To nie jest kraj dla słabych magów

Drugi tom serii ?Między światami? zdecydowanie trzyma wysoki poziom tomu pierwszego.

Konflikt pomiędzy ludźmi, a istotami władającymi magią? Jest! I to z dnia na dzień coraz większy. Agata nadal ma charakterek, przystojny półdemon wciąż nie chce dać jej spokoju (w dodatku bez przerwy łączy się z nią telepatycznie), a do tego pojawia się pewien czarownik, który chce wspólnie poszukać broni przeciwko nadprzyrodzonym...

Bawiłam się przy niej doskonale, chociaż zdarzały się też smutne czy nieco straszne momenty. Ale fakt, że wywołała we mnie taką gamę emocji, jest chyba najlepszą polecajką! Humor, akcja, magia, przedszkole pełne małych magicznych i wiele, wiele więcej ? to idealna książka na luźny wieczór przy herbacie.

Jakiś czas tu recenzowałam dla was pierwszy tom serii "między światami" a dziś już przychodzę z recenzją drugiego tomu.

W tej recenzji mogą wystąpić spojlery.

Po zakończeniu pierwszej części byłam ogromnie ciekawa, jak Kasia poprowadzi wątki dalej, zdaje sobie sprawę, że nie mogło to być łatwe. Wiele z wątków zostało mocno poplątane i jeszcze ta "śmierć" Agaty, mną to wstrząsnęło.
Wracamy do świata Iskier, świata, w którym ludzie już wiedzą o istnieniu magii i istot nadnaturalnych, czy to wyszło na dobre? No właśnie nie bardzo, bo świat jest ma skraju wojny.

Ten tom podobał mi się nie co bardziej niż pierwszy. Mamy tutaj totalnie inną dynamikę między bohaterami, Agata wreszcie pokazuje pazury. Jednak dalej jest trochę naiwna. To, co mnie jednak w niej irytowało najbardziej, to takie ogólne nieuczenie się na własnych błędach. I jeszcze postać naszego pół demona, w tym tomie zachowywał się jak nie on, podobało mi się to.

Widziałam też zarzuty, że książka ma strasznie rozwleczoną fabułę, trochę się z tym zgodzę. Mniej więcej tak od 70%, zaczęła mi się dłużyć, ale to też może być spowodowane moim zastojem czytelniczym. Bo całość jest serio lekko i zgrabnie napisana. Pióro autorki mam wrażenie, że jest mocno specyficzne. Widziałam to już przy "tajne przez magiczne". Książki napisane są w sposób, że wszystko dzieje się szybko, mocno i tak na już. Ale dla mnie to nie jest żadna negatywna cecha, bo dzięki temu bawię się lepiej.

Mam też pewne, Ale. A dokładnie tego jak działa moc w tej książce. Iskry ją posiadają, wiadomo mocniejszą lub słabszą, potrzebną lub też taką całkiem bezużyteczną, jednak objawia się ona tylko wtedy, jak jest potrzebna, a moc raczej uaktywnia się cały czas i gdzieś tam cały czas jest.

Ja wam polecam sobie puścić tę książkę w audio, mnie go się słuchało bardzo dobrze.

Tutaj w "To nie jest kraj dla słabych magów" Agata próbuje dojść do siebie po tym, jak została ożywiona. Nie umie sobie poradzić z tym co się wydarzyło i jak to wszystko się potoczyło. Jednak w końcu wychodzi z domu, poznaje nowe osoby i okazuje się, że jest potrzebna. Jej matka narozrabiała i teraz ludzie oraz Iskry toczą wojnę. Nie jest bezpiecznie dla nikogo. A Agata jak zwykle wplątuje się w niebezpieczny zwrot akcji. I ciągle myśli o zemście na półdemonie Dawidzie. Czy jej się to uda? Jak potoczą się losy ludzi i Iskier?

