Biały żar

Tak jak nie mogłam doczekać się kontynuacji ?Ukrytego dziedzictwa?, tak samo miałam trochę obaw odnośnie tego tomu. Bałam się, że ?Biały żar? nie będzie w stanie udźwignąć wysoko postawionej poprzeczki. Bo książka ?Płoń dla mnie? totalnie mnie oczarowała. Kupiła mnie genialnie wykreowanym światem i świetnie przemyślanym systemem magii. Ale też ilością zapierających dech w piesi wydarzeń. Obawiałam się niepotrzebnie, bo ?Białego żaru? nie dosięgnęła klątwa drugiego tomu. Powieść trzyma naprawdę wysoki poziom.

Również ten tom to rewelacyjne, niezwykle dynamiczne urban fantasy. Świat przedstawiony w książce jest rozbudowany, wszechstronny i tak dobrze opisany, że w mig można się w nim odnaleźć. Do tego coraz bardziej się rozszerza. Zostali wprowadzeni nowi bohaterowie, a ?starych? poznajemy coraz lepiej. System magiczny w tym cyklu to cudo! Już w poprzednim tomie można było poznać wiele rodzajów magicznych talentów, którymi magowie władają na różnym poziomie, od szczątkowego do wyjątkowo potężnej magii, takiej na przykład jak u Rogana, który jest Magnusem. Sporo tego, jednak jest to tak dobrze opisane, że nie sposób się w tym wszystkim pogubić. Nawet mimo tego, że dzieje się w powieści bardzo dużo i dzieje się szybko. I również mimo faktu, że w tym tomie poznajemy kolejne rodzaje magii, a Nevada coraz lepiej poznaje swój talent. Cieszy fakt, że pojawiły się kolejne tajemnice, a na część pytań udało się uzyskać odpowiedzi. No i relacja Nevady i Connora poszła o krok dalej, co również cieszy. W powieści dzieje się tak dużo, że mimo jej całkiem sporej objętości można pochłonąć ją na jednym wdechu. Książka zaskakuje na każdym kroku, a akcja biegnie bardzo szybko, czasami aż szkoda, że tak szybko, bo chciałoby się z powieścią spędzić dużo więcej czasu.

Bohaterowie są rewelacyjnie wykreowani. Każdy jest jakiś, nawet postaci drugoplanowe są niesamowicie barwne. Uwielbiam rodzinę Nevady, a w szczególności jej zwariowaną babcię Fridę, która akurat w tym tomie myśli głównie o wyswataniu swojej wnuczki. No ale każdemu zdarza się błądzić, więc wybaczam tę małą wpadkę. Nevada z jednej strony jest tak samo odpowiedzialna jak wcześniej, z drugiej odrobinę się pogubiła. Albo raczej motylki w brzuchu zaczęły przesłaniać jej jasność myślenia. Bo niby wie, że jej rodzina nie ma innego żywiciela, że jest za nich wszystkich odpowiedzialna, ale i tak pcha się tam, gdzie może z łatwością zginąć. Ba, jej rodzina może zginąć. I pewnie tak by się stało, gdyby nie ich nieustraszony obrońca Rogan i jego niezawodna armia. Trzeba przyznać, że mimo całej miłości, jaką obdarzyłam ten cykl, postać Nevady i mnie potrafiła zirytować. Szczególnie denerwuje w momentach, kiedy zaczynają sterować nią hormony i zachowuje się jak jakiś podlotek, któremu zauroczenie odebrało trzeźwość myślenia.

?Biały żar? to kolejna powieść duetu Andrews, która wskakuje na listę moich najlepszych czytelniczych wyborów tego roku. Jest świetna! Dopracowana, zabawna, przesycona magią i pełna niebezpiecznych przygód. Ciężko się od niej oderwać, a szybka akcja dodatkowo na to nie pozwala. Po raz kolejny idealnie trafia z poczuciem humoru w mój gust. To jest dokładnie to, co lubię. Jeśli jeszcze nie znacie tego cyklu, nadrabiajcie, bo lepszego nie znajdziecie. ?Dwory? Maas, które, swoją drogą, również uwielbiam, wypadają przy nim blado. Doskonale się bawiłam i z całego serca Wam tę książkę i cały cykl polecam.

