Tylko bądź przy mnie

Strach, to obezwładniające uczucie, które popycha do nieprzemyślanych i desperackich czynów. Jednak najsilniejsza jest obawa nie o siebie, ale o ukochane osoby. To właśnie przez strach, Sage zrobiła coś, co złamało jej serce. I nie tylko jej. Przez wydarzenia z przeszłości, dziewczyna czuje się zepsuta i bezwartościowa. Choć wmawia sobie, że nie zasługuje na Lucę, każda chwila spędzona osobno jest dla niej prawdziwą torturą. Tylko czy da się jeszcze naprawić to, co było między nimi? I czy tajemnice dziewczyny nie zniszczą ich po raz kolejny?

Po finale jaki zafundowała nam w ?Jednak mnie kochaj? Laura Kneidl, jak na szpilkach oczekiwałam drugiego tomu serii. Tamto zakończenie totalnie wyprowadziło mnie z równowagi i byłam wściekła na Sage za jej nieprzemyślane zachowanie. Początek ?Tylko bądź przy mnie? pochłaniałam z bijącym mocno sercem i wypiekami na twarzy, ale już po pierwszych kilku rozdziałach zdałam sobie sprawę, że rozbicie tej historii na dwa tomy było ze strony autorki ogromnym błędem. Finał pierwszego tomu był zwrotem akcji, po którym? wracamy do punktu wyjścia. I w zasadzie cała historia zaczyna się od nowa. Miałam wrażenie, że znowu czytam ?Jednak mnie kochaj? tyle, że w zmienionej odrobinę wersji. Choć polubiłam bohaterów i styl autorki na tyle, by czerpać przyjemność z lektury, czułam się rozczarowana faktem, że akcja nie rozwija się w żaden zaskakujący sposób, tylko ciągle kręci się w kółko.

Jednym z najistotniejszych wątków jest uczucie między Sage a Lucą i głównie wokół tego kręci się cała akcja. Autorka postarała się, by historia naszpikowana była emocjami i nie szczędzi swoim bohaterom rozterek, rozczarowań i łez. Niestety jak dla mnie cała ta drama z rozstaniem, była po prostu bez sensu, a w konsekwencji cofnęła tylko bohaterów o kilka kroków do tyłu. Zamiast obserwować rozwijające się uczucie, jesteśmy świadkami walki serca z czymś, co bohaterka nazywa rozsądkiem (ale jak dla mnie była to głupota). Rozumiem problemy psychiczne Sage, jej lęki i obawy, ale przyciąganie do siebie chłopaka, by odepchnąć go znowu ?dla jego dobra? sprawiało, że miałam ochotę uderzyć dziewczynę czymś ciężkim, żeby w końcu się ogarnęła.

Największe oczekiwania miałam wobec wątku przeszłości dziewczyny. Od początku byłam ciekawa jak się on rozwinie i czułam żal do autorki, że kompletnie olała wyjaśnienia w tomie pierwszym. Niestety tym razem olewa go jeszcze bardziej i ciągle spycha na dalszy plan. Pani Kneidl jest prawdziwą mistrzynią w unikaniu odpowiedzi na dręczące czytelnika pytania i opisywaniu codziennych, błahych czynności, zamiast tych ważnych i istotnych. Najbardziej ekscytujące sceny kończą się szybko, zastąpione opisem kolejnego dnia na uczelni, czy codziennych obowiązków. Wkurzało mnie to niesamowicie, a moja frustracja sięgała zenitu. Na szczęście finał okazał się na tyle ciekawy i ekscytujący, by nieco złagodzić moje narzekania. Nie zmienia to jednak faktu, że chyba wolałabym, żeby tak zakończył się tom pierwszy. Lubię tą serię, ale lubiłabym ją znacznie bardziej, gdyby nie była serią, pojedynczą książką o bardziej skondensowanej akcji.

