Usłysz mnie

Lidka wskutek tragicznych przeżyć traci słuch, a jedyny dźwięk, który jeszcze pamięta, to ten, który pragnęłaby wymazać z pamięci.

Filip nie ma w życiu lekko. Rodzice nigdy o niego nie dbali, wpadł w problemy z prawem, został dwa razy wyrzucony ze szkoły. Jednak dzięki swojemu kuratorowi, który pragnie dla niego wszystkiego tego co najlepsze trafia do liceum integracyjnego, w którym to poznaje Lidkę.

Czy przyjaźń chłopaka dla którego muzyka to wszystko i dziewczyny, która od dziesięciu lat nie usłyszała żadnego dźwięku, ma jakiś sens?

Książka Anny Olszewskiej ?Usłysz mnie? to idealny przykład tego, że książki nie powinno oceniać się po okładce. Chociaż okładka do tej książki może faktycznie nie należy do najgorszych i idealnie odnosi się do zawartości książki, to niestety nie przyciąga wzroku i nie zachęca do sięgnięcia po nią. A szkoda, bo jest to bardzo wartościowa historia, którą warto przeczytać.

?Usłysz mnie? to nie jest typowa książka młodzieżowa, w której to od samego początku wiadomo, jak się skończy, nie ma w niej też cudownego ozdrowienia, są za to duże emocje i autentyczni bohaterowie. Czytając książkę, towarzyszyło mi wiele emocji, smutek, zwłaszcza przy listach Lidki do siostry, złość, gdy uczniowie czepiali się Filipa, ale były też i pozytywne emocje.

Bardzo podobało mi się to, że autorka pokazała, że nie zawsze rzeczywistość jest taka, jak nam się wydaje, czasami trzeba wysłuchać też drugiej strony i, że nie zawsze osoba, która jest wiecznie uśmiechnięta, tak naprawdę nie ma problemów.

Na plus oceniam również styl autorki. Jest to moje pierwsze zetknięcie z jej twórczością, ale już teraz wiem, że chętnie sięgnę po jej poprzednie książki, ale też i po te które powstaną w przyszłości. A jeśli dobrze zrozumiałam końcowe podziękowania, to można spodziewać się, że historia Lidki i Filipa będzie miała ciąg dalszy.

Podsumowując, jeśli ktoś szuka książki młodzieżowej, która nie powiela wszystkim nam dobrze znanych schematów, to ?Usłysz mnie? jest tytułem idealnym.
...

Lidka straciła słuch w wyniku traumatycznych wydarzeń, uczęszcza do liceum integracyjnego, gdzie oddaje się swojej pasji, czyli rysowaniu. Filip został wyrzucony ze szkoły muzycznej, ma kłopoty z prawem, dlatego dzięki staraniom kuratora trafia do liceum w którym uczy się Lidka. Co połączy tych dwoje? Jak tajemnice skrywają bohaterowie?

To już moje kolejne spotkanie z twórczością ... i kolejny raz jestem pod wrażeniem historii jaką stworzyła, autorka ma wyjątkowy dar do pisania niezwykle życiowych i realistycznych książek, z bohaterami, których z powodzeniem moglibyśmy spotkać "za rogiem".
Fabuła książki wciągnęła mnie od pierwszych stron i trzymała mnie w napięciu do ostatniego słowa. Tym razem jest to powieść o młodych ludziach, którzy dopiero wkraczają w dorosłe życie, jednak mimo to oboje zostali już mocno doświadczeni przez los. Książka napisana jest z perspektywy obojga bohaterów, dzięki czemu możemy ich znacznie lepiej poznać, dowiedzieć się co myślą, czują i z czym się borykają.
Mogłoby się wydawać, że Lidki i Filipa nic nie łączy, pochodzą z zupełnie innych światów, jednak zagłębiając się coraz bardziej w ich historię dowiadujemy się, że oboje przeżyli w swoim krótkim życiu tragedię, które ich naznaczyły. Połączył ich ból, strata bliskich osób, poczucie niezrozumienia oraz muzyka. Nie jestem w stanie sobie nawet wyobrazić co musieli czuć w tych trudnych chwilach.
Ta historia jest niezwykle przejmująca i emocjonalna, a ja chłonęłam emocje bohaterów całą sobą. W "Usłysz mnie" autorka porusza wiele ważnych tematów i ponadczasowych tematów: problemy w kontaktach z rodzicami czy rówieśnikami, problem uzależnienia, niepełnosprawność.
Bardzo podobały mi się listy, które Lidka pisała do siostry, były bardzo intymne i pozwalały nas lepiej poznać główną bohaterkę.
Autorka mimo wszystko na koniec pozostawia czytelnika z wieloma znakami zapytania, dlatego po cichu liczę na kontynuację losów Lidki i Filipa, bo bardzo chciałabym poznać odpowiedzi na nurtujące mnie kwestie. Moja ocena to 9/10.

