Umorzenie

?Umorzenie ? to dziewiąty Tom serii o parze prawników. Joanna Chyłka i Kordian Oryński znów mają ręce pełne roboty. Szykują się do obrony człowieka, który w bestialski sposób zabił swoją rodzinę, żonę i dwójkę dzieci .

Jak przystało na Chyłkę,dla niej nie ma rzeczy niemożliwych. Z jakiegoś powodu po raz kolejny podejmuje próbę obrony człowieka z góry skazanego na dożywocie. byłego żołnierza, który zabił swoją rodzinę.
Wielkim atutem podczas obrony ma być alibi, które sprawca ma zapewnione mimo, że on sam jeszcze o tym nie wie.
Jego znajomy z wojska potwierdza, że tego dnia, kiedy doszło do zabójstwa, przebywał z nim w barze, czyli przeczy temu, że mógł dokonać mordu.

Badania przeprowadzone jednak na miejscu zbrodni wykluczają udział osób trzecich w zajściu więc prawniczka ma nie lada problem do rozwiązania. Czy w takim wypadku alibi jest sfałszowane? Czy może ktoś odpowiednio steruje skazanym Adrianem?
Jedno jest pewne, że nic w tej sprawie nie jest pewne.

Dodatkowym problem Joanny jest jej pogarszający się stan zdrowia. Odmawia leczenia a im bardziej choroba daje we znaki tym bardziej odrzuca od siebie Kordiana.
Jednak tutaj Bardzo pomocną w rozwiązaniu sprawy wydaje się być Tesa, która uważa, że jej mąż zmanipulował Adriana do zabicia swojej rodziny. Uważa także, że jest on winny innych morderstw za które wyrok odsiaduje niewinny człowiek. Jest to połączony wątek z innej książki Remigiusza a mianowicie Hastag.
Jej teoria jest taka, że wyszukuje osoby będące w głębokiej depresji, którymi łatwo sterować do popełnienia przestępstwa.

Taką osobą idealnie pasującą, jest także sama Joanna Chyłka, która postawiła na umorzenie swoich wszystkich spraw w zamian za sprawiedliwość. Potrafi postawić na szali swoją karierę, związek, cała przeszłość, nie panuje nad emocjami, jest ciężko chora. Idealna kandydatka do manipulacji.
Pragnąc także wyrównać rachunki z przeszłości podejmuje się przeprowadzenia pewnej egzekucji. Chwyta się naprawdę drastycznych środków do przeprowadzenia swojego planu na którym najbardziej cierpi Zordon.

Czym więc jest dzień zero? I kto jest winny śmierci żony i dwójki dzieci byłego żołnierza? Kto tym wszystkim manipuluje? Jaki udział w tym wszystkim ma Langner.? I przede wszystkim czy Chyłką wygra z chorobą, która powoli odbiera jej wszystko?

Pewne jest to, że za każdym razem jak zaczynam czytać książkę Remigiusza Mroza, tak znikam totalnie na dwa dni. Uwielbiam cięty język Joanny i jej pewność siebie. Seria z Chyłką jest moja ulubioną i wyczekuje kolejnej części jak zapowiedział sam autor. Mógłby zadedykować kolejna część dla wiernej czytelniczki Ani, bo naprawdę uwielbiam ich wszystkich.
Dziękuję za możliwość przeczytania @czwartastronakryminalu @czwartastrona

Myślę, że jeżeli chodzi o literaturę kryminalną na naszym rodzimym rynku wydawniczym nieprzerwanie jedną z głównych ról, jeśli chodzi o popularność, wciąż odgrywa Remigiusz Mróz. Ja osobiście długo zbierałam się do poznania twórczości tego autora. Różnie też bywało z moimi wrażeniami po ich lekturze. Muszę jednak przyznać, że seria z Joanną Chyłką i mnie urzekła. Z drugiej strony podczas lektury ?Umorzenia?, co jakiś czas nachodziła mnie myśl, że jednak co za dużo, to niezdrowo? i że zbliżamy się do jakieś granicy.