O CZYM? ?Tylko bądź przy mnie?, to opowieść o pokonywaniu własnych lęków i słabości. O walce z bolesnymi wspomnieniami i zastępowaniem ich nowymi, lepszymi. Autorka stawia na obyczajowy klimat, unika gwałtownych zwrotów akcji i woli opisy codziennych czynności zamiast szokujących scen. Co kto lubi, ale ja wolałabym, żeby skrajne emocje, które funduje nam autorka, miały większe odzwierciedlenie w właściwej akcji. Opowieść Sage jest spokojna, wyważona, romantyczna i wzruszająca, ale niestety też dosyć rozwlekła i pełna zbędnych opisów. W zasadzie jedyny zarzut jaki mam wobec tej historii, to zupełnie niepotrzebne rozciąganie fabuły na dwa osobne tomy. Szkoda, że autorka się na to zdecydowała, bo jeden w zupełności by wystarczył, jeśli byłby bardziej skoncentrowany na tym, co naprawdę istotne. Nie zmienia to jednak faktu, że polubiłam Sage i Lucę i bardzo przyjemnie mi się o nich czytało, nawet jeśli ziewnęłam raz czy dwa w trakcie lektury. Jeżeli podobały Wam się takie historie jak ?Save me? czy ?Silence?, powieści Laury Kneidl również przypadną Wam do gustu.

Nie znają się od dziś, tak samo jak i czytelnicy sięgający po drugi tom cyklu nie spotykają Luka i Sage po raz pierwszy. Wszak, tak dla pewności dopowiem, po tą książkę należy wyciągnąć rękę dopiero po uprzednim zapoznaniu się z pierwszą częścią. Sage to dziewczyna, która uciekła przed przeszłością. Pozostawiona sama sobie, teraz jeszcze bardziej niż kiedykolwiek wcześniej. Bez pewnego dachu nad głową, bez nabywającej gotówki, która z pewnością sporo by ułatwiła. Zwyczajna, skromna, niewychylająca się dziewczyna. Teraz pogrążona w cierpieniu, bo w końcu doprowadziła do rozpadu związku, który był dla niej ratunkiem. Luca to przystojny podrywacz, który zdążył pokazać się Sage od zupełnie innej strony. Zdaje się, że jednak wprost inaczej niż ona, szybko odżył po rozstaniu zapełniając miejsce po ukochanej nową ?opcją? zastępczą. Czy to tylko pozory? Czy chłopak sprytnie maskuje ból? A może tak naprawdę Lukowi i Sage nigdy nie było pisane bycie razem?

Opowieść o wielkim rozstaniu i powolnym odkrywaniu swoich prawdziwych uczuć. Podsycona zazdrością, walką z własnymi demonami i troską o drugiego człowieka. Autorka uświadamia, jak ważnym elementem naszego życia jest szczera rozmowa. Bez tego wszystko może lec w gruzach. Bohaterowie czują coś do siebie, a jednak dzieli ich psychiczny dystans dający się we znaki obu stronom. Czy będą w stanie go przełamać? Sprawy nie utrudnia nowa partnerka Luka, która wcale nie jest stereotypową jędzowatą zołzą. Stąd historia budzi emocje i podobnie jak w pierwszym tomie rozwija się w wiarygodnym, odpowiednio dynamicznym tempie.

Na drugim planie przewija się wątek ogromnej przyjaźni, bezinteresownej, dającej ogromne wsparcie, potrafiącej pokonać wiele przeszkód. Cudowna duszyczka, jaką jest April, częstuje swoją energią i w tym tomie, pokazując swoje serce na dłoni. Niczym cień podąża za główną bohaterką także przeszłość, której dramat znajdzie w końcu swoje ujście. Tragiczne wspomnienia krzywd doznanych w dzieciństwie wychodzi na wierzch, a Sage czyni przed Lukiem spowiedź, po raz pierwszy pokazując mu podstawy swojego zachowania. Czy to jednak koniec traum budzących stany lękowe? Czy Alan, który stał się sprawcą tego wszystkiego, dostanie to, na co zasłużył?

