Tylko jedna chwila

?Tylko jedna chwila? to wzruszająca opowieść o stracie i poświęceniu.
Aleksandra, znana malarka, ginie w wypadku samochodowym. Jej matka nie może się z tym pogodzić i na każdym kroku daje drugiej córce do zrozumienia, że to ona powinna była zginąć. Joanna ze spokojem znosi wszystkie obelgi matki. Pewnego dnia w ich domu pojawia się Gracjan, mąż zmarłej Aleksandry i oznajmia Joannie, że musi zostawić jej pod opieką córkę. Życie Joanny diametralnie się zmienia. Na szczęście ma ciotkę, która ją wspiera i we wszystkim jej pomaga.
Joanna zrozumie, że wcale nie znała swojej siostry. Czy wszystkie sekrety ujrzą światło dzienne?
Historia opisana w książce pokazuje jak złudny potrafi być obraz perfekcyjnej rodziny i jak często postrzegamy kogoś w inny sposób niż w rzeczywistości jest.
Kolejną kwestią, która została poruszona w tej książce to stosunki na szczeblu matka-córka. Postawa Danuty pokazuje, jak matka może wyrządzić córce krzywdę słowami. Danuta przeżywa żałobę, więc w jakimś małym stopniu można ją usprawiedliwić, ale jej znęcanie się psychiczne nad córką jest nie do zniesienia. Faworyzowanie jednego dziecka jest dla mnie czymś nie do przyjęcia.
Ta książka zmusza czytelnika do refleksji i przeanalizowania własnego życia i swoich relacji w rodzinie.

Każdy z nas nosi maski i wystarczy jedna chwila, by obnażyć swą prawdziwą twarz. Udajemy nawet przed najbliższymi, czasami ze zwykłej troski, ale niekiedy z czystego wyrachowania i chęci pokazania się z lepszej- nie zawsze tej prawdziwej- strony.
Pani Sylwia w swej powieści doskonale to ukazała. Na przykładzie trzech kobiet pokazała, jak bardzo życie potrafi rozczarować i przynieść ból, łzy i niemoc, a zarazem zesłać szczęście w najmniej spodziewanym momencie. Czasami wystarczy jedna chwila, by zmienić bieg życia kilkunastu osób...

"Tylko jedna chwila" to powieść wielowątkowa, bardzo złożona, momentami trudna pod względem poruszanych tematów a przy okazji niezwykle wciągająca i wzruszająca. Naprzemienna narracja bohaterów pozwala spojrzeć na tę samą sprawę z różnego punktu, poznać ich dylematy i motywy, które nimi kierują. Łatwiej jest zrozumieć ich samych, jak i podejmowane przez nich decyzje, które czasami (z innego punktu widzenia) mogą się wydawać zupełnie irracjonalne.
Bohaterowie są bardzo dobrze zbudowani, niezwykle różnorodni, niosący w sobie całą gamę emocji. Choć każdy z nich jest już skrzywdzony przez los, starają się nie poddawać i przeć do przodu. Nie ma tu nikogo zbędnego, każdy z nich wnosi wiele do tej historii.
Niezwykle żal mi było Danuty, niezwykle nieszczęśliwej i zgorzkniałej kobiety, która straciła "nie to" dziecko, nosi w sercu żal do losu, że to starszej córki nie zabrał, a tą młodszą- tą nieskazitelną, najlepszą, najmądrzejszą, naj... pod każdym innym względem.
Czy w ogóle takie coś jest możliwe? Czy można kochać jedno dziecko bardziej od drugiego, nawet jeśli to pierwsze przekreśliło nasze marzenia i cele?
Autorka porusza w swej powieści niezwykle trudny temat alkoholizmu i funkcjonowania całej rodziny uzależnionego. Jest to ważne i powinniśmy o tym mówić jak najczęściej, pamiętać, że jest to choroba, która nieleczona może prowadzić do dramatycznych następstw i powodować kolejne zagrożenia. Jest tu również mowa gwałcie i depresji, o pogrążaniu się w ciemności, walce z własnymi demonami, by na końcu złapać wyciągniętą z pomocą dłoń i wypłynąć na powierzchnię, zaczerpnąć tchu... zobaczyć słońce... i wrócić do życia.
Historia ta zmusza człowieka do refleksji, do spojrzenia na własne relacje rodzinne i zastanowienia się nad nimi, ale nie przytłacza powagą, wręcz przeciwnie- napisana jest z wielkim wyczuciem i empatią, ale momentami można naprawdę szczerze się roześmiać.
Książkę pomimo trudnych i bolesnych tematów czyta się bardzo dobrze. Akcja może nie goni na złamanie karku, ale potrafi mocno zaskoczyć i w najmniej spodziewanym momencie zmienić swój bieg. Autorka poza warstwą obyczajową przemyciła również wątek kryminalny, który podniósł adrenalinę i nie pozwolił na monotonność akcji a nam czytelnikom na znużenie. Znalazłam w tej historii wszystko to, co lubię. Z wielką ciekawością czekam na kolejne historie, które wyjdą spod pióra pani Sylwii.

