Upadek

Laurze nikt nie uwierzył, że została porwana i torturowana. Prawdę zna tylko ona i jej oprawca. Dopiero pewien blogger dostrzega podobieństwo pomiędzy kilkoma zbrodniami. Kontaktuje się z Laurą, bowiem chce poznać jej wersję historii. Czy dziewczyna w końcu przekona innych, że mówiła prawdę?

Mordercę Autorka podaje nam trochę na tacy, ale rekompensuje to z pewnością kimś jeszcze, o kim wprost nie powiem ? ale tego, dodatkowego wątku akurat się nie spodziewałam. Całość jednak wypada naprawdę dobrze i podobało mi się to, jak została poprowadzona fabuła. Styl i język Autorki również trafiły w mój gust czytelniczy i muszę przyznać, że z przyjemnością sięgnę po poprzednie tytuły, jeśli tylko nadarzy się okazja. Czytało się dobrze, szybko i przyjemnie ????

?Upadek? Olgi Kruk, to świetnie skonstruowany thriller psychologiczny, który oprócz dobrej rozrywki, zafundował mi moc emocji i zmusił do refleksji nad ludzką naturą i o tym jak rodzina i dzieciństwo determinują charakter człowieka i mają nieodwracalny wpływ na jego postępowanie. O tym jak ciężko podnieść się po traumatycznych przejściach.

Historia także o tym, jak bezduszne media potrafią z ofiary zrobić kłamcę. Nie kogoś, kto potrzebuje pomocy, ale osobę szukającą wątpliwej sławy i atencji. W jednej chwili z gwiazdy można stać się nikim wdeptanym w ziemię lub odwrotnie w kogoś wartego uwagi. W zależności, czy można na tym odpowiednio zarobić. Laura najpierw stała się bohaterką newsów i plotek, a później ich ofiarą.
Laura to ofiara dysfunkcyjnej rodziny i psychopaty, który ją więził i torturował. Nikt jej nie wierzy, wszyscy uważają, że jest kłamczuchą, szukającą atencji i poklasku, która za wszelką cenę chce zwrócić na siebie uwagę. "Ojciec psychiatra i walnięta córeczka". Umysł bohaterki jest przepełniony mrokiem i cierpieniem.

Cudem uszła z rąk psychopaty, ale nikt nie chce wierzyć, że mówi prawdę. Pomimo, że udało jej się uciec z rąk oprawcy i wróciła cała poraniona, to jej prawdomówność została podana w wątpliwość. Kto ma jej wierzyć, gdy nawet matka nazwała ją kłamczuchą. Ofiar jest więcej, lecz policji łatwiej jest uznać, że wszystkie dziewczyny same targnęły się na własne życie. Przecież robiły to wcześniej, były nawet leczone psychiatrycznie, ale skoro się zabiły, widocznie ich terapia była nieskuteczna. Laura czuje, że porwał i torturował je ten sam mężczyzna, ale nikt jej nie wierzy.

Świetnie skonstruowany thriller, ale trudny w odbiorze, zwłaszcza na początku. Dziewczyna jest tak poharatana psychicznie, że miesza jej się rzeczywistość ze wspomnieniami, co daje wrażenie niesamowitego pogmatwania. Nie wiadomo, co jest wspomnieniem, co urojeniem, a co prawdą. Z poszczególnych wspomnień Laury wyłania się obraz dysfunkcyjnej rodziny, w jakiej się wychowała, a także urywki tego, co działo się, gdy znajdowała się w rękach oprawcy.

Laurze mimo upływu lat i usilnych starań nie udaje się uporać z traumatycznymi przeżyciami. Dziewczynie miesza się rzeczywistość ze wspomnieniami. Autorka tak prowadzi narrację, że chwilami gubiłam się w tych wszystkich wątkach, ale gdy w końcu złapałam właściwy rytm, nie odłożyłam książki aż do końca. Laura próbuje wymazać z pamięci przeszłość, ale jak zapomnieć o czymś takim. Takie przeżycia zmieniają człowieka na zawsze, pomimo że rany się zasklepiły, tkanka odbudowała, kości zrosły, to mrok i ciemność pozostały w jej umyśle. Bardziej jednak od zadanych ran przez oprawcę, Laurę bolą okrutne słowa matki, która jej nie kocha, a wręcz nienawidzi. Obwinia dziewczynę o całe zło świata, a zwłaszcza o wszystkie nieszczęścia, które miały miejsce w rodzinie. Włącznie ze śmiercią ojca, która zmieniła świat Laury na zawsze.

