Upiorne opowieści po zmroku (twarda)

?Upiorne opowieści po zmroku? to zbiór opowiadań autorstwa Alvina Schwartza, który w 2019 roku wywołał małe trzęsienie ziemi wśród fanów horroru. Związane to było z pojawieniem się w kinach jego ekranizacji, pod tym samym tytułem. W skład zbioru wchodzi dwadzieścia dziewięć krótkich historii i wierszy liczących od jednej do czterech stron. ?Upiorne opowieści po zmroku? stanowią pierwszy tom trzyczęściowego cyklu, na który składają się jeszcze ?Więcej upiornych opowieści po zmroku? oraz ?Kolejne upiorne opowieści po zmroku?. Całość utrzymana jest w konwencji opowiadań, które można snuć przy ognisku lub wieczorem, gdy zapadnie już zmrok. Autor tworząc poszczególne historie, czerpał inspiracje z folkloru, indiańskich wierzeń i legend miejskich. W poszczególnych opowiadaniach można spotkać duch, zjawy, potwory, morderców i chodzące szkielety. Jednak największe wrażenie zrobiła na mnie mroczna okładka i grafiki znajdujące się w książce.

Sięgając po tę lekturę liczyłem na solidną dawkę grozy oraz opowieści, które mógłbym polecić znajomym. Niestety żadne ze znajdujących się w zbiorze opowiadań nie zrobiło na mnie wrażenia. Niektóre miały pewien potencjał, który w przypadku należytej rozbudowy i przemyślanej fabuły mogłyby dać fanom horroru odrobinę rozrywki, na którą zasługują. Osobiście bardzo się na niej zawiodłem. Myślę że tego rodzaju historie mogłyby podziałać jedynie na wyobraźnię małych dzieci.

?Upiorne opowieści po zmroku? tytuł z dużą dozą prawdopodobieństwa lepiej znany miłośnikom kina niż fanom słowa pisanego. Wszystko to za sprawą całkiem udanego i dobrze ocenianego filmu grozy pod tym samym tytułem, wyreżyserowanego przez Guillerma del Toro. Pierwowzorem do powstania scenariusza była jednak książka autorstwa Alvina Schwartza, która miała wprawić w mocny stan niepokoju każdego, kto zdecyduje się ją przeczytać. Czy tak też się dzieje?
Na samym wstępie należy sobie jasno powiedzieć, czym tak naprawdę jest owa publikacja. Mamy tutaj do czynienia ze zbiorem najprzeróżniejszych historyjek, legend, wierszyków, bajań ludowych, których znakiem wspólnych jest ?groza?.

Książka rozpoczyna się od dosyć krótkiej genezy całego pomysłu, gdzie twórca ukazuje mocne zakorzenienie tego typu opowieści w życiu człowieka, niezależnie od tego, kiedy przyszło mu żyć. Późniejsze historie początkowo zawierają pewne wskazówki, jak należy je opowiadać, aby wzbudzić grozę pośród słuchaczy. Kiedy ściszyć głos, kiedy być bardziej ekspresywnych w swoim monologu, jak przygotować odpowiedni nastrój i kiedy krzyknąć, aby wszystkich przerazić. Doskonałe przygotowanie do ogniska w gronie przyjaciół lub wieczornego spotkania, na którym można zabłysnąć swoimi oratorskimi zdolnościami.

Tematyka poszczególnych opowiadań jest dosyć zróżnicowana. Znajdziemy tutaj historie o duchach, potworach, dziwnych wydarzeniach, wiedźmach, żywych trupach czy psychopatycznych przestępcach. W większości są to treści związane z folklorem przeróżnych ludów lub ?miejskimi legendami?, którymi lubią się straszyć nastolatkowie. Ciekawym zwieńczeniem każdego rozdziału są klimatyczne ilustracje autorstwa Stephena Gammella, nadające opowieściom pewnej wartości wizualnej.

