Tonąc w mroku

"Tonąc w mroku" to najnowsza książka Agnieszki Zawadki, bardzo na nią czekałam. Znam twórczość autorki i zawsze bardzo mi się ona podobała, nie mogłam się doczekać, kiedy pojawi się coś nowego, całe szczęście nie musiałam tak długo na to czekać. Czekałam na fascynującą podróż, która zabierze mnie do zupełnie innego świata, chciałam go poznać, spojrzeć na niego oczami bohaterki. Ucieszyłam się, że książka do mnie dotarła i mogłam usiąść wygodnie w fotelu i przenieść się w nieznane. Uwielbiam retelingi, jedne są lepsze inne wypadają trochę słabiej, ale to nie znaczy, że nie można dać im szansy. Czy macie ulubiony motyw bajkowy, o którym lubicie czytać? Co powiecie o Pięknej i Bestii?
Główną bohaterką książki autorstwa Agnieszki Zawadki pod tytułem ?Tonąc w mroku? jest Dalia, młodziutka alchemiczka, która w życiu sporo przeszła. Jej dzieciństwo nie było łatwe, zawsze mogła liczyć jedynie na siebie. Dziewczyna specjalizuje się w przyrządzaniu trucizn, jej życie jest pełne niebezpieczeństw, w końcu pakuje się w różne niebezpieczne przedsięwzięcia. Nic jednak nie jest pewne i nie trwa wiecznie, Dalia została wmanewrowana w intrygę przez samego Sułatana. Dziewczyna została obiecana tajemniczemu czarownikowi, którego nazywają Bestią z Nieziemia. Czy dziewczyna poradzi sobie w takiej sytuacji? O czarowniku niewiele wiadomo, Davhar budził lęk i fascynację, ale ile w tych opowieściach było prawdy? Bestia z Nieziemia ma swoje własne przeznaczenie. Jego ród wymaga od niego pewnych poświęceń, jego przeznaczenie było związane z córką Sułtana, ten oczywiście chce zrobić wszystko, aby uchronić ją od takiego losu. Czy prawda wyjdzie na jaw? Co spotka Dalię?
"Tonąc w mroku" rozpostarła przede mną świat przepełniony magią, tajemnicami i mrokiem. Agnieszka Zawadka miała niesamowity pomysł, aby przenieść akcję w tak niesamowite miejsce. Spalone ziemie, podziemne krainy, obywatele pracujący nie zawsze zgodnie z obowiązującymi prawami. Trudne życie ukazało, jak ciężko jest trwać, kiedy się nie ma oparcia w najbliższych. Niezbyt często mam okazję czytać podobne historie, dlatego też wywarła na mnie spore wrażenie. Bardzo imponowała mi Głowna bohaterka, jest niezwykle silną kobietą, która potrafi pokazać pazurki, kiedy istnieje taka potrzeba. Świat, w którym przyszło jej żyć jest przepełniony intrygami, przez to stając się niebezpieczny. "Tonąc w mroku" autorstwa Agnieszki Zawadki niesie za sobą inspirację kulturą Bliskiego Wschodu. Styl literacki autorki bardzo mi odpowiada, jest przystępny, plastyczny, odpowiednio wyważony, dzięki czemu przez powieść się płynie. Relacje bohaterów są dobrze rozwinięte i dają czytelnikowi wiele satysfakcji. Agnieszka Zawadka posiada klasę, którą można poznać w każdym napisanym przez nią słowie.

Po ujrzeniu zapowiedzi wiedziałam, że chcę przeczytać książkę, bo to zdecydowanie moje klimaty. Do tego skusiła mnie informacja, że to retteling Pięknej i Bestii. A ostatnimi czasy uwielbiam rettelingi.

Dalia od samego początku zyskała moją sympatię. To bohaterka, która swoją zawziętością i uporem potrafi osiągnąć wiele. Bałam się, że nie podoła nowej roli, a ona wręcz przeciwnie wczuła się w nią bardzo dobrze.

"Na Nieziemiu wszystko odbywało się inaczej. Z irytacją odkryła, że musi się tu na nowo uczyć rozpoznawania kłamstw i ułudy, grając jednocześnie w grę zaplanowaną przez sułtana".

Davhar jest władcą, o którym w sumie niewiele wiemy. Aura tajemniczości towarzyszy nam przez większą część książki. Jego postać ciągle zaprzątała mi głowę, zastanawiałam się co takiego w nim siedzi.

A kraina Nieziemie to już w ogóle powiew świeżości. Autorka stworzyła świat, który jest jednocześnie przerażający i fascynujący. Odkrywanie tajemnic nowego uniwersum było niesamowitym doświadczeniem.

