Toksyczna przyjaźń

???? RECENZJA
Tytuł: Toksyczna przyjaźń
Autor: Polly Phillips
...

Izzy i Becca zaprzyjaźniły się jeszcze w szkole, do dziś są nierozłączne. Teraz, w dorosłym już życiu, ich relacje uległy zmianie. Kobiety coraz częściej się kłócą i zaczynają ze sobą rywalizować. Okazuje się także, jak bardzo różnią się między sobą. Izzy zawsze piękna, pewna siebie, wszystko się jej w życiu udaje oraz Becca wiecznie zakompleksiona. Czy te przyjaźń uda się uratować?

"Toksyczna przyjaźń" to książka, w której jak wskazuje tytuł, mamy do czynienia z trudnymi relacjami między przyjaciółkami. W tej historii odnajdziemy rywalizację, zazdrość i obłudę.

Książkę czytało się dobrze i szybko, obyło się jednak bez fajerwerków. Była to przyjemna lektura, która niczym nie zaskoczyła, nie wywołała u mnie burzy emocji. Bohaterowie drażnili swoją postawą, nieporadna Bec i podstępna Izzy Rozumiem oczywiście, że taki był zamysł fabuły i miała ona w ten sposób zbudować toksyczną relację między kobietami, nie mniej jednak wkurzało po prostu.

Ogromny plus za realne przedstawienie fabuły, bez problemu mogłam sobie wyobrazić taką przyjaźń w prawdziwym życiu. Bardzo przypadł mi do gustu styl autorki, mimo braku dynamicznej akcji przez książkę się wręcz płynie. W mojej opinii była to bardzo dobra obyczajówka, trochę słabszy thriller.

Polecam przeczytać, bo jak na debiut to po prostu dobra książka! ????

Doświadczyliście w swoim życiu toksycznej relacji?
Zapewne tak, jak ja wielokrotnie czy to w gronie znajomych, czy rodziny takie rzeczy miały miejsce.Dlatego moja rada to: najszybciej odciąć się od takich ludzi!
~Izzy i Bec od wielu lat są wielkimi przyjaciółkami lecz w dorosłym życiu ich przyjaźń wystawiona jest na wielką próbę przez co zbyt często dochodzi między nimi do małych i większych zgrzytów.
Kobiety pomimo wszystko starają się spędzać ze sobą każdą wolną chwilę wraz z ważniejszymi świętami przez co coraz częściej nie dogadują się przez swoją "odmienność".
Dochodzi do tego, że większość spotkań kończy się niemiłymi uwagami, złośliwościami, przytykami, docinkami, zazdrością czy nawet brakiem "solidarności"
Pewnego dnia gdy Bec, dowiaduje się o braku lojalności u Izzy (kobieta nie dochowała ważnej tajemnicy) tym razem niewytrzumuje i pragnie jak najszybciej wygarnąć wszystko przyjaciółce. Niestety już nigdy nie dojdzie do konfrontacji między kobietami, gdyż Izzy leży martwa we własnym domu.
~"TOKSYCZNA PRZYJAŹŃ" to opowieść, którą niestety nie mogę zaliczyć do thrillera psychologicznego, gdyż według mnie to zwykła historia obyczajowa z leciutkim zarysem thrillera w tle.
~Całość to tak naprawdę historia, która głównie skupia się na toksycznej przyjaźni, rywalizacji między kobietami, pomijając najważniejszy temat, który został potraktowany "po macoszemu" - morderstwo Izzy
~Niestety w tym przypadku bardzo brakowało mi: utrzymującego się napięcia, mroku, zagadki do rozwiązania, jakiejkolwiek akcji, wglądu w całą sprawę z perspektywy samej denatki czy nawet osób trzecich co mogło by bardzo ożywić prezentowany tytuł czy nawet spektakularnego zakończenia, które okazało się nijakie.
~Czy polecam? I tak i nie , na pewno fani literatury obyczajowej będą ukontentowani z zawartości.

Czy wiecie, że inspiracją do napisania "Toksycznej przyjaźni" były osobiste doświadczenia autorki z czasów szkolnych?
To debiut literacki Polly Phillips, który swą premierę miał 22 września, a wydany został przez Wydawnictwo Muza.

Rebecca i Isabel przyjaźnią się od dzieciństwa i jak przystało na najlepsze przyjaciółki, są nierozłączne. Ale ta idealna przyjaźń to tylko pozory, bo ich więź ma także drugą, znacznie mroczniejszą stronę. 

