Tyrmand Pisarz o białych oczach

Jest to biografia, która ma na celu przybliżenie nam postaci Tyrmanda. W życiu każdego człowieka wiele się dzieje, ale gdy spojrzymy na jego życiorys, to wydaje się chwilami, że na jego życie nakłada się życie wielu ludzi. Ucieczki, walki, bunt, czyli wszystko, co możemy znaleźć w PRL-owskiej Polsce.

Biografie mają to do siebie, że jedne porywają, a inne nie do końca. Wszystko zależy od tego, jak autor przyłożył się do pisania i czy zadbał o to, by tekst był przystępny dla czytelnika. Na to częściowo tutaj możemy liczyć. Strony połyka się jedna za drugą. Nie brak tu nuty humoru, luźnego podejścia pisarza, dzięki czemu przyjemnie czyta się tekst i zagłębia w kolejne lata życia Tyrmanda.

Jest tutaj wiele fragmentów, które na pewno porywają i zaciekawiają. Należy do nich chociażby historia o tym, jak główny bohater tej opowieści musiał poradzić sobie ze swoim żydowskim pochodzeniem, bo Żydzi nie mieli wtedy zbyt łatwego życia i władza PRL-u chętnie obarczała ich winą za wymyślone zbrodnie. Wszystko po to, by pozbyć się ich z Polski. Jednak zdarzają się też nudniejsze fragmenty, a do tego ilość stron równie skutecznie zniechęca do sięgnięcia po tę lekturę. Warto też zauważyć, że część z nich w ogóle nie dotyczy Tyrmanda. Właśnie to uwierało mnie podczas czytania. Wprowadzało to niepotrzebny zamęt w historii. Pojawiały się częste dygresje zaburzające lekturę, a czasami miałam wrażenie, że brakowało uporządkowania poszczególnych wątków.

Ta książka nie jest najlepszą biografią, po jaką sięgnęłam w życiu. Może zainteresować osoby, które przepadają za twórczością tego autora, chciałyby lepiej poznać jego osobę oraz czasy, w jakich przyszło mu żyć. Pod warunkiem, że są gotowe na dosyć nieuporządkowaną opowieść.

Leopold Tyrmand należy do najbardziej przeze mnie nie tylko cenionych, ale wręcz uwielbianych pisarzy. Jego twórczość to jedno. Ważna dla mnie jest też sylwetka tego pisarza, postać, jego poglądy, bezkompromisowość, idee, postępowanie.
Bez wątpienia był jednym z najwybitniejszych prozaików XX wieku, jednym z najniezwyklejszych ludzi. Bywalec warszawskich salonów, przyjaciel najbardziej znanych osób. Niski wzrostem był wielki osobowością. Doświadczony przez życie, dwukrotnie nieomal zabity przez system, autor, którego książki znikały z półek w godzinę. Postać wyjątkowa, trudna do zrozumienia, fascynująca.
A jednocześnie to osoba, którą ktoś nie wdrożony w tyrmandowski temat może określić mianem klauna w kolorowych skarpetkach, życiowego pajaca.
Rok 2020 jest Rokiem Tyrmanda.Nie dziwi więc kolejna książka dot. tego pisarza.
Marcel Woźniak od dawna uparcie drąży temat i życie Tyrmanda,. Jego najnowsza książka, Tyrmand. Pisarz o białych oczach jest kwintesencją Tyrmanda, efektem wieloletniej, mrówczej wręcz pracy. Jest to ze wszech miar niezwykła i godna polecenia pozycja.
Książka ta to niezwykły, dogłębny portret Tyrmanda, ukazanie jego życia, podejścia do wielu spraw, tego, jaki efekt wywierał jego charakter na jego twórczość, życie, takie, a nie inne wybory. Z drugiej strony to świetny obraz tyrmandowskich czasów, portret epoki i Warszawy w której pisarz żył. Do tego kalifornijskie bezdroża, nowojorski zgiełk i moskiewskie mrozy..
Krok po kroku z wielka przyjemnością podążamy śladami Tyrmanda, poznajemy jego świat, znajomych, niewielkie grono przyjaciół, jego życie, dzień powszedni, rozmyślania i decyzje, które dla wielu były zaskakujące, niezrozumiałe. dowiadujemy się jak żył, jak obchodził się z nim system PRLu, kiedy hołubił, a kiedy przestał być dla ówczesnej władzy wygodny.
Tyrmand. Pisarz o białych oczach to świetna, doskonale opracowana, reporterska i biograficzna książka, którą czyta się z wielką przyjemnością, ba rozkoszą. To genialna podróż śladami Leopolda Tyrmanda, porywająca, taka, która na długo zawładnie wyobrażnią i pamięcią czytelnika. Polecam, gorąco polecam.

Historia życia jednego z najwybitniejszych polskich pisarzy. Jego książki znikały z półek szybciej niż produkty deficytowe, a każdy koniecznie chciał przeczytać ?Złego?. Jednak jak się okazuje, Leopold Tyrmand wcale nie wiódł prostego życia pełnego dogodności. Nie dość, że pochodził z niezbyt zamożnej czy wykształconej rodziny, to jego religia w czasach jego młodości równała się śmierci. Po wojnie był nękany przez władze komunistyczne, które niejednokrotnie utrudniały mu życie za jego powieści. Jednak Leopold Tyrmand miał także swoje słabostki, a były nim kobiety. Nie potrafił nawiązać dłuższych relacji z płcią piękną i niejednokrotnie się rozwodził. W swoim kraju nie doczekał się publicznego i głośnego uznania, jego rodacy mogli jedynie cieszyć się z jego dokonań po cichu, bez wiedzy aparatu ówczesnej władzy. Natomiast za granicą był doceniany i kochany przez tysiące czytelników.
Interesująca biografia człowieka, który nie obawiał się tworzyć wbrew aparatowi rządzącemu oraz śmiało stał na czele swoich przekonań. Poznajemy tutaj Tyrmanda takim, jakim zapamiętali go znajomi ? z wadami, upartego, a nie wyidealizowanego w ludzkim umyśle. Książka zawiera wiele zdjęć przybliżających czytelnikowi losy tego wybitnego pisarza, jednak odnoszę wrażenie, że pomimo podziału rozdziałów w przedziałach letnich, wkrada się tu pewien chaos. Autor chciał nam przedstawić pisarza jak najdokładniej poprzez zamieszczenie wspomnień jego znajomych, ale z czasem zaczęłam odnosić wrażenie, ze troszkę się w tym pogubił i niejednokrotnie przeskakiwaliśmy z kraju do kraju i od wydarzenia do wydarzenia, przez co czasem sama czułam się zagubiona w tym gąszczu informacji. Jednak mimo tego mankamentu muszę przyznać, że książka stanowi ciekawy portret Tyrmanda ukazując go, jako prawdziwego człowieka mającego wady i popełniającego błędy, a nie jako idealnego człowieka bez skazy.