothesis" od dłuższego czasu gości już wszędzie, a każda wzmianka o książce okraszona jest niemałymi zachwytami. To uroczy romans, wyróżniający się tym, że został osadzony w środowisku akademickim i otrzymamy tu także treści naukowe, typowe dla zawodu wykonywanego przez głównych bohaterów. Ciekawym pomysłem jest też to, że każdy rozdział poprzedzony zostaje hipotezą, jakże ważną we wszystkich badaniach, która nie zawsze ma swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Ale.. książka mnie przynajmniej niczym nie zaskoczyła, a być może po prostu ja miałam co do niej zbyt wysokie oczekiwania. Męczyła mnie odrobinę narracja trzecioosobowa, co zazwyczaj mi nie przeszkadza, jednak ta w pełni skupiła się jedynie na odczuciach Olive, a długie opisy spowalniały i tak wolno płynącą fabułę. Dodatkowo bohaterowie frustrowali mnie swoim brakiem domyślności w kwestii swoich uczuć, zachowując się jak nieopierzeni nastolatkowie a nie poważni, dorośli ludzie. Brakowało mi w niej czegoś, co by sprawiło, że zaangażowałabym się w 100% w lekturę i co dałoby mi efekt "wow" po zakończeniu czytania. Niemniej jednak motyw "fake dating" został tu ciekawie przedstawiony i miłośnicy tego typu treści na pewno będą z niego zadowoleni. Mnie najbardziej ujęła kwestia przedstawienia osób pracujących na uczelni, szerokiej gamy osobowości, gdzie nie wszyscy mają krystaliczne i szczytne intencje. Podobnie jak i to, że między wierszami wspomniany jest problem niedoboru kobiet w kręgach naukowych, a także główny motyw Olive do prowadzenia badań. Zdecydowanie bardziej polubiłam także Adama, który przy bliższym poznaniu podbija serca całym swoim podejściem do życia i żałuję, że nie mieliśmy okazji poznać jego perspektywy wydarzeń. Lektura z całą pewnością zapewni mile spędzony czas, gwarantując komedię pomyłek i dużo humoru. Nie będę wspominać jej źle, to naprawdę dobrze napisana książka- idealna na leniwe popołudnie, jednak nie znalazłam w niej fajerwerków, które sprawiłyby, że oszalałabym na jej punkcie. Niemniej jednak polecam każdemu wyrobić sobie o niej zdanie na własnej skórze ;-)

...
?The love Hypothesis? autorstwa Ali Hazelwood, stanowi komedię romantyczną z motywem fake dating. Jest to bardzo urocza historia o miłość, która udowadnia, że dla miłości różnica wieku nie ma znaczenia. Nie sądziłam, że kiedyś to powiem, ale pierwszy raz czytając ostatni rozdział jakieś historii było mi bardzo szkoda, że to już koniec - autentycznie bolało mnie serducho, kiedy czytałam ostatnie zdanie.

Poznajcie Olive Smith - doktorantkę na Wydziale Biologii Uniwersytetu Stanforda. Dziewczyna niedawno zerwała ze swoim chłopakiem Jeremym, do którego mięte czuje jej przyjaciółka - Anh. Aby udowodnić swojej koleżance, że Oli i jej eks nic już nie łączy, dziewczyna postanawia pocałować pierwszego mężczyznę, którego spotka na swojej drodze. Jej wybór pada na Adama Carlsena - największy wydziałowy tyran oraz postrach studentów... Jak zakończy się ta historia? Czy Oli dogada się z Adamem by przez pewien czas udawali parę?

Na samym początku miałam problem z wgryzieniem się w fabułę - bałam się, że historia ta nie powali mnie na kolana tak jak innych czytelników. Pierwsze rozdziały były dla mnie nijakie... Wszystko zmieniło się po 7 rozdziale - dopiero po nim zakochałam się tej książce.

Historia ta kupiła mnie przede wszystkim swoim humorem - nie mam tutaj tylko i wyłącznie na myśli śmiesznych sytuacji, czy zabawnych dialogów. Na początku każdego rozdziału znajdują się krótkie hipotezy, które w dość dowcipny sposób zapowiadają co takiego wydarzy się w danym rozdziale.

Kolejnym atutem ?The Love Hypothesis? są również bohaterowie. Olive oraz Adam świetnie się dopełniają. On jest twardo stąpającym po ziemi mężczyzną (momentami zbyt surowym), a ona niezdarną oraz słodką kobietą. Pokochałam Oli już po kilku rozdziałach - w niektórych względach jesteśmy do siebie całkiem podobne. Podziwiam ją za jej ambicję oraz było mi jej bardzo szkoda kiedy dowiedziałam się czemu zajmuję się takim, a nie innym badaniem - miałam ochotę ją wtedy przytulić. No przyznam się bez bicia, że zazdrościłam Oli takiego faceta u boku... Profesor Carsen był niczego sobie...

Skoro przyjemnych bohaterów mamy już za sobą, czas na tych mniej lubianych. Najbardziej irytowała mnie (mam nadzieję, że nie tylko mnie) postać Toma - przyjaciela Adama. Chodzi mi o sytuację pomiędzy nim, a Olive w czasie konferencji - jak można być taką świnią? Tym sposobem Tom wylądował na mojej liście top 10 znienawidzonych bohaterów.

Ubolewam nad tym, że w ?The Love Hypothesis? nie ma zbyt wiele akcji, jednak nie mogę winić za to autorki. Hazelwood w swojej książce skupiła się przede wszystkim na relacji pomiędzy dwójką głównych bohaterów - każdy, nawet najmniejszy gest, który pchał ich do siebie topił moje serduszko i sprawiał, że nie potrafiłam przestać czytać.

?The Love Hypothesis? to ta historia, której zakończenia każdy się domyśli, a jednak przyciąga ona jak magnez. Całą lekturę przeczytałam w kilka godzin - przy ostatnich rozdziałach wkręciłam się do takiego stopnia, że byłam zmuszona robić obiad jedną ręką - w drugiej trzymałam właśnie tę książkę.

Czy książkę polecam? Nie sądziłam, że kiedyś to powiem, ale ten tytuł sprawił, że znowu poczułam się jak nastolatka. ?The Love Hypothesis? to bardzo urocza powieść, która roztopiła moja serduszko. Jest to lekka lektura, wprost idealna na wakacyjne lenistwo nie tylko dla nastolatków, ale i dla dorosłych - ta historia trafi do każdego z Was!