Tosia na Wyspie Zapomnianych Bajek (twarda)

Nie mogę się przekonać do książek tej autorki. Cały czas odnoszę wrażenie, że ta pisarka walczy ze słowami, nie chcą jej łagodnie spływać z pióra i musi wkładać wysiłek w to, aby się nie powtarzały i układały w zgrabną całość. I to wszystko się czuje czytając dziecku. A sama historia? Dość ciekawa, tyle że również w tym wypadku kluczową rolę odgrywa słówko ? dość. Znowu mam takie odczucie, że można było tę opowieść przedstawić w mniej skróconej wersji, pokazać bardziej potoczyście, dopracować szczegóły. Jednym słowem ? nie zachwyca. Co nie znaczy, że nie da się przeczytać. Ot, porządne wykonanie, trochę siermiężne, takie na uczciwą trójkę, a gdy nauczyciel łaskawy, to nawet na czwórkę z minusem.

Śliczna opowieść o dzieciach i o dorosłych dla dzieci i - zaryzykuję to stwierdzenie - dla dorosłych... Jestem dorosła i przeczytałam tę książeczkę sama sobie. Nie ukrywam, że z myślą o otaczających mnie dzieciach, ale przecież każdego dorosłego jakieś maluchy otaczają - mniej lub bardziej licznie. Podczas lektury myślałam nie tylko o dzieciach wokół mnie, ale także o tym wciąż mieszkającym we mnie, chociaż moja dorosłość trwa już wielokrotnie dłużej niż dzieciństwo. Książeczka pobudza do refleksji - nie tylko wspomnieniowych. Podpowiada sposoby rozmawiania z dziećmi - nie tylko o lekturach. Wydaje się, że opowieść o Tosi może być lekarstwem na dziecięcą niechęć do czytania.