Zaczęło się niewinnie, a z czasem coraz bardziej wciągała mnie fabuła książki. Nie spostrzegłam się nawet, jak już byłam na końcu historii. Nie mogłam się opanować, aby choć na chwilę opuścić Dalie i jej przygody.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki i na pewno nie ostatnie. Polecam.

Retelling - hot or not?

Inspirowana piękną i bestią historia dwojga osób ze skrajnie różnych światów.

Ta książka mnie porwała od pierwszych stron i nie chciała puścić aż do samego końca.

Dalia, alchemiczka, trzyma się z daleka od spalonej ziemi i większych kłopotów.
Jednakże los postanowił ją wrzucić w sam środek intryg, układów a także... ciemności.

Dziewczyna okazuje się być kimś, kto może zastąpić córkę sułtana i zapobiec zesłaniu arystokratki do Nieziemia.

Czy kraina pozbawiona słońca naprawdę jest tak straszna, jak mówią legendy?
Czy mieszkańcy są prawdziwymi potworami?
Kim jest tajemniczy Davhar, któremu dalia została przyrzeczona?

Mocno mnie intrygował świat Nieziemia, autorka sprawnie nas w niego stopniowo wprowadzała, budując niepewność i pokazując dwa punkty widzenia - po pierwsze, ten wyobrażony przez lud żyjący na powierzchni, po drugie - ten, który miał faktyczne miejsce.
Odkrywaliśmy go krok po kroku z nieustającą fascynacją a to wszystko zostało okraszone sporą dozą poczucia humoru, które uprzyjemniało dodatkowo lekturę.

Bardzo chciałam dowiedzieć się, jakie tajemnice skrywa czarnoksiężnik, co wpłynęło na to, że Dalia panicznie boi się ciemności i czy tych dwoje ma się ku sobie?

Tu muszę przyznać, że motyw przewodni jest bardziej fantastyką a subtelna nuta romantasy jest naprawdę śladowa, bowiem nie dominuje ona fabuły - ba! Jest, że tak to ujmę, śladowej ilości.
Nie pojawia się wprost, nie ma żadnych czułych słówek, uganiania się itd.
Nie ma także ani jednej sceny e**tycznej co jest zarówno plusem jak i minusem, zależy kto się czeho spodziewał.
Mi to kompletnie nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie.

Trochę miałam nadzieję na nieco bardziej rozwinięte zakończenie, mam wrażenie, że sama końcówka książki była z nad wyraz błyskawicznie przyspieszającą akcją i skończyła się równie szybko.
Epilog wyjaśnił co nieco, choć niestety nie wprost o nie za wiele ale uważny czytelnik wychwycił wszystko, co trzeba i tym samym książka jest kompletna.

Jestem pozytywnie zaskoczona, że taka fantastyka, która wciąga jak otchłań, jest napisana przez polską autorkę.
Chylę czoła i czekam na więcej.

Niech mi ktoś jeszcze raz powie, że polska fantastyka jest gorsza od zagranicznej (już coś takiego słyszałam), to się pogniewamy. Bo właśnie mam przed sobą kolejny przykład na to, że jest zupełnie odwrotnie. Mowa tym razem o Tonąc w mroku, książce, która jest dopracowana pod każdym względem. I nawet ciężko jest mi wskazać element, który pokochałam w niej najbardziej. Bo kocham ją całą.

To powieść w której mroczne legendy i stare baśnie ożywają na nowo. Jak pewnie wiecie, jest to retelling ?Pięknej i Bestii?, ale taki, jakiego jeszcze nie znacie. Główną bohaterką powieści jest Dalia, młoda alchemiczka specjalizująca się w truciznach. Dziewczyna wiedzie życie pełne ryzyka, prowadząc nielegalną działalność. Jej los zmienia się diametralnie, gdy sułtan wplątuje ją w swoją intrygę i obiecuje ją Bestii z Nieziemia, potężnemu czarnoksiężnikowi, o którym krążą przerażające opowieści.

Ważnym wątkiem w powieści jest rozwój postaci Dalii, której silny charakter i zdolność do przetrwania w trudnych sytuacjach czynią ją wyjątkowo interesującą bohaterką. Jest zdeterminowana, odważna, wytrwała, zacięta i sprytna, co sprawia, że bardzo łatwo jest się z nią utożsamić i kibicować jej w starciach z nieznanym. Jej relacja z Bestią, czyli czarnoksiężnikiem z Nieziemia, którego zwą Davhar, rozwija się powoli, w stylu slow burn, a ten motyw osobiście bardzo lubię. Dzięki temu zresztą rozwój tej relacji wypada bardzo przekonująco. Fabuła powieści pełna jest intryg, tajemnic i niespodzianek. Pierwszy zwrot akcji pojawia się już w pierwszych rozdziałach, a potem jest tylko lepiej i bardziej zaskakująco. Dialogi między postaciami są żywe i pełne emocji, a to plus fakt, że autorka pisze lekko i z wprawą, sprawia, że z łatwością można wciągnąć się w tę historię. Czyta się ją tak dobrze, że można rozpocząć lekturę i zakończyć ją na jednym posiedzeniu.

