Ucieczka z Mielenz

Dzisiaj chciałam zaproponować Wam pierwszą część serii Odysei Żuławskiej, "Ucieczka z Mielenz". Już sama okładka wskazuje na to, że książka będzie bardzo poruszając.
Opowiada ona o mieszkańcach żuławskiej wsi, której życie płynie zgodnie z porami roku. Autorka przepięknie oddała tutaj przyrodę i życie prostych ludzi. Nakreśliła sielski obraz, którym można się cieszyć, ale nie za długo. Bo o to po raz kolejny nadciągają zmiany i zawirowania. Ludzie jeszcze nie zapomnieli o Wielkiej Wojnie, a już nadciąga druga.
Autorka wspaniale wykreowała tutaj postacie. Ich problemy, zwyczaje. Oddaje głos dzieciom. Jest wśród nich Horst, chłopiec, który istniał naprawdę. Był dzieckiem takim jak inni. Lubił psocić i być w ciągłym ruchu. Do czasu aż jego ojciec został wysłany na front i musiał szybko dorosnąć.
Gdy wojna dobiega końca wielu mieszkańców musiało opuścić swoje gospodarstwa. Nie wiedzieli gdzie mają się udać i co ich teraz czeka.
Książka potrafi dostarczyć wielu emocji. Bardzo przeżywa się los dzieci i mężczyzn z żuławskiej wsi. Czuje się smutek, żal i uczucie niesprawiedliwości.
Na koniec nie da się nie wspomnieć o wydaniu tej książki. Posiada ona delikatnie, barwione brzegi. W środku pod każdym rozdziałem znajdziemy fotografie ludzi. Bardzo lubię w powieściach z historią w tle taki zabieg. Wywołuje on u mnie jeszcze więcej emocji.
Bardzo polecam "Ucieczkę z Mielenz". Ja już wypatruję drugiego tomu.

Kolejny raz Pani Sylwia oczarowała mnie swoim piórem.
Chciałabym tak pięknie potrafić przekazać Wam swoje emocje po przeczytaniu książki jednakże musicie się zadowolić tym, co potrafię.

Po prostu książki autorki dają tak wielką radość czytania jednocześnie dotykając czułych strun naszej duszy i grając na emocjach, że zapadają one głęboko w pamięć.
Mimo często trudnych, smutnych tematów opieranych na rzeczywistych wydarzeniach, mimo bólu i straty, są one opisane w przystępny sposób, snute historie czyta się lekko i trafiają do serca już w nim pozostając.

Tym razem mamy Żuławy, tuż tuż się czai druga, wielka wojna choć ludzie żywo w pamięci mają jeszcze tę poprzednią.

Co ciekawe, w większości historia jest przedstawiona z perspektywy dzieci co było interesującą odmianą.
Oczywiście mamy też postacie dorosłe, które opowiadają swoją część historii jednakże skupiamy się najbardziej dwójce nieletnich.

Horst jest postacią prawdziwą, bowiem znaczna część tej historii opiera się na faktach co czyni ją jeszcze bardziej zachęcającą do poznania losów Żuławian żyjących w atrakcyjnym dla wszystkich miejscu, które ma żyzne ziemie i które stanowiło łakomy kąsek do zdobycia.

Horst lubi psocić, do czasu, kiedy przez jego zachowanie ojciec zostaje wysłany na front.
Chłopiec musi szybciej dorosnąć i pomóc matce z utrzymaniem gospodarstwa.

Kolejną ciekawostką jest to, że główne postacie są Niemcami lub pochodzą z rodzin mieszanych.
Możemy poznać perspektywę zwykłych obywateli, którzy nagle zostali wciągnięci w wir wojennej zawieruchy.
Nie każdy z nich był z tego faktu zadowolony, doskonale widzimy różnice między ludźmi i to, kto kierował się sercem i rozumem a kto dał sobą sterować.

Kiedy wojna dobiega końca na mieszkańców pada strach. Muszą spakować swoje dobytki i uciekać.
Tylko dokąd?
Jak daleko?
Czy przeżyją?
W samym środku zimy ruszają w podróż w nieznane, z tym co dadzą radę zapakować na wóz o ile ktoś jeszcze takowy posiada.
Czerwonoarmiści depczą po piętach i niewiadomo dokąd ich skieruje los oraz na jakich ludzi się napatoczą po drodze.

Będę wypatrywać drugiego tomu.