The Proposal Oświadczyny

Historia rozpoczyna się nagle, bo jest to drugi tom, ale to, co się dzieje od razu, może być dobrą przestrogą dla innych par. W ogóle czasami wydaje mi się, że ludzie, którym się w życiu wiedzie, którzy są znani, zachowują się najmniej odpowiedzialnie. To samo się tyczy relacji jakie mają z tą swoją drugą połówką. Bo czy uważacie, że po pięciu miesiącach znajomości można kogoś poznać na tyle, by mu się oświadczyć?
Cała opowieść w ogóle jest krótka, ale pozwólcie, że inaczej podejdę do recenzji. Autorka pokazała nam kilka różnych problemów, które jak najbardziej dotyczą części populacji. Po pierwsze będąc kimś ważnym, gdzie reprezentuje się siebie wyglądem, nie zawsze trzeba być do tego mądrym. Chłopak naszej postaci z pewnością do inteligentnych nie należał. Do tego podejmował za nią decyzje, bo był pewien, że skoro on coś lubi, to ona zwyczajnie również musi to lubić. Tutaj wskazówka dla was, można być w związku szczęśliwym tylko dzięki akceptacji. Oboje możecie mieć różne zainteresowania, lecz zawsze trzeba rozmawiać przed podjęciem jakiejkolwiek decyzji, skoro nie chce się drugiej osoby skrzywdzić. Drugi temat to pomoc nieznajomej. Czasami mamy odruchy, by pomóc komuś z czystego serca, lecz zawsze trzeba być przygotowanym na ewentualność, że ktoś może nie chcieć tej pomocy przyjąć. I nie należy go oceniać, nie znając powodu tej decyzji. Nasza postać w przypływie szoku zaufała i wyszła na tym całkiem dobrze, bo zyskała innego mężczyznę. Kolejny temat, to zabawa współżyciem i uczuciami. No niestety, ale nie da się wyznaczyć suchych reguł na początku znajomości, bo nigdy nie wiadomo do czego to doprowadzi. Często niezobowiązujące spotkania przeradzają się z jednej strony w coś innego i co potem? Czy można w ogóle w porę im zapobiec?
I ostatnią rzeczą na którą zwróciłam uwagę jest przeznaczenie. Jedni nazywają to karmą, a inni potrafią z tego wyciągać wnioski i stają się silniejsi. Tylko, że nie wszyscy...
Wydaje mi się, że pomimo osób pełnoletnich, które tutaj występują, autorka w dużej mierze pokazała ich niedojrzałość i późniejsze konsekwencje ich katastrof. Ujęła to bardzo lekkim stylem, gdzie postacie bardzo dużo ze sobą rozmawiają i stresy odreagowują pijąc napoje procentowe. Najlepszym odbiorcą do tej książki będą osoby młodsze wiekowo, gdyż te powyżej czterdziestki mogą za bardzo wziąć ją do serca i mniej im się ona spodoba. Nie dodałam jeszcze, że nasza praca często również ma wpływ na to, kim się stajemy, tak jak i dzieciństwo w którym dorastaliśmy. Z powodu poruszanych tematów, które lubię i cenię za szczerość, za czytelny druk, za szczere przemyślenia, ich strachy i przebyte niemiłe wydarzenia na różnym etapie czasowym, daję jej wysoką punktację. W końcu rzadko kto w tych czasach potrafi szczerze rozmawiać. Polecam:-)

Jak wyglądałyby Wasze wymarzone oświadczyny?
Ja zdecydowanie wybrałabym mecz siatkówki lub po prostu pustą sportową halę z ulubionymi potrawami i towarzystwem ukochanej osoby.

Nikole Paterson nie należy do wielkich entuzjastek baseballu, jednak zgodziła się towarzyszyć swojemu chłopakowi Fisherowi i jego kolegom , tym bardziej, że ten obchodził urodziny.
Młoda autorka artykułów do wielu poczytnych gazet nie mogła przewidzieć, że partner planuje poprosić ją o rękę, wykorzystując do tego telebim.
A wszystko to w obecności ponad czterdziestu tysięcy fanów Dodgersów
Spotykali się bowiem ledwie pięć miesięcy i żadne z nich nie poruszyło nigdy tematu wspólnej przyszłości, co więcej dziewczyna czuła, że ta relacja się wypaliła.
Z opresji ratuje ją nieznajomy, który na mecz przyszedł ze swoją siostrą, a widząc ekipę telewizyjną postanowił działać.
Oboje młodzi ludzie udają znajomych Nik i w ten sposób wychodzą ze stadionu.

