Trzecie oko Wiedźmy

Kolejne spotkanie z autorką, które było bardzo owocne. Przed wami książka ?Trzecie oko wiedźmy? którą polecam na wieczory z dobrą książką i kubkiem kawy. Jeżeli mielibyście dar w postaci widzenia tzw. trzecie oko. Dar w postaci widzenia, przewidywania przyszłości to, co byście z tym zrobili? Na ile wykorzystalibyście go dla celów prywatnych, a na ile dla dobra sprawy?
Przedstawiam wam Lilianę Romańską, właścicielkę sklepu obuwniczego i opiekunkę czarnego kota. Jest córką, siostrą, ale i kimś więcej. Ma dar, i to taki, o którym w/w, lecz, do czego tym razem się przyda to już sami dowiecie się lecz od jakiegoś czasu pewne sny są powtarzalne i przedstawiają pewnego mężczyznę, jakieś niebezpieczeństwo.
Momentami z humorem, a momentami lekko przerażająco, lecz całość jest fantastyczna przygodą. Poza zjawiskami paranormalnymi mamy też wątek rodziny, która ma za sobą trudne chwile, które często doprowadzają do rozłamu rodziny. Ile jesteś w stanie zrobić dla ratowania jej? Ile jesteś w stanie zrobić, żeby do tego nie dopuścić?
Koniec końców nie przewidzisz jednego, lecz już nic więcej nie napisze, ale warta uwagi oraz zarwani nocy (jak to woli). Polecam całym sercem.
Czekam na nowe i nadrabiam poprzednie książki autorki.

Liliana Romańska na pozór jest zwykłą, przeciętną kobietą. Prowadzi sklep obuwniczy, ma kota i zawiłe perypetie rodzinne, ale jest coś, co ją wyróżnia od innych. To dar, który nazywa ?trzecim okiem?. Bohaterka ma przeczucia, prorocze sny oraz dar telekinezy. Nigdy nie traktowała tego, jako zalety. Chciała żyć normalnie, tak jak inni, niestety musiała się pogodzić z tym, kim jest. Obecnie od dawna dręczy ją jeden koszmar, w którym widzi swego przyszłego męża we krwi. Jakież jest jej zdziwienie, kiedy poznaje tego człowieka w świcie rzeczywistym, a jej relacje z nim coraz bardziej się zacieśniają.

Kto miał do czynienia z twórczością Danki Braun, ten wie, czego może się spodziewać po tej powieści. Autorka tworzy mocno rozbudowane powieści obyczajowe z wątkiem kryminalnym, który toczy się w tle. Jej historie są długie, a akcja powolna. Niekoniecznie jest to minusem, lecz jeśli ktoś lubi, gdy dużo się dzieje i fabuła mknie do przodu niczym błyskawica, musi wiedzieć, że tutaj tego nie znajdzie. Trzeba być również gotowym na morze opisów i wątków pobocznych.

Osobiście mam mieszane uczucia, co to tej pozycji. Do tej pory lubiłam książki autorki, zwłaszcza fenomenalną w moim odczuciu ?Krew na sutannie?, lecz tym razem mi czegoś zabrakło, ani nie poczułam dreszczyku emocji, ani szczególnie nie wciągnęłam się w życie głównych bohaterów. Pierwszy raz poczułam, że historia jest przegadana, choć byłam gotowa na specyficzny styl Danki Braun. Za mało było tu też według mnie Mirka Filera, który jest ogniwem łączącym wszystkie te historie.

W powieściach pisarki podoba mi się to, że jest wielu podejrzanych, a powód popełnienia zbrodni nie jest do samego końca jasny. Każdy ma jakiś motyw, a obierane przez odbiorcę ścieżki myślowe, często bywają mylne, w wyniku czego, zakończenie jest nieprzewidywalne, a o to właśnie w dobrej pozycji chodzi. Podczas finału akcja nabiera tempa i dostajemy odpowiedzi na wszystkie pytania. Tym razem po części udało mi się odgadnąć intrygę, ale nie była ona oczywista.

?Trzecie oko wiedźmy?, to w pewnym sensie książka o sile rodziny oraz przyjaźni. Powiedzenie: ?Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie? jest prawdziwe. Ludzkie tragedie weryfikują, którzy ludzie są wartościowi, a którzy nie są godni naszej uwagi. Jeśli chcecie przeczytać poprawną obyczajówkę z wątkiem kryminalnym i zainteresowała Was fabuła, to ta pozycja będzie dla Was odpowiednia.