Skromna i ugodowa Becca od zawsze pozostawała w cieniu swojej bardziej przebojowej, apodyktycznej i pewnej siebie przyjaciółki. Powoli zaczyna otwierać oczy, że relacja ta coraz bardziej przypomina rywalizację, a ona jest już u granic wytrzymałości.

Pewnie każdy z nas ma w otoczeniu takie osoby, które pomniejszają nasze osiągnięcia lub zawsze bywają w opozycji, tylko po to, by się z nami nie zgodzić i udowodnić swoją wyższość. Takie "toksyki" należy omijać szerokim łukiem, ale czasem niestety nie sposób.

Wciągająca historia pełna kłamstw i mrocznych sekretów. Ukazuje skomplikowaną relację, którą w języku angielskim określa termin ?frenemy? ? czyli przyjaciel i wróg w jednym. To książka o skrajnych emocjach: miłości i nienawiści, uwielbieniu i złości, oddaniu i zazdrości. To zdecydowanie lżejszy thriller z mocną psychologią postaci, z podskórnie wyczuwalnymi negatywnymi wibracjami.

"Toksyczna przyjaźń" to przewrotna opowieść z dreszczykiem, która spodoba się fanom mocniejszych wrażeń.

Izzy i Bec, są jak woda i ogień, wiele je łączy a jeszcze więcej dzieli. Kolejne wydarzenia pogłębiają przepaść między kobietami. Czy uda się zakopać topór wojenny? Niestety nie zdążą.
Izzy zostaje znaleziona martwa w swoim domu.
.
"Toksyczna przyjaźń" to dobry thriller psychologiczny. Jak sam tytuł wskazuje, motywem przewodnim jest niezdrowa relacja pomiędzy dwiema kobietami i trudno nazwać tę relację przyjaźnią. Problem sprawiał mi początek, nie potrafiłam wgryźć się w fabułę, nie wiem czy to wina tłumaczenia, stylu, czy też prowadzenia dialogów. Jednak nie można odmówić tej książce ciekawej fabuły i zaskakującego zakończenia, którego się nie spodziewałam. Początek historii spokojny, później akcja przyśpiesza by znów zwolnić, jakby czytelnik potrzebował odpocząć od namiaru różnych emocji. I na sam koniec kolejny raz akcja nabiera wigoru. Warto podkreślić, że autorka w interesujący sposób pokazała jak wygląda chora więź między bliskim sobie ludźmi. No nie tak widzę przyjaźń. To nie wyścigi. Bolało jak to czytałam.
.
Lubię thrillery psychologiczne, ten uważam za godny uwagi, choć zachwytu nie było.

Izzy i Bec przyjaźnią się od dzieciństwa.
Izzy jest pewna siebie, piękna i dostaje wszystko czego chce. Ma przystojnego męża, córkę i piękny dom.
Bec pracuje w wydawnictwie, ma małe mieszkanie, któremu przydałby się remont, narzeczonego i kilka nadprogramowych kilogramów.

Kobiety wiele dzieli, więc ostatnio dochodzi do coraz większej liczby konfliktów. Mimo tych różnic nie potrafią zerwać kontaktów.

Kulminacją następuje, kiedy w wywiadzie Bec, zostają dodane informacje, o których wiedziała tylko ona i Izzy. Wściekła idzie rozmówić się z przyjaciółką. Jednak nie może tego zrobić, bo znajduje Izzy martwą.

Komu jeszcze podpadła Izzy? A może to Bec zepchnęła ją ze schodów?


"Toksyczna przyjaźń" zapowiadała się na świetny thriller. Niestety mnie trochę zawiodła. Większość fabuły została zdradzona już w opisie na okładce. Wiedziałam czego się spodziewać, czekałam tylko kiedy to nastąpi. Zakończenie również mnie nie porwało, a raczej rozczarowało. Czekałam na wielkie wow, jednak to nie nastąpiło. Zabrakło mi emocji, napięcia.