Dziś przychodzę do Was z moim cudownym patronatem? ?Usłysz mnie? autorstwa Anny Olszewskiej.
Ona straciła słuch w wyniku traumatycznych doświadczeń.
On po trudnych doświadczeniach z przeszłości trafia do kolejnego liceum.
Lidka wyraża emocje, wykorzystując sztuki plastyczne.
Filip stara się odciąć od emocji, zamknąć się w przestrzeni szczelnie wypełnionej muzyką.
Tak różni? a tak podobni. Dwie osoby bez wielkich nadziei, bez braku wiary w szanse na szczęście. Dwoje młodych ludzi z życiowymi bliznami? czy jest szansa by dali sobie wzajemnie nadzieję na przyszłość? Na pozostawienie przeszłości daleko w tyle? Czy odważą się żyć wreszcie własnym życiem?
Czy Lidka zobaczy muzykę?
Czy Filip odważy się zaangażować?
To cudowna opowieść o młodych ludziach mierzących się ze światem, z dopinanymi etykietami, z pokładanymi oczekiwaniami. Osaczeni przez przeszłość, zniewoleni przez niepewność związaną z przyszłością.
To również opowieść o dorosłych, którzy błądzą, którzy nie zawsze potrafią dać dziecku to, czego potrzebuje, którzy walczą również ze swoimi demonami. Autorka prezentuje katalog postaw rodzicielskich (przy czym słowo ?rodzic? nie oznacza biologicznej więzi): matka pogrążona we własnym bólu, ojciec radzący sobie z bezradnością, rodzic niewydolny wychowawczo, osoba będąca wsparciem w najtrudniejszych momentach życia. Ci bohaterowie są ukazani bez oceniania, ze zrozumieniem? z poszanowaniem ludzkich wyborów. Ocenę? a w zasadzie refleksję pozostawia czytelnikowi.
O piórze Anny Olszewskiej już Wam kiedyś pisałam? ale podkreślić należy, że słowa wypełnione emocjami płyną, tworząc kompletny obraz wypełniający serce i umysł.
Gorąco polecam i mam nadzieję, że sięgniecie po ten tytuł i zanurzycie się w tej historii.

?Byłam zawieszona między światami słyszących i głuchych i w żadnym nie potrafiłam się odnaleźć.?

Lilka niedługo skończy osiemnaście lat, przed dziesięcioma laty straciła słuch. Jedyne dźwięki, które pamięta bardzo chciałaby wymazać z pamięci. To ona była w domu, gdy zamordowano jej siostrę Maję. Lidka była silnie związana ze starszą siostrą, która kochała muzykę. Przez przypadek trafia na teksty piosenek siostry, zdesperowana postanawia zrobić wszystko, aby dawno temu spisane słowa ponownie ożyły. Rodzice bojąc się o nią, trzymają pod kloszem. Jej ucieczką staje się rysunek, za pomocą kredek tworzy piękny świat, w który ucieka, a pisane listy do zmarłej siostry przynoszą choć częściowe ukojenie.

Osiemnastoletni Filip ma problemy ze swoją agresją. Został porzucony przez rodziców, opiekę nad nim sprawuje ciotka. Za pobicie kolegi ma poważne problemy z prawem, zostaje wyrzucony ze szkoły muzycznej. Dzięki staraniom swojego kuratora trafia do szkoły integracyjnej, tej samej do której uczęszcza Lidka.

Czy to dość niespodziewane spotkanie będzie początkiem czegoś dobrego? Autorka przenosi nas do Gdańska, szum morza często nam towarzyszy. Akcja powieści toczy się niespiesznie, fabuła ciekawie poprowadzona, zabiera nas w pokomplikowany świat młodych ludzi. Lidka i Filip do obojga poczułam ogromną sympatię, z całego serca im kibicowałam. Lidkę przytłacza nadzór rodziców, a obojętność matki pogrążonej we własnej żałobie boli. Stara się być niewidoczna, to ciepła, spokojna, szczera dziewczyna. Filip robi wszystko, aby nie rzucać się w oczy, nie chce kolejnych kłopotów, chce przetrwać szkołę, by potem móc ruszyć dalej. To wrażliwy, milczący chłopak, prowokowany nie potrafi zapanować nad agresją. Łączy ich pasja - on ma swoją gitarę, a ona rysuje - i społeczne odrzucenie, a dzieli całkiem sporo, wychowanie, status społeczny. Jednak oboje są zagubieni, samotni, ignorowani przez innych. Ich relacja początkowo jest pełna nieufności i ciekawości, z czasem przychodzi zrozumienie i chęć czegoś więcej.

Zabójstwo przed laty ma ogromny wpływ na rodzinę, ciągły niepokój rodziców o młodszą córkę - bardzo ograniczają jej wolność, jej głuchota jeszcze bardziej skłania ich do chronienia jej. Jednak Lidka jest inteligentną osobą, radzi sobie, coraz częściej odczuwa potrzebę życia po swojemu. Ogromna tęsknota, poczucie żalu, winy, niesprawiedliwości losu. Stopniowo odkrywane tajemnice z przeszłości bardzo niepokoją, burzą pozorny spokój. Autorka porusza szereg trudnych problemów jakie mogą spotkać zarówno młodych ludzi jak i każdego z nas. Poczucie pustki, wyobcowanie, obawa o jutro, nadzór kuratorski. Złe towarzystwo, narkotyki jako łatwy zarobek. Pierwsze porywy serca, wzajemna fascynacja, zrozumienie, wsparcie. Tak trudno czasami w gąszczu ludzi znaleźć bratnią duszę. Czy naszym bohaterom się to uda?

Piękna, poruszająca, mądra opowieść! Przenosi nas do świata młodych ludzi, którym przyszło już na starcie życia zmierzyć się ze złem i wyrachowaniem. Przyszłość, która napawa optymizmem i niespodziewane uczucie. Czytanie od początku do końca tej porywającej historii, było przyjemnością, chwilami pełnymi niepokoju, wzruszeń, smutku i radości. Z całego serca polecam!