To, co nie nasze

Ja wiedziałam, że jak zabiorę się za książkę autorki, to będę zbierała swoją szczękę z podłogi:-) Chciało by się powiedzieć, że karma wraca i ta książka jest tego idealnym dowodem, lub też, że każda rzecz zdobyta w nielegalny sposób prędzej czy później będzie dla nas prawdziwym ciężarem. Nie sądziłam tylko, że z tego powodu można też stracić życie. Przed wami wbijający w fotel thriller psychologiczny, który tworzy napięcie podczas czytania. Im dalej, tym jest ono większe i bardziej niezrozumiałe. Kto by pomyślał, że prawdziwe nieszczęście może złączyć dwie osoby, a ze szczęścia długo oczekiwanego wyjdzie ogromna tragedia.
W książce poznamy dwie rodziny, które łączy trauma porwanego dziecka. Spotykając się nie sądzili, że ich małżeństwa się rozpadną. Przed połową książki dowiemy się co nieco o zaginionym dziecku, później drugim. Autorka za pomocą różnych osobowości pokazała jak każde z nich inaczej przeżywało zaginięcie swoich pociech. Jedni zazdrościli drugim, podczas gdy my wiedzieliśmy jak było naprawdę. Wiele par ukrywa swoje problemy i osoby znające ich z widzenia często mają błędne pojęcie o towarzyszącym ich domowym zapiecku. Autorka pokazała jak trauma potrafi odbierać ludziom rozum, że są w stanie wszystko poświęcić dla zemsty. My sami zapamiętujemy kogoś z jakichś zachowań, po czym mijają lata i powracając do tych znajomości okazuje się, że to jest ktoś zupełnie inny. Zmieniony przez życie, przez wybory i innych ludzi. Nawet miłość, która ich kiedyś łączyła nie tyle się wypala, co brutalnie kończy. Każdy z nas inaczej rozumie złość, a wystarczy, że damy komuś odrobinę zrozumienia i bezpieczeństwa, a od razu uświadamiamy sobie, że możemy nim sterować.
To kolejna opowieść, która pokazuje, że wszystko na świecie się zaczyna i kończy, a obsesja będzie trwała wiecznie. Książka jest z podziałem na działy w których kończy się ważny etap ich życia i zaczyna coś nowego. Napisana z perspektywy postaci sprawia, że odczuwamy ogromną ilość emocji, od szczęścia do psychopatycznej nienawiści. Ogromnie ją polecam!!!

Poznajemy dwa małżeństwa, które poznają się w Internecie. Darię, Wojciecha, Izabelę i Roberta, których łączy wspólna tragedia. Obie rodziny straciły córki. Przypadkowa znajomość zamienia się w przyjaźń. Niestety wkrótce okaże się, że to był zły pomysł, by wpuścić do swojego życia obcych ludzi. Niespodziewanie Izabela odchodzi od Roberta i rozpoczyna nowe życie z mężem Darii. W tym momencie zaczyna się prawdziwy koszmar.
Do czego posunie się zdesperowana Daria, by odzyskać męża?
Co stało się z zaginionymi dziewczynkami?
Czy Izabela będzie szczęśliwa u boku mężczyzny, którego odebrała innej kobiecie?

Jeśli chcecie przekonać się jak bardzo niebezpieczna może być zdradzona i porzucona kobieta to sięgnijcie po ten rewelacyjny thriller psychologiczny.

Znakomita fabuła. Misternie utkana intryga. Co tutaj dzieje się? Tragedie, rozpacz, skomplikowane relacje, zdrada, emocje, tajemnica. Autorka porusza temat utraty dziecka, żałoby, rozpaczy oraz tego jak tragedia wpływa na małżeństwo. Akcja jest dynamiczna. Dostaniecie tutaj prawdziwy wachlarz emocji i historię trzymającą w napięciu. Porusza do głębi i zmusza do przemyśleń. Zaskakujące zwroty akcji nie pozwalają nudzić się. Jestem pod ogromnym wrażeniem. Moim zdaniem jest to najlepsza książka autorki. Świetna, porażająca i nieodkładalna lektura. Styl autorki przypadł mi do gustu i chętnie poznam inne tytuły spod jej przyjemnego pióra.

Oczywiście, polecam!