,,Tak, to prawda: Liliana Romańska nie była zwykłą dziewczyną jak jej rówieśniczki. Miałam dar. Dar prekognicji... i nie tylko, bo kilka razy stwierdziłam u siebie cechy psychokinezy. "

Autorka niewątpliwie ma dar do opisywania wszystkich scen z dokładnością do najdrobniejszego szczegółu. Zanim opowieść na dobre się zacznie, musimy poznać wstęp, czyli historię wielu postaci, które będą tu obecne. Jeśli już ktoś nowy się pojawi, to na początku rozdziału sam nam się przedstawi. Będziemy wiedzieli kim jest, co robi i w sumie dlaczego się pojawił. To niekiedy powieść szczegółowa, dlatego wręcz musimy poznać drobności z ich życia, by potem zrozumieć fabułę.
Jak czytaliście w cytacie, główna bohaterka posiada tutaj dar przewidywania przyszłości, dlatego czasami interweniuje, kiedy czuje, że coś złego się wydarzy, gdyż może mieć na to wpływ. Opowiada nam w jaki sposób zdobyła pieniądze, by otworzyć swój sklep obuwniczy. Mówią, że jeśli zrobi się coś z korzyścią dla siebie, to przyjdzie nam za to zapłacić. Tak też dzieje się w tym przypadku. Od jakiegoś czasu miewa prorocze sny w których komuś jej bliskiemu dzieje się krzywda. W momencie, kiedy poznaje tą osobę, nieco dopomaga swojemu szczęściu. Jak sądzicie, czy będzie z tego rozliczona?
To jest jednak dopiero początek ważniejszych wydarzeń. Autorka postanowiła zaserwować swoim bohaterom jeszcze ogrom różnych emocji. Przyczynią się do tego inne postacie, które czasem będą irytowały, lecz przy tym nieco rozśmieszały. Nawet mało rozumną policję można tu polubić, gdyż nieco minie, zanim ich trybiki zaskoczą w odpowiedni sposób. To książka, którą bardzo się polubi, kiedy tylko przebrniemy przez początkowe drobnoszczegółowe opisy. Niby będziemy chcieli wybiec w przyszłość, lecz niekoniecznie trafimy w kierunek, jaki obrała pisarka. Jest zaskakująca, bo tak naprawdę długo się zastanawiamy, który wątek będzie tym główniejszym. Bardzo lekki styl pisarski. Książka wciąga bardziej niż odkurzacz. Dosłownie, jak on zwiększa swoje tryby, ale jest to treść, która nas nie męczy. Rozdziały są krótkie i dopiero na końcu nastąpi złączenie wszystkich faktów z układanki. Świetna gra psychologiczna, dlatego bardzo wam ją polecam!

Z książkami tej autorki znam się już od dobrych paru lat, a bohaterowie jednej z jej serii stali się dla mnie jak bliscy znajomi, których uwielbiałam obserwować. A działo się u nich naprawdę sporo. Danka Braun to dla mnie marka sama w sobie, pisarka potrafi w genialny sposób łączyć wątki obyczajowe z sensacyjną warstwą. W jej powieściach namiętność miesza się z kryminałem, a ja miałam okazję stanąć oko w oko z jej kolejną pozycją ukrytą pod tajemniczo brzmiącym tytułem ? ?Trzecie oko Wiedźmy?. Książka nie jest krótka, ale udało mi się z nią rozprawić w całkiem niedługim czasie. Co to oznacza? na recenzję.

ZARYS FABUŁY
Przeszłość Liliany Romańskiej nie była wybitnie usłana różami. Dziewczyna musiała wybierać pomiędzy ojcem, który znalazł sobie nową dziewczynę, a porzuconą matką. Samotna, pomieszkująca jedynie z czarnym kotem, ma jednak instynkt, który pomaga jej w podejmowaniu życiowych decyzji. To paranormalna zdolność przeczuwania i przewidywania. Trzecie oko, jak niektórzy mawiają. Spokój Liliany mąci jednak powtarzający się w kółko sen, w którym widzi mężczyznę mającego zostać jej mężem. Kiedy więc spotyka go w rzeczywistości, postanawia dać sobie szansę i pozwolić na relację, która pomiędzy nimi zaczyna się po prostu rozwijać. Wtedy na jej drodze staje Dominik Darski, irytujący przyjaciel jej brata. Ale to jeszcze nie koniec. To dopiero początek?.

Kiedy prywatny detektyw, Mirek Filer otrzymuje do rozwikłania sprawę pewnego morderstwa i zamachu na życie, nie ma pojęcia, z jak zagmatwaną zagadką przyjdzie mu się zmierzyć.

