Tomasz Hajto Ostatnie rozdanie Autobiografia

Najbardziej wymowny, a co za tym idzie wciągający, był jednak fragment o postrzeganiu reprezentacji Polski przez społeczeństwo. Tomasz Hajto postawił tezę, że za jego czasów i obecnie polska reprezentacja prezentowała podobny poziom, co nie miało jednak przełożenia na jej ogólny obraz. Kiedyś krytyka była na porządku dziennym, a obecnie mało kto decyduje się na otwartą krytykę polskiej reprezentacji, co jest spowodowane m.in. działalnością Polskiego Związku Piłki Nożnej, który w bardzo profesjonalny sposób prowadzi promocję kadry narodowej i dba o jej obraz. Nie jest to zarzutem ze strony Tomasza Hajty, ale jego zdaniem jego kadra nie mogła liczyć na pobłażliwość ze strony mediów czy kibiców i niejednokrotnie wieszano na niej psy.


W końcówce swojej autobiografii Tomasz Hajto podejmuje dwa trudne tematy. Najpierw pisze o tym, co futbol mu zabrał, jakie były konsekwencje bycia profesjonalnym piłkarzem. W tym kontekście poruszone zostają relacje rodzinne oraz zakończone przyjaźnie. Były reprezentant Polski pisze także o najtragiczniejszym wydarzeniu ze swojego życia. W 2007 roku potracił na pasach 74-letnią kobietę, która w wyniku tego zdarzenia poniosła śmierć. Były piłkarz składa relację z tego, co się wtedy wydarzyło i pisze, jak wielką jest to dla niego traumą do dziś.


Tomasz Hajto traktowany bywa z przymrużeniem oka. Nie zawsze na poważnie bierze się jego słowa, a zdecydowanie częściej powtarza się jego specyficzne komentarze. Nie można stwierdzić, że jest on szanowanym ekspertem piłkarskim. Niemniej nie można mu odmówić bycia jedną z najbarwniejszych postaci polskiej piłki nożnej, w rozwój której miał niemały wkład. W autobiografii Hajto odsłonił przed czytelnikami swoje wnętrze i szczerze napisał o tym, jakim jest człowiekiem.

Książka Tomasza Hajty, podobnie jak wiele innych autobiografii rozpoczyna się od mocnego akcentu, w tym przypadku od uzależnienia od hazardu. Następnie autorzy w pierwszej części lektury przedstawiają piłkarską drogę Hajty ? od klubów w Polsce, przez Duisburg i Schalke, aż po Anglię. Ponownie poruszają temat hazardu, gigantycznych przegranych i długów, a także wątek słynnej afery z przemytem papierosów. Druga część książki została natomiast poświęcona głównie karierze reprezentacyjnej Tomasza Hajty oraz jego życiu po zawieszeniu butów na kołku.

Książkę czyta się przyjemnie i szybko. Małym mankamentem jest zaburzona chronologia ze względu na rozdzielenie wątków klubowych i reprezentacyjnych, jednak nie ma to większego znaczenia w ocenie książki. Ważniejsze jest to, iż po lekturze pozostaje niedosyt. Szczerze mówiąc, oczekiwałam, iż autobiografia Hajty będzie bardziej bezkompromisowa i kontrowersyjna. Myślę, że gdyby książka została wydana kilka lat temu z pewnością odbiór byłby inny. Nie jest tak mocna, raczej nie zaskakuje i nie szokuje, bo jest po prostu kolejną tego typu pozycją. Nie oznacza to jednak, iż ?Ostatnie rozdanie? jest złą, bądź niewartą przeczytania książką. Wręcz przeciwnie. To świetna okazja, aby poznać z zupełnie innej strony autora słynnej ?truskawki na torcie?, a także by powspominać dawne piłkarskie czasy. Co równie ważne trudne życiowe doświadczenia głównego bohatera książki mogą stanowić dobrą naukę i przestrogę dla każdego czytelnika.