Tylko przy tobie

To moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki. Bardzo lubię poznawać nowych pisarzy dlatego też nie mogłam przejść obojętnie obok książki "Tylko przy mnie", która jest pierwszym tomem serii "Bracia Bergman". Jest to powieść z gatunku new adult, w której znajdziemy motyw slow burn, wymuszonej bliskości, frenemies to lovers. Stylistyka i język jakim posługuje się autorka jest bardzo lekki i przyjemny w odbiorze co sprawia, że książkę czyta się naprawdę szybko. Od pierwszych stron zostałam wciągnięta do świata bohaterów. Historię Willi i Rydera pochłonęłam w jeden dzień i nie byłam w stanie oderwać się od niej choćby na chwilę. Fabuła została w interesujący sposób nakreślona, przemyślana, dopracowana i bardzo dobrze poprowadzona. Natomiast bohaterowie, zarówno pierwszo jak i drugoplanowi, zostali w świetny, autentyczny i dość barwny sposób wykreowani. To postaci, które mają swoje tajemnice, a także wady i zalety, borykają się z mniejszymi bądź większymi problemami, zdarza się im popełniać błędy, czy postępować pod wpływem emocji, dlatego tak łatwo się z nimi utożsamić w niektórych przypadkach, podzielając podobne troski i dylematy moralne. Historia została przedstawiona z perspektywy obojga postaci, co pozwoliło mi lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą, z czym się zmagają każdego dnia, jakie wydarzenia z przeszłości wpłynęły na ich obecne życie i postrzeganie niektórych kwestii, a tym samym mogłam lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Jeśli chodzi o głównych bohaterów, to Willa zaskarbiła sobie moją sympatię, nie ukrywam, że czasami to co robiła czy mówiła trochę mnie denerwowało, jednak kiedy zagłębiłam się bardziej w jej losy, w to z czy musiała się mierzyć w zasadzie w pojedynkę w ostatnim czasie, zrozumiałam skąd wzięły się jej niektóre zachowania. Współczułam jej sytuacji w jakiej się znalazła i jednocześnie z całych sił jej kibicowałam. Podobało mi się jak została przedstawiona jej relacja z mamą, kiedy czytałam ich rozmowy w moich oczach niejednokrotnie pojawiały się łzy. Ryder natomiast całkowicie skradł moje serce. Ubolewałam jednak nad tym, że po tym czego doświadczył miał problem z przełamaniem się jeśli chodzi o komunikację.. dopiero poznanie Willi, spędzanie z nią czasu sprawiło, że młody mężczyzna zaczął powoli wychodzić poza strefę swojego komfortu, otwierać się na społeczeństwo. Zresztą dotyczy to również Willi, która przed wszystkimi usiłowała zgrywać twardą, nie potrzebującą pomocy drugiego człowieka kobietę, a w głębi duszy była bardzo wrażliwa i potrzebowała wsparcia. Relacja bohaterów została w rewelacyjny sposób zaprezentowana. Ogromnie podobały mi się utarczki słowne pomiędzy bohaterami, wielokrotnie wywoływały uśmiech na mojej twarzy. Naprawdę od początku dało się wyczuć wyraźne przyciąganie między bohaterami, które z każdą kolejną czytaną stroną przybierało na sile. Niemniej jednak wszystko toczyło się swoim rytmem, pozwalając Czytelnikowi skupić się na gestach, słowach i odczuciach towarzyszących głównym postaciom. Bardzo podobały mi się momenty kiedy Willa i Ryder otwierali się przed sobą, dzielili swoimi troskami, problemami, ale i pragnieniami. Niesamowicie ważną rolę w tej powieści odgrywają postaci drugoplanowe, które wprowadzają sporo zamieszania do życia Willi i Rydera. Mowa głównie o najbliższej rodzinie bohaterów, którzy z całych sił ich wspierają i w każdej sytuacji mogą siebie wzajemnie liczyć. Istotnym elementem tej historii jest także wątek sportowy dotyczący piłki nożnej, bo to w nią gra Willa, z nią wiąże swoją przyszłość. Natomiast Ryder ze względu na swoją przypadłość zdecydował się zrezygnować z przyjemnością jaką czerpał z tego sportu. Kolejny bardzo ważny wątek zawarty w tej historii to reprezentacja osób niesłyszących. Uważam, że autorka w bardzo interesujący sposób przedstawiła to z czym zmagają się osoby niesłyszące, jak trudne bywa czasami dla nich odnalezienie się w społeczeństwie, ale również to, że ich "ułomność" wcale ich nie definiuje. Autorka w swojej powieści porusza wiele ważnych, życiowych, i ponadczasowych tematów, które tak naprawdę mogą spotkać każdego z nas czy naszych bliskich. Mowa o niepełnosprawności, chorobie bliskiej osoby, mierzeniu się z własnymi ograniczeniami, radzeniu sobie z trauma. Wszystko to wywoływało we mnie całą gamę emocji! "Tylko przy Tobie" to emocjonująca, miejscami poruszająca i wartościowa historia o akceptacji, wsparciu oraz miłości, która pojawia się znienacka i jednocześnie w najbardziej odpowiednim momencie. Naprawdę świetnie spędziłam czas z tą książką i czekam już na kolejny tom! Polecam!

