Tomek Beksiński (twarda)

Przeczytana: 02 listopada 2016
"Słuchaj, jeżeli jesteś moją przyjaciółką i jeżeli mnie szanujesz, to szanujesz też moje decyzje, i moje przemyślenia, i moją wolę..."

Mnóstwo, naprawdę mnóstwo, wiedzy o Tomaszu Beksińskim, przedstawionej spójnie, drobiazgowo i intymnie, tak aby odmalować jak najpełniejszy obraz osobowości człowieka. Przytoczono liczne wypowiedzi, cytaty, listy, ślady obecności pozostawione w kulturze, tłumaczeniach filmowych i dziennikarstwie muzycznym. Czyta się je z wielkim zainteresowaniem i zaangażowaniem. Porusza niezwykła wrażliwość Tomasza, głębia artystycznej duszy, intensywność odbierania rzeczywistości, pragnienie uczynienia świata lepszym, ale nie w pompatyczny i doniosły sposób, lecz w kategoriach i na miarę jednostki. Z jednej strony uderza ogromny entuzjazm do ludzi, pasja zawodowa, z drugiej zaś bardzo ponure i czarne myśli oplatające życie. I tak niewiele potrzeba, aby przejść z jednej skrajności w drugą. Poznajemy atmosferę rodzinnego domu, charakter więzi z rodzicami i przyjaciółmi, skomplikowane relacje z kobietami. Tłamszona indywidualność, która nie chce wpasować się w oczekiwaną przez większość normalność. Spontaniczność, ekscentryczność, niespokojność, groteskowe poczucie humoru, widmo prób samobójczych, ogromne pragnienie bliskości, ciepła, zrozumienia, wypełnienia dojmującej samotności.

Przyznam, że książka wywołała we mnie silne emocje, bardzo empatycznie do niej podeszłam, nawet kilka dni po jej przeczytaniu, nie mogłam zabrać się za spisywanie swych wrażeń, napisanie o niej. Także teraz pojawia się wiele obrazów, skojarzeń, refleksji, jeszcze wszystkiego sobie nie poukładałam, nie do końca zrozumiałam i wychwyciłam. Wciągająca biografia, przejmująca lektura, która na długo pozostaje w sercu czytelnika, zdecydowanie warto się z nią zapoznać, świadectwo istnienia człowieka, wielki żal, że nie można już osobiście poznać tej osobowości. Pozostaje to, co zostało utrwalone w książce, nagrane audycje radiowe, tłumaczone teksty, wspomnienia bliskich, przyjaciół i znajomych. Wiele pytań o Tomaszu Beksińskim nadal pozostaje bez odpowiedzi, jednak sporo już przed nami odkryto, przybliżono i wyjaśniono. Jednak, czy można do końca poznać człowieka, zrozumieć co mu w duszy gra? Z pewnością warto próbować, nie przerysowywać, ale też nie pomijać niczego świadomie, jak najbardziej zbliżać się do prawdziwego portretu.

...

Autor książki, Tomka Beksińskiego znał od ponad dwudziestu lat. Poznał go na tyle dobrze, że postanowił odtworzyć jego losy i wydać w formie książki.
Tomasz Sylwester Beksiński urodził się 26 listopada 1958 roku, w Sanoku.
Cały dom należał do nich, jednak za komuny musieli dzielić go z drugą rodziną.
Ojciec był malarzem, matka zajmowała się domem i wychowywaniem syna.
Tomek mając 14 lat napisał opowiadanie pt. ?Myśliwi zbrodni?, bo już wtedy czytał horrory, kryminały i mroczne opowieści.
Był tez zauroczony rockiem.
W liceum angażował się w gazetce szkolnej i radiowęźle.

W 1985 roku Tomek po raz pierwszy szczegółowo opowiedział swojemu przyjacielowi o swojej pierwszej próbie samobójczej, było to 1 czerwca 1977 roku.
W 1983 roku zadebiutował w roli tłumacza list dialogowych ? na pokazie filmów z kaset video, w klubach studenckich. Szybko więc trafił do radia i robił już własną audycję.
Współpracował z Markiem Niedźwiedzkim i po kilku latach obecności na antenie stał się jednym z najpopularniejszych prezenterów w kraju.
Tomek również współpracował z ?Magazynem Muzycznym?, w którym opublikował ponad sto artykułów, ale przeszedł do miesięcznika ?Tylko Rock? i po kilku miesiącach był jednym z głównych autorów tego czasopisma.
Zawsze pisał zgrabnie, z polotem, i pasją, a artykuły zawsze przynosił na czas.
Jednak miał jedną wadę: zawsze zakochiwał się w trudnych dziewczynach np. narkomankach i zawsze miał z tym problem, choć sam nigdy nawet nie pił ani nie palił, nie mówiąc o narkotykach.
Rozmawiając z kolegami na temat kobiet Tomek podczas tych rozmów ?wiądł? i nikt nie wiedział dlaczego.
Drugą jego słabością było to, że w domu, w szafkach przechowywał hurtowe ilości proszków nasennych, tylko po co, tego też nikt nie wiedział.
Jego pasją było tłumaczenie filmów: o Jamesie Bondzie, westernów Sergio Leone, horrorów wytwórni ?Hammer? oraz ?Latającego cyrku Monty Pythona?, czyli angielskiego humoru, który sam tak uwielbiał.
Dlaczego Tomka nazywano wampirem? Kim był? Jak umarł? Czy w ogóle umiał kochać? Pozostał do końca w cieniu ojca malarza i nie umiał sobie z tym poradzić. Te i inne pytania nasuwają się podczas czytania tej książki.
Autor książki jest zbulwersowany po obejrzanej premierze filmu ?Ostania rodzina?. Mówiono, że Dawid Ogrodnik świetnie zagrał Tomka Beksińskiego. Według autora kłamią!
Film nie pokazał go uczciwie.
Dawid Ogrodnik nie zagrał w nim Tomka tylko ?perfidnie go zmałpował?.
Przerysował jego gesty, tworząc żałosną karykaturę. ?Ostatnia rodzina? to nieuczciwy i nikczemny film.
Tomek Beksiński nie potrafił żyć z myślą, że otacza go tylu podłych ludzi.
Na koniec zacytuję myśl autora, która być może zachęci Was do przeczytania tej książki:
?Mam cichą nadzieję, że udało mi się w mojej książce pokazać, iż Tomek, mimo wad, niedoskonałości i słabości, był człowiekiem mądrym, zacnym, interesującym, który swoje czasy pięknymi audycjami radiowymi i błyskotliwymi tłumaczeniami list dialogowych z oddaniem i pasją urabiał?.
Zachęcam do lektury.
Polecamy, zespół dobrerecenzje.pl

