To nie deszcz, to ludzie (twarda)

Nie spodziewałam się, że ten tytuł ma tak optymistyczną wymowę, autorka przekonuje, że zachowanie ludzi można zmienić, można na nie wpłynąć, w przeciwieństwie do deszczu. Opad atmosferyczny jest głuchy na nasze prośby i żądania. Tym przekonaniem pani Halina tłumaczy, dlaczego udało jej się przeżyć pobyt w obozach koncentracyjnych. Zawsze znalazł się człowiek, który jej pomógł, ktoś zmienił zdanie, inny się ulitował. Jej opowieść jest niezwykle emocjonalna. Opisuje codzienne życie obozowe, całą egzystencję. Nie tylko ból i cierpienie, lecz też wieczorne opowieści, żarty, kłótnie, miłość. Przekonuje, że ludzie w obozach, to nie tylko liczby, ale przede wszystkim osoby, pełne emocji i wspomnień. To pierwsza książka, która pokazała mi, że w ekstremalnych warunkach zmieniają się zasady. Ludzie chronią nie najsłabszych, lecz tych, którzy mają szansę przeżyć. Rozmowa nie skupia się jedynie na czasie wojny. Opowieść o świecie powojennym, o kibucach w Izraelu jest równie interesująca. Pani Halina mówi o tym, jak ciężkie było to życie, jak trudno było wychowywać synów. Z całą szczerością pokazuje jak jej wspomnienia obozowe wpłynęły na jej dorosłe życie, na to co i jak mówiła synom. Nie wstydzi się przyznać do błędów wychowawczych, otwarcie mówi o porażkach. Jednocześnie uzasadnia swoje wybory, dlaczego zależało jej na tym, by synowie znali jej przeszłość, by byli dobrymi ludźmi. Wspaniałym dodatkiem była poezja, zwłaszcza "Obrachunek z Bogiem" Władysława Szlengla. Książka, od której nie mogłam się oderwać. Sprawiła, że chcę sięgnąć po inne tej autorki.