Usprawiedliwiona

?Czy każde życie jest warte najwyższej ceny??

?Usprawiedliwiona? autorstwa Kingi Łukasik stanowi kryminał, który zapewni Wam sporą dawkę emocji. Lubicie powieści z niewinnym początkiem, które jest tylko przykrywką dla prawdziwej walki z czasem, która rozpocznie się zaledwie po kilku pierwszych rozdziałach? Jeśli tak, zapisujcie ten tytuł na swoją listę!

W drodze na zasłużony urlop podkomisarz Katarzyna Szyszkiewicz nagle zostaje wezwana na komendę. Zagadkowe morderstwo czterolatki w ogrodzie Saskim i żądanie sprawcy, aby to właśnie Szyszka prowadziła śledztwo, burzą wszystkie jej plany.
Morderca ? nazywany Poetą ze względu na moralizujące wierszyki z rzędami cyfr, które zostawia przy ciałach ofiar ? pozostaje nieuchwytny. Mieszkańcy Lublina, a później całej Polski, za pośrednictwem mediów z przerażeniem obserwują kolejne zbrodnie. Dlaczego akurat Szyszka została wytypowana przez mordercę do tej sprawy? Wkrótce się okaże, że odpowiedź tkwi nie tylko w zaszyfrowanych wiadomościach Poety, a kluczem do rozwiązania zagadki może być? zawodna pamięć.

Jakie to było dobre! Przyznam, że sam początek nie był zachęcający - jakoś nie potrafiłam skupić się na fabule, a ilość nowych informacji była w moim odczuciu lekko przytłaczająca, dlatego dałam tej lekturze spokój na kilka dni, jednak kiedy wróciłam do czytania po raz drugi oraz wiedziałam, na co się przygotować - lektura stała się wręcz nieodkładalna.

Czy są tutaj fani książek, w których autorzy nie boją się zagłębiać się w najgłębsze zakamarki umysłów swoich bohaterów? Pani Kinga nie miała z tym elementem najmniejszych problemów, wręcz idealnie rozłożyła każdą postać na czynniki pierwsze, co tylko pobudzało mój apetyt na jeszcze więcej.

?Usprawiedliwiona? to kryminał z genialną grą pozorów - Łukasik bardzo często popycha swoich bohaterów (jak i czytelników) na wiele min, które tylko wskazują na to, że mało kto jest w stanie przewidzieć, jaki finał będzie miała ta historia. Chyba nie muszę mówić, że zakończenie rozwaliło mnie na łopatki, prawda? Takiego zakończenia się po prostu nie spodziewałam oraz po części nie byłam na nie gotowa. Autorka przygotował mocną ?bombę? na sam koniec, przez co zbyt szybko o tej książce nie zapomnę.

Czy książkę polecam? Tak, polecam ten tytuł dla wieloletnich fanów kryminałów oraz tych, którzy stawiają swoje pierwsze kroczki w tym gatunku. ?Usprawiedliwiona? to emocjonalny oraz pełen niewiadomych kryminał, który (jestem pewna) pochłonie wielu czytelników, a na samym końcu brutalnie wypluje.

Podkomisarz Katarzyna Szyszkiewicz wybiera się na zasłużony urlop. Jednak planowana podróż nie dochodzi do skutku, gdyż w lubelskim Ogrodzie Saskim zostają znalezione zwłoki czteroletniej dziewczynki. Przy ciele morderca zostawił kartkę z zagadkowym, moralizatorskim tekstem oraz rzędami cyfr. Żąda również, by to Szycha poprowadziła te sprawę. Niestety to nie koniec działań Poety, jak został szumnie okrzyknięty zabójca, a na policjantkę czeka wiele ciężkich wyzwań...

Autorka sprawnie przeprowadza nas przez meandry mozolnego oraz trudnego śledztwa, a jego wszelkie aspekty zostały podane w dość przystępny i ciekawy sposób. Zwłaszcza metoda jaką posługuje się oprawca zasługuje na uwagę, ponieważ nie jest ona dość często spotykana w literaturze. Choć znalazły się w fabule drobne przeinaczenia lub naciągnięcia nie wpływa to znacząco na odbiór książki, a zostały one podyktowane korzyściami dla samej treści. Nie zmienia to jednak faktu, iż pisarka mimo wszystko przeprowadziła mocny research, by jak najbardziej uwiarygodnić przedstawioną historię. Styl literatki był bezkompromisowy, plastyczny, momentami wulgarny bądź brutalny, ale pełen sarkazmu lub czarnego humoru, które je zdecydowanie łagodziły. Pomimo dość sporych gabarytów (prawie 700 stron), lekturę pochłania się szybko. Niemały wpływ miały na to dynamiczna akcja, interesująca intryga czy sposób zakończenia każdego podrozdziału, zachęcające do natychmiastowego, dalszego czytania. Również za kreację bohaterów, zwłaszcza głównej postaci, należy się pochwała. Szyszka to pełna sprzeczności kobieta. Z jednej strony gruboskórna, twarda, ale w środku bardzo wrażliwa osoba, którą można złamać bądź zranić.

Kinga Łukasik poza rewelacyjną kryminalną, szaradą porusza wiele frapujących kwestii czy problemów. Po pierwsze przybliża nam zawód profilera, czyli psychologa śledczego. Możemy zapoznać się z tajnikami, blaskami i cieniami tej profesji, która do dziś w wielu kręgach jest niedoceniana lub traktowana jako tzw. "wróżenie z fusów".

Kolejnym motywem jaki znajdziemy w tej pozycji była kruchość oraz ulotność życia. Często nie doceniamy też tego, co mamy, a dostrzegamy ważność ludzi, egzystencji, miejsc, uczuć itd., dopiero, gdy to bezpowrotnie utracimy. Autorka przeprowadza nas przez etapy żałoby i pokazuje metody z jakimi radzimy sobie ze stratą. Staniemy też przed dylematem i będziemy musieli odpowiedzieć sobie na pytania: czy jakąkolwiek zbrodnię można usprawiedliwić? Czy pobudki z jakiej została ona popełniona stanowią choć najmniejszą okoliczność łagodzącą? Czy możemy ponosić konsekwencje za coś czego nie pamiętamy? A może to odkrycie prawdy będzie już wystarczającą karą?

Dzięki tej powieści uświadomimy sobie, iż nagminnie zbyt szybko oceniamy innych. Bezrefleksyjnie, stereotypowo postrzegamy ich według swojej miary, nie bacząc na to, że zachowanie ich może wynikać z bolesnych doświadczeń, choroby, traumatycznych zdarzeń. Warto zanim osądzimy bliźnich wczuć się w ich przeżycia, włożyć niejako "ich buty", a potem dopiero ferować wyroki.

To świetnie skonstruowany, rasowy kryminał, dostarczający odbiorcy wielu tematów do głębszy przemyśleń. Pozwala on doświadczyć całej mozaiki różnorodnych emocji, wzbudza fascynację, zaskakuje, ale przede wszystkim to właśnie ten refleksyjny wydźwięk najmocniej oddziałuje na duszę czytelnika, pozostawiając w niej ślad na dłużej. Gratuluję serdecznie pani Kindze znakomitego debiutu. Gdybym nie wiedziała, iż to pierwsza pozycja spod jej pióra, ciężko by mi było się tego domyślić. Jedyne, co mogę zaliczyć na minus (ale niewielki), to nie rozwiązanie jednego z wątków. Mam nadzieję, że jednak to nie koniec perypetii Szychy, a wyjaśnienie pojawi się w kolejnej książce, którą z pewnością przeczytam.