Trzy siostry

W poszukiwaniu ciekawej książki jestem jak pies gończy. Niestety, bywa że upoluję mniej interesujący egzemplarz. Są jednak nazwiska, które przyciągają mnie z powodu jakości pióra.

Takim nazwiskiem jest
Heather Morris
...
Na książki autorki odnośnie wspomnień więźniów posypała się lawina niechęci, a ja ją lubię.

W tej publikacji jest mowa o ciepłe uczuć, mocy wspierania, zaufaniu i nadziei.
Kroczymy z siostrami w mroku wojny, po drogach których nikt nie chciałby dobrowolnie wybrać.

Jak opisać głód, bicie, śmierć czy strach?
Wspomnienia nie zawsze pokrywają się z tym co było, a każdy z uczestników opisuje wydarzenie ze swojego punktu widzenia. Z pułapu własnych emocji.

W tej części widać zmiany w pisaniu autorki. Zdania są głębsze, wyraźniejsze, bardziej pewne. Ukazują kolejny kawałek układanki potworności.

Jeśli Pani Morris wyda kolejną książkę , chętnie także ją przeczytałam.

W życiu trzeba umieć oddzielić ziarna od plew, czytać między wierszami i wyciągać wnioski.

Do zaczytania.

Piękna opowieść o siostrzanej miłości, która zwycięży wszystko i złamie wszelkie bariery. Duża część akcji książki dzieje się w obozie koncentracyjnym Auschwitz-Birkenau, przerażające są opisy tego co tam się dzieje i jak młode dziewczyny muszą sobie tam radzić, żeby przeżyć. Jednak nie jest to przybijająco-depresyjna opowieść, Tak jak to zwykle bywa z historiami dziejącymi się w obozach zagłady. Narracja skupia się na siostrzanej miłości, dzięki której bohaterki, nawzajem się wspierając przezwyciężają wszystkie, nawet najtrudniejsze chwile. Udaje im się dożyć wyzwolenia obozu przez armię radziecką i przeżyć marsz śmierci. W czasie wojny tracą najbliższych, ale wszystkim trzem siostrom udaje się pozostać przy życiu.
Druga część książki opowiada o tym jak trzy kobiety radzą sobie po zakończeniu wojny: jak zakładają rodziny, wyjeżdżają na południe by pomagać przy współtworzeniu nowego państwa Izrael i jak radzą sobie z dramatyczną przeszłością, która prześladuje ich każdego dnia, zarówno w snach jak i na jawie.
Jednak siostrzana miłość wszystko zwycięża i dożywają wspólnie późnej starości, otoczeni rodziną i najbliższymi. Wzruszająca książka paradoksalnie napawająca optymizmem i wzmagającą chęć życia. Bardzo polecam!

Trzy siostry", trzy młode dziewczyny i emocjonalna podróż. Siostry na swojej drodze spotykają życzliwe osoby, ich drobna pomoc, małe gesty a przede wszystkim empatia sprawiają, że dziewczynom udaje się przetrwać piekło jakim był obóz. Autorka opisała zmagania sióstr po opuszczeniu obozu i traumy jaka z tym wszystkim była związana. Książka niezwykle mnie poruszyła, sięgnęła wgłąb mojej duszy i sprawiła, że ciężko było powstrzymać łzy.

Zawsze być razem, nieważne w jakich okolicznościach. Być razem i strzec się nawzajem. Czy jednak los będzie na tyle łaskawy?
Cibi, Magda i Livi obiecują ojcu, że nigdy się nie rozdzielą. Nie spodziewają się jednak, jak trudno będzie dotrzymać słowa, ani w jak ciężkich czasach przyjdzie im żyć. Niedługo potem po raz kolejny wybucha woja, a one, jako żydówki, narażone są na ogromne niebezpieczeństwo. Cibi i Livi trafiają do Auschwitz, Magda ukrywa się przed nazistami, ale na niewiele rzeczy ma wpływ. Dziewczyny czeka wiele bólu i cierpienia, dodatkowo potęgowanego przez myśl, że miały być razem, a zostały rozdzielone. Czy determinacja pomoże im przetrwać piekło i znowu się spotkać?

?Trzy siostry? to już czwarta książka tej autorki, którą przeczytałam. Jak wszystkie poprzednie skupia się na tematyce obozowej, bierze na tapet losy określonych osób i podążą za nimi do samego końca. Powieść powstała na bazie wspomnień głównych bohaterek, chociaż czuć w niej wyraźnie beletrystyczną nutę. Autorka ma tendencję do pewnych ułatwiających odbiór historii schematów. Czytając ją, nie ma się wrażenia, że obcuje się z literaturą faktu, bardziej fikcyjną opowieścią. W innych recenzjach zauważyłam zarzuty, że autorka nie do końca trzyma się prawdy historycznej. Nie traktowałabym więcej jej książek, jak dokładnej relacji, bardziej powieści inspirowanej faktami, które oddają ogólny klimat przeszłości.