Czy polecam?
Zdecydowanie tak to wielowątkowa opowieść o życiu, które może przydarzyć się każdemu z nas.

?Tylko jedna chwila? jest wielowątkową historią. Autorka bez zbędnego upiększania pokazała życie przeciętnej rodziny, w której skrywane tajemnice przyniosły wiele cierpienia jej członkom.

Warto też zwrócić uwagę na problem budowania życia rodzinnego na kłamstwie oraz manipulowaniu, knuciu intryg, aby samemu osiągać korzyści kosztem bliskich osób. Nie jest to cukierkowa, ale słodko ? gorzka historia, taka jakie jest prawdziwe życie. Gdzie mieszają się dobre i złe chwile, ale zawsze jest nadzieja na lepsze jutro, a prawda zawsze ujrzy światło dzienne. I często jedna zła decyzja potrafi zniszczyć nam życie. Wystarczy chwila nieuwagi, brak prawidłowego ocenienia sytuacji, działanie pod wpływem emocji i nieszczęście gotowe.

?Nawet najtrudniejsze doświadczenia mogą być początkiem czegoś dobrego.?

Joanna mieszka w Skierniewicach, pracuje jako nauczycielka, jest samotna, jej związki z mężczyznami nie należały do udanych. Opiekuje się matką, która zmaga się z depresją i nadużywa alkoholu. Jej siostra Aleksandra, uznana malarka niespodziewanie ginie w wypadku samochodowym. Matka po tragedii, która je dotknęła coraz mocniej zatraca się w ciągu alkoholowym, obojętna na wszystko, bywa bardzo nieprzyjemna dla Joanny. Uważa, że los z niej zakpił zabierając ukochaną córkę, a zostawił z tę, która pokrzyżowała jej życiowe plany. Ich monotonne życie, niespodziewanie ożywia wizyta szwagra. Ten odkrywa przed Joanną prawdę o swoim małżeństwie i chce pod jej opieką zostawić córkę. Stopniowo odkrywana prawda o siostrze bardzo zaskakuje i jest nieprzyjemna. Jakby tego było mało, do miasta wraca mężczyzna, z którym przed laty łączyło ją silne uczucie.

Życie lubi zaskakiwać, a prawda o bliskich bywa bardzo bolesna. Następujące po sobie wydarzenia burzą pozorny spokój Joanny, jednak ona wie, że najważniejsza jest teraz siostrzenica, dziewczynka ma dopiero pięć lat. Akcja powieści toczy się swoim rytmem i wzbudza ogromne, skrajne emocje. Na duży plus zasługują dialogi, słowne przepychanki, cięte riposty, które wywoływały szczery uśmiech. Bohaterowie wiarygodnie ukazani, to ludzie o skomplikowanych osobowościach, naznaczeni, poturbowani przez życie. Narracja toczy się z kilku perspektyw, co daje nam szersze, wnikliwsze spojrzenie na rozwój wydarzeń. Joannę polubiłam od razu, to dobra, szczera, pracowita, serdeczna, młoda kobieta. Jej matka ? Danuta jest bardzo niesprawiedliwa, bywa okrutna, na każdym kroku krytykuje, zachwalając przy tym wyimaginowane zalety nieżyjącej córki ? trudno mówić o sympatii do niej. I Franciszka, siostra Danuty ? cóż to pozytywna, pełna życiowej mądrości kobieta.

Autorka porusza szereg trudnych, złożonych problemów. Robi to z empatią, bez zbędnego lukrowania. Zbyt szybkie, nieplanowane rodzicielstwo, które kładzie się cieniem na dalsze życie. Poczucie życiowej porażki, depresja, problemy alkoholowe, faworyzująca miłość rodzicielska. Samotność, strata bliskich, choroba, poczucie pustki, niepewność, bezradność. Marzenia o licznej rodzinie, rezygnacja z własnych planów, poświecenie. Zdrada, zazdrość, ludzka zawiść, kłamstwa. Miłość, która nigdy nie wygasła?

