Tylko ona została

Dom na wzgórzu budzi grozę wśród lokalnej społeczności, nie tylko ze względu na jego położenie nad przepaścią, ale przede wszystkim ze względu na wydarzenia, które miały miejsce w 1929 roku. Wówczas 17 letnia Lenor Hope została oskarżona o zamordowanie rodziców i siostry, choć nigdy nie udowodniono jej winy. 54 lata później do schorowanej, częściowo sparaliżowanej Lenor, zostaje zatrudniona opiekunka, Kit McDeere. Niespodziewane zniknięcie jej poprzedniczki, tajemnice skrywane od lat przez mieszkańców domu, niewyjaśniona tragedia i zagadkowe słowa wystukane przez Lenor na maszynopisie, wzbudzają niepokój Kit. Jednocześnie sprawiają, że dziewczyna postanawia poznać prawdę o tragicznych wydarzeniach sprzed lat.
.
Riley Sager jest w formie. Lubię w jego książkach te nieprzewidywalne zakończenia, pełne plot twistów, które wbijają czytelnika w fotel. Zdarza się, że autor popłynie w tych swoich pomysłach, tym razem również zaszalał, ale... Podobało mi się. Tym bardziej, że dynamika zakończenia zrównoważyła bardziej spokojny początek. Choć spokojny, nie oznacza pozbawiony emocji.
"Tylko ona została" klimatem przypomina mi "Wróć przed zmrokiem ". Ta sama, mroczna, pełna niepokoju atmosfera, elementy nadprzyrodzone potęgujące uczucie lęku. Autor zbudował nietuzinkową historię, tkaną z niedopowiedzeń, tajemnic, mrocznych zakamarków ludzkiej natury. Krok po kroku, z nutą napięcia prowadzi czytelnika śladami Lenor, by wraz z główną bohaterką odkryć, co kryją mury domu Hopes End. Nie zawiódł Riley Sager, wykreował ciekawe postaci, pełne niespodzianek, zwodził mnie, mamił, bym jak najdłużej tkwiła w niewiedzy. Intrygującym elementem tej układanki były retrospekcje, które podsycały moją ciekawość.
Nie zawiódł mnie Sager. Czytajcie, bo dobre.

Lenora Hope, to o niej powstała rymowanka, która zdradza co się stało 1929 roku. Wtedy siedemnastoletnia dziewczyna była posądzona o brutalne morderstwo, jednak koniec, końców nie została skazana, gdyż zabrakło dowodów, a tylko ona przeżyła tę tragedię. Jednak jej reputacja legła w gruzach. Wszyscy w okolicy znają choćby ze słyszenia tę historię

Mamy rok 1983, Kit McDeere zostaje oddelegowana do rezydencji na klifie, gdzie ma opiekować się słynną Lenorą Hope, ma zastąpić poprzednią pielęgniarkę. Pani Hope przeszła kilka udarów, przez co straciła mowę i ma sprawną tylko lewą rękę. Komunikuje się za pomocą jednego stuknięcia, co znaczy ?nie?, oraz podwójnego, co oznacza ?tak?. Tylko nieliczni wiedzą, że Lenora potrafi pisać na maszynie. Kit ma o tym się przekonać bo jej podopieczna pisze jej, że chce jej wszystko opowiedzieć.

Jaka jest prawda o tym, co zdarzyło się 1929 roku? Czy Kit też skrywa jakiś sekret jak Lenora? Co się stało z poprzednią pielęgniarką, która z dnia na dzień opuściła rezydencję nocą?

Z twórczością autora poznałam się od przeczytania książki ?Dom po drugiej stronie jeziora? i bardzo mi się podobała. Więc bez wahania zdecydowałam się na tę książkę, miałam przeczucie, że się na niej nie zawiodę.

Każdy bohater jest rewelacyjnie wykreowany, wszystko dopracowane w najdrobniejszym szczególe. W tej historii chyba nie ma postaci, która nie ukrywała by jakieś tajemnicy. A to sprawiło, że moja ciekawość została tak pobudzona, iż ciężko mi było oderwać się od tej książki.

Już samo miejsce, jak rezydencja na klifie jest wręcz idealnym miejscem do takiej akcji. To ile razy autorowi udało się wywieźć mnie w pole, nie zliczę u palców jednej ręki. W tej książce podejrzewałam chyba każdego po kolei, oczywiście poza osobą, która rzeczywiście była winna.