Podobało mi się za to ukazanie toksycznej relacji jaka łączyła przyjaciółki. Szczerze współczułam Bec, ale też czasami złościłam się na nią. Jej przyjaciółka traktowała ją bardzo źle, a ona nawet tego nie zauważała bądź ją usprawiedliwiała.
Izzy była podła i wyrachowana wobec swojej przyjaciółki. Przyjaźniła się z Bec, bo przy niej zawsze wypadała lepiej. Zawsze musiała być tą mądrzejsza, piękniejszą, zabawniejszą.
Chyba nikt nie chciałby takiej toksycznej przyjaźni.

Tematyka przyjaźni na stronicach powieści wielokrotnie była poruszana przez różnych autorów. Z różnymi jej odcieniami mieliśmy okazję się zetknąć. Z przyjaźnią zarówno między kobietami, jak i mężczyznami. A czym nas autorka raczyła zaskoczyć w powieści Toksyczna przyjaźń?
Nierozłączne przyjaciółki, Izzy i Becca. Tak różne, ale zawsze razem. Papużki ? nierozłączki. Jednak życie potrafiło ich rozdzielić. Izzy miała wszystko, o czym może marzyć kobieta. Wspaniały mąż, piękny i duży dom, malutka i słodka córeczka. Doskonałość w każdym calu. Natomiast Becca prowadzi życie inne niż przyjaciółka. Rozpoczyna karierę jako młoda dziennikarka, ma chłopaka o niejasnej przeszłości i malutkie i skromne mieszkanko. Gdy Bec dowiaduje się, że narzeczony, który się jej oświadczył, tą informacją wcześniej podzielił się z Izzy, staje się zazdrosna i zniesmaczona. To daje początek zgrzytom w ich wieloletniej przyjaźni. Kolejne spotkania towarzyskie, rodzinne imprezy stają się coraz większym zarzewiem konfliktów między kobietami. Gdy jednak okazuje się, że wielki projekt Bec, który może otworzyć jej drzwi do kariery może nagle runąć, relacje między kobietami stają się bardzo napięte. Kto mógł zrobić jej takie świństwo? Nikt Bec nie przychodzi do głowy, do czasu, gdy ? Ale czy to możliwe? Nie to, nie realne. Jednak przekonajcie się sami, jak cudowna przyjaźń może się skończyć ?
Toksyczna przyjaźń to nie słodka opowiastka o pięknej i nierozerwalnej przyjaźni. Owszem, to wzruszająca historia przyjaźni, ale trudnej i skażonej. Wydawać by się mogło, że nikt i nic nie jest w stanie ich rozdzielić. A tak naprawdę nie potrzeba wiele, małe zarzewie wystarczy, by przyjaźń została wystawiona na próbę czasu. Czy wygra z przeciwnościami losu? Czy jest tak mocna i na całe życie, że przetrwa wszelkie zawirowania? Od samego początku relacje między przyjaciółkami były nieszczere i zakłamane, ale one albo nie chciały, albo naprawdę nie dopuszczały do siebie myśli, że tak jest rzeczywiście. Nieustanne upokorzenia, wywyższanie się Izzy, pokazywanie, że jest lepsza od Bec, może świadczyć o szczerych więzach?
Autorka znakomicie przedstawiła nam obraz relacji między kobietami, ale też uwrażliwiła na takie słodkie przyjaźnie. Ukazała, że należy być ostrożnym w relacjach z innymi i uważać, aby się w pewnym momencie nie zagubić i zatracić. Aby się nie dać zwieść słodkim i miłym obietnicom, ale mieć oczy szeroko otwarte. Bo często ta druga strona tylko czeka na nasze potknięcie i nieszczęście. Sprawia jej to radość ? Czy to jest przyjaźń?
Emocje były ogromne, z każdą stroną napięcie rosło i nabierało coraz większego znaczenia. Po dość stonowanym i nudnawym początku, zakończenie wbija w fotel. Jest nieprzewidywalne i szokujące. Starałam się przewidzieć finał, ale takiego scenariusza w mojej wyobraźni niestety nie było. Autorka zręcznie mną zmanipulowała, a ja grzecznie poddałam się jej sugestiom. Straciłam czujność, ale jakie za to miałam wrażenia. Tylko można mi pozazdrościć.
Polecam, nie tylko dla przyjaciółek, ale również dla tych, którzy poszukują przyjaciół. Ciekawa, skłaniająca do refleksji i głębokich i intymnych przemyśleń.

Dwie przyjaciółki o kompletnie różnych charakterach.
Jedna nierozerwalna więź.
I okrutna prawda - obie mogą zaznać spokoju jedynie wtedy, gdy ta druga raz na zawsze zniknie z życia pierwszej.