Sam pomysł w swoich założeniach nie jest zły, niestety można mieć pewne zastrzeżenia do samej treści. Nie można jednak oceniać jakości poszczególnych opowiadań (szczególnie że są to legendy przekazywane z pokolenia na pokolenie). Można jednak przeczepić się, do jakiego wyboru dokonał Schwartz. W wyselekcjonowanych przez niego treściach uczucie ?grozy? jest naprawdę bardzo słabo wyczuwalne, co nie powinno się zdarzyć w przypadku tego typu publikacji. Oceniam to jednak z perspektywy człowieka który miał do czynienia z niejednym horrorem (zarówno filmowych, jak i książkowym). Być może mniej doświadczeni odbiorcy lub osoby młodsze bardziej odczują tutaj ukłucie ?strachu? (chociaż jest to dość mocno wątpliwie).

Nie ma co ukrywać, że ?Upiorne opowieści po zmroku? to jedna z tych pozycji, która raczej zdecydowanie lepiej sprawdza się jako adaptacja filmowa. Jeśli jednak miałbym komuś polecić wersję oryginalną, to raczej tylko miłośnikom ?mocniejszych? opowiadań ludowych, pod warunkiem, że nie będą oni od publikacji wymagać nazbyt wiele.

Wielkimi krokami zbliża się Halloween! Jeżeli chcecie je ubarwić swoim pociechom, gorąco polecamy sięgnięcie po ,,Upiorne opowieści po zmroku? od wydawnictwa Zysk i S-ka. Jesteśmy pewni, że ta książka sprawi iż będzie ono jeszcze straszniejsze.

,,Upiorne opowieści po zmroku? to zbiór krótkich, w większości dwu- trzy stronicowych opowiadań, wierszyków i piosenek spod gatunku grozy, opatrzonych dodatkowo wskazówkami jak powinny być one opowiadane. W zbiorze znajdziemy klasyczne opowieści o makabrze, mrocznej zemście i nadprzyrodzonych mocach, ale także sporo groteski i absurdu. Wszystko to w prostej, przystępnej formie, opatrzonej dodatkowo zapadającymi w pamięć ilustracjami.

Sięgając po ,,Upiorne opowieści po zmroku? należy pamiętać o jednym. To książka skierowana do młodszych miłośników horrorów i opowieści grozy. Starsi, a już w szczególności dorośli mole książkowi, raczej nie mają co liczyć na dreszcz strachu podczas lektury. Te proste, krótkie historie i wierszyki zawarte w książce mogą za to świetnie sprawdzić się w formie opowieści na rodzinnej wyprawie czy domowym wieczorze grozy.

Książka zwraca uwagę wydaniem, nie tylko ze względu na twardą oprawę czy okładkę nawiązującą do tegorocznego filmu na podstawie książki. Wewnątrz znajdziemy naprawdę sporo klimatycznych ilustracji, które zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Stephen Gammell ? autor owych rysunków wykonał naprawdę kawał świetnej roboty ilustrując zebrane tu opowieści. Naprawdę można poczuć dreszcz niepokoju podczas ich oglądania.

,,Upiorne opowieści po zmroku? to naprawdę fajny zbiór strasznych historii dla dzieci, który może być świetną inspiracją na Halloween. Myślę, że większość z zebranych tu opowieści sporo zyska, gdy opowie je się wieczorem, czy to przy ognisku, czy w odpowiednio ustrojonym pokoju. Wystarczy zadbać o odpowiedni klimat, a książka ta przyniesie młodszym czytelnikom nie lada emocji.

Jesienią zmrok zapada szybciej, więc wieczory można umilić sobie strasznymi opowieściami i grzańcem.

Był sobie czarny, czarny las. A w tym czarnym, czarnym lesie...

Pamiętacie takie historie mrożące krew w żyłach? Niektóre z nich zdarzyły się naprawdę i niczym plotka powtarzana z ust do ust, rosły do rangi horroru.