Czy jednak w jakiś sposób czułam się mniej przejęta? Czy opisywane zdarzenia mną nie wstrząsnęły? Nie jest to pierwsza powieść o obozowej tematyce, którą przeczytałam i szczerze mówiąc, jestem ogromnie wdzięczna za pewne uproszczenia. Znam bardziej dokładne i traumatyczne relacje, zdecydowanie nie jest to na moje nerwy. Tym razem doceniam to, że autorka skupiła się na pięknych i wzniosłych aspektach człowieczeństwa, że nawet w piekle potrafiła opisać miłość i przywiązanie sióstr.

W moim odczuciu ?Trzy siostry? to powieść napisana w podobnym stylu do wcześniejszych. Jest przerażająca, ale w umiarkowany sposób, oparta na faktach, ale też mocno fabularyzowana. Z tych względów książkę czyta się szybko, z niegasnącym zainteresowaniem i przerażeniem.
...

Kolejna książka autorki, która opisuje losy osób przebywających w Auschwitz.
Tym razem poznajemy historię trzech sióstr ze Słowacji, które w dzieciństwie obiecały ojcu, że zawsze będą razem i nigdy się nie rozdzielą. Niestety los miał wobec nich zupełnie inne plany i dwie z sióstr trafiły do obozu. Trzeciej siostrze udało się uniknąć wywózki jedynie dlatego, że przebywała w tamtym czasie w szpitalu. Jednak po pewnym czasie i Magda została wywieziona do Auschwitz i spotkała się z Cibi i Livi. Siostry tym razem obiecują sobie, ze przeżyją, co się udaje pomimo wielu niebezpiecznych dla nich sytuacji. Udaje im się wrócić do ojczyzny, która wygląda teraz zupełnie inaczej, a kobiety zdają sobie sprawę, że nie jest to już ich miejsce. Postanawiają wyjechać do Izraela, gdzie już nikt i nic ich nie rozłączy.
***
Historia sióstr jest bardzo ciekawa, zwłaszcza jeżeli czytelnik wie, że opisywane zdarzenia miały miejsce w prawdziwym życiu. Jednak dla mnie autorka ma jeden minus w pisanych książkach ? nie potrafi wywołać we mnie głębszych emocji. Odnoszę wrażenie, że brakuje jej tego czegoś, co sprawia, że czytelnik współodczuwa opisywane zdarzenia i ma poczucie współuczestniczenia w nich. Heather Morris mimo opisywania trudów życia sióstr w obozie i ich późniejszych losów robi to w taki sposób, iż odnosiłam wrażenie jakby nie była to walka o życie, a jedynie oczekiwanie na lepsze jutro.
Losy sióstr są jednak ciekawe i styl pisania autorki nie zmienia tego, przez co kobiety przeszły, aby przeżyć i znów móc być razem. Historia sama w sobie jest poruszająca, ale także w pewien sposób dająca nadzieję, ponieważ na ogół przyzwyczajeni jesteśmy głównie do mówienia o ofiarach obozów, a zdecydowanie mniej nagłaśniane są przypadki przetrwania kaźni. Po przeczytaniu tej pozycji aż głupio jest człowiekowi narzekać na to, co we współczesnych czasach wydaje się problemami. Pozostaje nam jedynie cieszyć się z faktu, iż ominął nas tak okrutny los.

To już moja trzecia książka jaką przeczytałam tej autorki. Wszystkie dobrze się czyta. Jak tytuł wskazuje, opisuje ona losy trzech sióstr, które trafiły do obozu koncentracyjnego. Opisuje ich życie przed obozem, w trakcie ich przebywania w nim i po obozie. Mimo, iż wiele przeżyły te kobiety w swoim życiu, to jednak przez swoją determinację udało im się przeżyć i założyć własne rodziny. Choć piętno tamtych wydarzeń odbiło się na nich do końca życia.
Moim zdaniem książka jest zbyt lekko napisana i troszkę gubi się w niej okrucieństwo tamtych lat. Tak siostry wiele przeżyły, ale może tak naprawdę im się udało, ale co z tymi którzy nigdy nie wrócili, którzy zginęli w męczarniach, nie tylko za swoje życie, ale często za innych.
Reasumując są to losy właśnie tych trzech kobiet. Może taki właśnie były, jak je opowiedziała autorka na podstawie rozumów z siostrami. Oczywiście były to bardzo trudne lata, tragiczne i bezwzględne.
Warto przeczytać książkę, jak i warto się zastanowić, nad tym, że historia lubi się powtarzać. Czy nie dążymy swoja biernością i brakiem zainteresowania do powrotu czasu, w którym człowiek człowiekowi zgotował ten los.