Osobowość Laury została ukształtowana przez niezrównoważoną psychicznie matkę i ojca uznanego psychiatrę, który był dla niej nie tylko rodzicem, ale również terapeutą. Jedyny człowiek, kochający ją bezwarunkowo, będący dla dziewczyny całym światem, który się zawalił w chwili jego śmierci. Laura nie chce dłużej być ofiarą. ?Ofiarą niekochającej matki, ofiarą kochającego ojca, ofiarą nienasyconego mordercy, ofiarą mediów. To kiedyś musi się skończyć?.

Jest jednak ktoś, kto jej wierzy i chce, by prawda wyszła na jaw, er, który zajmuje się niewyjaśnionymi zbrodniami. To daje Laurze nadzieję, że w końcu dowie się, kto i dlaczego ją porwał, a potem dręczył w tak okrutny sposób. Dużo czasu jej zajmie powiązanie wszystkich spraw w jedno i znaleźć punkt wspólny. Gdy w końcu udaje się połączyć wszystkie fragmenty układanki, prawda okaże się bardziej przerażająca, niż dziewczyna mogła sobie to wyobrazić.

Niesamowity i psychodeliczny thriller napisany niezwykle plastycznym i sugestywnym językiem. ?Upadek? opowiada o toksycznych relacjach i psychologicznych mechanizmach, jakie kierują człowiekiem. To opowieść o cierpieniu i żalu. O próbie podniesienia się z kolan po traumatycznych przeżyciach. Klimatyczny i pełen emocji. Niejednoznaczny. Mnóstwo niedopowiedzeń, które w końcowym efekcie ułożą się w jedną całość uwieńczone szokującym zakończeniem. Słowo upadek brzmi w tej książce jak metafora. Natura człowieka jest skomplikowana i nieprzewidywalna. Człowiek upada nie tylko fizycznie, upada także psychicznie. Dwoistość dobra i zła. Nie bez powodu na początku i końcu powieści znajdują się cytaty z ?Doktora Jekylla i pana Hyde?a?.

?Upadek? to niewiarygodnie mocna historia, niesamowicie emocjonująca, wywołująca dreszczyk emocji. Bardzo dobry thriller, w którym na uznanie zasługuje misternie utkana i dobrze przemyślana fabuła, świetnie skonstruowane postaci, zwłaszcza głównej bohaterki. ?To perfekcyjnie napisana powieść na bardzo wysokim poziomie i chociaż jej czytanie wymagało ode mnie maksymalnego skupienia, to odłożyłam książkę z poczuciem satysfakcji i dobrze spędzonego czasu.

Przedsmak tego, czego mogę oczekiwać po najnowszej książce Olgi Kruk miałam już w przesyconych atmosferą skondensowanego szaleństwa ?Grzechach mojej siostry?. Zapewniam Was jednak, że w ?Upadku? wewnętrzne poczucie mroku i chaosu, zlewającą się w jedno iluzję i rzeczywistość trzeba pomnożyć przez dwa dodając do niej brutalną prawdę o zwierzęcej naturze człowieka tkwiącej głęboko może nawet w każdym z nas.

"Ojciec psychiatra i walnięta córeczka"

Poznajemy Laurę. Jako kobietę skołowaną, dręczoną wątpliwościami, niejasnymi ciągami myśli i wspomnień. Czy rzeczywiście została uprowadzona i torturowana przez nieznanego oprawcę? Czy może to wszystko wydarzyło się tylko w jej głowie dyktowane chęcią zwrócenia na siebie uwagi? Przecież zawsze była dziwna.

