To, co możliwe (twarda)

Taką Strout uwielbiam! 9 pięknych, niebanalnych opowiadań, które łączą bohaterowie z zapomnianego miasteczka w Illinois. Niedokończone, niedopowiedziane, niezamknięte... To trochę jak zaglądanie przez firankę do cudzego domu: nie wszystko widzimy, ale to, co uda zobaczyć, pewną wiedzę o jego mieszkańcach nam daje. Miłość, ból, samotność, niezrozumienie, ciepło, bliskość... Wszystko znajdziemy na kartach "To, co możliwe". Chociaż Strout, autorka powieści, nie zachwyca mnie wyjątkowo, Strout, pisząca opowiadania, jest nieziemska.

"To, co możliwe" Elizabeth Strout to zbiór opowiadań. Łączy je miejsce - Carlisle, z którego pochodzi Lucy Barton, bohaterka wcześniejszej książki Amerykanki ("Mam na imię Lucy"). Łączy je też temat. Tytułowa fraza pojawia się w ostatnim opowiadaniu i rzuca inne światło na wszystkie opowiadania. To już nie tylko historie o nieszczęściach, ale i o ludzkiej sile, o zdolności przetrwania, o umiejętności podnoszenia się po klęsce.

Przeszłość jest zawsze gdzieś w tle, wpływając na zachowania bohaterów i na to, jak są odbierani przez otoczenie. Ta powszechna wiedza o cudzym życiu czasem piętnuje, a kiedy indziej jest punktem wyjściowym podziwu, bo "jednak, mimo wszystko". Równocześnie nikt nie zna prawdy o ludziach, pełni ich przeżyć i emocji, więc pełne zrozumienie jest niemożliwe.Tajemnice i strach uniemożliwiają jednak prawdziwe, głębokie porozumienie. Strout ukazuje to w kolejnych opowiadaniach mistrzowsko.
Bohaterowie są ukazani w działaniu, czasem impulsywnym, kontaktach z innymi i rozmowach. Dialogi, czasem pozornie banalne są oddane z niezwykłym wyczuciem.
To pisarstwo najwyższej próby. Portrety bohaterów są głębokie i wyraziste mimo krótkiej formy opowiadania.