Uciekinierka i ułan

,,Ciemność oznaczała wytchnienie, spokój i ucieczkę. Ale w ciemności czaiły się też jej koszmary. Nie chciała, by stojący przed nią mężczyzna stał się jednym z nich (...)?

Jakie powieści historyczne czytaliście? Czy znalazły się takie, które Was porwały?

Mnie nieustannie zachwyca ten gatunek, odkąd go odkryłam nigdy nie mam dość! ... Książka bardzo mi się podobała i pochłonęłam ją niezmiernie szybko, a fabuła wciąż nie może wyjść mi z głowy!

Akcja książki rozpoczyna się od odnalezienia tajemniczego przybysza, a raczej przybyszki, która okazuje się być Francuzką. Émilie została otoczona opieką i gościnnością przez Podolskich. Zamożną rodzinę Antoniego Podolskiego, ułana walczącego u boku Napoleona o wolność ukochanej Polski.

Od początku historia głównej bohaterki owiana jest pewną tajemnicą, którą jako czytelnik czym prędzej chciałam odkryć! Émilie stara się jak najprędzej odsunąć od siebie młodego żołnierza, lecz staje się on jej jedyna ,,furtką? do spełnienia pewnej ważnej misji?

Kobieta jedzie do Warszawy z tajnymi dokumentami, które mogą zaważyć na losach kraju jak i najważniejszych osobistości ówczesnych czasów. Decyduje się na ryzykowne zadania i misje tylko po to, by z rąk porywaczy, a jednocześnie swoich mocodawców, odzyskać ukochaną córeczkę.

Czy między bohaterami pomimo przeszkód zrodzi się uczucie? Czy pułkownik Podolski zaryzykuje swoją reputację, aby pomóc dopiero co poznanej kobiecie?

Niezmiernie urzekł mnie klimat i język w powieści! Autorka w świetny, a zarazem dość zwięzły sposób maluje czasy kampanii napoleońskiej i zniewolonej Polski, a także przedstawia konkretne postacie, takie jak m.in. książę Józef Poniatowski.

Motyw intrygi jest bardzo angażujący, a zakończenie pozostawia czytelnika z ogromnym niedosytem! Ta książka mnie zachwyciła i liczę na jak najszybszą premierę kolejnego tomu. Wcześniej nie miałam styczności z Joanną Wtulich, ale teraz wiem, że sięgnę po inne jej powieści!

Z każdym kolejnym czytelniczym rokiem staje się coraz większą fanką powieści historycznych, one są jak magnes, przyciągają mnie tak mocno, że jak zacznę to później już nie mogę z nich zrezygnować. Książkę spod pióra Pani Joanny przeczytałam jednym tchem, zauroczyła mnie niesamowicie językiem i stylem w jakim jest napisana. Klimat powieści to coś pięknego, czytałam i przenosiłam się w czasie, stałam i patrzyłam jak toczy się życie bohaterów myśląc o tym co jeszcze szykuje dla nich los. Jednych do końca darzyłam miłością, innych zaś do ostatnich stron tylko nienawiścią , takie właśnie emocje zafundowała mi autorka :) to dla mnie jedna z tych powieści, która od pierwszych stron powiedziała mi, że zostaje ze mną na dłużej i znalazła już sobie odpowiednie miejsce w sercu. Nie można jej tak po prostu odłożyć nie wiedząc jak historia potoczy się dalej. zadbała o każdy najmniejszy detal dając mi jako czytelnikowi to co najważniejsze - satysfakcję! ale też test cierpliwości ;) sami się dowiecie jak znajdziecie się już na ostatniej stronie ;) To moje pierwsze spotkanie z autorką ale już wiem, że mam sporo do nadrobienia :)