Przez powieść się płynie, a emocje buzują! Poruszająca, nasycona mądrością, bardzo realna opowieść. Daje do myślenia i niesie nadzieję. Czytanie od początku do końca było ogromną przyjemnością. Ukazuje jak bardzo możemy się pomylić w ocenie innych, nawet najbliższych nam osób. Zakończenie? uch, nie mogło być innego, iskierka nadziei wyraźnie świeci. Serdecznie polecam! Tatiasza i jej książki :)

Rodzina to najważniejszy element naszego życia. Stanowi fundament- stabilny, silny, niezachwiany, od pierwszych chwil na świecie. I zarówno ta, z której się wywodzimy jak i ta, którą sami w dorosłych latach tworzymy, powinny być skałą, na której można się oprzeć każdego dnia. Jednak nie zawsze udaje się stworzyć tak silne więzi, w końcu pomimo szczerych chęci nie da się zmusić nikogo do miłości, nawet gdy dzieli się wspólny dach nad głową.
Joanna jest nauczycielką i mieszka w rodzinnym mieście w Skierniewicach. Nie udało jej się założyć własnej rodziny, a gdy ją poznajemy opiekuje się matką, która nie potrafi pogodzić się ze śmiercią drugiej córki. Joanna doskonale zdaje sobie sprawę, że nie jest ulubienicą rodzicielki, jednak stara się tym nie przejmować i wspierać ją w żałobie. Zrozumienie kiedyś uzyskiwała w ramionach ojca, obecnie może liczyć na nieco zwariowaną ciotkę Franciszkę. Kobieta miała lata na to, by pogodzić się z brakiem matczynej miłości, poczuciem bycia gorszą, grubszą, mniej zdolną, niepotrafiącą utrzymać związku i stanowiącą ciągłe rozczarowanie. Aleksandra, jej zmarła siostra, nie była wobec niej szczera i nie działała wobec niej z dobroci serca. Jednak dopiero, gdy jej zabrakło, na światło dzienne powoli zaczynają wychodzić tajemnice, które skrzętnie skrywała. Jak mocno zatrząsną one życiem Joanny?
"Tylko jedna chwila" to powieść, która fanów literatury obyczajowej zauroczy z miejsca. Dzięki temu, że wraz z główną bohaterką odkrywamy rodzinne sekrety wraz z upływem fabuły, ani na chwilę nie tracimy zainteresowania lekturą. Autorka w znakomity sposób rozbudza naszą chęć na poznanie prawdy nie tylko o prawdziwych losach Aleksandry, ale także powodach zachowania Danuty- matki Joanny oraz ujrzenia innej perspektywy związku Asi z Jakubem, który zakończył się wiele lat temu. W tej książce za pomocą bohaterów poruszone zostanie wiele istotnych tematów. Jak brak przejrzystej komunikacji między partnerami może zniszczyć najlepiej rokujące relacje. Jak różne są barwy siostrzanej miłości, która nie zawsze jest bezwarunkowa i taka, jaką być powinna. Jak traumy spowodowane dosłownie przez ułamki sekund, tytułowe tylko chwile, mogą wpływać na resztę życia człowieka, a przede wszystkim jego postawy względem innych. Ale ta powieść także uzmysławia jak wiele sekretów może skrywać zwyczajna rodzina i jak bardzo można pomylić się w ocenie najbliższych. To bardzo życiowa historia, która nie tylko zmusza do przemyśleń ale uważam, że wielu czytelniczkom pozwoli się także utożsamiać z Joanną. A pomimo wszystkich kwestii, które tu znajdujemy, trudności powodowanych nie tylko przez los ale także najbliższych ludzi, znajdziemy tu także nadzieję. W końcu nawet po najbardziej pochmurnych dniach zawsze wychodzi słońce. Szukając powieści realistycznej, o życiu, rodzicielstwie, miłości, zdradzie, kłamstwach ale także o nieokiełznanej mocy innych osób- pozytywnej i negatywnej, mającej ogromny wpływ na ludzkie losy, nie zapomnijcie o tej pozycji. Jest naprawdę warta uwagi.

