Untangle Me

?Untangle me? wciągła mnie bardziej niż pierwszy tom. Nie mam pojęcia, co było tego przyczyną. Bohaterów już znałam z pierwszej części, koncepcja tej serii również nie była mi obca. Wiec co podziałało na korzyść nowości od Ludki?

Nie było idealnie. W moim odczuciu nienawiść dość szybko przemieniła się w głębsze uczucie, a udawany związek jak szybko się rozpoczął tak prędko zaczął być prawdziwym.

Wiec? Całokształt. Po prostu. Przez te zdania się płynie. Bo widzicie, hoc jta historia miała swoje minusy, to finalnie to wszystko stworzyło niebywałe piękną historie świadczącą o tym, ze najbliżsi potrafią nas najmocniej zranić.

Nie polubiłam ojca Ari. Wręcz nienawidziłam go. Jakim człowiekiem trzeba być, by postępować jak on. Byłam w szoku, ze tak bezduszny człowiek może być przodkiem świetnej kobiety mającej dla swych przyciaciol serce na dłoni. Kreacja głównej bohaterki łamała mi serce. Im dalej w ksiazke tym bardziej przekonujemy się, ze jej świat polegał na udawaniu twardszej niż w rzeczywistości jest.

Za to Devon jest prawdziwym plasterkiem na całe zło. Wiadomo, i jemu noga się podwinie, nawet nie raz, ale w ostatecznym rozrachunku cieszę się, ze to właśnie on zajął miejsce u boku Ari. Koił jej zszargane nerwy, trwał przy jej boku dając solidne oparcie, którego kobieta tak rozpaczliwie potrzebowała.

Mam nadzieje, ze w trzeciej części dowiemy się kto stoi za Twitterem Yarrow, mam już swoje podejrzenia, choć patrząc na to, ze rzadko cię domyślam tego, co wydarzy się w książkach, to pewnie i tak nie zgadnę.