Uzdrowicielka

W Nieznajomce, niewielkiej wiosce ukrytej w górach, wśród polan, łąk i lasów nadchodzi jesień. Antoni Szeptyna pracuje nad kolejną niezwykłą i magiczną książką ?Misteriami drzew?, Mariusz próbuje na nowo ułożyć sobie życie z Reginą, Zośka podejmuje leczenie swej blizny. Wszystko wydaje się układać dobrze, ale na horyzoncie już widać ciemne chmury. Ktoś upomina się o odziedziczony przez Zośkę domek, schronisko dla zwierząt także przeżywa trudne chwile, a nowy mieszkaniec wioski wprowadza sporo zamieszania w spokojne dotąd życie sąsiadów. Losy niespodziewanie się krzyżują, pojawiają się pytania, niepokoje, gwałtowne uczucia i wielkie tęsknoty. Czyje marzenia zostaną zawiedzione, a kto odnajdzie się wśród tych życiowych zawirowań?
Czy przyjaźń i miłość naprawdę potrafią zwyciężyć wszystko, czy jedynie rodzą złudną nadzieję?

Książka "Uzdrowicielka" jest drugim tomem cyklu leśneustronie i kontynuacją "Warkocza splecionego z kwiatów" opowiadającej losy mieszkańców Nieznajomki i ich bliskich, zatem książki należy czytać w odpowiedniej kolejności. Bardzo lubię i cenię sobie twórczość Pani Agnieszki, każda z książek, które czytałam niosła za sobą pewne przesłanie i skłaniała do głębszych przemyśleń nad własnym życiem, w przypadku "Uzdrowicielki" oczywiście jest podobnie! Po przeczytaniu pierwszego tomu bardzo długo myślałam o postaciach, które tam poznałam, byłam bardzo ciekawa jak autorka dalej poprowadzi ich losy, całe szczęście, że miałam na półce właśnie "Uzdrowicielkę" i w wolnej chwili mogłam na spokojnie przysiąść do lektury. Jak już wcześniej wspominałam bohaterowie, których wykreowała autorka są niezwykle autentyczni, prawdziwi, borykający się z różnymi problemami, mający swoje tajemnice i szukający spokoju i ukojenia, myślę, że śmiało te ci bohaterowie znaleźliby swoje odzwierciedlenie w rzeczywistości. Historia ta przedstawiona jest z perspektywy w zasadzie każdego z bohaterów, co pozwoliło mi jeszcze lepiej ich poznać, dowiedzieć się co czują, myślą oraz lepiej zrozumieć ich postępowanie oraz decyzję. Myślę, że w tym przypadku był to ciekawy zabieg, ponieważ tym sposobem każda z postaci odegrała tutaj istotną rolę, dostarczając tym samym wielu emocji. Jednym z nowych bohaterów jest Teo, który kupił dom od koleżanki Zosi, mężczyzna wprowadza w życie postaci sporo zamieszania i mimo mojej początkowej niechęci przy bliższym poznaniu zaczął zyskiwać w moich oczach. W tej części bohaterów czeka naprawdę wiele wrażeń, niestety w głowie mierze tych bardziej negatywnych, każda z postaci będzie zmuszona stawić czoła przeciwnością jako zsyła los. Mam wrażenie, że w każdym momencie, w każdym z wydarzeń mających tutaj miejsce czuć było dobrego ducha Zuzaliny, tak jakby cały czas pilnowała mieszkańców Nieznajomki i nie pozwoliła, żeby zostali nadmiernie skrzywdzeni. W książce poraz kolejny znajdziemy szereg interesujących informacji na temat roślin oraz ogrom życiowych mądrości, spisywanych przez Zosię pod tytułem "moje źródła mocy". Autorka udowadnia, że czasami pewni ludzie pojawiają się w naszym życiu, żeby pomóc nam zrozumieć pewne kwestie oraz spojrzenie na nie, uzdrawiając przy tym duszę, to cudowne jak Ci bohaterowie wzajemnie na siebie oddziaływali. Jestem ogromnie ciekawa jak dalej potoczą się losy bohaterów, na szczęście mam już "Wybory serca", więc niedługo będę mogła się tego dowiedzieć. Polecam! Moja ocena 9/10.

