Vademecum złego ojca

Tym razem Guy Delisle nie porusza tematów związanych z polityką czy lekarzami bez granic. Skupia się na swojej pierwszorzędnej roli, czyli opisuje jak sprawdza się jako ojciec. Dobrze? Źle? Hmm... To zależy, kto go ocenia. Poza tym rodzicielstwo jest skomplikowane i nie ma jednej słusznej metody wychowawczej. Czy ograniczanie swobody dziecka naprawdę zapewni mu bezpieczeństwo? Czy pozwalanie na wszystko sprawi, że będzie chętnie badało nowe możliwości? A czy nieustanny sarkazm podkopie jego poczucie własnej wartości, czy też wręcz przeciwnie spowoduje, że będzie odporne na kpiny? Jedno jest pewne, ile ludzi, tyle odpowiedzi. Autor komiksu pokazuje nam swoją. Chyba miała być zabawna. Może odrobinę jest. Jednak preferuję rysunkowe reportaże autora. Zdecydowanie ma w nich więcej do powiedzenia.

Ojciec ryzyk

Guy Delisle powraca z drugim tomem Vademecum złego ojca. Co prawda seria ta jest o wiele lżejsza od zwyczajowych podróżniczych powieści graficznych, z których zasłynął, ale wcale nie znaczy to, że gorsza. Nawet trudno jest powiedzieć, że inna, bo przecież tamte dzieła też były lekkie, proste, niewymagające i w dużej mierze zabawne, nawet jeśli przerażały. Jakkolwiek by jednak na całość nie patrzeć, niniejszy tytuł to kawał świetnego, pozornie niewymagającego, choć pełnego życiowych prawd, komiksu nie tylko dla ojców.

Witajcie w świecie ojcostwa. Guy Delisle, autor komiksów, podróżnik, człowiek, który przeżył wiele i wiele widział, mierzy się z największym w swoim życiu wyzwaniem. Bo jak tu upilnować niegrzeczne dzieciaki, które wejdą wszędzie i wszystko spsocą? Jak prowadzić sobie z wytłumaczeniem im kwestii, których nie rozumieją? I jak przetrwać własne porażki rodzicielskie, które prowadzą do sytuacji równie komicznych, co kłopotliwych?
W krótkich opowiastkach z życia ojca Guy Delisle pokazuje rodzicielską codzienność może i nieco w krzywym zwierciadle, może i z ironią, ale z wielką trafnością. Od problemów z wytłumaczeniem dziecku, że w matematyce coś po prostu jest i już, przez noc spędzoną w schronisku, po wytłumaczenie kwestii punktualności. W międzyczasie oczywiście dzieje się dużo. Guy zajmuje się pracami domowymi, udowadnia, że zabawa piniatą może być niebezpieczna, gra w Warcrafta, wybiera się na wyspę itd. itp.