Mam takie odczucia, że mi osobiście bardziej spodobała się "Tajne przez magiczne", ale choć "To nie jest kraj dla słabych magów" oceniłabym trochę słabiej, to nie mogę odmówić faktu, że wciągnęła mnie cała ta historia. Agata dalej mnie wkurzała, najpierw tym zachowaniem na początku. Ja rozumiem, że przeżywała żałobę, no ale trochę u niej trwało, zanim się otrząsnęła. Potem też miałam ochotę nią potrząsnąć za lekkomyślność, naiwność, łatwowierność. Choć tłumaczyłam sobie, że dzięki tym cechom Agata jest po prostu sobą. Teksty Dawida jednocześnie mnie bawiły i sugerowały, jakby on był trochę zazdrosny o Agatę. Wiecie jak to mówi przysłowie - Kto się czubi, ten się lubi! A Dawid z Agatą tutaj tak sobie dogryzali, że naprawdę uśmiechałam się pod nosem i zastanawiałam czy ona zemści się na nim za śmierć ojca, czy jednak odpuści? Ale to już sami sobie doczytacie. W tym całym chaosie, który tutaj zapanuje, znów będą trupy, będą straty, będą konsekwencje czynów. Ale żeby Wam wszystkiego nie zdradzić, to po prostu zachęcam do tej lektury! Ja dzięki książkom Kasi widzę, że coraz bardziej wciągam się w świat bogów i demonów Słowiańskich. I podoba mi się to :)

Za sprawą autorki, ponownie przenosimy się do współczesnej Polski, w której po gigantycznym wstrząsie, jakim było publiczne ujawnienie Iskier (ludzi obdarzonych magicznymi zdolnościami) władze starają się uspokoić nastroje społeczne i kontrolować sytuację. Agata Filipiak całe dnie spędza w łóżku, użalając się nad swoim życiem. Jednak jej matka Angela, ma ambitne plany, mające zmienić relacje między ludźmi i Iskrami, a jej córka ma odegrać w nich niepośrednią rolę. Agata po raz kolejny zostaje wplątana w walkę między magami, rządem, tajnymi służbami oraz słowiańskimi bóstwami, a wszystko to w świecie, w którym jest przyzwolenie na samosądy na ludziach obdarzonych magicznymi zdolnościami.
Muszę przyznać, że z niecierpliwością czekałem na kolejną odsłonę przygód Agaty. Główna bohaterka to postać, z jednej strony potwornie irytująca, ślamazarna, z ogromnym talentem do pakowania się w tarapaty, z drugiej strony to przezabawna i obdarzona wielkim sercem osoba. Na uznanie zasługuje rozwinięcie przez autorkę historii głównego antagonisty ? pół demona Dawida ? który w tej części odgrywa bardzo ważną rolę. Mnie osobiście najbardziej zapadł w pamięci mroczny i krwawy epizod, który miał miejsce w domu pewnego na wpół zapomnianego słowiańskiego bóstwa.

To nie jest kraj dla słabych magów?

Jeżeli nie czytałeś/łaś pierwszego tomu, to radzę najpierw nadrobić, a potem wziąć się za drugi tom. Wiem, że są osoby, które nie mają z tym kłopotu więc rozgośćcie się lecz po sobie wiem, że nie lubię spojlerów drugiego tomu, nie znając pierwszego. W tej recenzji też mogą pojawić się spojlery, więc czytasz na własną odpowiedzialność. Według opisu wydawcy nasza bohaterka Agata Filipiak przechodzi trudny okres w życiu zawodowym. Rzuca stabilną posadę redaktorki i zatrudnia się w przedszkolu na stanowisku woźnej. Od tej pory życie Agaty zmienia się o 180 stopni.
Na wstępie muszę przyznać się do jednej sprawy, a chodzi o to, że pierwszy tom bardziej mi się podobał. Nie jest tak, że drugi jest zły, lecz te dzieciaki z przedszkola ich odzywki kłopoty z nimi były fantastyczne i nie ukrywam, ale myślałam, że w drugim tomie też się z nimi spotkamy. Polecam drugi tom całym sercem, bo akcji było co niemiara oraz nowi bohaterowie i nowe wpadki Agaty spowodowały, że nie idzie się nudzić. Pamiętacie zakończenie pierwszego tomu? To tak w drugim tomie bohaterka wróciła do żywych. Z każdym rozdziałem chciałam więcej i więcej, i cieszyło mnie, że w końcu ludzie dowiedzieli się o Iskrach, magii, słowiańskich duchów, przez co Agata po raz kolejny musiała zmierzyć się z nowo poznaną prawdą, a mowa o matce, która była Iskrą o tym, że zabiła ojca i wiele innych sytuacji, które każdego mogą przytłoczyć.
Nowe wyzwania, stare kłopoty oraz możliwość pomszczenia śmierci ojca i zemszczenia się na tych, którzy weszli Agacie w drogę będzie bardziej brutalne niż w pierwszym tomie. Sama bohaterka nie jest już tą niczego nieświadomą kobieta co poprzednio. Ok, fakt były momenty, które nie świadczą o dojrzałości, lecz, od czego są przyjaciele, rodzina?! Z każdym rozdziałem chłonęłam dni życia bohaterki po tym dramacie, jakie przeszła, ale najbardziej czekałam na to, co dzieje się z jej przyrodnią siostrą, którą bardzo polubiłam. Komu można ufać? Kim są nowe osoby pojawiające się w drugim tomie i jakie przygody czekają czytelnika tego na pewno nie dowiecie się ode mnie, lecz ten czas poświęcony książce na pewno będzie owocny.
Mała prywata z mojej strony to taka, że bardzo chciałabym, żeby powstał trzeci tom. Czekam na Wasze wrażenia. Polecam o gratuluje autorce.

