Morderstwo przy rue Dumas

Dlaczego moja działka? Chodzi o miejsce, w którym bohaterowie tym razem będą działać. Niektórzy próbują mi wmówić, że będę księdzem, bo odnajduję się w tematach teologicznych i zadaję dużo pytań z nimi związanymi. Jednak czy Wydział Teologii na Uniwersytecie w Aix to miejsce w którym też się dobrze poczuję?
Dziekan wspomnianego wydziału zostaje znaleziony martwy. Kto był zdolny, żeby go zabić, skoro profesor miał ogłosić listę stypendystów i mianować swojego następcę? Wydawałoby się, że nie miał komu przeszkadzać, skoro usuwa się w cień. A jednak. Lista podejrzanych ogranicza się do studentów i profesorów, tylko czy to nie jest za wąskie pasmo? Sędzia Verlaque sądzi, że tak i dzięki pomocy Marine odkrywa coś naprawdę skomplikowanego.

Dzisiaj na warsztat trafił nam się drugi kryminał w prowansalskim klimacie Aix. Podobnie jak przy pierwszym tomie, akcja powieści jest dość leniwa, ale tego wymaga klimat miasteczka. Tym razem zwiedzamy Aix, Paryż i Włochy, bo to właśnie aż tam zaprowadziły bohaterów znalezione poszlaki.

Mówi się, że im głębiej w las tym ciemniej, a ja wam powiem, że im dalej w cykl ?Verlaque i Bonnet na tropie? tym lepiej. Widać różnicę w stylu autorki. Nadal pokazuje nam piękno odwiedzanych przez bohaterów miejsc, ale nie pozostawia nam bez wyjaśnienia sytuacji między bohaterami. Widać, że autorka ma głowę do pisania ciekawych intryg i tworzenia nowych postaci, które odgrywają ważną rolę. Poznajemy też przeszłość bohaterów, przez co jeszcze łatwiej nam powiedzieć ?Tak. Znam sędziego Verlaque?a?

Okładka książki, podobnie jak przy pierwszym tomie, bardzo mi się spodobała. Podobają mi się te delikatne element- książka i klucz w tle. Plusem jest też czcionka, wielkość liter i papier. Nie wiem czy w ogóle różnią się od innych książek, które przeczytałem, ale w tym przypadku przychodziło mi to z ogromną łatwością.

?Morderstwo przy Rue Dumas? to drugi tom serii przygód sędziego i pani profesor. Autorka ograniczyła sprawy kulinarne do minimum, przez co bardziej skupiamy się na samym morderstwie i relacji między bohaterami. Nie jestem fanem Francji, wolę Hiszpanię, ale dzięki autorce chciałbym pojechać do Aix i zobaczyć te wszystkie miejsca, które opisała w swojej książce.

"Wtedy Thierry gwałtownie wciągnął powietrze i odskoczył do tyłu, uderzając w pokrytą marmurem konsolę. Stojący na niej wazon przechylił się i zaczął spadać..."

Drugi tom serii ciekawiej umilił mi czas spędzony z książką w ręku niż pierwszy "Śmierć w Chateau Bremont". Narracja okazała się bardziej przyjemna, dojrzała i wciągająca, mniej nieścisłości, zbędnych powtórzeń czy irytujących zwyczajów kluczowych postaci, lecz nadal nieco z nich przetrwało i psuło pozytywny odbiór książki. Pozostajemy w klimacie zabytkowej miejscowości Aix-en-Provence i francuskiej wysublimowanej kuchni, jednak teraz bohaterowie nie tylko spożywają w każdym rozdziale jakiś posiłek czy delektują się winem, ale również aktywnie dokładają się do stworzenia zajmującej fabuły.

Autorka zaprezentowała lepszą już odsłonę kryminalnej intrygi, rozwijającej się niespiesznie, krok po kroku, i choć nadal bazującej na nieskomplikowanych i przewidywalnych elementach, to jednak z miło zaskakującym finalnym rozwiązaniem. Nie znajdziemy dużo postaci drugoplanowych czy spektakularnych incydentów, jednak ma to swoje uzasadnienie i urok. Z korzyścią dla powieści okazało się okrojenie wątku obyczajowego, który w delikatnej i wyważonej odsłonie lepiej pasuje do przybliżanej historii, staje się jej wzbogaceniem, a nie wiodącym tematem kryminału. Powieść na wakacyjne czytanie, lekkie, niewymagające, relaksowe, znajdzie zwolenników, gdyż nie można odmówić nastrojowości, podobnie odwołań do malowniczych krajobrazów Wybrzeża Lazurowego.

Zaglądamy do środowiska wydziału teologii, gdzie kadra naukowa i studenci nieustannie ustalają hierarchię ważności, priorytetu, władzy i dostępu do środków finansowych. Skłócona społeczność sprzyja powstawaniu intryg, knowań, prowokacji i grze pozorów, dlatego nikogo specjalnie nie dziwi, ani nie martwi, zabójstwo szefa wydziału, Georgesa Mouttego, niezbyt szanowanego i lubianego profesora. Antoine Verlaque jako sędzia śledczy niemal natychmiast orientuje się, że za morderstwem kryją się ciemne sekrety i mętne tajemnice. W docieraniu do prawy pomaga mu życiowa partnerka, profesorka prawa, Marine Bonnet, oraz sympatyczny komisarz Bruno Paulik.