Kolejna książka autorki, którą miałam przyjemność czytać i tym razem się nie zawiodłam.
Historia siostrzanej miłości, które obiecały ojcu, że nigdy się nie opuszczą i zawsze będą się wspierały wzajemnie. Jak każda historia z Auschwitz, ta również wywołuje wiele smutku i łez. Magda, Livi i Cobi to siostry, o jakich chyba mógłby marzyć każdy, ale czasy w których przyszło im żyć niestety były trudne, okrutne i bezwzględne.
Piękna, poruszająca historia, która czyta się z zapartym tchem.
Polecam i zachęcam do lektury! Warto, warto i jeszcze raz warto!!!
Zupełnie inny, nieznany dotąd świat.

"Trzy siostry", to kolejna już książka autorki po którą sięgnęłam. Choć jej twórczość zbiera skrajne opinie, osobiście myślę, że jednak warto dać autorce szansę.
Tym razem mamy okazję poznać trzy siostry Cibi, Magdę oraz Livi, które darzą się szacunkiem i wielkim uczuciem, którego w dzisiejszych czasach może im pozazdrościć niejedno rodzeństwo. Obiecały one bowiem ojcu, że zawsze będą razem, wzajemnie się wspierały i trwały przy swym boku.
Dziewczyny i ich okres dorastania trafił na niezwykle trudny czas, gdy na świecie panowała bezlitosna wojna, a ludzie żydowskiego wyznania, do których również zaliczały się dziewczyny, były traktowane na świecie jako zło konieczne, którego najlepiej się pozbyć.
Książka porusza trudy wojny, opisuje życie dziewcząt w obozach koncentracyjnych Auschwitz - Birkenau, gdzie ludzie traktowani byli gorzej niż zwierzęta. Nie mieli żadnych praw, jedynie same obowiązki, a każdego dnia mierzyli się ze śmiercią, poniżeniami i walczyli o przetrwanie. Niestety nie było to łatwe i nie wszystkim udało się przetrwać ten okrutnie trudny czas. Książka wywołuje potoki łez, gdy wspomina okrutne czasy, poznajemy najtragiczniejsze wspomnienia z obozowego życia sióstr i doświadczamy ich cierpienia i straty.
Książka, która po części przybliża tragiczne wydarzenia wojennych czasów, niemniej jednak muszę się niestety zgodzić z wieloma zarzutami słanymi pod adresem autorki, Heather Morris, że obraz obozowego życia sióstr został nieco podkoloryzowane. Z takimi stwierdzeniami spotykałam się już przy okazji poprzednich książek autorki, w których opisywała życie Lalego Sokołowa oraz Cilk, dlatego tym razem zwróciłam na to szczególną uwagę. Wiele mówi się o okrucieństwach jakich dopuszczali się Niemcy, co jest zdecydowanie za bardzo zatuszowane w książce. Życie sióstr owszem jest trudne i nie jest usłane różami, ale zawsze wszystko się udaje, zawsze się odnajdują, gdy inni nie mogą tego dokonać latami. Za wiele pozytywnych splotów wydarzeń, aby można było urzeczywistnić prawdziwe obozowe wydarzenia. Dla mnie powinno być. Opisane więcej autentycznych faktów z życia trzech głównych bohaterek.
Pomijając jednak zbyt sielankowe losy sióstr, to książka, podobnie jak inne pozycje autorki czyta się bardzo szybko i z zaciekawieniem. Zdecydowanie mogę ją polecić tym, którzy twórczość autorki już wcześniej pokochali.

?Trzy siostry? Heather Morris, to świetna opowieść o miłości trzech sióstr do siebie. Często w życiu bywa, że ma się rodzeństwo, ale nie utrzymuje się z nim większego kontaktu, czasami jakieś rodzinne spotkania, sporadyczne rozmowy. Każdy jest zaprzątnięty swoimi sprawami, nie interesuje go, co dzieje się z tak bliskimi osobami. Jednak są rodziny, w których te kontakty są bliskie i to jest bardzo piękne. Autorka ?Trzech sióstr? opisuje ich prawdziwe losy, bardzo trudne, czasami wręcz tragiczne kiedy przebywają w obozie koncentracyjnym, ale obietnica dana ojcu trzyma je przy życiu. Myślę, że wychowanie za młodu ma bardzo duży wpływ na to, jacy będziemy jako dorośli ludzie, jak będziemy postrzegać innych i jak ich traktować. Wszystkie książki, które czytałam o losach Żydów, opisane w bardzo ciepły sposób. Trudne sytuacje, ale czyta się z zaciekawieniem, co będzie dalej i czy uda się bohaterom i dotrą do upragnionego celu. Bardzo polecam tę książkę.