I jako dziecko odstające od oczekiwań społecznych. Kierujące się instynktami, nie normami. Dziewczynkę, której obawiała się własna matka. Dla której ogromnym ciosem była śmierć ojca. Czy tylko on ją rozumiał i potrafił jej pomóc?

Z marazmu i poczucia beznadziei wyrywa ją młody youtuber, który jako jedyny wierzy w jej historię i doszukuje się powiązań pomiędzy jej zeznaniami a zaginięciami i morderstwami innych młodych kobiet w okolicy. Czy jest dla niej szansą na udowodnienie, że mówi prawdę, a może potwierdzenie jej szaleństwa?

Jakież to było genialne! Upadlające i oczyszczające zarazem. Obnażające ludzkie instynkty, które czasem tak bardzo upodabniają nas do zwierząt. Ukazujące (nie)doskonałość naszych umysłów, które w zderzeniu z traumą potrafią wymazać z naszych wspomnień to, czego nie będziemy w stanie unieść. Po czym już się możemy nie podnieść. Wspomnienia te jednak, choć głęboko ukryte, są w nas wywołując podskórny niepokój i kiedyś trzeba będzie się z nimi zmierzyć.

Laura od samego początku była dzieckiem bardzo problematycznym, wręcz była postrzegana przez swoich rówieśników jako dziwna. Jedyną osobą, która stała za dziewczyną murem był jej ojciec, więc gdy go zabrakło, Laura nie miała już na kogo liczyć. Pewnego dnia matka wysłała dziewczynę do sklepu, z którego nie wróciła. Zniknęła na jakiś czas, a gdy wróciła stwierdziła, że została porwana i przetrzymywana wbrew jej woli. Oczywiście nikt jej nie uwierzył. Każdy uważał, że dziewczyna zmyśla. Jedyna osobą, która zaangażowała się w jej historię był bloger, który bada niewyjaśnione zbrodnie. Najgorsze jest to, że prawdopodobnie oprawca jest cały czas na wolności.
Jeśli szukacie książki, w której bardzo dużo się dzieje to ?Upadek? będzie dla was lekturą idealną. Z tą książką nie sposób się nudzić. Miejscami przerażająca i straszna.
Życie Laury to był jeden wielki koszmar. Często łapałam się za głowę jak czytałam sceny związane z jej matką, która traktowała córkę jak zło całego świata. Do tego wszystkiego dziewczyna musiała zmierzyć się ze strachem i obojętnością innych osób. Przeżyła piekło, a najgorsze było dopiero przed nią.

To moje pierwsze spotkanie z twórczością Olgi Kruk i niewątpliwie jest ona mistrzynią w tworzeniu naprawdę psychodelicznego klimatu.

Laurę poznajemy już po traumatycznych doświadczeniach, które towarzyszą jej na każdym kroku. Jej życie "przeżarte" jest bolesnymi wspomnieniami tortur zadawanych przez oprawcę. Jest to dziwny i zarazem intrygujący misz-masz. Z trudem nadążam za tą bezładną plątaniną myśli, krótkich, poszarpanych zdań i nie do końca podoba mi się taki sposób narracji. Za dużo w tym wszystkim chaosu, który ma jak najdokładniej obrazować to, co dzieje się w znękanym umyśle głównej bohaterki, pełnym mroku i cierpienia.

Największy problem polega na tym, że nikt nie wierzy, że dziewczyna kiedykolwiek padła ofiarą porwania. Media docierają do jej niechlubnego okresu dorastania i wydają wyrok: Laura posiada oso­bo­wość histrioniczną. Cha­rak­te­ry­zu­je ją wy­so­ka emo­cjo­nal­no­ść, roz­wią­zło­ść, te­atral­no­ść za­cho­wań i ob­se­syj­na po­trze­ba zwró­ce­nia na sie­bie uwagi.

Tymczasem zaginionych w podobnych okolicznościach dziewcząt jest więcej, a policji do tej pory nie udało powiązać się tych przypadków.

"Upadek" zbiera skrajnie różne opinie, a ja jak zwykle, postanowiłam przekonać się na własnej skórze, czy po drodze mi z twórczością autorki, do czego i Was namawiam.