Sylwia Markiewicz w swojej powieści przybliża nam relację między czterema bohaterkami. Pierwsza z nich to siostrzena między Joanną a Aleksandrą - córkami Danuty. Natomiast druga to między Danutą a Franciszką - siostrach po 50-ce. Jak to często się zdarza między siostrami, ich stosunki nie są idealne, narosło między nimi wiele tajemnic z przeszłości, niedopowiedzeń i żalu. Dochodzą do tego bieżące problemy, które dodatkowo sprawiają, że Joanna nie ma lekko.

Chyba nikt nie lubi, gdy ktoś próbuje za nas podejmować decyzje, wręcz układać nam życie. Tego doświadczyła Joanna. Ja takiemu stanowi rzeczy mówię zdecydowane: nie! To moje życie, moje wybory, nawet jeśli będę musiała zapłacić za to konsekwencjami. Życie powinno się przeżyć po swojemu, a nie tak, jak będzie lepiej dla rodziny lub co gorsza, bo tak wypada.

Autorka porusza temat matczynej miłości. Uczucie to powinno być bezwarunkowe, a matka powinna jednakowo kochać obie córki. Dlaczego w tym przypadku tak nie było? Tego nie mogę Wam wyjawić.

Kolejnym ważnym tematem jest wątek alkoholizmu. Widzimy jak nałóg może zniszczyć człowieka, jak cierpi na tym rodzina. Alkohol po cichu przejmuje nad człowiekiem kontrolę. Powód sięgania po butelkę? Mnóstwo. Może to być nieradzenie sobie z problemami czy trudne przeżycia. Autorka nie ocenia swoich bohaterów, co osobiście bardzo sobie cenię w książkach. 

Kolejnymi interesującymi wątkami są opieka nad schorowanymi rodzicami, poświęcenie, samotność czy depresja.

Jak już wyżej można zauważyć, postacie obdarzeni zostali wadami, słabościami, chorobami, zmartwieniami. Są po prostu tacy jak my, bo doskonałych ludzi nie ma. Uważam że każdy człowiek nosi w sobie coś, co chciałby ukryć przed światem. Ale z drugiej strony każdy człowiek ma w sobie pokłady dobra, o których nie zdaje sobie sprawy lub o nich zapomniał. Czasem to inni ludzie potrafią to dobro z człowieka wydobyć i zmienić go na lepsze.

Cieszę się, że w fabule pojawia się starsza osoba. Lubię w książkach rozpiętość wiekową, a przede wszystkim to, ile mogę wynieść z doświadczenia życiowego takich postaci.

Ale nie myślcie, że jest tylko smutno, wzruszająco. Bohaterki niejednokrotnie Was zaskoczą, dostarczą chwil radości czy podzielą się miłosnymi rozterkami. 

"Tylko jedna chwila" to życiowa, nieoczywista powieść o niełatwych relacjach rodzinnych, trudnych decyzjach. To historia skłaniająca do reflekscji, dająca nadzieję na lepsze jutro i motywację do życiowych zmian. Polecam bardzo!

Jedno wydarzenie powoduje,że życie wielu osób diametralnie się zmienia.Myślenie,że znaliśmy najbliższa osobę okazuje się błędne.Intrygi sprzed lat,szalone decyzji i tajemnice Aleksandy ujrzą wreszcie światło dzienne.
Joanna od lat była obarczona troską o najbliższych nie zaznajac od nich dobrego słowa i podziękowania.
Podziwiałam jej cierpliwość,dobroć i oddanie rodzinie kosztem własnego szczęścia.

Czytając książkę na przemian uśmiechałam się i wzruszyłam.
Bohaterowie mogliby być jednymi z nas.Doświadczali ogromu emocji spowodowanych odkrywanymi tajemnicami.
Trzymałam mocna kciuki za Joanne i jej walkę o swoje szczęście i lepsza przeszłość.

Historia pokazuje jak jedno wydarzenie burzy świat wielu osób.A osoba,która miała być przykładem i chlubą zostaje zdemaskowana-ukazując prawdziwe oblicze.

Lektura skłania do refleksji i przemyśleń.Prawda zawsze ujrzy światło dzienne a dobroć powróci do osoby,która okazuje go innym.