Straszne opowieści muszą mieć odpowiednią oprawę, by rzeczywiście wystraszyć. Zmrok, ognisko, szum drzew, tajemnicze cienie i dźwięki wydobywające się z ciemności. I twarze słuchaczy zgromadzonych wokół trzaskającego ognia. Łatwo wówczas pobudzić wyobraźnię odbiorców i wzbudzić prawdziwe przerażenie. Jednak czytane jako lektura, niejednokrotnie zamiast przerażać wywołują uśmiech rozbawienia, stąd tak ważna jest oprawa tych opowieści.

Wiele takich opowieści, powtarzanych z ust do ust, autor zawarł w książce ?Upiorne opowieści o zmroku?. Może wykorzystacie je podczas jesiennych spotkań z przyjaciółmi, lub jako bajki dla niegrzecznych dzieci.

W tej krótkiej książeczce znajdziemy najbardziej przerażające i niepokojące opowiadania o siłach nadprzyrodzonych, dziwnych zdarzeniach, makabrze oraz mrocznej zemście. Widma, duchy, chodzące zwłoki, dziwne odgłosy... To tylko cząstka tego, co tu znajdziemy. Jednak czy naprawdę są to tak straszne opowieści?

Odpowiadając na to pytanie: nie. Absolutnie. Te wszystkie "straszne rzeczy" nie wywarły na mnie żadnego wrażenia, nie wystraszyły mnie, a nawet wydały się śmieszne. Poczułam się wręcz oszukana, ponieważ spodziewałam się czegoś dobrego, tak zwyczajnie.

Jednak opowiadania, choć nie do końca straszne, to były naprawdę ciekawe i przyjemnie je się czytało. Ja z reguły nie przepadam za takimi zbiorkami, ale ten mi się podobał. Najbardziej do gustu przypadły mi opowiadania:

Nawiedzony dom- gdzie Pastor stara się nawiązać jakiś kontakt z duchem nawiedzającym ten dom. Czuć tu dreszczyk niepokoju, jednak nie nazwałabym tego czymś strasznym. Z pewnością było ciekawe. Świetnym dodatkiem do tego była ilustracja kobiety-widma. Bardziej wystraszył mnie właśnie ten rysunek, aniżeli treść ????

Goście- o pewnym małżeństwie, które postanawia wynająć pokój na noc w pewnym domku na odludziu. Jest to równie ciekawe i budzące minimalny niepokój opowiadanie. Jest to kolejna perełka tej książki i zasługuje zdecydowanie na uwagę.

Opowiadanie o tytule Dziewczynka, która stanęła na grobie, z założenia miało mnie wystraszyć i przyprawić o zawał serca. Jedyne co we mnie wzbudziło to śmiech. Serio, czytając końcowe zdanie, parsknęłam śmiechem z poczucia małego zażenowania.

Treść niekoniecznie przypadła mi do gustu, choć zdarzyły się pewne wyjątki, jak te wyżej wymienione. Na aplauz zasługuje natomiast wydanie tej książki. Jest to solidna, twarda oprawa z ciekawą okładką. Z pewnością będzie mi się ją przyjemnie trzymało na półce, choć niestety tylko ze względów estetycznych.

Nie mam pojęcia, kogo miałyby wystraszyć te wszystkie opowiastki. Może dzieci? Bo nawet osoby z bardzo niskim progiem strachu raczej nie będą odczuwały głębokiego strachu po przeczytaniu tej książki. Być może też jestem zbyt ostra, jednak oczekiwałam czegoś, co mogło być moją kolejną perełką wśród powieści grozy. Jednak się to nie udało, nad czym ubolewam.

Jeżeli szukacie czegoś, co naprawdę zmrozi Wam krew w żyłach, to nie czytajcie tego. No, chyba że chcecie tak jak ja, trochę się pośmiać z tych wszystkich "strasznych" rzeczy.