Książki duetu autorów kryjących się pod pseudonimem Ilona Andrews to zawsze dobry wybór. Za każdym razem trafiamy do oryginalnego świata i w szpony wciągającej fabuły. W ?Białym żarze?, tak jak w poprzednim tomie, śledzimy losy detektyw Nevady Baylor. Powoli opada pył po niedawnej aferze, a nowym zadaniem bohaterki jest śledztwo w sprawie podejrzanej śmierci pewnej kobiety. Panna Baylor zostaje w związku z tym zmuszona do współpracy z Szalonym Roganem, który okazuje się mieć pewne istotne informacje.
Fabuła rusza z kopyta już od pierwszych stron i nie zwalnia nawet na chwilę aż do samego końca. Jest wciągająco i ekscytująco, a udział w tym mają oczywiście wyraziste i ciekawe kreacje bohaterów, obok których ciężko przejść obojętnie. Nie mam tu na myśli tylko Nevady i Connora, ale też całą plejadę dalszoplanowych bohaterów, których również jestem bardzo ciekawa. Dodajmy do tego dawkę zgrabnego, niewymuszonego humoru i mamy połączenie idealne. Książka wciąga czytelnika i nie pozwala się oderwać. Przeogromnie polecam Wam tę pozycję. Warto. :)

"Biały żar" to drugi tom cyklu Ukryte dziedzictwo, autorstwa małżeństwa Ilony i Andrew Gordonów, występujących pod pseudonimem literackim Ilona Andrews. Pierwsza część, czyli "Płoń dla mnie", zachwyciła mnie do tego stopnia, że pochłonęłam książkę w jeden dzień. Sięgając po kontynuację, miałam równie wielką ochotę na zniknięcie z rzeczywistości i zapadnięcie się w mieszankę wybuchowo-magicznej fikcji literackiej.

Udało się!

Wydarzenia w "Białym żarze" zaczynają się kilka miesięcy po zakończeniu "Płoń dla mnie". Do Nevady zgłasza się Cornelius Harrison, który pragnie dopaść morderców żony. Ukochana klienta pracowała dla wysoko postawionego Forsbergów, jednak przedstawiciele rodu uważają, że załatwiała prywatne porachunki. To, że zginęła razem z innymi prawnikami pracującymi dla Forsbergów wydaje się nie mieć znaczenia.

Nevada, wbrew zdrowemu rozsądkowi, podejmuje się wyzwania. Szukając odpowiedzialnych za brutalne morderstwo, los popycha ją znowu w ramiona Szalonego Rogana - mężczyzny, przed którym drży cały magiczny światek. Sprawy przybierają niebezpieczny obrót, kiedy ktoś zaczyna czyhać na życie Nevady, by powstrzymać ją przed prowadzeniem śledztwa.

Czy Nevadzie uda się odkryć prawdę? Kim okaże się człowiek, który z zimną krwią zabił kilka osób? I dlaczego widok Szalonego Rogana za każdym razem zaburza pracę serca?

"Biały żar" Ilony Andrews to książka, którą wręcz połyka się w całości. Mimo że ma ponad pięćset stron, czyta się szybko i płynnie ze względu na dynamiczną akcję i jej przewagę nad opisami. W porównaniu z "Płoń dla mnie" wypada jednak odrobinę słabiej, a przynajmniej dla mnie. Zabrakło mi tu swego rodzaju wyważenia; od ponad połowy książki działo się tyle, że ledwo dało radę odetchnąć. Dla jednych to może być zaleta, a mnie trochę zmęczyło to ciągłe napięcie.

Postać Nevady potrafi z łatwością zdobyć serce czytelnika. Główna bohaterka jest naprawdę wyjątkowa. Mimo ciężkiej fuchy i wielu problemów Nevada nigdy nie traci poczucia humoru, jest niezwykle odpowiedzialna, a rodzinę chroni ponad wszelką miarę. Oprócz znanych bohaterów z pierwszej części, w "Białym żarze" do głosu dochodzą również całkiem nowi. Wielu z nich pozytywnie zaskakuje, zwłaszcza kiedy na jaw wychodzą również sekretne moce. Nevada upublicznia swoje, co z kolei prowadzi do wielu przykrych i trudnych sytuacji.

W "Białym żarze" główny wątek detektywistyczny jest bardziej niebezpieczny niż w poprzednim tomie. Czytelnik dostaje mnóstwo zwrotów akcji, które momentami przysparzają o palpitację serca. Ilona Andrews poza pełną temperamentu fabułą wplata w historię również multum emocji, porusza wątki polityczne oraz dodaje do fabuły motyw terroryzmu. Magia wręcz wylewa się z kartek, skutecznie czarując czytelników, by nie wrócili do rzeczywistości.

Drugi tom "Ukrytego dziedzictwa" to dosłownie jazda bez trzymanki. "Biały żar" oferuje mnóstwo wrażeń, dzikich i nieokiełznanych, a poruszane wątki spędzają sen z powiek. Nie ma chwili na nudę, to mogę zagwarantować! Książka Ilony Andrews jest naprawdę wyjątkowa i godna polecenia, ponieważ zapewni rozrywkę na najwyższym poziomie. W końcu kto nie chciałby poczytać o mrocznych tajemnicach, potężnych mocach, zamachach, morderstwach, upojnych marzeniach i o... fretkach kradnących dane? :)