Riley Sager ma fenomenalny talent do tworzenia zwrotów akcji. Gdy ja już myślę, że znam rozwiązanie zagadki, nagle dzieje się coś, co dosłownie wciska mnie w fotel (dobra w kanapę bo nie mam fotelu). A zakończenie to był majstersztyk.

Czytając tę książkę nawet nie zdawałam sobie sprawy, że taka osoba jak Lenora Hope żyła naprawdę i te morderstwa również wydarzyły się w 1929 roku. Dopiero po przeczytaniu dopisku od autora się dowiedziałam. Rewelacyjnie ta historia została wykorzystana do tej powieści.

Jeżeli jeszcze się zastanawiacie czy przeczytać tę książkę, to się nie zastanawiajcie tylko po nią sięgnijcie. Gwarantuję, że nie będziecie się nudzić.

???????

,,Nawet więzienie staje się twoją ostoją, jeśli nie znasz niczego poza nim".

(fragment książki)

°

Rok 1929, okazała posiadłość na klifach. To właśnie tu dochodzi do brutalnego wymordowana rodziny Hope. Przeżyła tylko jedna osoba i jest nią siedemnastoletnia Lenora Hope. To na dziewczynę padają wszystkie oskarżenia związane z morderstwem.

Rok 1983. Opiekunka Kit McDeere zostaje zatrudniona w rezydencji na klifach. Ma zajmować się Lenorą Hope, która przez swoją mroczną przeszłość stała się dla okolicznych mieszkańców postacią wręcz mityczną. Kobiecie jednak nigdy nie udowodniono winy. Opiekunką Kit targają sprzeczne emocje - z jednej strony obawia się o atmosferę w nowym miejscu pracy. Z drugiej strony jest ciekawa Lenory i ma nadzieję odkryć prawdę o tamtej strasznej nocy.

?????????

Jakie to było dobre!

Uwielbiam książki tego autora, ale ta to już w ogóle była tak dobra, że śmiało mogę ją ocenić na równi z ,,Wróć przed zmrokiem".

Sam pomysł na fabułę to dla mnie strzał w dziesiątkę. Do tego tajemnice z przeszłości, rodzinne konflikty, stary dom na klifach - klimat gwarantowany! Bardzo podobał mi się też wątek z pisaniem na maszynie.

Pod koniec ilość zwrotów akcji to była totalna jazda bez trzymanki! Choć wszystkie te zbiegi okoliczności i powiązania między bohaterami były mało prawdopodobne, zupełnie mi nie przeszkadzały. Uważałam je wręcz za satysfakcjonujące.

Jeśli lubicie czytać o starych domach z duszą i o rodzinnych sekretach, ta książka jest dla Was!

????????

To 3 książka autorka jaką poznałam. Pierwsza mnie kompletnie rozczarowała, druga skradła serce. Jak było teraz ?

Przepadłam i totalnie książka trafia do topki roku. Czacha dymi to mało powiedziane.

Ta książka aż kipi od zagadek, tajemnic, niewypowiedzianych słów. Zamknięta społeczność - tylko pracownicy i właścicielka domu, mord?rstwa sprzed lat owiane tajemnicą i nagłe teraźniejsze zniknięcie. Bohaterka z szarą moralnością zajmująca się starszą panią , z którą ma coś wspólnego.

Narracja prowadzona jest dwutorowo: teraźniejsza z perspektywy głównej bohaterki oraz przeszłość z punktu widzenia panny Hope.

Dawno żadne autor aż tak nie wodził mnie za nos, dawno nie czytałam książki, gdzie jedna tajemnica rodzi kolejną jeszcze bardziej złożoną tajemnicę.

Chyba z 10 zagadek zgadłam aż 1. A serio szare komórki aż się pociły z analizy.

I co najlepsze będąc jakoś w 80% rozwiązała się zagadka. I tak myślałam co jeszcze może się wydarzyć. Otóż te ostatnie 20% rozłożyło mnie na łopatki. Tyle elementów wskoczyło na swoje miejsce a szok był nie do opisania.

Pełna tajemnic, domyśleń, dziwnych zasad i niewyjaśnionych zdarzeń książka, która wciąga i miesza w głowie. Ta historia jest wciąż żywa w mojej głowie.