W dziewiątym tomie rzeczywistość Chyłki i Zordona wcale nie jest łatwiejsza. Problemy obojga piętrzą się i gmatwają jeszcze bardziej. Do tego prawniczka postanawia bronić chyba najbardziej znienawidzonego człowieka w kraju. Skalski, do tej pory, jak mogłoby się wydawać idealny mąż i ojciec, nagle morduje z zimną krwią swoją rodzinę. W dodatku przyznaje się do winy. Czemu to zrobił? Czy możliwe, że ktoś na niego wpłynął? Chyłka oczywiście w tą winę nie wierzy. Szczególnie, że mężczyzna ma alibi, potwierdzone przez świadków i zdjęcie. Pomimo sprzeciwu wspólników imiennych i groźby dyscyplinarnego usunięcia jej z kancelarii Chyłka podejmuje się obrony Skalskiego. W końcu nie ma nic do stracenia. Najprawdopodobniej to i tak jej ostatnia sprawa.

?Umorzenie? to już dziewiąty tom serii. Mam wrażenie, że mimo zapewnień autora, że sam jeszcze nie wie co będzie dalej z jego bohaterami, ja odebrałam trochę tę część jako podsumowanie i zmierzanie do puenty. Czemu? Fabuła tej powieści to trochę takie The Best of Chyłka. Autor powraca do starych spraw z poprzednich tomów. Ciekawym zabiegiem okazało się też zaproszenie do tej historii Tesy - bohaterki książki ?Hashtag?.

To co zawsze robi na mnie spore wrażenie, w powieściach Remigiusza Mroza, to dość wszechstronne odniesienia do aktualnych wydarzeń i kultury. Mam wrażenie, że jest ich wyjątkowo dużo i są ciekawie wplecione w treść.

Poza tym, niestety fabuła trochę zbyt mocno jest podobna do tych w poprzednich częściach. Niewinny/winny oskarżony, drugie dno sprawy, do tego autodestrukcja i cięty język prawniczki, walka z imiennymi wspólnikami, niedyspozycja pani mecenas doprawiona tequilą i coraz mocniej chorobą. No i ta relacja Chyłka & Oryński? Główną odmianą jaką odczułam podczas lektury tej książki, to jej mocny obyczajowy wymiar.

Podsumowując kryminały Remigiusza Mroza, to nie są powieści mega ambitne. Rozumiem jednak ich popularność z uwagi na to, że pomimo czasem pojawiających się zgrzytów czyta się je dość szybko, łatwo i przyjemnie. Najmocniejszą jednak ich stroną są zakończenia. Bo mimo, że bez fabularnych fajerwerków to zazwyczaj urwane są w takim miejscu, że czytelnik musi dowiedzieć się co było dalej :) Nie wiem, czy jest ktoś, kto nie jest ciekawy jak historia Chyłki i Zordona się zakończy :)