Carlos jest pediatrą, najlepszym przyjacielem Drew, a obecnie zajmuje stanowisko wicedyrektora kliniki dla nastoletnich pacjentów.
Najważniejszym priorytetem medyka jest jego rodzina , za którą czuje się odpowiedzialny po śmierci ukochanego taty.
Widząc zagubienie Nikole nie może pozostać obojętny.
Czy ta relacja przerodzi się w coś więcej?
I czy oboje dadzą sobie szansę na uczucie?
Uwielbiam takie powieści. Ciepłe, pełne humoru z błyskotliwymi dialogami i ciętymi ripostami.
Relacja bohaterów rozkwitała wraz z każdym kolejnym spotkaniem , ale.. przecież żadne z nich nie chce się ustatkować, prawda?
Bardzo szybko wciągnęły mnie losy postaci wykreowanych przez Jasmine Guillory.
Mimo lekkości historia obfituje również w tematy trudniejsze , takie jak traumy po poprzednich związkach , czy brak zaufania i zwątpienie we własne możliwości.
Nie odłożycie jej nie poznając całości.
Polecam i czekam na kolejne części tej serii.

Są książki, które się czyta, są również takie, które całkowicie pochłaniają i odrywają od rzeczywistości. Właśnie do tych niesamowitych pozycji należy powieść ?The Proposal. Oświadczyny?. Jest to przede wszystkim zasługa wspaniałego stylu autorki. Operuje ona nadzwyczaj lekkim i przyjemnym w odbiorze językiem, dzięki czemu płyniemy po kolejnych stronach, nie mogąc i nawet nie chcąc oderwać się od lektury. Nie znajdziemy tu żadnych, zbędnych nużących opisów, ta historia to przede wszystkim emocje, silne, odurzające i niesamowicie sprzeczne, tak jak w prawdziwym życiu.

Doskonale nakreślone zostały portrety psychologiczne bohaterów. Są ludźmi z krwi i kości, posiadającymi liczne wady i zalety, popełniają błędy i zostają zmuszeni dokonywać trudnych wyborów. Poznajemy ich bardzo dokładnie, a emocje nimi targające przepełniają z podobną siłą również i nas. Doskonale widzimy, jak początkowo stwarzają pozory oraz udają ?twardych?, wkrótce jednak wychodzi na jaw, jacy są naprawdę oraz co nimi kieruje. Bardzo polubiłam zarówno Nikole, jak i Carlosa oraz kibicowałam tym ?NIEzakochanym? od samego początku. Czy otworzą swoje serca na prawdziwe, nieubłaganie nadciągające uczucie?

Bezsprzecznie, Jasmine Guillory nie boi się trudnej tematyki, czyniąc dzięki temu ze swojej opowieści niesłychanie angażujące doświadczenie, skłaniające do głębokiej refleksji nad losem bohaterów, jak i własnym. Z historii bije ogromny autentyzm, w skutek czego lektura dotyka niemal samej duszy, wywołuje lawinę skrajnych emocji, wprawia czytającego w silny trans, który zakończy się dopiero po dotarciu do finału.

?The Proposal. Oświadczyny? to nie tylko szalenie przyjemny i zmysłowy romans, który rozpala wyobraźnię i funduje niezapomnianą przygodę, ale także słodko-gorzka, życiowa, ciepła opowieść, ukazująca gorycz życia i wartość szczerego wsparcia, przyjaźni. Doskonałe kreacje bohaterów, nieszablonowa historia i silna dawka obezwładniających emocji, a wszystko nakreślone tak przyjemnym piórem, że nie sposób oderwać się od lektury ani na chwilę! Polecam całym sercem!

Co byście zrobili, gdyby osoba, z którą spotykacie się zaledwie kilka miesięcy, oświadczyła się Wam na stadionie pełnym ludzi?

W takiej sytuacji jest Nikole a z opresji ratuje ją nietuzinkowe rodzeństwo.

Gdy postanawiają ją wyciągnąć z tej farsy, Nikol zyskuje coś więcej niż nowych przyjaciół...