Tomek Beksiński, syn Zofii i Zdzisława Beksińskich urodzony w Sanoku 26 listopada 1958 r. Legendarny już dziennikarz muzyczny, tłumacz filmów z języka angielskiego m.in. ,,Latającego Cyrku Monty Pythona", ,,Milczenia owiec", ,,Czasu apokalipsy", ,,Ptaśka", horrorów, serii o przygodach Jamesa Bonda, filmów Sergio Leone i wielu innych. Tłumacz tekstów piosenek np. zespołów: The Cure, Genesis, Marillion, Iron Maiden, King Crimson, Pink Floyd, The Doors, Ultravox, Depeche Mode i The Sisters of Mercy. Autor felietonów i recenzent w czasopismach: ?Tylko Rock?, ?Magazyn muzyczny?, ?Machina?.

Wiesław Weiss, który znał Tomka Beksińskiego dwadzieścia lat napisał książkę, w której odtworzył losy Tomka od narodzin aż po samobójczą śmierć 24 grudnia 1999 r. Podjął próbę nakreślenia, co mu w duszy grało, jak żył i pracował, jak kochał.

Po lekturze książki mogę napisać, że Tomek przyciągał do siebie ludzi, fascynował, budził podziw. Od najmłodszych lat był bardzo zdolny, ale lubił się uczyć tylko tego, co znajdowało się w kręgu jego zainteresowań. Pisał opowiastki o zespołach rockowych, powieści kryminalne, wiersze, profesjonalnie zajmował się fotografią. Lubił przebywać w miejscach, gdzie toczyło się życie rodzinne. Był osobą bardzo złożoną, choleryczną, wybuchową, ale też uczynną, uczuciową, dowcipną, inteligentną, spostrzegawczą, autentyczną, niezwykle skromną.

Podczas prowadzenia audycji radiowych urzekał znajomością tematu, entuzjazmem, bezpośredniością, wyrazistym gustem muzycznym. Ze swoich audycji robił misterium. Zadebiutował w radiu w 1982 r. w audycji Marka Niedźwieckiego, a wkrótce sam stał się osobistością w radiowym świecie. Słuchacze nagrywali jego audycje, by móc je słuchać wiele razy.

Pomimo sukcesów zawodowych i pasji z jakiegoś powodu cierpiał, i już w liceum podejmował próby samobójcze. Pierwsza miała miejsce 1 czerwca 1977 r. po wręczeniu świadectw maturalnych. ,,Czasami ogarnia mnie cholerne zniechęcenie i wściekłość, bezsilna wściekłość ptaka wpakowanego do klatki." Jego wiedza na tematy samobójcze była ogromna. Czy był naznaczony piętnem śmierci? Co takiego się wydarzyło, że nie chciał żyć? Dlaczego truł się gazem i przedawkowywał tabletki nasenne? Ostatecznie, 24 grudnia 1999 r. popełnił samobójstwo. Swoją śmierć dwuznacznie zapowiedział w felietonie opublikowanym w ?Tylko Rock?, gdzie pesymistycznie podsumował współczesną kulturę.

Pierwsza miłość Tomka, Ania przyznała, że Tomek ,,marzył o miłości idealnej. Takiej, jaka według niego łączyła rodziców. I nie umiał jej znaleźć... Do dzisiaj mam wyrzuty sumienia, że byłam tą pierwszą, która go opuściła..." Tomek był rozdarty między cielesnością a duchowością. Był romantykiem, który poszukiwał ideału kobiety. Otaczały go piękne dziewczyny, ale żadna nie związała się z nim na stałe. Były jego przyjaciółkami, powiernicami, ale wciąż brakowało tej jedynej.

Dla mnie wielkim walorem książki są relacje rodziny, bliskich, przyjaciół i współpracowników oraz listy, rozmowy z dziennika fonicznego rodziny Beksińskich oraz zapiski Tomka. Biografia jest bardzo szczegółowa, rzetelna i zawiera mnóstwo zdjęć. Wciągnęło mnie jej czytanie i choć liczy ponad 700 stron przeczytałam ją bardzo szybko. Polecam:)
...