Warkocz spleciony z kwiatów t. 1 serii Leśne ustronie przeczytałam w jeden dzień. Drugi tom Uzdrowicielka wzruszył mnie do lez. Wszystkie moje czytelniczki w bibliotece przkazują sobie tę książkę z rąk do rąk. Pytałam je o ocenę mówiły zawsze wspaniała musisz przeczytać;-))

Napisana pięknym językiem, czyta się bardzo dobrze i wciąga w magiczny świat fabuły, która płynie jak rzeka. Uspokaja i koi nerwy. W mojej bibliotece jest już kolejka na tę książkę. Sama zaczęłam czytać. O mało nie przejechałam przystanku PKP.

?Świata nie odmienisz, biegu zdarzeń nie odwrócisz, możesz się tylko pogodzić z tym co niosą i czerpać z nich wszystko co najlepsze. Posłuchaj ludzi, nie oceniaj ich, każdy nosi w sobie własną prawdę.?

Z przyjemnością ponownie przeniosłam się do Nieznajomki, niewielkiej wioski ukrytej w górach. Kończy się lato, jesień zbliża się wielkimi krokami, co przyniesie? Pierwszy tom - ?Warkocz spleciony z kwiatów? zostawił mnie w dużej niepewności, jak dalej potoczą się losy bohaterów? Zosia dowiaduje się, że Zuzalina zostawiła jej cały swój majątek, maleńką chatkę i kawałek ziemi. Dziewczyna jest pełna wątpliwości czy powinna przyjąć taki dar? Już wkrótce zjawia się u niej bardzo nieprzyjemna i roszczeniowa dalsza rodzina Zuzaliny, twierdząc, że Zosia przejęła majątek bezprawnie. Zośka poddaje się eksperymentalnemu usunięciu swojej szpecącej blizny, do Aleksego mężczyzny, który pojawił się w jej życiu czuje przywiązanie i sympatię. Czy mają szansę na coś trwałego? Mariusz na nowo próbuje ułożyć sobie życie z Reginą. Antoni rozpoczyna pracę nad kolejną książką.

Opowiedziana historia niesie ukojenie, wyciszenie i radość, jest otulona pięknem natury, aromatami ziół i kwiatów, szumem lasu, blaskiem słońca w źródełku. Akcja powieści toczy się niespiesznie, wzbudza ogromną ciekawość. Pani Agnieszka ma lekkie, barwne, wnikliwe pióro. Z łatwością ukazuje wewnętrzne rozterki, zmagania, porywy serca jakie towarzyszą naszym bohaterom. A ci ciekawie ukazani to zwykli ludzie, pełni wewnętrznego ciepła, nieidealni, mają swoje marzenia, pragnienia i życiowe doświadczenia. Zośkę polubiłam od razu, to serdeczna, samotna, wrażliwa, empatyczna, młoda kobieta. Na dobre rozgościła się w Nieznajomce, w dalszym ciągu jest bardzo niepewna siebie, ma masę wątpliwości. Próbuje odsunąć się w cień, nie chce stać innym na drodze do szczęścia. Mariusz to człowiek, który kocha wszystkie stworzenia i otaczającą go przyrodę. Niespodziewany powrót byłej dziewczyny burzy jego spokój. Moje serce całkowicie skradła Laura siostrzenica Michała, to niesamowicie rezolutna, ciekawa otaczającego ją świata dziewczynka. Podobnie jak jej wuja kocha zwierzęta. No i koza Skakanka, cóż za psotne i mądre zwierzę!

Życie często zaskakuje swoją przewrotnością. Czasami po bolesnych przeżyciach trudno jest znaleźć w nim sens i radość. Autorka porusza szereg trudnych problemów, które mogą się stać udziałem każdego z nas. Umiejętność zatrzymania się, zrozumienia, pogodzenia się z tym co niesie życie. Wsłuchanie się w siebie i w swoje serce. Piękno prawdziwej przyjaźni, ludzka bezinteresowność, szukanie swojego miejsca na ziemi, a obok ludzka zawiść i zazdrość. Podejmowanie decyzji, wolność wyboru, szacunek i zrozumienie. Miłość, jej różne oblicza, uczucie, które rozwija się bardzo powoli. Czy Zosia i Michał mają szansę na bycie razem, gołym okiem widać, że tych dwoje coś do siebie przyciąga.