Jeśli jeszcze nie czytaliście tej książki, to powinniście wiedzieć, że jest niesamowita! Osoby wrażliwe będą się często wzruszały, a momentami w waszych oczach mogą pojawić się łzy. Autorka poruszyła tutaj bardzo trudne tematy, ale pomiędzy nimi daje nam przesłania, na które normalnie nie zwraca się uwagi.
,,Mogę wszystko, jeśli tylko bardzo się postaram."

Te słowa wypowiada umierająca na raka mama głównej postaci. Często sobie żartuje, choć w jej słowach jest wiele dobrych rzeczy. To ona każe cieszyć się każdą chwilą, bo nie wiadomo, czy będzie następna. Wie, że życie jest krótkie i chce, by jej córka robiła to, czego pragnie. By sięgała na sam szczyt, a nie żyła w przekonaniu, że to nie dla niej. Willa, czyli jej córka, często zachowuje się jakby zjadła wszystkie rozumy i jej wielki temperament nie zawsze idzie w parze z powagą. Pomimo tego, że sama nie chce być oceniana, robi to na innych. Zwłaszcza na Ryderze, który nie zrobił tego, co chciała i robił tego, czego oczekiwała. W ten sposób zaszufladkowała go z innymi mężczyznami, których ma dosyć. Pomimo tych wszystkich złości, które wylewa w jego stronę, najbardziej jest zła na swoje ciało, które zauważa jego piękne oczy. Często wybiega w przeszłość lub przyszłość i te myśli zajmują jej trochę czasu. Jeśli chodzi o samego Rydera, to inni znają jego obraz, który im ukazuje. Jednak, kiedy czytamy jego perspektywę, to widzimy jaki jest czuły i jak przeżywa swój stan. Jest w fazie, kiedy zauważa wszystko wokół, roślinność i inne przedmioty na które nikt inny nie zwróciłby uwagi. Pomimo tego, że tych dwoje nie rozpoczęło swojej relacji jak należy, to jednak szybko się przekonamy, że odruchów ciała nie da się oszukać. Ich romans będzie gorący i burzliwy, a osoby wstydliwe mogą niejednokrotnie zatykać sobie dłonią oczy:-) Autorka ładnie nakreśliła wybory bohaterów. Oboje musieli mierzyć się ze swoimi ograniczeniami, choć na innych zasadach. Może i ten romans szybko poszedł do przodu, ale jeśli ktoś jest spostrzegawczy, to zobaczy, że od początku mieli się ku sobie. Powiedzmy, że w pewnym momencie nie mieli nic do stracenia, a wzajemne wsparcie było im bardzo potrzebne.
Na początku książki mamy ostrzeżenie dotyczące treści, więc wiemy na co się piszemy. Z pewnością jest to lektura dla dorosłych z wielu powodów. Przeczytałam ją z przyjemnością, więc jeśli lubicie sięgać po takie tematy, to zachęcam do lektury:-)

