Uwięziony

Wyzwania czytelnicze cieszą mnie najbardziej wtedy, kiedy dokonuje wyborów dotyczących twórczości autora bądź autorki, którego nie było okazji do tej pory dane mi poznać.

Zdecydowałam się na przeczytanie książki autorstwa Pani Katarzyny Cholewy pt. Uwięziony ze względu na zamieszczony z tyłu okładki opis oraz interesujące mnie zjawiska, które łączą się poniekąd z psychologią.

Pierwszym aspektem, na jaki zwróciłam uwagę, było to, że książka ta należy do gatunku humoru, co wprawiało mnie już na samym początku uśmiech, bo nie wiedziałam, w sumie czego mam się spodziewać w dalszej części jej całościowej zawartej w głównej treści.

Drugim aspektem, na który zwróciłam, szczególną uwagę był brak zamieszczenia informacji o autorce. Uważam, że to by ułatwiło, zaznajomienie czym się zajmuje na co dzień, co ją interesuje, a może dałoby, to do pomyślenia skąd zaczerpnęła pomysł do napisania tej książki i co było inspiracją do podjęcia się tematu, w którym należy dużo poczytać, zanim się opisze coś, co może czytelnika zainteresować bardziej lub mniej.

Trzecim aspektem, który rzucił, mi się w oczy podczas czytania było zastosowanie niekulturalnego słownictwa, które mi się nie podobało. Nie wypada, aby autorka pisała, używała przekleństw w zdaniach. To nie świadczy o niej dobrze, Być może sięgną po tę książkę ludzie młodzi i wówczas to nie będzie dla nich korzystne, aby podążać śladami za głównym bohaterem. Jest on mocno pogubiony w tym, co się wokół niego obecnie dzieje.

Autorka nie zawsze wspomina, o tym, kim są i jaką odgrywają rolę, pozostali występujący bohaterowie drugoplanowi.

Linią obrony uważam, że są tu momenty, kiedy bohater prowadzi sam ze sobą dialog wewnętrzny, który obrazuje, co myśli na temat sytuacji, w której się znajduje i w myślach otwarcie to mówi.

Akcja w tej książce toczy się na dwóch etapach: współcześnie i to wydarzyło się wcześniej.

Trudno jest zrozumieć opisane problemy bohatera, jakie przeżywa, gdyż on tak jak inni chce normalnie funkcjonować, czuć potrzebę bycia sobą, pokazania, jakim jest naprawdę, a może pozostanie w tym stanie na zawsze, czy jednak pragnie uzyskać upragnioną wolność.

Zapowiadająca się ciekawie brzmiąco, zawirowania, niespodziewane oczekiwania od nich, a może wszystko to, co się dzieje w tajemniczym świecie bohatera to początek życia będącego zalążkiem drogi prowadzącej do lepszych horyzontów, które należy dzielnie odkrywać.
...

,,Uwięziony" Katarzyny Cholewy zainteresował mnie tym, że należy do gatunku humor. Pomyślałam sobie, ze takich zabawnych historii nigdy dość i postanowiłam skusić się na tę pozycję. Wcześniej nakładem wydawnictwa Novae Res ukazała się inna powieść autorki. ,,Filipies na Marsie" był wydaniem skierowanym do młodzieży z gatunku fantastyki. Lubię gdy autor zaczyna tworzyć w nowym gatunku, gdyż można sprawdzić w których z dotychczas wybranych sprawdza się najlepiej. Z tego też powodu postanowiłam skusić się na ,,Uwięzionego". Czy było warto?

Pomysł na fabułę tej książki był naprawdę ciekawy. Mimo tego, że nie jest to pierwsza książka w której bohater nie pamiętał swojej tożsamości za każdym razem dalsza fabuła może potoczyć się inaczej. Remigiusz Pastor, który stał się główną postacią w tej książce miał dwie tożsamości. Czy takie coś było w ogóle możliwe? Jak to się stało? Co wydarzyło się później?

Humorystyczne książki bez wątpienia zawsze znajdą swoich odbiorców i ja także znalazłam się w tym gronie. Od powieści przypisanej do tego gatunku oczekiwałabym właśnie, przede wszystkim, sporej dawki śmiechu. W tym przypadku już od samego początku odbiorcy serwowane są liczne przekleństwa. Ten zabieg na pewno nie jest humorystyczny, a wręcz przeciwnie - zniechęca do poznawania dalszych lodów bohatera. Zabawne sceny i budowanie napięcia na pewno można zbudować w inny sposób niż wulgaryzmami. Niestety, ale dla mnie nie są one zaletą tego wydania.