Przyjemna, ciepła, mądra, zwyczajna i jednocześnie niezwykła opowieść. Blaski i cienie zwykłego życia. Niesie emocje, wyciszenie i nadzieję. Już z niecierpliwością czekam na kontynuację. Serdecznie polecam całą serię, Tatiasza i jej książki.

Jesień zawitała w Nieznajomce, wydawać by się mogło co jeszcze może się wydarzyć. Antonii pracuje nad nową książką, Mariusz chce odbudować relacje z Reginą, a Zośka zaczyna leczenie swojej blizny i decyduje się na przyjęcie spadku po Zazulinie. Jednak z daleka nadciągają kłopoty, ktoś upomina się o ten stary domek i stara się uprzykrzyć życie głównej bohaterce. Jakby tego było mało domek, w którym wcześniej mieszkała Zośka zostaje sprzedany, a nowy mieszkaniec chce się odgrodzić od wszystkiego wokół.

Czy Zośka zawalczy o swoje miejsce na ziemi? Czy Mariusz będzie szczęśliwy z Reginą? Czy nowy mieszkaniec Nieznajomki naprawdę jest taki zły? Czy w Leśnym Ustroniu zapanuje spokój?

Przyznam, że przyjemnie było wrócić do tego świata pełnego spokoju, natury i relaksu. Po pierwszym tomie byłam ciekawa, co może wydarzyć się w Nieznajomce w części drugiej i zupełnie nie spodziewałam się takiego obrotu spraw.

Zośka podejmuje słuszną decyzję by przyjąć domek po Zazulinie, jednak nie przewidziała, że ktoś może rościć sobie do niego prawa. Sąsiedzi z przyjemnością pomagają głównej bohaterce najpierw w remoncie chatki, a później w walce z intruzami. Poza tym Zośka podejmuje się leczenia swojej blizny, i tu mimo zapewnień lekarza, że wszystko przebiega zgodnie z planem, ona nie do końca jest zadowolona z efektów, choć leczenie jeszcze trwa.

Mariusz stara się odbudować związek z Reginą, która niespodziewanie zjawiła się w Nieznajomce. Jednak nie tylko jego była do niego przyjeżdża. Na stałe zjeżdża również jego siostra wraz córką. W domku robi się tłoczno, ale każdy ma w nim swoje miejsce.

Przez tę książkę przepływa taka błogość i spokój, że nikt nie spodziewałby się tego, co może się tam jeszcze wydarzyć. Przyznam, że zakończenie mnie zaskoczyło i mam nadzieję, że ukarze się tom trzeci.

W tej powieści znajdziecie dużo opisów przyrody, informacje do kiedy kwitnie, kiedy należy zebrać nasiona danych kwiatów, oraz do czego mogą one służyć. Jeśli taka tematyka was interesuje przeplatana z nutką romansu to gorąco wam polecam tę książkę jak i całą serię. Zawsze z przyjemnością powrócę do Nieznajomki.

W moje ręce trafił drugi tom z cyklu Leśne Ustronie, który ukazuje przepiękną historię postaci poznanych we wcześniejszej części. Nie martwcie się jeżeli jeszcze go nie znacie. Spokojnie można zacząć lekturę od ?Uzdrowicielki?, gdyż autorka tak poprowadziła tu fabułę, iż bez trudu odnajdziecie się we wszystkim.

W małej, górskiej wiosce Nieznajomce mieszka Zośka w odziedziczonym domku i doskwiera jej samotność. Robi też wszystko by pozbyć się szpecące blizny po wypadku. Antoni tym razem pisze książkę o drzewach. Mariusz nadal leczy zwierzęta, a Regina dzielnie mu w tym pomaga. Spotykamy również Laurę, Elwirę i Aleksego.

Mogłoby się wydawać, że ich życie jest sielankowe, leniwe i spokojne, lecz nic bardziej mylnego. Ktoś nęka Zośkę, chcąc odebrać jej dom. Tajemniczy nieznajomy przybywa do Nieznajomic i spowoduje nieźle zamieszanie. Nad schroniskiem również zawiśnie mroczne widmo, gdy Regina pokaże swe prawdziwe oblicze.

Podróż przez tę książkę dostarczyła mi ogromną przyjemność, której towarzyszyły silne emocje i niezapomniane wrażenia. Magiczny, urokliwy klimat przedstawionych miejsc, poruszające zakamarki duszy opisy, realni, charakterni bohaterzy i intrygi jakie próbują przezwyciężyć sprawiły, że zachwyciłam się powieścią i oddałam jej serce.