BRUNETTE BOOKS

"Nie istnieje groźniejszy wróg, niż zdradzona i porzucona kobieta".
Daria i Wojciech oraz Izabela i Robert to dwa małżeństwa, które łączy jedna tragedia, zaginięcie dziecka. Amelia zaginęła podczas wycieczki szkolnej, natomiast Iga przepadła udając się do koleżanki. Rodzice nie tracą nadziei na to, że ich córki się odnajdą. Spotkanie tych czwórki ludzi sprawi, że ich życie odmieni się o 180 stopni. Izabela wiąże się z Wojciechem, natomiast życie Darii legnie w gruzach. Kobieta postanowi zemścić się na nie wiernym mężu i zamieni ich życie w koszmar.
Do czego może doprowadzić zemsta zdesperowanej kobiety?
Książka porusza bardzo ważny temat jakim jest porwanie dzieci. Ta historia pokazuje, że tragedia dotyka całą rodzinę, a nadzieja nigdy nie umiera. Autorka idealnie pokazuje jakie uczucia towarzyszą bohaterom. Niewiedza, strach, ból, pytanie, które zadają każdego dnia, czy ich córki są bezpieczne, czy żyją.
Pełna zwrotów akcji historia, barwne postaci oraz zaskakujące zakończenie, to wszystko znajdziecie w najnowszej książce Sonii Rosy.

?Nie istnieje groźniejszy wróg, niż zdradzona i porzucona kobieta. Zwłaszcza taka, która nie ma już niczego do stracenia...?

?To, co nie nasze? autorstwa Soni Rosy było moją pierwszą stycznością z twórczością tej pisarki oraz jest to historia, której na bank na długo nie pozbędę się z mojej pamięci. Czemu? Autorka na samym końcu zaserwowała mi taki plot twist, po którym musiałam zbierać szczękę z podłogi!

Dwa małżeństwa, które poznają się w sieci, łączy podobna tragedia ? Amelia, córka Darii i Wojciecha zaginęła kilka lat wcześniej, podczas szkolnej wycieczki do Trójmiasta. Natomiast Iga, jedynaczka Izabeli i Roberta przepadła w ciepły wrześniowy dzień, w drodze do koleżanki, zupełnie jakby rozpłynęła się w powietrzu?
Ich przypadkowa znajomość, szybko przemienia się w sympatię, ale czas pokaże, że wpuszczenie do swojego życia zupełnie obcych ludzi nie wszystkim wyjdzie na dobre. Kiedy Izabela niespodziewanie odchodzi od Roberta i wiąże się z Wojciechem, życie Darii wali się w gruzy. Ale to dopiero początek koszmaru?
Jaką zemstę zaplanuje dla rywalki Daria? I czy Izabela znajdzie szczęście u boku mężczyzny, którego odbiła innej kobiecie?

Przyznam, że początek tej historii zdecydowanie zalicza się do tych niewinnych - autorka pozwala nam na spokojnie towarzyszyć obu parom, których łączy zaginięcie ich dziecka, jednak kiedy dochodzi do romansu pomiędzy Izabelą a Wojciechem, a Daria dowiaduje się o zdradzie... No właśnie, wtedy zaczyna się prawdziwa jazda bez trzymanki! To właśnie w tym momencie budowane przez Rosę sielankowe życie bohaterów zaczyna się walić jak domek z kart, a akcja zdecydowanie przyspiesza.

Całą historię poznajemy z perspektywy Darii, Izabeli oraz... kogoś jeszcze. Oczywiście nie zepsuje Wam zabawy i nie powiem, kto jeszcze odegra tutaj kluczową rolę. Powiem tylko tyle: ostatnie sto stron, (kiedy to w fabule pojawia się nowa osoba) zaczyna się prawdziwy rollercoaster emocji, a Wy zaczniecie tracić grunt pod nogami. Słowo, przez większość książki byłam święcie przekonana, że już wszystko wiem, a Rosa niczym mnie już nie zaskoczy, jednak nagle nastąpił taki zwrot akcji, który sprawił, że sama już nie wiedziałam, na co mam się przygotować.

Jeśli chodzi o zakończenie, to powiem jedno: cudo. Na początku nie potrafiłam pojąć, co takiego się wydarzyło, jednak kiedy emocje opadły i zaczęłam raz jeszcze analizować ostatnie rozdziały, zrozumiałam, kto tak naprawdę rozdawał karty w tej historii. Za ten finał autorce należą się owacje na stojąco.

Czy książkę polecam? Tak, Sonia Rosa pokazała nam, że nie warto jest zadzierać ze zranioną kobietą, a najlepiej jest całkowicie zejść jej z oczu. Autorska stworzyła świetne postacie kobiece, których poczynania z jednej strony niezmiernie mnie irytowały, a jednak z drugiej przyprawiły mnie o gęsią skórkę...

