Totalnie chaotyczne święta Lottie Brooks

????

Lottie Brooks po raz kolejny zabiera nas do swojego zwariowanego świata. Tym razem w nowym pamiętniku opowiada o przygotowaniach do świąt i o towarzyszącym im chaosie. Standardowo nie zabraknie też miłosnych rozterek i zabawnych pogawędek z przyjaciółkami.

????????

Niezmiennie uwielbiam Lottie Brooks ????

Ta bohaterka i jej życiowe przypały zawsze wywołują szeroki uśmiech na mojej twarzy. Uważam, że ta świąteczna nowelka to świetny dodatek do serii, który wprowadzi czytelnika w gwiazdkowy klimat.

Myślę, że każda młoda nastolatka utożsami się w jakiś sposób z Lottie, a starsi czytelnicy podczas lektury będą mogli przypomnieć sobie swoje nastoletnie lata.

Wielki plus dla autorki za nawiązanie do mojego ulubionego świątecznego filmu ,,To właśnie miłość".

Polecam!

????????????

Święta z Lottie są naprawdę wyjątkowe. Swoimi opowieściami zaczynając od początku grudnia nastrajała nas coraz bardziej. To co u nas było czasami rutyną, u niej stanowiło widowisko dnia. Obecnie jest już trzynastolatką, więc jej słownictwo bywało niekiedy albo dojrzalsze, albo sugerujące właśnie ten nastoletni wiek. Autorka pokazała tutaj kilka scen jakby z dwóch perspektyw. Choć całą historię opowiada Lottie, to jednak rodzina czasem jej odpowiadała w krótkich konwersacjach. To z czego ona nie była zadowolona, rodzic pokazywał tą samą rzecz od innej strony. Sprawiło to, że choćby czytelnikiem była osoba dorosła czy nastolatek, każdy był usatysfakcjonowany podejściem do przedstawionego problemu. W książce pojawiły się takie tematy jak plotki szkolne, wiara bądź nie wiara w sny, jak przygotować się do świąt, pięć minut ciszy dla mamy, by mogła zregenerować siły i wyciszyć umysł, pocałunek, dogryzanie drugiemu, szkolna kupa i wiele innych, które faktycznie były zgrane w czasie z jej wiekiem. Lottie uważa, że ma mocno pokręconą rodzinę i ich przygotowania do świąt są nudne. Jednak czytelnik zauważy, że tak naprawdę te wszystkie problemy nie sugerują nudy, tylko ogólny czas jaki spędza się z rodziną, a której kiedyś może zabraknąć. Wtedy za tym zgiełkiem będziemy tęsknić. Ten tom jest dużo cieńszy od pozostałych, lecz urok jaki dała nam Lottie od części pierwszej wciąż jest obecny. Bardzo często będziecie się podczas lektury uśmiechać, gdyż te wszystkie żenujące dla niej wydarzenia naprawdę są śmieszne, a nią samą można wziąć za mocno niezdarną, albo zwyczajnie pechową. Wciąż uwielbiam w tej serii rysunki, które są bardzo proste, ale przedstawiają nawet sytuacje, które wymienione są jako ozdobniki czy też porównania. Wydaje mi się, że co wydanie, to Lottie w tym czasie robi się rok starsza. Dla niej wciąż młodsze rodzeństwo stanowi nie lada zagadkę. Jakby nie brała na logikę tego, że dzieci nie rozumieją pewnych rzeczy, jednak to również stanowiło ozdobę dla jej historii. Polecam wam całą serię, gdyż każdy tom jest kontynuacją następnego:-)