The One that Got Away

Niedawno mieliście okazję zobaczyć recenzję Teenage dirtbag a dzisiaj wracam z opinią o drugim tomie dylogii.

Muszę Wam powiedzieć, że tym razem to emocje mi szalały jak nie wiem!

Płakałam i to nie raz - co mi się rzadko zdarza przy lekturze.
Był tu ból a także smutek, radość, miłość, zawód, zdrada, szczęście, rozczarowanie...

Ach działo się, działo!

Bohaterowie zaczęli dojrzewać emocjonalnie, nadal każde z nich borykało się ze swoimi problemami, demonami, chorobami.

Gdy Rey wybrała się na studia nie przeczuwała, że znów znajdzie się tak blisko... Natea.

Czy dawne uczucia odżyją?
Czy każde z nich zmieni swoje życie?

Okazało się, że pewna popularna piosenka jest o naszej Renee Delilah.

Przykro mi było czytać o nawrocie choroby u Rey, jej sposób myślenia się nie mieści w głowie ale obejrzałam już tak wiele dokumentów o tej przypadłości, że zdaję sobie sprawę, iż cierpiący na nią ludzie właśnie tak postrzegają siebie i otaczający ich świat.

Całe szczęście mogła liczyć na wsparcie a jej matka... Och jak ona mnie denerwowała!

Nate nadal ma łatkę kobieciarza, jest kapitanem drużyny i nic dziwnego, także bractwa studenckiego.

Czy jego uczucia do Rey wygasły?
Czy potrafi przestać krzywdzić siebie i wszystkich, na których mu zależy?

Istny rollercoaster, bardzo dużo podejścia psychologicznego, przez co możemy poznać bohaterów bliżej, lepiej.

Oczywiście nie brakuje spicy scen, dlatego książka jest dla czytelników powyżej 18 lat ale tym razem nie dominują tak mocno fabuły jak w tomie pierwszym.

Razem z naszą dwójką ulubionych postaci dojrzewamy, zmieniamy myślenie i stajemy w walce o przyszłość.

Liczycie na happy end?
Powiem tylko tyle - będzie.
Ale dla kogo?
To już musicie odkryć sami.

Świetnie spędziłam czas przy tej lekturze mimo uronionych łez nie żałuję, że sięgnęłam po ten zestaw, który, nawiasem mówiąc ślicznie wygląda razem a te serduszko, które się łączy na grzbietach jest nie bez znaczenia.