Jak w transie pochłaniałam kolejne stronice, zachłystując się cudowną treścią. Bez problemu wyobraziłam siebie na tych podleśnych łąkach, syciłam wzrok na kolorowym, zapierającym krajobrazie i regenerowałam zmęczony umysł w tej spokojnej okolicy. Polubiłam świetnie wykreowane postacie i wczuwałam się w ich przeżycia.

Pani Krawczyk tak pięknie i plastycznie pisze, czaruje swym piórem i porusza nas dogłębnie. Porusza ciągle aktualne tematy i zasypuje nas poradami, które są bardzo mądre i przydatne.

Jeśli lubicie takie lektury, które otulają czytelnika swym ciepłem, pouczają, rozgrzewają serce i robią ogromne wrażenie to ta pozycja idealnie się do tego nadaje.

Zakończenie dało mi wiele do myślenia i spowodowało, że z niecierpliwością czekam na kontynuacje. Nie zwlekajcie tylko dajcie się porwać książce, naprawdę warto. Zapewniam niezapomniane z nią przeżycia i miło spędzony czas.

Uzdrowicielka to 2. tom serii Leśne ustronie. Warto poznać tom 1. Warkocz spleciony z kwiatów. Można też czytać Uzdrowicielkę bez znajomości części 1. Wybór należy do was. Autorka tak subtelnie, konsekwentnie i logicznie snuje dalsze losy głównych bohaterów, Zosi, Mariusza, Aleksego, Antoniego, Elwiry, Laury i Reginy, że nawet nie znając wcześniejszej książki nie poczujemy się zagubieni. Jednak zachęcam do lektury obu tomów. Książki Agnieszki Krawczyk to wielka czytelnicza przyjemność.
Przenosimy się do Nieznajomki, niewielkiej wiosce ukrytej w górach, wśród polan, łąk i lasów. Jest jesień. Pora roku urokliwa, magiczna, wręcz czarodziejska. Dzień po dniu śledzimy życie, losy bohaterów. Jeden z ich pracuje nad kolejną książką. Tym razem będzie to pozycja o Misteriach drzew. Pomagają mu w tym inni bohaterowie.
Dowiadujemy się także, co u Mariusza, który w 1. tomie prowadził niewielki szpital dla zwierząt. Śledzimy losy innych bohaterów, np. Antoniego, który żyje w górskiej chacie, odizolowany od innych ludzi. Żyje bez wygód, bez nowinek technicznych, ale w spokoju i w zgodzie z otaczającym go światem i jego rytmem.
Niby nic nadzwyczajnego powiecie. Ot banalne życie ludzi jakich wiele. Zgadza się. Jednak ważne jest to, jak to zostało przedstawione i jak mocno w tych z pozoru zwyczajnych czynnościach dnia codziennego odnajdzie się przeciętny czytelnik.
Autorka wszystko opowiada w cudowny, wręcz magiczny sposób. Snuje na pozór zwyczajną, a tak naprawdę niezwykłą opowieść o ludziach, którzy żyją gdzieś tam zagubieni w niewielkiej osadzie, a którzy w rzeczywistości mogą być także tuż obok nas. Często zatraceni w pędzie dnia codziennego nie zauważamy, że obok siebie mamy ludzi ciepłych, wartościowych, do których warto się uśmiechnąć, warto wyciągnąć dłoń, których warto poznać. Uzdrowicielka pokazuje, że warto zrobić pierwszy krok, warto otworzyć się na drugiego człowieka. Piękna, potrzebna opowieść, szczególnie teraz w okresie wojny, zła, które jest wszechobecne.
Urzeka także miejsce. Nieznajomka....niby miejsce fikcyjne. Jednak jestem przekonana, iż takich osad, wsi, osiedli, enklaw gdzie można rozkoszować się miejscem, ludżmi, wspólnie pitymi ziołowymi herbatkami, długimi dyskusjami jest więcej. Trzeba tylko się rozejrzeć, może coś zmienić wokół siebie, może inaczej spojrzeć. Tak wiele zależy od nas samych. Polecam, dla poprawy nastroju, dla relaksu, dla wyciszenia. Dobra, potrzebna lektura, taki plasterek na dusze w trudnych czasach.