Tym, co wyróżnia tę książkę na tle innych fantastycznych opowieści, jest niezwykle sugestywny klimat inspirowany kulturą Bliskiego Wschodu. Razem z bohaterami przenosimy się do świata pełnego piasków pustyni, sułtańskiego pałacu przepełnionego przepychem, biednych slumsów i mrocznych, magicznych krain, które przypominają baśnie z tysiąca i jednej nocy. To wszystko plus wizje spalonej ziemi, tak różnej od miejsca, gdzie do tej pory żyła Dalia, nadają powieści egzotyczny i tajemniczy charakter. Wprowadzenie różnych stworzeń i postaci związanych z miejscowymi legendami wzmacnia ten klimat, tworząc świat, który jest zarówno piękny, jak i niebezpieczny. Autorka wykorzystuje bliskowschodnie inspiracje również do budowania napięcia i tworzenia atmosfery zagrożenia, która unosi się nad bohaterami. Ta mieszanka mroku i orientalnej estetyki sprawia, że powieść ma unikalny, wyrazisty klimat, który jest jednocześnie fascynujący i niepokojący. Jednym z największych atutów powieści jest też misternie wykreowany świat, który mnie osobiście dosłownie oszołomił. Autorka z dużą dbałością o szczegóły przedstawia podziemne krainy, wspominane już nietuzinkowe stworzenia, a wcześniej również pałac sułtana w Hisham i kontrastujące z nim biedniejsze obszary miasta. Opisy są bogate w detale, co pozwala nam zwizualizować sobie każdy element tego fantastycznego świata.

Autorka stworzyła unikalny świat, który na długo pozostanie w mojej pamięci. Zakończenie książki jest na tyle otwarte, że bardzo liczę na to, że pojawi się kontynuacja powieści, chociaż wiem, że nie ma jej (przynajmniej na ten moment) w planach. Pokochałam całym sercem tę nieszablonową opowieść, pełną magii, intryg, wyjątkowych postaci i świata, do którego chce się wracać. Bardzo polecam i czekam na więcej, jeśli nie na kontynuację, to na cokolwiek innego, co wyjdzie spod pióra tej uzdolnionej autorki.

Tonąc w mroku to książka, która ma swoje mocne i słabsze strony. Mocna strona to bohaterowie, którzy zdecydowanie są tutaj silnymi postaciami.
Dalia to młoda alchemiczka, która nie miała szczęśliwego dzieciństwa. Nauczona była radzić sobie sam. Pewnego dnia zostaje wyrwana ze swojego świata przez sułtana, który ma wobec dziewczyny pewne plany.
Davhar to czarnoksiężnik, który wypełnia przeznaczenia dobre dla swojego rodu. Jednym z nich jest poślubienie córki sułtana. Nie wie jednak, że młoda dziewczyna, która przybywa do jego krainy nie tą, która ma poślubić, a porwaną przez sułtana alchemiczką.
Kolejnym plusem tej książki jest świat jaki stworzyła autorka. Mroczny klimat i podziemny świat, w którym pełno magicznych stworzeń. Głównie postać gratulacja przypadła mi do gustu. Za brakło mi jednak w nim większej interakcji ze złem i zagrożenia życia. Jest tutaj dużo dobra, aż za dużo. Nie jestem również fanką otwartych zakończeń, a tutaj takie jest.
Pomimo tych małych minusików, książkę czytało mi się bardzo dobrze. Bardzo podobały mi się dialogi jakie prowadziły ze sobą postacie. Nie jeden raz sprawiły, że wybuchłam śmiechem.
Autorka posiada lekkie pióro i książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Należy również do tych, od których ciężko się oderwać. Cały czas wracam myślałam do świata bogato opisanego. Mrocznego, ale również fascynującego.
Podsumowując: Tonąc w mroku to ciekawa fantastyka przeznaczona dla młodzieży, ale nie tylko. Ja również dobrze bawiłam się w trakcie czytania. Posiada ona wspaniale poprowadzony wątek slow burn, świetnie wykreowanych bohaterów i świat, z którego nie można tak łatwo wyjść. Polecam!