Chloe Liese nakreśliła odurzającą historię, jaka gra na najczulszych strunach wrażliwości, trafia do najgłębszych zakamarków czytelniczej duszy i funduje nieprawdopodobne tortury emocjonalne, które z każdą kolejną stroną miażdżą jeszcze mocniej! To jeden z tych pasjonujących rollercoasterów, obok którego nikt nie będzie w stanie przejść obojętnie. I choć zaintrygowany do granic czytający pragnie z jednej strony jak najprędzej dotrzeć do finału, to jednak lawina skrajnych emocji wymaga co pewien czas ukojenia, na dodatek świadomość, że zakończenie może zamiast happy endu przynieść wielki ból, nakazuje zwolnić i delektować się chwilami, gdzie prym wiodą miłość, nadzieja, rozbrajające przekomarzanie się głównych postaci oraz błyskotliwie nakreślona pasja do sportu.

Kreacje bohaterów zasługują na ogromne brawa! Tak dosadnie i trafnie opisane zostały wszelkie rozterki i lęki postaci, że nie sposób ich nie pokochać i nie kibicować im całym sercem. Każdy z nich został boleśnie doświadczony przez los, bagaż doświadczeń stał się dla nich prawdziwym piętnem. I choć zagłębiając się w tą poruszającą, choć równie zadziorną opowieść, doskonale zdajemy sobie sprawę, że Willę i Rydera łączy coś wyjątkowego, to jednak mamy też miażdżącą świadomość, że miłość, jaka w ich wypadku zrodziła się z zabawnego -czubienia się?, nie zawsze jest w stanie uleczyć wszelkie rany? Czy dadzą sobie szansę?

"Tylko przy tobie" jest subtelną, chwytającą za serce powieścią o trudnych wyborach, walce o marzenia, brutalnej chorobie, niesprawiedliwym losie, ale zarazem kojącą i otulającą historią o pierwszej miłości i pasji, które mogą okazać się wyjątkowo skutecznym lekiem na największy ból, otumaniający mrok. Przepadłam w niej bez reszty, rozkochała mnie w sobie już od pierwszych stron i będzie wybrzmiewać w mojej duszy jeszcze bardzo długo! Jestem pewna, że ta wartościowa opowieść podbije wiele czytelniczych serc. Polecam gorąco!

Rok 2024 kończyłam z "Tylko przy tobie" pióra Chloe Liese, pierwszy tom cyklu "Bracia Bergman", którą miałam przyjemność przeczytać dzięki uprzejmości Wydawnictwa Prószyński.

Ta historia zapowiada się dość niewinnie. Ryder nie słyszy, więc gdy Willa prosi go o pożyczenie notatek, a on nie reaguje, naraża się tym sposobem na gniew dziewczyny. Na domiar złego wykładowca łączy ich w parę do wspólnego projektu. Nie spodziewałam się, że w tej historię trafię na dwóch złośliwców. Czego oni nie robili by dokuczyć sobie nawzajem i wbić szpilę. Nie obyło się bez kuksańców, pierdzących poduszek i prowokowania.
Śledząc przekomarzania tej dwójki bawiłam się świetnie. Przysłowie ?kto się lubi ten się czubi? u Willi i Rydera sprawdza się świetnie.