Nie od dziś wiadomo, że miłość od nienawiści dzieli mały krok. Dawne urazy, małe szpilki wbijane drugiej osobie niemal nieświadomie, słowa wypowiedziane w gniewie. Wszystko to kiełkuje, usilnie narasta, ostatecznie skutkując zatarciem się tej cienkiej emocjonalnej granicy. Granicy, po przekroczeniu której nie ma już powrotu.

Autorka uderza w czytelnika przede wszystkim realizmem stworzonej przez nią historii. Bohaterowie, mimo iż nie wzbudzają zbytniej sympatii, są bezsprzecznie ludzcy w swoich wadach. I chociaż dwie główne kobiece postaci są jak ogień i woda i zdawać by się mogło, że kibicować będziemy wyłącznie jednej z nich, to tak naprawdę do samego końca ciężko było mi opowiedzieć się po którejś ze stron. Ostatnie rozdziały, choć na pozór spokojne, zaczęły wywoływać we mnie uczucie narastającego niepokoju, by koniec końców całkowicie zaskoczyć zakończeniem. Co jak co, ale to rozwiązanie w życiu nie przyszłoby mi na myśl - genialne!

Phillips subtelnie ukazuje, że każdemu z nas trawa u sąsiada wydaje się bardziej zielona, a ukryte wewnątrz nas pragnienia, do których dążymy, po ich osiągnięciu często nie mają odzwierciedlenia w rzeczywistości. Są rozczarowujące.

"Toksyczna przyjaźń" jest idealnym przykładem thrillera, który praktycznie czyta się sam. Pochłania, intryguje i nieustannie mąci w głowie - dajcie porwać się tej historii a obiecuję, że nie pożałujecie!

?Toksyczna przyjaźń? Polly Phillips to książka z pogranicza obyczaju i thrillera psychologicznego. To opowieść o przyjaźni, która przeradza się w rywalizację, a ta, jak wiadomo, często kończy się źle.

Przyjaźń dwóch kobiet ? Izzy i Bec przeżywa kryzys. Od młodzieńczych lat były niemal nierozłączne, a teraz toczą dziwną rywalizację, która kończy się wraz z nagłą śmiercią jedną z nich.

Jedna z głównych bohaterek irytowała mnie od samego początku. Czy to źle? Nie! To nawet lepiej, bo książka pobudziła moje emocje. Przedstawione wydarzenia były, w moim odczuciu tak bardzo realne, że aż przerażające. Książkę czytało mi się szybko i z dużym zainteresowaniem. Sprawę dodatkowo ułatwiały krótkie rozdziały. Polly Phillips przez całą książkę podsuwała mi pod nos podpowiedzi i możliwe rozwiązania. A mimo to, takiego rozwiązania spraw się nie spodziewałam. Autorka pieczołowicie dopracowała intrygę, za co należą się gratulacje.

Były emocje, było napięcie, było zaskoczenie. Powiem krótko ? była dobra książka, którą polecam.

Po przeczytaniu zastanawiał się, która z kobiet jest tak naprawdę i w 100% uczciwa wobec tej drugiej? Wyszło mi, że żadna, więc jak tu mówić o przyjaźni? Obie kobiety przedstawione są jako swoje zupełne przeciwieństwa, dodatkowo jedną z nich autorka (przynajmniej początkowo) bardziej demonizuje. Ich "przyjaźń" przypominała mi relacje surowej pani i skomlącego o uwagę pieska, który co jakiś czas zasłuży na łaskawe pogłaskanie. Jednak do czasu. Do czasu aż "skomlący piesek" zaczyna żyć życiem "swojej pani".

W "Toksycznej przyjaźni" czuć dreszcz niepokoju. Jest on głównie związany z napięciem, jakie odczuwamy na linii Beck-Izzy. Pozostałe wątki to tak naprawdę dodatek, który jeszcze bardziej uwypukla różnice między nimi. Podobnie z partnerami obu kobiet ? bogata i piękna Izzy ma najlepszego chłopaka w okolicy, takiego, w którym podkochiwało się pół żeńskiej populacji szkoły, w tym także Beck. Beck jako ta "gorsza" ma przeciętnego faceta, którego chyba nawet nie kocha, po prostu z nim jest, on również niespecjalnie dba o ich związek. Bohaterowie jak odbicie lustrzane. Jedynym innym jest brat Beck, Rob.