Po drugi tom sięgnęłam wyłącznie z ciekawości. Poprzedni tom skończył się w najgorszym z możliwych momentów i musiałam dowiedzieć się, co stało się później. Pierwsza część niestety była według mnie naprawdę średnia i nie zaintrygowała mnie niczym. Jednak już od pierwszych stron "Tylko bądź przy mnie" byłam totalnie zakochana w całej historii! Uważam, że autorce udało się bardzo dobrze poprowadzić kontynuację. Ode mnie dostaje ona ogromnego plusa za fakt, że główni bohaterowie nie mają ogromnej "depresji" przez swoje wcześniejsze rozstanie i nie narzekają cały czas, tylko ich życie płynie dalej. Oczywiście czuć wielki smutek, ale nie jest to dołujące czy przygnębiające. Aż do ostatnich stron kibicowałam bohaterom, aby wszystko im się udało. Na pewno sięgnę jeszcze po twórczość Laury Kneidl i mam nadzieję, że wydawnictwo Jaguar wyda następne jej książki.

ROLLERCOASTER EMOCJI
Tylko bądź przy mnie to kontynuacja, nie będę więc specjalnie skupiała się na przybliżeniu fabuły - nie chcę nikomu spoilerować, a przy tej historii bardzo łatwo o spoilery. Pozwólcie więc, że przeprowadzę Was przez moje wrażenia z lektury i mocne strony tej książki. Po pierwsze - autorka poruszyła poważny temat i doprowadziła go do końca bez uproszczeń. Sage cierpi na ogromne lęki i chociaż dziewczyna stara się z nimi walczyć, rozpoczyna terapię, poznaje przyjaciół, to jednak nic magicznie nie rozpływa się w powietrzu - bohaterka codziennie stacza walkę i wszystko dzieje się w swoim tempie. Wielki plus za to, bo nadaje to realizmu całej opowieści, a także sprawia, że mamy większą ochotę kibicować Sage. Pozostając w temacie bohaterów - niezwykle podobało mi się, że L. Kneidl rozbudowała niektóre wątki i poznaliśmy między innymi matkę Luki i April. Pojawiło się też trochę więcej Connora, którego udało mi się polubić. Ponadto, autorka zadbała o to, abyśmy nie nudzili się podczas lektury - dzieje się sporo i dostajemy masę emocji. Są wzruszenia i łzy, a także uśmiechy i radość. A sposób, w jaki autorka poprowadziła historię i na jakie zakończenie się zdecydowała, tym bardziej mnie usatysfakcjonował. Jestem zdecydowanie na tak!
STRUKTURA
Książka podzielona jest na numerowane rozdziały z Sage w roli pierwszoosobowej narratorki. Nie ma też wielkiego przeskoku czasowego między tomami, co bardzo mi się podobało. Miałam wręcz wrażenie, że odpalam drugi odcinek i zaczynam dokładnie od tego momentu, na którym skończyłam wcześniej. Laura Kneidl po raz kolejny zapewniła mi przystępną w odbiorze historię, gdyż jej styl pisania sprawiał, że czytało się łatwo i bez zgrzytów. Operowała słowem lekko i w taki sposób, że czytelnik wciągał się w historię. Tę dylogię zdecydowanie zaliczam do udanych!
PODSUMOWUJĄC
Tylko bądź przy mnie to finał dylogii, a jednocześnie niezwykle trafnie postawiona kropka nad i, w historii Sage i Luki. Podobał mi się kierunek, w jakim podążyła ta opowieść, a także sposób, w jaki nam ją zaserwowano. Z pewnością jeszcze kiedyś wrócę do losów tej dwójki, a tymczasem nie mogę doczekać się lektury innych książek Laury Kneidl. Polecam, zdecydowanie! Komu najbardziej? Miłośnikom książek YA oraz autorek takich jak Mona Kasten, Bianca Iosivoni czy też z naszego polskiego podwórka - Martyna Senator.