Zagadka zbrodni
Środowisko akademickie jest dość specyficzne, zaś wykładowcy ? jak każda grupa zawodowa ? mają swoje sekrety. Czy jednak profesorowie, kojarzący się ze statecznymi ludźmi, ze studiowaniem opasłych ksiąg i oddaniem nauce, byliby skłonni do jakiejkolwiek przemocy? Czy byliby w stanie skrzywdzić kogoś, a nawet ? zabić?
Przekonamy się o tym dzięki lekturze drugiego już tomu kryminalnej powieści z serii ?Verlaque i Bonnet na tropie?. W opublikowanej nakładem Wydawnictwa Smak Słowa książce "Morderstwo przy Rue Dumas", autorstwa M.L.Longworth, po raz kolejny zagłębiamy się w mroczne aspekty ludzkiej duszy oraz stajemy przed zagadką morderstwa. Niczym Sherlock Holmes tropić będziemy zbrodnie i zbrodniarzy, a będzie to zadanie wielce trudne, bowiem zarówno podejrzanych, jak i motywów, jest tym razem olbrzymia ilość. W tę pasjonująca grę, której celem jest wytypowanie przestępcy, wciągną się nie tylko czytelnicy, którzy mieli już przyjemność zagłębić się w lekturę części pierwszej. Skomplikowana sprawa kryminalna, pozornie tylko oczywiste motywy zbrodni, a także klimat prowansalskiego miasteczka ? to wszystko sprawia, że miłośnicy gatunku ulegną czarowi opowieści, mimo iż styl autora zdecydowanie różni się od tak znanego i cenionego przez miłośników Holmesa stylu sir Arthura Conana Doyle?a.
Tym razem autor postanawia uśmiercić szanowanego dziekana Wydziału Teologii na Uniwersytecie w Aix, profesora Georges`a Moutte`a. Starzejący się mężczyzna zostaje znaleziony martwy w swoim gabinecie, a wszystko wskazuje na to, że przyczyną śmierci był cios zadany w głowę ciężkim (i wiekowym) przedmiotem. Co dziwniejsze, nie ma śladów włamania, nic też nie wskazuje na to, żeby było to zabójstwo na tle rabunkowym, wydaje się bowiem, że z gabinetu nic nie zginęło. Przed sędzią Antoine`m Verlaque trudne zadanie, bowiem lista podejrzanych jest nad wyraz długa, a wciąż pozostaje otwarta. Specyficzne były bowiem momenty poprzedzające śmierć profesora ? otóż miał on ogłosić rezygnację ze stanowiska z powodu przejścia na emeryturę, a także nazwiska zdobywców prestiżowego stypendium. Szczególnie ta pierwsza kwestia budziła powszechne zainteresowanie, bowiem ze stanowiskiem dziekana związana jest nie tylko wysoka pensja i dożywotnie niemal miejsce pracy, ale i ?będący mrocznym przedmiotem pożądania niemal dwustumetrowy apartament w siedemnastowiecznej rezydencji, z basenem ogrodowym na dodatek. Na objęcie stanowiska po odejściu Moutte`a liczyły co najmniej trzy osoby: Annie Leonetti, najmłodsza z kandydatów, Bernard Rodier, naukowiec specjalizujący się w działalności zakonu cystersów oraz Giuseppe Rocchia, wykładowca uniwersytetu w Perugii. Każda z tych osób mogłaby skorzystać na pozbyciu się denerwującej przeszkody do kariery, jaką stał się Moutte, który właśnie zakomunikował, że swoją funkcję planuje sprawować dożywotnio. Czy to zatem oznacza dla potencjalnego zastępcy? Ile lat kandydaci mają jeszcze czekać na awans?
Czy jednak rzeczywiście, mimo niechęci do profesora, to pracownicy uniwersyteccy dybali na jego życie? A może to zawiedzeni kandydaci do prestiżowego stypendium, wśród których są między innymi: Yann Falquerho i Thierry Marchie? Na ich niekorzyść przemawia fakt, że w noc morderstwa włamali się oni do biura profesora odszukać nazwisko zwycięzcy i tak naprawdę to oni znaleźli ciało, tyle tylko, że ? ze strachu tego nie zgłosili. Czy to jednak wystarczy, żeby oskarżyć ich o zbrodnie? Zastanawiać się będziemy nad tym razem z Verlaque, który niespodziewanie zmuszony jest nawiązać bliższe relacje z ? matką Marine, profesor Florence Bonnet. Mimo wzajemnej niechęci, sędzia będzie musiał skorzystać z jej pomocy, bowiem nikt tak dobrze nie zna specyfiki i tajemnic środowiska akademickiego, jak sam wykładowca.
Jak zakończy się ta frapująca opowieść? Mimo iż książka ?Morderstwo przy Rue Dumas? zdecydowanie nie zasługuje na miano bestsellera, to jednak sam proces rozwiązywanie zagadki, a także wyjątkowa atmosfera książki, niezwykle plastyczny język autorki kreślącej barwne tło wydarzeń sprawiają, że powieść czyta się niezwykle szybko i z zainteresowaniem, nieustannie analizując sytuację i typując nazwisko sprawcy. Możemy być jednak pewni, że M.L.Longworth i tak nas zaskoczy!