WSPÓŁCZESNA WIEDŹMA I JEJ RELACJE
Liliana Romańska nie jest zwykłą dziewczyną. Właścicielka kota Menelka i sklepu obuwniczego ma niezwykłą zdolność przewidywania złych zdarzeń. Dlatego kiedy coś jej się śni albo wydaje, ufa swoim instynktom. Tak jak przy wyborze kandydata na partnera. W rodzinnym życiu Lilki nie dzieje się wybitnie dobrze. Od kiedy jej brat przejął stronę ojca (a ten zostawił żonę dla znacznie młodszej kobiety), Liliana ogranicza kontakt wyłącznie do bliskich relacji z matką. W jej życiu wkrótce pojawia się Filip. Lilka widzi w nim dobry materiał na męża, w końcu zdaje się, że właśnie go sobie wyśniła. Całkiem dobry w łóżku, schludny, elegancki, dobrze wykształcony, choć wykonujący fizyczną pracę, której się nie wstydzi. Zupełnie inny niż Dominik Darski, z którym Lilianie niestety przychodzi przebywać. Szorstki, momentami zbyt do przodu, nieprzebierający w słowach. Niezbyt miły dla Liliany, która jest siostrą jego przyjaciela. Mówi, co myśli i ma całkiem niezłą dziewczynę. Nie wiedzieć czemu zaczyna odgrywać w życiu głównej bohaterki dość istotną rolę. Co to oznacza? Kim dla niej będzie? Kim będzie dla niej Filip?

WARSTWA OBYCZAJOWA I KRYMINALNA
Autorka rozpoczyna tą powieść bardzo rozbudowaną warstwą obyczajową. Owszem, czyni wpierw krótkie, mocne i treściwe wprowadzenie po to, potem pozwolić czytelnikowi bliżej przyjrzeć się relacjom rodzinnym, przyjacielskim i też tym mało przychylnym, jakie dotyczą Liliany i otaczających ją osób. Mamy przykład rozbitej rodziny, szukania szczęścia u boku młodszej dziewczyny. Mamy podział relacji, nadszarpnięte więzy z powodu stawiania tylko po jednej ze stron. Pojawia się jakże intrygujący obraz wielu twarzy miłości. Są relacje rozsądne, ale i te bazujące na namiętności. Wszak jedni kierują się w życiu wzrokiem, inni pragnieniami, a jeszcze inni, jak na przykład Liliana, swoim trzecim okiem. Są zazdrości, ukryte pragnienia, kąśliwe komentarze, rozczarowania. Wszystko, co ludzkie, ale zapodane w bardzo atrakcyjny i angażujący sposób. Danka Braun naprawdę potrafi wciągnąć w czyjąś prywatę, a o wiarygodność tematu nie musicie się bać. Kreacja portretów psychologicznych jest tutaj na jak najlepszym poziomie. Potem przychodzi czas na warstwę kryminalną. Trzeba być cierpliwym, ale autorka wszystko wynagradza. Nieraz wyprowadza w pole, stawiając w świetle podejrzeń wielu bohaterów. Na wierzch zaczynają wychodzić prawdziwe intencje, ukryte relacje i tajemnice. Kto pada ofiarą morderstwa? Z czyich rąk? I kto dokonuje zamachu na Lilę?

PODSUMOWANIE
Danka Braun kolejny raz zafundowała mi literacką ucztę, dzięki której najadłam się do syta. Z zaangażowaniem obserwowałam obrazy ludzkich rozterek, w końcu to powieść o poszukiwaniu szczęścia, o zdradach, przebaczeniu, rozczarowaniach, przyjaźni, miłości i skomplikowanych rodzinnych więzach. Na tej linii dzieje się naprawdę sporo. Jako że w książce występuje postać Mirka Filera, a prywatnego detektywa czytelnicy Danki Braun mieli okazję poznać już w innych jej powieściach, mamy zagadkę kryminalną. I tutaj nierozerwalnie wiąże się ona ze wspomnianymi relacjami. Są intrygi, tajemnice, ukryte motywy, śledztwo i wiele hipotez. Jakże trudno było mi wpaść na odpowiedni trop. Kiedy już akcja przyspieszyła tempa, a działo się to w okolicach połowy powieści, nie odpuściła. A ja przeczytałam całość w bardzo szybkim czasie. Co to oznacza? Autorka nie zawiodła. Jeśli więc szukacie mocnej obyczajówki, która z czasem przeradza się w iście detektywistyczną historię, z lekkim, wiarygodnym wątkiem paranormalnym, to jest właśnie to.