Upadek Chyłki?
Prawda jest pojęciem subiektywnym, a racja nigdy nie leży po stronie tego, kto rzeczywiście ją ma, ale po stronie tego, kto jest sprytniejszy. Taki wniosek można wysnuć obserwując zmagania oskarżonych z wymiarem sprawiedliwości czy działania państwa w stosunku do obywateli. Z prawidłowości tej, bez skrupułów korzysta oczywiście Joanna Chyłka, której kolejne ciosy zadawane przez życie nie odebrały ani ducha walki, ani nie stępiły ciętego języka. A tym potrafi zadawać bolesne ciosu, o czym wielokrotnie przekonał się nie tylko Zordon, ale i jej przeciwnicy (a także te osoby, które darzy sympatią, bowiem wystawienie się na pastwę jej dowcipu to wręcz powód do dumy).
O tym, jak bardzo zręcznie Chyłka operuje słowem (żeby nie użył słowa ?manipuluje?), a także w jaki sposób można ze zgliszczy zbudować schody do nieba, przekonamy się dzięki najnowszej książce o nieszablonowej prawniczce z kancelarii Żelazny&McVay, pt. ?Umorzenie?. To kolejna już powieść autorstwa Remigiusza Mroza, opublikowana nakładem Wydawnictwa Czwarta Strona, w której nasze nerwy wystawione są na próbę, zaś każda przyjęta teoria prędzej czy później upada. To powieść dla tych, którzy lubią nieustanne napięcie towarzyszące lekturze, którzy cenią sobie autora, żałują Zordona, bezlitośnie poniewieranego przez Chyłkę, bądź też uwielbiają samą Joanną, ze wszystkimi jej wadami i są w stanie wystawić się na jej ataki. To również dobry moment, by rozpocząć przygodę z serią, powracając do poprzednich tomów, bo o tym, że taka przemożna chęć się pojawi, jestem przekonana.
Tym razem wydaje się, że Chyłka, pod wpływem bezlitosnej diagnozy, nie dającej jej nadziei na długie życie, postradała zmysły i nie potrafi realistycznie ocenić sytuacji (oraz swoich możliwości). Podejmuje się bowiem obrony człowieka, którego wina jest niemal przesądzona, co więcej, sam aresztowany przyznaje się do bestialstwa i żąda kary. Mowa o Adrianie Skalskim, mężczyźnie z wojskową przeszłością, przykładnym obywatelu, kochającym mężu i ojcu. Przynajmniej taką miał opinię w otoczeniu, dopóki nie popełnił makabrycznej zbrodni, zarzynając we własnym domu rozbitą butelką zarówno żonę, jak i dwójkę dzieci.
Wina Skalskiego jest bezdyskusyjna, dlaczego zatem jest ktoś, kto twierdzi, że mężczyzna w tym czasie przebywał w barze, nie mógł zatem dopuścić się morderstwa? Co więcej, istnieje nawet zdjęcie, będące dowodem na obecność oskarżonego, znajduje się też kolejny świadek, który jest w stanie potwierdzić tę wersję? Dlaczego sam Skalski przyznaje się do winy i odmawia współpracy z Chyłką i Zordonem? I co najważniejsze ? dlaczego Chyłka decyduje się bronić tak beznadziejnej sprawy?
Przekonamy się o tym podczas lektury ?Umorzenia?, książki, która niczym rosyjskie matrioszki uwalnia kolejne pokłady informacji pochodzących z poprzednich książek, co jednak wcale nie przeszkadza (a nawet pomaga) w odbiorze tym, którzy z Chyłką po raz pierwszy mają do czynienia. Brawurowa rozprawa, która zdaje się pogrążać Joannę z każdym wezwanym świadkiem każe nam przypuszczać, że albo Mróz bardzo nie lubi swojej bohaterki i wystawia ją na pośmiewisko ławy i zgromadzonych na sali sądowej ludzi, albo knuje coś razem z Chyłką. Nawet Zordon nie jest wtajemniczony w plany Joanny, co więcej ? kobieta najwyraźniej postanowiła wykreślić Zordona ze swojego życia. Stosującej technikę spalonej ziemi Joanny bać się mogą też wspólnicy z kancelarii szczególnie, że postanowili się jej pozbyć nie wiedząc, do czego tak naprawdę zdolna jest prawniczka. Te wszystkie wydarzenia, nagłe zwroty akcji i manowce, na które sprowadza nas Remigiusz Mróz sprawiają, że tym większą mamy ochotę poznać prawdę (oczywiście tę serwowana przez Chyłkę) i tym bardziej niecierpliwimy się czekając na zakończenie.

Trzeba przyznać, że autorowi nie brakuje pomysłów na kolejne części z Chyłką i Zordonem.

Czy ta jest nieco oderwana od rzeczywistości? Niewątpliwie tak. Czy to źle? Według mnie nie, książkę czytałam z takim samym zainteresowaniem jak poprzednie części.

Świat Chyłki się wali. Odpycha od siebie Zordona, nie chcąc zdradzić mu, że wyniki badań potwierdziły jej chorobę. Do tego podejmuje się bronić człowieka, który bestialsko zamordował swoją rodzinę i przyznał się do winy. Wbrew wszystkim przesłankom Joanna twierdzi, że jest niewinny. Z czasem kolejne nieszczęścia spadają na nią niczym topór kata. Wspólnicy wyrzucają ją z kancelarii, minister podejmuje wobec niej postępowanie dyscyplinarne, a do prasy wycieka historia jej życia ze wszystkimi nieprzyjemnymi szczegółami.

Czy to koniec wielkiej Chyłki? Czy upadła tym razem tak dotkliwie, że nie uda jej się podnieść? Ile upokorzeń jest w stanie znosić Zordon, który zupełnie nie rozumie poczynań Joanny?

Autor zastosował ciekawy wybieg wprowadzając bohaterkę występująca w Hashtagu, Tesę, i łącząc obie historie. Osoby znające Hashtag będą może miały szersze spojrzenie na całość, mi jego nieznajomość nie przeszkodziła w zrozumieniu intrygi.

Mimo, że zakończenie, do czego autor zdążył nas już przyzwyczaić, trochę wbija w fotel, daje również nadzieję na ciąg dalszy. Nie jest to z pewnością literatura ambitna, ale nie tego też po niej oczekiwałam. Liczyłam na kilka godzin dobrej rozrywki i się nie zawiodłam.