Bardzo wzruszająca i emocjonalna powieść,która gorąco Wam polecam.
Wielokrotnie łezka zakręci się w oku podczas czytania.
Czas spędzony z nią nie będzie stracony

ZARYS FABUŁY
Joanna mieszka w Skierniewicach razem z matką, w której oczach zawsze była tą gorszą córką. Tą, którą nie można pochwalić się przed znajomymi. I choć jej życie dotąd było raczej monotonne, teraz wszystko się zmienia. Jedna chwila, wypadek samochodowy siostry ? Aleksandry ? uruchamia lawinę kolejnych zdarzeń. Kiedy matka Joanny, Danuta, z powodu śmierci córki zaczyna popadać w depresję i topi żale w alkoholu, do kobiety przyjeżdża szwagier, teraz już wdowiec, i kieruje do niej naprawdę nietypową prośbę. Chce, żeby Joanna zajęła się jego córką. Okazuje się, że zmarła siostra pozostawiła po sobie wiele tajemnic i że jej poukładane życie pełne sukcesów wcale nie było tak idealne, jakby się mogło wszystkim wydawać. Przyjmując na barki ciężar podjętych decyzji, Joanna rozpoczyna swoje prywatne śledztwo. Tymczasem do miasta powraca jej były chłopak. Jedno jest pewne, nadchodzi czas wielkich zmian.

GŁÓWNA BOHATERKA: SINGIELKA OPIEKUJĄCA SIĘ MATKĄ
Główna bohaterka powieści, Joanna, jest nauczycielką. Samotna, mająca na koncie nieudane związki, na co dzień opiekuje się matką, która nie potrafi jej docenić. Nieco okrągła i z sylwetką odbiegająca od wizerunku idealnej, ma piękne wnętrze. To odważna i gotowa do poświęcenia kobieta, która potrafi wykazać się empatią. Która w tej swojej zwyczajności umie być niezwykła ze względu na osobowość. Zupełnie inna od siostry Aleksandry, uznanej, warszawskiej malarki, która ? jak się okazuje ? miała co nieco na sumieniu. Bardzo jej kibicowałam, a los wystawia ją w tej historii na wiele poważnych prób.

SZWAGIER, MATKA, SIOSTRZENICA, EX: CZYLI SŁOWO O DRUGIM PLANIE
Autorka zadbała o drugi plan, zróżnicowany pod względem osobowości, dzięki czemu książka nie jest monotematyczna, a pojawia się w niej wiele ciekawych wątków. Mamy zatem Gracjana, szwagra, który przychodzi z zaskakującą propozycją i który znalazł się w prawdziwym potrzasku na drodze poszukiwania swojego szczęścia. Jest Danuta, starsza kobieta, przytłoczona przez niespełnione ambicje i faworyzująca tylko jedną córkę. Mamy pięcioletnią dziewczynkę, która traci mamę, jest ciotka wpadająca z odwiedzinami, były chłopak Joanny, który powraca i inni mężczyźni, przykładowo napotkani w czasie śledztwa, jakże kontrowersyjni. Jednym słowem, nuda czytelnikowi nie straszna.

SKŁADNIKI FABUŁY
Sięgając po niniejszą powieść, zderzamy się z gorzką historią wszczętą przez dramatyczne wydarzenie, jakim jest śmiertelny wypadek. Takie sytuacje zawsze ciągną za sobą lawinę zmian, w tym wypadku dosięgają one bezpośrednio siostry zmarłej. Mamy historię o skomplikowanych rodzinnych relacjach, tajemnicach, zdradach, o pozornie niewinnych układach, które pozostawiają po sobie mocny ślad. To powieść o różnych odcieniach matczynej miłości i podobnie o różnych twarzach miłości, jaka rodzi się pomiędzy mężczyzną, a kobietą. O tym, co w życiu naprawdę przynosi szczęście, o pogoni za fortuną, o utraceniu własnej godności, karierze i o pozorach. Niby powieść obyczajowa, o prozie życia, a jednak ze zdrową dawką sensacji, która zapewnia parę zwrotów akcji.

PODSUMOWANIE
?Tylko jedna chwila? to powieść obyczajowa, która potrafi zaskoczyć. Skomponowana z trudnych tematów wywołujących różnorakie emocje: przez frustrację po rozchodzące się na sercu ciepło, gorzka, a jednak przynosząca nadzieję. To nie jest sztampowa i zamknięta w ramach jednego gatunku historia, mamy tutaj także prywatne śledztwo i nutkę kryminału. To moje pierwsze zetknięcie się z prozą Sylwii Markiewicz, ale na pewno go nie żałuję. Mam wrażenie, że spędziłam parę godzin z wartościową lekturą i Wam też mogę ją polecić.