Czy warto sięgnąć po "Toksyczną przyjaźń"? Myślę, że tak. Ja bym ją określiła jako powieść obyczajową z elementami thrillera psychologicznego, bo znajdziemy w niej zwyczajne życie bohaterów, ich dzień powszedni, pracę, plany, ale i przemoc psychiczną, polegającą na manipulowaniu drugą osobą, tak, by ta kompletnie straciła poczucie własnej wartości. Jednak samo wykonanie odbywa się w tzw. białych rękawiczkach, tak by to ofiara czuła się winna zaistniałej sytuacji, choć jest zupełnie odwrotnie. Jedynie
tempo i napięcie trochę tu siada, niby końcówka jest pełna akcji, emocji, a jednak mnie już nie porwała. Doczytałam ją z takim samym nastrojem, z jakim zaczęłam.

Zna wszystkie twoje sekrety, wspiera kiedy masz gorszy dzień, przyjmuje w mankiet wylane łzy- smutku i radości. Przyjaciółka.
A kiedy przyjaźń zmienia się w rywalizację? Zaczyna nabierać zgniłego koloru nienawiści? Kiedy zazdrość sączy jad i zatruwa nie pozwalając na racjonalne myślenie i osąd sytuacji?
Izzy i Bec zawsze były dla siebie wsparciem. Od dzieciństwa nierozłączne.
Jednak kiedy przychodzi dorosłość na przyjaźni zaczynaja pojawiać się rysy. Z każdym nieporozumieniem się powiększają .
Niedopowiedzenia sie nawarstwiają.
Coraz bardziej krucha relacja ni wytrzymuje ciągłego napięcia. Izzy wykorzystuje swoją pozycję bogatej pani domu, żeby podkopywać wartości Bec.
Izzy wilk w owczej skórze jakich wiele na tym ludzikim padole...

Po raz kolejny w tym roku mam doczynienia z thrilerem, który nim nie jest. Książka jest bardzo dobra, w moim mniemaniu, ale pod szyldem thrilleru, może stracić na wartości u czytelników, którzy lubują się w tym gatunku.
Fabula jest bardzo ciekawie poprowadzona a wydarzenia opisane są z perspektywy Bec. Główne bohaterki mają intrygujące portrety psychologiczne. Zwłaszcza Bec, szara myszka, wyrywającą się z toksycznej przyjaźni, pełna obaw, poczucia winy o strachu przed samodzielnością.
Zakończenie mimo wszystko zaskakuje.
Polecam jeśli szukacie powieści obyczajowej z nutką dreszczyku.

Zna wszystkie twoje sekrety, wspiera kiedy masz gorszy dzień, przyjmuje w mankiet wylane łzy- smutku i radości. Przyjaciółka.
A kiedy przyjaźń zmienia się w rywalizację? Zaczyna nabierać zgniłego koloru nienawiści? Kiedy zazdrość sączy jad i zatruwa nie pozwalając na racjonalne myślenie i osąd sytuacji?
Izzy i Bec zawsze były dla siebie wsparciem. Od dzieciństwa nierozłączne.
Jednak kiedy przychodzi dorosłość na przyjaźni zaczynaja pojawiać się rysy. Z każdym nieporozumieniem się powiększają .
Niedopowiedzenia sie nawarstwiają.
Coraz bardziej krucha relacja ni wytrzymuje ciągłego napięcia. Izzy wykorzystuje swoją pozycję bogatej pani domu, żeby podkopywać wartości Bec.
Izzy wilk w owczej skórze jakich wiele na tym ludzikim padole...

Po raz kolejny w tym roku mam doczynienia z thrilerem, który nim nie jest. Książka jest bardzo dobra, w moim mniemaniu, ale pod szyldem thrilleru, może stracić na wartości u czytelników, którzy lubują się w tym gatunku.
Fabula jest bardzo ciekawie poprowadzona a wydarzenia opisane są z perspektywy Bec. Główne bohaterki mają intrygujące portrety psychologiczne. Zwłaszcza Bec, szara myszka, wyrywającą się z toksycznej przyjaźni, pełna obaw, poczucia winy o strachu przed samodzielnością.
Zakończenie mimo wszystko zaskakuje.
Polecam jeśli szukacie powieści obyczajowej z nutką dreszczyku.