Chciałabym napisać, że jest to slow burn ale myślę, że jednak relacja dwójki głównych bohaterów rozwinęła się szybko a oni sami dostrzegli co nieco gdzieś dopiero pod koniec.

Nie mniej ta historia jest naszpikowana emocjami wszelkiej maści, dużą dawką poczucia humoru i... pysznego jedzenia.

Carlos jest hiszpanem, Nikol jest czarnoskóra a odrzucony przez nią na oczach tłumu aktor należy do białej populacji więc mamy także nieco zawirowań i stereotypów, z jakimi się muszą zmagać osoby z inną karnacją i pochodzeniem.

Podoba mi się to, jakie relacje rodzinne ma Carlos - po prostu Ibarra family wymiata, nie da się ich nie lubić ani nie podziwiać bo chociaż potrafią rzucać kawałami na prawo i lewo, dogryzać sobie stale to jednak kiedy trzeba, jednoczą się i wspierają do końca.

Mamy tutaj dosyć dużo eroty*mu i spicy scen więc z pewnością książka jest dla osób conajmniej 16+ co warto podkreślić.

Czytałam ją podczas urlopu, na plaży i idealnie sprawdza się jako niezobowiązująca lektura.
Idzie dosyć szybko, jest w niej pełno dialogów ale znajdziemy w niej również poruszone tematy traumy, śmie*ci rodzica i tego, jak człowiek radzi sobie (bądź nie) z tym co przyniósł los.

Świetnie się bawiłam przy jej czytaniu, czasem się wzruszyłam (bez łez, spokojnie) a czasem dawała do myślenia.

Idealna jako książka na letnie wieczory albo właśnie do czytania na plaży, leżaku, hamaku czy nad jeziorem a nawet w górach, gdziekolwiek spędzacie wakacje.

Może nie jest to pozycja, po którą bym sięgnęła ponownie i zrobiła reread ale jako jednorazowe przeczytanie jak najbardziej jest warta uwagi, zwłaszcza dla osób lubiących romanse z nutką pikanterii.

?The Proposal? od Jasmine Guillory to romans, który od niemal pierwszych stron nieustannie wywoływał uśmiech na mojej twarzy, jednak radosne sceny lubiły przepleść się z tymi poważniejszymi.

Zacznijmy od tego, w jaki sposób Carlos, lekarz pediatra, poznaje Nik: niezależną pisarkę wielu poczytnych artykułów: ratuje ją z opresji po nieudanych oświadczynach na oczach całego stadionu. Ta dwójka, mam wrażenie, była sobie po prostu pisana. Poradzili sobie z brakiem swoich numerów, elastycznie przeszli do przyjaźni, pomagali sobie nieustannie w różnych trudach. Podobała mi się dynamika ich relacji: pozornie obydwoje upierali się przy tym, że nie chcą związku, że miłość nie jest dla nich, lecz liczne gesty z obu stron świadczyły inaczej. I owszem, nie da się zaprzeczyć faktu, że ich znajomość bardzo szybko ewolułowała, ale w moim odczuciu miało to ogromny urok: to tak, jakby dwie połówki jednej duszy w końcu się ze sobą spotkały, bo bohaterowie naprawdę tworzyli harmonijną jedność.

?The Proposal? to także obraz idealnej przyjaźni, takiej, na której można polegać i chęci pomocy w każdej sytuacji. Jak i Nik, tak i Carlos mieli w swoim życiu osoby, na które mogli w każdej sytuacji liczyć. Ta książka pokazuje również jak ważna jest rozmowa: Carlos, przed pięcioma, po śmierci ojca, automatycznie wziął na swojej barki rolę głowy rodziny. Był nieustannie pod telefonem, rzucał wszystko i pomagał mamie, siostrze czy też kuzynce. Wystarczyłaby wymiana zdań, by przekonać się, że kobiety w jego otoczeniu chciały jego rozmowy, ciepła, a nie tylko i wyłącznie suchej pomocy, bo musiał.

Podobała mi się ta historia, z resztą jak poprzednia od autorki. Szkoda, że nie były wydane w krótszym odstępie czasowym, bo choć to dwie niezależne historie, to bohaterowie z ?Randki w ciemno? pojawiają się i tutaj. Jasmine potrafi idealnie wyważyć ilość słodyczy, gorycz życia, sceny zbliżeń. Polecam, idealna książka na lato.