Czy można zbudować szczęście pałac za sobą wszystkie mosty?
A jeśli się uda co wtedy?
Darię i Wojtka podobnie jak Izę i Roberta spotkał wielki osobisty dramat.
Obydwa małżeństwa mierzą się z traumą po zaginięciu córek- ośmioletniej Amelii i jedenastoletniej Igi.
Zawarta w internecie znajomość szybko przenosi się do świata rzeczywistego i choć początkowo nowi znajomi czują się skrępowani swoim towarzystwem szybko przełamują lody.
Jeszcze nie mają świadomości tego, że wkrótce ich związki zostaną wystawione na nielada próbę, a los odwróci karty.

Do czego zdolna jest porzucona straumatyzowana kobieta? I czy zemsta naprawdę ma oczyszczającą moc?
I co się stanie, gdy trudna przeszłość zapuka do drzwi nowego życia?
Szczerze przyznam, że po przeczytaniu tej książki jestem naprawdę wstrząśnięta i dosłownie zbieram szczękę z podłogi.
Nie spodziewałam się,że to będzie dla mnie aż tak mocne przeżycie.
Czytając kolejne rozdziały nawet nie zauważałam upływającego czasu, tak mnie wciągnęła ta historia..
Co chwila otwierałam oczy ze zdumienia i kręciłam głową w niedowierzaniu.
Jej bohaterowie są bardzo różnorodni.
Wojtka i Izę niemal z miejsca polubiłam. Natomiast Robert a przede wszystkim Daria..
Cóż to musicie odkryć na własną rękę.
Powiem bardzo krótko jeśli szukacie czegoś co Was porazi i zapadnie w pamięć na długo trafiliście w dziesiątkę ??
Serdecznie polecam ??

Wyobraźcie sobie, że żyjecie w idealnym świecie i macie cudowną rodzinę. Aż tu nagle wasze życie gwałtownie się zmienia, gdy znika Wasze dziecko. Na domiar złego zaczyna się rozpadać Wasze małżeństwo, a inna kobieta odbiera Wam męża. Jak daleko byłybyście w stanie się posunąć, aby ukarać swoją rywalkę? Jak byście się czuły z myślą, że jesteście odpowiedzialne za rozpad cudzego małżeństwa? Daria i Izabela to dwie zrozpaczone matki, które straciły swoje córki. Obie kobiety są załamane, a ich małżeństwa nie wyglądają tak jak kiedyś. Jedna odbiera męża tej drugiej i układa sobie z nim życie na nowo. Ale dotknięta i zdradzona żona tak łatwo nie zapomina...

Gdy tylko zaczęłam czytać książkę ?To, co nie nasze? czułam, że niejednokrotnie mnie zaskoczy i wprawi w osłupienie. Czytając, nie spodziewałam się, że historia potoczy się w kierunku, którego w żadnym stopniu nie przewidziałam. Sonia Rosa naprawdę sprytnie nakreśliła swoją historię prowadząc czytelnika do szokującego zakończenia, które wstrząsnęło mną do głębi. Tajemnica pojawia się już na samym początku i skłania czytelnika do rozmyślań, chociaż tak naprawdę w pierwszych rozdziałach zbyt wiele się nie dzieję. Ale atmosfera tajemniczości rekompensuje to genialnie, przez co od razu wciągnęłam się w fabułę. ?To, co nie nasze? to mrożąca krew w żyłach lektura podzielona na cztery części, które, chociaż zaczynają się powoli i pozornie nie mają prawdziwego kierunku, to prowadzą do momentu, który wstrząsa i porusza do głębi.

Książkę czyta się naprawdę szybko, przez co łatwo zatracić się w fabule. Historia toczy się powoli, odsłaniając zwroty akcji, które trzymają w niepewności i prowadzą do zaskakującego zakończenia. Istnieją tu elementy, które są dość przewidywalne, ale to nie przeszkadzało mi w czerpaniu przyjemności z tej lektury. Kiedy zaczęłam czytać, wprost nie mogłam się od niej oderwać. Pełna skrywanych tajemnic i rzeczy, których się nie spodziewałam. Byłam w pełni zaangażowana w tę historię i bardzo zaintrygowana, aby dowiedzieć się więcej i poznać dalsze losy bohaterów. Podoba mi się też to, jak autorka stworzyła kilka postaci, które naprawdę weszły mi w skórę, chciałam sięgnąć do książki i momentami nimi potrząsnąć.


Naprawdę podobała mi się napięta i trzymająca w napięciu historia, a jeśli chodzi o szokujące zakończenie, to było po prostu wow! Autorka umiejętnie stworzyła wciągającą i zawiłą fabułę, która przez cały czas trzyma nas w napięciu. Każdy rozdział ujawnia nowe zwroty akcji, które popychają historię do przodu w stabilnym tempie, zwiększającym zadawane przez nas pytania. Napięcie jest tu odczuwalne przez cały czas aż do wybuchowego punktu kulminacyjnego, równoważąc emocjonalne rozterki z odkrywanymi tajemnicami.