Pani Agnieszka Krawczyk po raz drugi zabiera nas do Nieznajomki, małej wioski ukrytej wśród gór i pagórków. Oj jak ja czekałam na ten powrót.
Zośka dziedziczy stary dom Zazuliny. Podejmuje również próbę leczenia swojej blizny. Wydaje jej się że, w Nieznajomce odnalazła swoje miejsce na ziemi. Pomaga Antoniemu Szeptynie w pracach nad kolejną książką, tym razem o drzewach. Ma grono przyjaciół z którymi spędza czas. I wszystko było by dobrze, gdyby nie czuła się tak potwornie samotna. Czy będzie potrafiła zapanować nad szalejącą tęsknotą? A może podda się porywowi serca, który może zmienić wszystko?
? ? I to właśnie jest złe ? wypalił Aleksy z wściekłością. ? Jak można porzucać coś dobrego i pięknego dla jakiejś mrzonki? Sama mówisz, Zośka, że rozum ostrzega przed takim wyborem, bo coś stoi na przeszkodzie, coś ważnego? I jest to na przykład krzywda innej osoby, która zostanie zraniona przez wybory naszego serca.
- Wybory serca ? powtórzyła dziewczyna. ? Wydaje mi się że tylko one są ważne. I tylko one się liczą. Nic więcej.
- I uważasz, że można z ich powodu zniszczyć komuś życie, rodzinę, spokój, w końcu zrujnować zdrowie? ? Był oburzony i patrzył na nią z niedowierzaniem. Nie mieściło mu się w głowie, że Zośka, zawsze prostolinijna i szczera, może wygadywać takie rzeczy.
Pokręcił głową.
- Nie pochwalam tego ? odrzekła cicho. ? Ale rozumiem. Bywa i tak, że porywy uczuć kosztują nas bardzo wiele. Sami z ich powodu giniemy.?
Bardzo czekałam na kolejny tom serii Leśne Ustronie. Czytając Uzdrowicielkę czułam, się jak bym wracała do domu. Do domu w którym panuje spokój, a od progu wita mnie gorąca chabranka. Razem z Zośką przechadzałam się po łąkach i lasach. Razem z Mariuszem i Reginą leczyłam ich zwierzęta, a z Laurą rozmawiałam ze Skakanką.
To powieść z której płynie głęboki spokój, pomimo wydarzeń, które nie zawsze są przyjemne i miłe dla mieszkańców. Wiele się dzieje, każdy z mieszkańców ma swoje problemy. A mimo wszystko wspierają się w trudnych momentach.
Przepiękna okładka zachęca do zatracenia się w magii jesienno-zimowej Nieznajomki. Ja nie mogę się doczekać kiedy do niej wrócę. I na jeszcze jedno zwróciłam uwagę. Wpisy Zośki. Moim zdaniem mają właściwości terapeutyczne. Przeczytajcie książkę i zastanówcie się nad nimi. Wiele w życiu może się uprościć.


...

Uzdrowicielka ? Agnieszka Krawczyk.
Uzdrowicielka jest to drugi tom z serii Leśne Ustronie. Gdzie dzięki autorce poznajemy dalsze losy bohaterów pięknej, malowniczej Niezapominajki.
Jest to moje pierwsze spotkanie z twórczością autorki po przeczytaniu tej książki, koniecznie muszę sięgnąć po pierwszą część.
Jest to opowieść o grupie ludzi, którzy są dla siebie sąsiadami, którzy zawsze w każdej sytuacji mogą na siebie liczyć o każdej porze dnia i nocy. Jest to również opowieść o miłości, tęsknocie za drugim człowiekiem o tajemnicach, które ciężą nam na sercu o przebaczeniu.
Autorka w piękny malowniczy ciepły sposób przybliża nas do natury, uświadamia jakim jest niesamowitym darem. Czasem warto się zatrzymać, rozejrzeć i docenić te wszystkie spaniałości jakimi obdarza nas matka natura , a każda pora roku daje nam tak dużo.
Bardzo podoba mi się styl pisania Autorki sprawia, że na sercu robi się lżej. Nie chciałam, żeby historia dobiegła końca, ale jak to bywa w życiu wszystko się kiedyś kończy.
Zostaje mi tylko nadrobić zaległości i czekać na dalsze losy Zośki, Mariusza, Elwiry Laury i innych.
Jak najbardziej polecam !
...