Pamiętacie książkę Katarzyny Wierzbickiej pod tytułem ?Tajne przez magiczne?? Nie tak dawno miałam okazję ją dla Was recenzować, całe szczęście nie trzeba było tak długo czekać na jej drugi tom. Nie ma nic gorszego dla książkoholika niż oczekiwanie na kontynuacji historii, którą w pewien sposób polubiliście. ?To nie jest kraj dla słabych magów? zachwyca swoją szatą graficzną, a także treścią. Bohaterka powieści nie ma lekko, los jakby się na nią uwziął, jakby miała pecha. Życie bywa nieprzewidywalne, sami zdołaliśmy się o tym przekonać na własnej skórze. Byłam ciekawa, co takiego przygotowała dla nas autorka i czy jej nowa książka spodoba mi się tak, jak poprzednia, dlatego też rozsiadłam się wygodnie i rozpoczęłam przygodę z lekturą.
Główną bohaterką książki autorstwa Katarzyny Wierzbickiej pod tytułem ?To nie jest kraj dla słabych magów? jest Agnieszka Filipiak to kobieta, która ma w swoim życiu pewne zawirowania. Teraz świat wydaje się na nią zawziąć, targają nią wyrzuty sumienia, przeżywa żałobę z powodu odejścia ojca. Wszystko się zmienia, wystarczyło jedno słowo, aby ludzie się podzielili. Przyznanie jej własnej matki do tego, że posługuje się magią nazywając jednocześnie królową Iskier. Agata wstała z martwych, nie poznaje świata, do którego powróciła. Chaos ogarnął wszystko, co znała. Zwykli ludzie boją się Iskier, uważają, że Ci nie posiadają duszy, ani człowieczeństwa, dlatego też określają ich mianem nie ludzi. Wojna wisi w powietrzu, tymczasem przed Agatą kolejne niebezpieczne zadanie, musi odnaleźć broń, która umożliwi zabójstwo istot nadprzyrodzonych. Czy jej się powiedzie? Czy Agata odnajdzie spokój?
?To nie jest kraj dla słabych magów? to powieść z gatunku urban fantasy, jeśli myślicie, że ogarnęliście w jakikolwiek sposób wydarzenia to musicie wiedzieć, że za chwile zdarz się wiele komplikacji, które sprawią, że zaczniecie się czuć, jak główna bohaterka. Drugi tom zdecydowanie różni się od pierwszego, co nie znaczy, że wypada gorzej, bądź słabiej. Nie ma tutaj nic w tym dziwnego, na początku wszystko jest nowe i wprowadza nas i bohaterkę do zupełnie innego świata. Teraz wszystko zdaje się ruszać z większą pompą, znamy podstawy świata przedstawionego, a teraz także następstwa związane z ujawnieniem magicznej strony człowieka. ?To nie jest kraj dla słabych magów? jest adekwatnym tytułem do tego, co się dzieje. Katarzyna Wierzbicka przeszła długą drogę, w swojej powieści ukazuje, że dojrzewa zarówno ona, jak i jej główna bohaterka. W powieści znajdziemy kilka mocnych scen, mniej humoru, ale trudno się jest do tego przyczepić, mnie to nie przeszkadzało, zwłaszcza, że książka weszła w fazę trudnej i poważniejszej akcji. Jestem zadowolona z książki i polecam Wam zaopatrzenie się w czekoladę do lektury.