Jednak ta historia to nie tylko zabawne momenty. To również opowieść o podążaniu za swoimi marzeniami, radzeniu sobie z niepełnosprawnością, z wychowaniem w niepełnej rodzinie, ale także o odchodzeniu, chorobie i żałobie. "Tylko przy tobie" jednak to przede wszystkim piękna historia miłosna, w której dwie osoby mocno doświadczone przez los będą musiały przestać się bać i zaufać.
Rydera uwielbiam. Myślę, że jeśli takich osób byłoby więcej, to ten świat byłby po prostu lepszy. Oczywiście, że jest niesamowicie wysoki, przystojny i wypakowany, ale to nie o to chodzi. On przede wszystkim ma dobre serce, mówi co myśli, a kreatywności w radzeniu sobie z Willą nie można mu odmówić.
Za to z Willą nie do końca się polubiłam. Otóż Willa jest tchórzem. Jednak mimo mojej antypatii do niej rozumiem czemu była taka, a nie inna i podziwiam ją za przemianę, którą przeszła.
Ta dwójka przejdzie długą drogę.

Jeżeli macie ochotę na romans z charakternymi, złośliwymi bohaterami, przy których lecą wióry, to ta historia będzie dla Was. ?Tylko przy tobie? to historia, która bawi, wzrusza i rozpala zmysły. Mi bardzo przypadła do gustu i jestem bardzo ciekawa kolejnej części i przygód kolejnego brata Bergman.

Pierwszy bliższy kontakt Willi i Rydera jest dość niefortunny. Tak właściwie, nawet nie wiem, czy ich interakcję można tak określić. Ona prosi go o notatki, a on udaje, że jej nie słyszy pozostawiając pytanie bez odpowiedzi. Profesor młodej kobiecie wcale zadania nie ułatwia zarzucając jej, że nie dostanie taryfy ulgowej nawet jeśli jest dobrze aspirującą piłkarką. Z biegiem stron bohaterowie chcąc, nie chcąc, zbliżają się do siebie. Choć na pozór żadne z nich nie jest w typie tego drugiego, łączy ich więcej niż mogłoby się wydawać, a i dopełniają się świetnie na innych płaszczyznach. Mam nadzieję, że o tej książce dane mi będzie czytać tylko pochlebne opinie, bo totalnie mnie w sobie rozkochała, zauroczyła, w ogromnym stopniu wzruszyła. ?Tylko przy tobie? to świetny romans, który rozwija się powoli, jednak od pierwszych chwil czuć emocje, które buzują w bohaterach: odrobina irytacji, fascynacja, stopniowo budowane zaufanie, czy też pożądanie. Ryder, jak na gbura przystało, skradł moje serce od razu. Pochodzący z rodziny wielodzietnej mężczyzna, mimo stosunkowo krótkiego życia zdołał przekonać się na własnej skórze jak to jest utracić coś, co kochało się całym sercem, jakąś istotną część siebie. Wielbię to, jak traktował Willę: odrobinę jak dzikie zwierze, które chciał oswoić. Mimo licznych przekomarzanek był dla niej wyrozumiały, otaczał ją olbrzymią dozą czułości, roztaczał ochronny pancerz, sprawiał, że kobieta powoli otwierała się na niego. Willa zaś traktowała mężczyzn zawsze z dystansem, nie brała ich jako pewnik, bardziej dodatek w chwilach, gdy sama tego chciała. Było to pokłosie tego, jak potraktował ją ojciec: na wieść o dziecku odciął się od kobiety, która je nosiła pod sercem. Relacja głównej bohaterki z jej matką przedstawiona została przepięknie. Chloe perfekcyjnie oddała emocje towarzyszące kobietom w ich trudnej drodze życia, a we mnie, czytelniczce, każdą kolejną sceną z nimi dwiema wywoływała łzy wzruszenia. Miłość wylewała się z tych stron. ?Tylko przy tobie? skłania do refleksji. To nie tylko książka o odnalezieniu miłości. To też walka o marzenia, ale i rezygnacja z nich. To nowe początki i nadzieje, a dla kontrastu roztrzaskane serce. Nawet nie liczyłam na to, że jedna z ostatnich książek 2024 roku okaże się tak dobra. Wrócę do niej z pewnością.