"Wiedziałam, że pozory mogą mylić. I że w odpowiednim świetle nawet więzienie, będzie wydawać się urocze."

Przyglądając się położonej na klifie posiadłości, w której spędzi kilka najbliższych tygodni Kit McDeere nie może odpędzić się od powracającej w myślach szkolnej rymowanki, a szczególnie jej ostatnich wersach :

"To nie ja ich zabiłam - Lenora wołała,
Lecz z całej rodziny tylko ona została."

Przed wielu laty w tym miejscu doszło do okrutnej zbrodni, a siedemnastoletnią wówczas córkę właściciela oskarżono o brutalne zabójstwo rodziców i siostry. Choć sama nigdy nie odniosła się do oskarżeń, to dla wszystkich było jasne, że to właśnie ona ma ich krew na rękach.
Decyzja Kit, by przyjąć ofertę pracy jako opiekunki częściowo sparaliżowanej starszej kobiety podyktowana jest nieciekawą sytuacją finansową oraz obecnym zamieszaniem wokół jej osoby. Nieoczekiwanie otrzymuje od Lenory propozycję spisania jej historii, w której ujawni prawdę o zbrodni sprzed lat....


Zawsze przyciągał mnie motyw starych posiadłości, gdzie najmniejsze nawet skrzypniecie wyzwala niekontrolowany dreszcz. Rezydencja Hopes End pod tym względem wpasowuje się idealnie. "To miejsce potrafi kąsać..". Położona na krawędzi klifu, przytłoczona tragedią przeszłości, popada w coraz większą ruinę. Ale tutaj pierwsze skrzypce zdecydowanie gra zbrodnia, która pół wieku temu wstrząsnęła mieszkańcami wybrzeża.

Trzeba przyznać, że Riley Sager ma wyjątkowy dar utrzymywania czytelnika w nieustannym napięciu. Mroczny klimat, aż przesiąka przez karty powieści, porywając nas w swoje sidła. W sidła wykute z niedopowiedzeń niemego cierpienia i bolesnych wydarzeń zakorzenionych głęboko w przeszłości. Z wnikliwością sportretowane ludzkie zachowania i emocje dojrzewające na przestrzeni lat.

Długo starałam się w ułożyć w myślach to, co wydarzyło się na ostatnich stronach. Nie przypominam sobie książki, w której następowało by tak wiele zwrotów akcji. I chociaż można by odnieść wrażenie, że autor trochę przekombinował, to uważam, że wszystko gruntownie przemyślał i gdy ostatni element układanki trafia na swoje miejsce możemy być w pełni usatysfakcjonowani.

?Tylko ona została?. Riley Sager to dla mnie niekwestionowany mistrz plot twistów, to w jaki sposób potrafi poprowadzić czytelnika przez fabułę jest po prostu niezwykłe. Czerpię ogromną przyjemność z czytania tego co wychodzi spod jego pióra.

Ta historia to dla mnie mistrzostwo! Dosłownie! Szczerze przyznaje, że choć wszystkie jego książki które przeczytałam niesamowicie mi się podobały to ta wywołała najmocniejsze bicie serca. Autor w nietuzinkowy sposób wprowadza czytelnika w świat intryg, tajemnic i przeszłości, która sprawia, że wyjście na światło dzienne wprowadzi niesamowity chaos i dosłownie eksplozje mózgu. W skali do do 10 dostaje 11!

To autor, który zawsze mnie zaskakuje, w trakcie czytania wydaje mi się, że sporo wiem, że jestem bliska rozwiązania, a później czuje się jakbym dostała piłką w głowę. Niby wiesz gdzie jesteś ale nie do końca rozumiesz co się dzieje dookoła. Jeśli wydaje mi się, że nie nic mnie w książkach nie zaskoczy to wtedy wchodzi ON Riley Sager i miażdży wszystko co do tej pory myślałam. Uwielbiam to pióro, ten niesamowity klimat i gęstą atmosferę jaką przestawia już od pierwszych stron. Kreacja bohaterów jest jednym słowem mistrzowska i dopracowana w każdym szczególe. Sam pomysł na fabułę jest dla po prostu świetny. Genialna pozycja, która na długo zagości w mojej głowie! Nie pozostaje mi nic innego jak tylko Wam polecić i czekać na koleje dzieło!